Υπάρχουν κάποια πράγματα που με μαγεύουν στις πόλεις... και κάποια που δεν μπορώ να ανεχτώ. Μέχρι τη στιγμή που ταξιδέψαμε με το άλλο μου μισό στην Κομοτηνή, μια πόλη όπου δεν είχαμε ξαναπάει, δεν το είχα συνειδητοποιήσει επακριβώς αυτό που σας λέω και ειδικά ως προς το δεύτερο σκέλος (της ανοχής).
Κατάγομαι από τη Λάρισα, μια πόλη που αγαπώ. Μια πόλη όπου γεννήθηκα και έζησα τα περισσότερα χρόνια της ζωής μου και, τώρα που αναγκαστικά δεν ζω εκεί, μου λείπει. Δεν έχει καμιά ιδιαίτερη ομορφιά, αλλά είναι μια ζωντανή πόλη. Προ κρίσης, στο κέντρο της, στους δρόμους, στα καφέ της, καθημερινά δεν έπεφτε καρφίτσα, σε σημείο που οι απλοί επισκέπτες ανησυχούσαν με την κοσμοσυρροή και αναρωτιούνταν αν δούλευε κανείς σε αυτήν την πόλη. Τώρα που διανύουμε τα δύσκολα, καταστήματα έχουν κλείσει, χαμόγελα λείπουν από τα πρόσωπα (μπήκαν στη φορμόλη), χρήματα λείπουν από τις τσέπες, αλλά ο Λαρισαίος το καφεδάκι του πάλι θα το πιει κι ας στερηθεί ο,τιδήποτε άλλο - σ΄αυτό δεν αλλάξαμε και πολύ.
Άλλαξε όμως η πόλη μας. Όταν πηγαίνω, αισθάνομαι ότι οδηγώ στην επιφάνεια της Σελήνης. Οι λίγες λακκούβες που είχαν οι δρόμοι έχουν γίνει πολλές (σκάψιμο για το φυσικό αέριο, σκάψιμο για οπτικές ίνες...), έχουν μεταμορφωθεί σε κρατήρες κι εγώ βρίσκομαι να κάνω σλάλομ ανάμεσά τους (όσο μπορείς να κάνεις σλάλομ με το αυτοκίνητο). Ευτυχώς δεν εγκυμονώ, γιατί θα κινδύνευα σοβαρά να χάσω το μωρό μου. Τώρα, το πολύ-πολύ να χάσω καναδυό αμορτισέρ... ή να αναγκαστώ επιτέλους να μάθω να αλλάζω λάστιχο.
Ελλείψει κονδυλίων στους δήμους, μάθαμε όλοι μας σε λιγότερη καθαριότητα (τα απαραίτητα, η ανακύκλωση κι εγώ δεν ξέρω κάθε πότε μαζεύεται - πού να τα χωρέσω, αγώνα δίνω κάθε φορά), σε φανάρια που μετά τα μεσάνυχτα δε λειτουργούν (πρέπει να υπάρχει άγραφος νόμος του τύπου "όσοι λιγότεροι δημότες μείνουν τόσο καλύτερα", δεν εξηγείται αλλιώς), σε προχειροκατασκευές... και πόσα άλλα ακόμη, που εγώ δεν τα βλέπω καθημερινά γιατί έχω την ατυχία (ή την τύχη;) να ζω αλλού λόγω δουλειάς και έτσι, να μην έχω άμεση επαφή με τα "κακώς κείμενα". Και κάτι μου λέει ότι όλα αυτά δεν συμβαίνουν μόνο στη θεσσαλική πρωτεύουσα...
Την εβδομάδα των γενεθλίων μου, το άλλο μου μισό ταξίδεψε για να με βρει και να συναντηθούμε επιτέλους (είχαμε από τα Χριστούγεννα να ειδωθούμε - όχι, λάθος, υπάρχει το skype, δόξα στο θεό του Ίντερνετ). Τέλος πάντων, για να μην σας τα πολυλογώ (με πιάνει η γραπτή μου φλυαρία πάλι) αποφασίσαμε να κάνουμε μια εκδρομούλα στην Ξάνθη και στην Κομοτηνή.
