Σκουλαρίκια: ξύλο και αποχρώσεις του μπλε

     Καλησπέρα σε όλους!

   Τα σκουλαρίκια που θα δείτε παρακάτω προέκυψαν από μια έμπνευση της στιγμής, κατέληξαν να γίνουν όμως από τα πιο αγαπημένα μου. 

  Κινούνται και αυτά -όπως και αρκετά από τα αντικείμενα που φτιάχνω- στη λογική της δημιουργικής επαναχρησιμοποίησης των υλικών. Ή αλλιώς, στη λογική του "δεν πετάμε τίποτα"! Το ξύλο που έχω χρησιμοποιήσει εδώ, είναι απλές, ξύλινες σφήνες. Από κει και πέρα, πρόσθεσα λίγη φαντασία... και τα αγαπημένα μου χρώματα. Ελπίζω να σας αρέσουν, όσο μου άρεσαν κι εμένα.

Σκουλαρίκια από ξύλο, με εικόνα σε μπλε αποχρώσεις. 

(Decoupage με εκτυπωμένο χαρτί, χρυσή πάστα και γυάλινες χάντρες)

Σκουλαρίκια από ξύλο, με εικόνα σε μπλε αποχρώσεις. 

(Decoupage με εκτυπωμένο χαρτί, σιελ & ασημί πάστα και γυάλινες χάντρες)

    Η φίλη μου Δέσποινα μου χάρισε ένα βραβείο. Δέσποινα, σε ευχαριστώ πάρα πολύ που με σκέφτηκες και για την τιμή που μου έκανες! 

   Το βραβείο αυτό συνοδεύεται από κανόνες: να πω 11 πράγματα για μένα και να το προσφέρω σε 11 ιστολόγια. Το ίδιο βραβείο το έχω πάρει ξανά και το έχω ήδη προσφέρει σε 11 ιστολόγια, όπως ζητούσαν οι κανόνες του, οπότε αυτή τη φορά, θα το χαρίσω σε όλους σας με όλη μου την αγάπη!

   Αλλά τον κανόνα των 11 πραγμάτων, λέω να τον τηρήσω, για ακόμη μία φορά... (μπορείτε να δείτε τα προηγούμενα 11 πράγματα για μένα, εδώ). Τι λέτε, έρχεστε μαζί μου να γνωριστούμε λίγο καλύτερα;

1. Το μικρό, πράσινο αυτοκίνητό μου έχει όνομα: είναι το «Βατραχάκι» μου και ενίοτε γίνεται και ο «Πράσινος Σίφουνας» όταν η κάτοχός του βιάζεται να προλάβει τη μέρα που δυστυχώς, έχει μόνο 24 ώρες…

2. Δεν αργώ ποτέ στα ραντεβού μου και απεχθάνομαι να με αφήνουν να περιμένω.

3. Όταν η καθημερινή ζωή μου τείνει να γίνεται συνήθεια/ρουτίνα, με πιάνει ανία. Τότε χρειάζομαι να φέρω τα πάνω-κάτω για να συνέρθω, κάτι το οποίο κάνω ξεσπώντας με τις κατασκευές, αν δεν έχω τη δυνατότητα να αλλάξω διαφορετικά τις παραστάσεις μου.

4. Εξαιτίας της δουλειάς μου, η ζωή μου αλλάζει συχνά, το ίδιο και το περιβάλλον μου: αλλάζω τόπο εργασίας, τόπο διαμονής, συναδέλφους… και συχνά αλλάζω και τον εαυτό μου για να μπορώ να προσαρμόζομαι πιο γρήγορα σε νέα δεδομένα.

5. Έχω ζήσει και εργαστεί στο Βόλο, στην Κατερίνη, στη Μυτιλήνη, στη Θάσο… και έπεται συνέχεια… η καταγωγή μου όμως είναι από τη Λάρισα, το Άλλο μου Μισό ζει εκεί και πάντα εκεί επιστρέφω (τρέχοντας...) όταν έχω άδεια ή διακοπές.

6. Δεν έχω αποκτήσει παιδιά ακόμη, αλλά εδώ και χρόνια θέλω να γίνω ανάδοχος γονιός ενός παιδιού μέσω της ActionAid. Πάνω που είχα αποφασίσει να κάνω το μεγάλο βήμα της αναδοχής… εκδηλώθηκε η κρίση στη χώρα μας. Ο μισθός μου μειώθηκε δραματικά κι εγώ σταμάτησα αναγκαστικά να το σκέφτομαι, τουλάχιστον για την ώρα. Βλέπετε, θέλω να είμαι σίγουρη ότι μπορώ να είμαι συνεπής ως προς τις οικονομικές υποχρεώσεις που συνεπάγεται η αναδοχή – κάτι το οποίο προς το παρόν φαντάζει τόσο αβέβαιο…

7. Θέλω να μάθω να παίζω ντραμς (αλλά κάτι μου λέει ότι δε θα συμφωνήσουν μαζί μου οι γείτονες…)

8. Δεν έμαθα ποτέ να κάνω ποδήλατο (η Βίκυ η Ποδηλάτισσα θα φρίξει τώρα), αλλά πλέον δεν ντρέπομαι γι' αυτό, όσο ντρεπόμουν μικρή. 

9. Περιμένω πώς και πώς να αρχίσω τις ετοιμασίες στον κήπο μου: κλαδέματα, φυτεύσεις, ξεχορταριάσματα… και να τον δω να ανθίζει, επειδή τον περιποιήθηκα και του έδειξα την αγάπη μου. Δυστυχώς, δε θα καταφέρω να το κάνω αυτό πριν έρθουν οι διακοπές του Πάσχα… αλλά ποτέ δεν είναι αργά, έτσι δεν είναι;

10. Το σπίτι μου είναι το λιμάνι μου και το ησυχαστήριό μου. Πνευματικό ησυχαστήριο… γιατί στην πράξη, όλο και κάτι θα βρω να κάνω!!

11. Να πω πάλι για το ότι ο αριθμός 11 με κυνηγά; Ε, ναι, θα το πω!!

      Καλό βράδυ και καλή εβδομάδα σε όλους!