Για την Ξάνθη θα σας πω μιαν άλλη φορά - σήμερα θέλω να δώσω βραβείο στην Κομοτηνή.
Φίλοι μου, ντράπηκα. Είδα την Κομοτηνή και ντράπηκα για τη δική μου πόλη, αλήθεια σας το λέω. Ξέρω ότι κάποιες φίλες από την παρέα είναι από την Κομοτηνή, οπότε ας με διαφωτίσουν για τον (άξιο) Δήμαρχό τους και για την πόλη τους περισσότερο - εγώ θα σας πω μόνο γι' αυτά που είδα, περπατώντας ακατάπαυστα για 3 ωρίτσες περίπου, στο κέντρο της πόλης. Καθαριότητα (πήγαμε Σάββατο και σκουπίδια από εδώ κι από εκεί δεν είδα), φροντίδα, περιποιημένα δέντρα και φυτά στις πλατείες, μέριμνα για τον ταξιδιώτη που θέλει να γνωρίσει την πόλη, φωτεινοί σηματοδότες με χρονόμετρα (!!!!!). Πάρτε μια μικρή γεύση...
Περιποιημένες όψεις, φυτά και προσόψεις...
Μέριμνα για τον ταξιδιώτη...
Φωτεινοί σηματοδότες (κουίζ: 1. βλέπετε λακκούβες στο δρόμο; 2. σκουπίδια; 3. ακούρευτα φυτά;)
Εγώ το μόνο που αισθάνομαι την ανάγκη να πω, μετά από όλα αυτά, είναι ένα μπράβο για την όμορφη εικόνα της πόλης - εμείς την απολαύσαμε για τρεις ώρες, εσείς που ζείτε εκεί, την απολαμβάνετε καθημερινά. Και τη συντηρείτε! Τίποτε άλλο... νομίζω αρκετά σας κούρασα σήμερα...
Σας ευχαριστώ που είστε εδώ να με ακούτε (διαβάζετε...)! Προτιμώ να κρατώ μέσα εδώ ένα "χαρωποαισιόδοξο" προφίλ για να χαίρεστε τον ερχομό σας... να σας φτιάχνω τη διάθεση. Μα, αυτή η "βαλίτσα" με τα της χώρας μας πάει και πολύ μακριά και είναι και πολύ βαριά... Και τέλος πάντων, μια και με τις λακκούβες τα έβαλα αρχικά, μια λακκούβα φτιάχνεται με λίγα χρήματα... χίλιες, εκτός του ό,τι απαιτούν περισσότερα χρήματα, θα μας καταπιούν στο τέλος...
Εύχομαι να περάσετε όμορφα τη μέρα σας αύριο, Χρόνια Πολλά, και η Παναγιά μαζί μας...
Υ.Γ. Η συνέχεια του "Οδοιπορικού" αύριο... Θα έρθετε για παρέα; (υπόσχομαι ότι δε θα τα "ψάλλω" σε κανέναν, θα είμαι ο γνωστός, καλός εαυτός μου...)
πάμε μια κόντρα για το ποια πόλη έχει τις μεγαλύτερες λακούβες??? Λάρισα VS Ηράκλειο!!! χα χα.. Η Κομοτηνή είναι πολύ όμορφη πόλη, έχω πάει μια φορά! φιλάκια!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν είναι να πάμε κόντρα, να την πάμε τώρα που προλαβαίνουμε, γιατί αν επιστρέψω το καλοκαίρι στη Λάρισα θα χαθώ μέσα σε καμιά λακκούβα και δε θα με ξαναβρείτε...
ΔιαγραφήΌντως είναι πολύ όμορφη πόλη, άξιζε να της πλέξω το εγκώμιο. Φιλάκια, καληνύχτα!
Κατά πως τα λες η Κομοτηνή είναι μια πολύ φροντισμένη πόλη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕύγε λοιπόν στον δήμαρχο,όποιος και αν είναι αυτός.
Μοιάζει να έχει μεράκι και να μην τα βάζει όλα στον αυτόματο πιλότο,η να κρύβεται πίσω από την κρίση.
Και με την κρίση μπορούν να γίνουν τα βασικά αν οι δημοτικές αρχές έχουν μεράκι και φαντασία.
Φιλάκια.
Καλησπέρα και χρόνια πολλά!
ΔιαγραφήXristin μου, είπα αυτά που είδα... εντάξει, μόνο στο κέντρο προλάβαμε να τριγυρίσουμε, δεν ξέρω τι γίνεται στις μικρές ή απόμερες γειτονιές. Αλλά το κέντρο είναι αυτό που γνωρίζουν πρώτα και οι περισσότεροι επισκέπτες της πόλης, έτσι δεν είναι; Αυτό δίνει το στίγμα της πόλης. Είμαι ερωτευμένη με τη Λάρισα, αλλά ακριβώς επειδή την αγαπώ έκανα τη σύγκριση και επισήμανα τα στραβά της. Η Κομοτηνή δεν είναι τόσο μεγάλη πόλη όσο η δική μου, αλλά έχει και τη δύναμη και τη χάρη, από ό,τι είδα...
Έχεις απόλυτο δίκιο σε όσα λες - το θέμα είναι, ποια δημοτική αρχή τολμάει; Και ποια έχει μεράκι;
Φιλάκια!
Ελλη μου δεν το πιστεύω οτι υπάρχει τόσο περιποιημένη πόλη και καθαρή? Καλά κάνεις και μας δείχνεις το οδοιπορικό σου , είναι ευχάριστο να βλέπουμε οτι ωραίο υπάρχει ακόμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥ.Γ. Το μικρότερο (λακούβες) μην τον φοβάσαι Ελλη μου , υΦιλάκιαπάρχουν οι μεγάλες τρύπες που προσπαθούν να μας καταπιούν.
Και όμως, υπάρχει τέτοια πόλη...
ΔιαγραφήΌσο για τις λακκούβες, έχεις δίκιο, οι μεγάλες τρύπες είναι αυτές που θέλουν να μας καταπιούν. Κι επειδή κοιτάμε τις μεγάλες (απαθέστατα, περιμένοντας τη λύση από τον ουρανό), δεν προσέχουμε ούτε τις μικρές... και καθημερινές...
Βρε υιοθετημένο μου!!(ακόμη δεν έληξε η ομηρία σου διότι δεν τα έμαθα καλά τα του bloglovin ) ήλθες στην Κομοτηνή και δεν σε κράτησα όμηρο έναντι ολίγων μαθημάτων ...Τυχερούλα!! Εντυπωσιάστηκα για αυτά που είπες για την πόλη μας ...Είναι καθαρή και φροντίζουν την άμεση αποκομιδή των σκουπιδιών αλλά εγώ αυτό το θεωρούσα δεδομένο!!!Ο Δήμαρχος μας ο Γιώργος Πετρίδης είναι σαν άτομο εξαιρετικός χαρακτήρας από μία πολύ καλή οικογένεια που φρόντισε για το σωστό μεγάλωμα των παιδιών τους!!!Δεν είναι αρρωστημένα πολιτικοποιημένος και δεν γνωρίζει τίποτα από πολιτικούς φανατισμούς ειναι αγνός σ'αυτόν τον χώρο!Είναι και άτυχος που βγήκε δήμαρχος αυτή την άσχημη και πολύ δύσκολη εποχή!!!Ελπίζω σε μία επόμενη συνάντηση.... φιλάκια πολλά
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ, "μητέρα" (χεχε...) αν δεν το είχαμε οργανώσει τόσο ξαφνικά το ταξιδάκι μας, θα σε είχα ειδοποιήσει εκ των προτέρων, να γνωριστούμε κι από κοντά! Ήρθαμε όμως μέσα στο μεσημέρι... και μείναμε πολύ λίγο!
ΔιαγραφήΕγώ να δεις πώς εντυπωσιάστηκα από την πόλη σας. Συγχαρητήρια στη δημοτική σας αρχή! Δεν είναι μόνο το θέμα των σκουπιδιών... η εικόνα της πόλης είναι γενικότερα προσεγμένη. Και στη Λάρισα έχουμε καλά σημεία, για παράδειγμα έχουμε καλά διαμορφωμένο το χώρο γύρω από το ποτάμι που διασχίζει την πόλη (Πηνειός). Μπορείς να περπατήσεις, να αθληθείς, κάθε καλοκαίρι διοργανώνεται το Φεστιβάλ Πηνειού... Κάποια στιγμή κατασκευάστηκε και υπαίθριο γυμναστήριο, ανοιχτό στη φύση και στο κοινό και την τελευταία φορά που πήγα, τα μισά όργανα ήταν διαλυμένα.
Δε φταίει μόνο η δημοτική αρχή, φταίμε κι εμείς σε πολλά πράγματα. Όμως, έχοντας ως "καραμέλα" την κρίση, πολλά πράγματα έχουν φορτωθεί στον κόκκορα από τον ίδιο το δήμο. Το να ρίξω άσφαλτο στους δρόμους δεν είναι δική μου δουλειά ως πολίτης, έτσι δεν είναι; Και τι θα γίνει αν αύριο μεθαύριο σκοτωθεί ένα νέο παιδί μετά τα μεσάνυχτα, επειδή δε λειτουργούσαν οι φωτεινοί σηματοδότες για οικονομία;
Κι εγώ ελπίζω σε μια επόμενη συνάντηση, θα είναι χαρά μου. Πολλά φιλιά και χρόνια πολλά!
Καλημέρα Έλλη μου.... Ξεκινώντας από την Κομοτηνή όλη η Θράκη είναι μαγική!!!!! Μπράβο στον δήμαρχο της πόλης... μάλλον πρέπει να είναι πολύ καινούργιος στον χώρο της πολιτικής ή πολύ καθαρός και τίμιος, γιατί όλη η Ελλάδα είναι πανέμορφη αλλά..........
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολλά φιλιά να περνάς πάντα όμορφα!!!!!
Καλησπέρα, Βίκυ μου και χρόνια πολλά!
ΔιαγραφήΑυτό το "αλλά..." είναι που θα μας φάει. Τη Θράκη δεν την γνωρίζω σχεδόν καθόλου, την τριγύρισα πολύ λίγο (ή πολύ μικρή ώστε να μπορέσω να διαμορφώσω γνώμη). Δεν ξέρω επίσης τίποτε για το Δήμαρχο της Κομοτηνής... αλλά σίγουρα δεν τον απασχολεί μόνο η καρέκλα του, πονάει και την πόλη του κι αυτό φαίνεται.
Πολλά φιλιά κι από εμένα, σ' ευχαριστώ που πέρασες!
Μπράβο στο δήμαρχο,αλλά και στους πολίτες που φροντίζουν να'ναι η πόλη τους καθαρή και περιποιημένη.Πολύ ωραίο το οδοιπορικό σου,για να γνωρίζουμε τι γίνεται και σε άλλες πόλεις. Φιλάκια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο τους, πραγματικά! Ξέρεις, σε τέτοιες περιπτώσεις δεν μπορώ να αποφύγω το να σκεφτώ: "Μα πώς μας βλέπει ένας τουρίστας; Τι εντύπωση του δίνουμε;"
ΔιαγραφήΚαι να ήταν μόνο οι πόλεις, μεμονωμένα, καλά θα ήταν... Είναι τα πάντα. Πριν μια δεκαετία και βάλε, θυμάμαι, έπαιρνα το τρένο από Λάρισα για Βόλο και μέναμε από μηχανή στα μισά της διαδρομής... και όχι μια φορά! Δώδεκα-δεκατρία χρόνια μετά, ταξιδεύω στην Εγνατία προς Καβάλα τη νύχτα και δεν έχει φώτα πουθενά... Διόδια όμως, έχει!!
Τι να πεις; Όπως είπα και παραπάνω, η Παναγιά μαζί μας... Φιλάκια!
Η εικόνα της Λάρισας που περιέγραψες αφορά τις περισσότερες επαρχιακές Πόλεις, σε διαβεβαιώ.Ας μην ανοίξουμε το θέμα "τις πταίει;". ΑΛλά για την Κομοτηνή έχω ακούσει κι εγω λόγια ΜΟΝΟ θαυμασμού απο παιδιά που φοιτούσαν εκεί και γονείς που τα επισκέπτονταν...ΑΛΛΟΣ ΚΟΣΜΟΣ,πράγματι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜακάρι να παραδειγματιζονταν και οι Ηγέτες μας και εμείς (το θέμα καθαριότητας μας αφορά κατά πολύ)απο τέτοια φωτεινά παραδείγματα
Πειρμένοντας το δέυτερο οδοιπορικό, φιλιά...
Έχεις απόλυτο δίκιο, Χαρά μου! Όλοι φταίμε, κανείς μας δεν κουνιέται!! Δοκιμασμένη συνταγή... αν δεν κάνεις τίποτα, δεν κινδυνεύεις ούτε να κατηγορηθείς, ούτε να αποτύχεις!
ΔιαγραφήΠρος το παρόν κάνουμε αυτό που κάνουν και τα παιδάκια: "Δεν το έκανα εγώ, κυρία, αυτός..." κι ο καθένας δείχνει τον επόμενο...
Φιλιά πολλά κι από μένα!
Καθόλου δεν κούρασες Έλλη μου! Δεν έχω ανέβει πολύ βόρεια, μια φορά πέρασα από Λάρισα ξόφαλτσα! Μέχρι Θεσσαλονίκη έφτασε η χάρη μου! Βλέπεις είμαι κάτω από τ' αυλάκι εγώ! Μην κάνω αφιέρωμα στην πόλη μου γιατί θα σας ψυχοπλακώσω όλες! Μόνο το καλοκαίρι αξίζει λόγω της θάλασσας που έχουμε κοντά μας ευτυχώς και τις ομορφιές από το πολύ πράσινο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε νιώθω και πονάω μαζί σου! Σε εμάς τα κλειστά μαγαζιά πια είναι περισσότερα από τα ανοιχτά. Ευτυχώς που δεν πολυκυκλοφορώ στην πόλη μου!
Υπέροχη η Κομοτηνή!
Την καλημέρα μου!
Χρόνια πολλά!
ΥΓ: Άξια θαυμασμού να μένεις και να αντέχεις μακριά από τον αγαπημένο σου! :)
Χρόνια πολλά, Αριστέα μου!
ΔιαγραφήΣτην πόλη σου (Πύργος, έτσι δεν είναι;) υπηρετεί μια πολύ-πολύ καλή μου φίλη και μαθαίνω κι από εκείνη αρκετά...
Όλους μας πονάει η κατάσταση. Επειδή πηγαίνω στην πόλη μου μόνο στις μεγάλες διακοπές πια, κάθε φορά με πιάνει κάτι - το τοπίο αλλάζει δραματικά από φορά σε φορά, καταστήματα, στέκια και γωνιές που ήξερες από μικρός, με ιστορία ετών, εξαφανίζονται από τη μια στιγμή στην άλλη. Εγώ κυκλοφορώ όταν πηγαίνω, αλλά κυκλοφορώ με το στόμα ανοιχτό, προσπαθώντας να προσαρμοστώ στις αλλαγές. Αυτά συμβαίνουν παντού, όχι μόνο σ' εμάς. Με τα μαγαζιά όμως δε στενοχωριέμαι τόσο, όσο στενοχωριέμαι με ιστορίες του τύπου "Πήγα το παιδάκι μου στο νοσοκομείο με σπασμένο χέρι και μας έστειλαν στο σπίτι γιατί μας είπαν πως δεν έχουν καθόλου γύψο να του βάλουν..."
Τέλος πάντων, ξέφυγα από το θέμα της Κομοτηνής. Όπως και να έχει, χάρηκα με την πρώτη γνωριμία μου με τη συγκεκριμένη πόλη. Ένιωσα ότι υπάρχει ελπίδα, αρκεί να το θέλει κανείς! Τους λόγους τους ξέρετε...
Πολλά φιλιά!
Όσο για τον άντρα μου... μπορώ να κάνω κι αλλιώς; Η αντοχή είναι σχετικό θέμα... ευτυχώς έχω κι εσάς να τα λέμε!
ΔιαγραφήΣτη Κομοτηνή είχα πάει με το επαγγελματικό επιμελητήριο σε έκθεση Θράκης και πέρασα υπέροχα.Θυμάμαι κάτι που μας έκανε εντύπωση.Είχαμε αφήσει στην αγορά το αμάξι μας και όταν γυρίσαμε βρήκαμε σημείωμα από το τροχονόμο με την ώρα παρατήρησης οτι θα επιστρέψει σε μία ώρα και μας"παρακαλεί" να το πάρουμε γιατί θα "αναγκαστεί" να μας γράψει.Ευγένεια..μας εξέπληξε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ Αχτίδα μου, η ευγένεια είναι το σωστό και το πρέπον... φαντάσου σε ποιο σημείο έχουμε φτάσει, ώστε να μας εκπλήσσουν οι ευγενικοί!
ΔιαγραφήΕμένα πάλι αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι ότι υπήρχαν θέσεις για παρκάρισμα... ενώ οι περισσότερες πόλεις έχουν προβλήματα με τον αριθμό των θέσεων στάθμευσης. Εκεί που αφήσαμε εμείς το αυτοκίνητό μας είχε πάμπολλες κενές θέσεις και έφτασα στο σημείο να ανησυχώ μήπως δεν επιτρεπόταν και κινδυνεύαμε να μας γράψουν κι εμάς (αν και σήμα απαγορευτικό δεν είχε). Ίσως έφταιγε το ότι ήταν Σάββατο μεσημέρι και δεν είχε κίνηση, δεν ξέρω...
Χθες, μετά από ποοοολύ καιρό, κατάφερα να συναντηθώ με την παρέα μου, για καφεδάκι... Πραγματικά, έχασα το μέτρημα... Ούτε που ξέρω πόσα μαγαζιά έχουν κλείσει στο νησί...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠφφφ...
Η βόλτα που μας πήγες, ήταν πολύ όμορφη, κοριτσάκι μου!!!!
Ταξιδάκι υπέροχο!!!
Φιλάκια πολλά-πολλά κ' σε εσένα κ' στον αγαπημένο σου!!!
(Ήρωες είστε!!!)
;-)
Γιάννα μου, τι να πω; Υπομονή και κουράγιο σε όλους μας. Ας ελπίσουμε να βγει κάτι καλό από όλα αυτά... και να υπάρχει φως και όχι αδιέξοδο στο τούνελ.
ΔιαγραφήΕυχαριστούμε για τα φιλάκια και ανταποδίδουμε! Ήρωες πιστεύω ότι δεν είμαστε τόσο εμείς, όσο είναι εκείνοι που περνάνε μεν αυτό που περνάμε εμείς, αλλά έχουν και παιδάκια κι από πάνω... άλλα εδώ, άλλα εκεί... και παλεύουν για να κρατήσουν την οικογένεια ενωμένη.
Εμείς είμαστε δυο μας ακόμη, κι όσο υπάρχει το skype, θα την παλεύουμε... :)
Όμορφες φωτος
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλακια ...
Σ' ευχαριστώ, Μαρία Έλενα! Χρόνια πολλά!
Διαγραφή
ΑπάντησηΔιαγραφήΜη νομίζεις ότι η εικόνα και στο δήμο μας είναι καλύτερη από την πόλη σου, θα σου πω μόνο ότι τα σκουπίδια αν τα μαζέψουν δυο φορές την εβδομάδα κάνουμε πάρτι.Χρόνια πολλά για σήμερα να είσαι καλά.
Αν και μέσα μου ήθελα να με διαψεύσετε, κατά βάθος ήμουν σίγουρη ότι τα ίδια αντιμετωπίζετε κι εσείς... είναι γενικό το κακό! Χρόνια πολλά επίσης, και του χρόνου με υγεία. Πολλά φιλιά.
ΔιαγραφήΚαλησπέρα Ελλη μου!!Χρόνια πολλά!!Πολύ όμορφο τό οδοιπορικό σου στήν ωραία πόλη τής Κομοτηνής!Πολύ ωραίες καί οι φωτογραφίες σου!Εμάς ο Δήμος μας ,καθότι μεγάλωσε λόγω τού Καλλικράτη,είναι σέ σχετική καλή κατάσταση!!Εχουμε πολλά χρόνια καλό Δήμαρχο!!Καλή εβδομάδα!!Πολλά φιλάκια!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρόνια πολλά, φίλη μου! Εσείς είστε από τους τυχερούς... κι εμάς ο δήμος μας μεγάλωσε, αλλά μετά "χαθήκαμε" λίγο στη μετάφραση! Καλή εβδομάδα να έχεις κι εσύ, φιλιά πολλά.
Διαγραφήστη λαρισα ζω στην κομοτηνη σπουδασα!χαιρομαι που ειναι περιποημενη πολη!παντα τετοια!βασω
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεια σου, συντοπίτισσα! Αφού σπούδασες εκεί, την έχεις δει (και γνωρίσει) περισσότερο από εμένα, που απλά την επισκέφθηκα... και το ότι συμφωνείς μαζί μου, μου δείχνει ότι δεν έκανα λάθος στην εντύπωσή μου για την πόλη.
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ που πέρασες! Φιλιά!
μολις γυρισα απ'το χωριο μου(λακωνια) και μεσα στο αυτοκινητο, στο ραδιοφωνο μια φωτογραφος αλλα και η παραγωγος εκθειαζαν την κομοτηνη!και ειμαι σιγουρη για τα καλα λογια μιας και το λενε πολλοι!επισης ντρεπομαι που δεν εχω επισκεφθει την ελλαδα απ'την μεση σχεδον και πανω!που θα μου παει....καλο βραδυ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚοίτα να δεις σύμπτωση!! Και μετά ήρθες επίσκεψη σ' εμένα... και δεν σκέφτηκες "Μα καλά, συνεννοημένοι είναι όλοι σήμερα";! Χε χε...!!!
ΔιαγραφήΕγώ πάλι δεν έχω έρθει καθόλου προς την Πελοπόννησο...!!!
Φιλιά πολλά, καλό σου βράδυ και καλή ξεκούραση.
Πολύ καλό το θέμα της ανάρτησής σου, Έλλη μου! Χαίρομαι που υπάρχουν πόλεις σαν την Κομοτηνή, όπως την περιγράφεις. Πιστεύω ότι η οργάνωση και η καθαριότητα είναι πολύ σημαντικά αλλά χρειάζεται παιδεία και ενδιαφέρον από τους τοπικούς 'άρχοντες' και όχι μόνο πολιτικές βλέψεις. Πρέπει όμως και οι πολίτες να είναι νομοταγείς και να ενδιαφέρονται για το καλό του τόπου τους. 'Εχω ταξιδέψει πάρα πολύ στο εξωτερικό αλλά πουθενά δεν έχω συναντήσει λακούβες στους δρόμους, σκουπιδότοπους και ανοργανωσιά. Κάθε φορά που επέστρεφα, στενοχωριόμουν για την κατάσταση στην Ελλάδα, από παλιά και όχι τώρα με την κρίση. Την ελληνική περιφέρεια δεν την γνωρίζω καλά, αλλά όπου έχω πάει μέχρι τώρα, δεν μπορώ παρά να κάνω συγκρίσεις με τα μέρη του εξωτερικού και δυστυχώς να απογοητεύομαι από τα δικά μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρόνια πολλά για την σημερινή ημέρα! Φιλάκια πολλά!
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου, Μαριάννα μου. Η παιδεία και το ενδιαφέρον πράγματι είναι στοιχεία που πρέπει να έχουμε όλοι μας, είτε κατέχουμε αξιώματα, είτε όχι. Δεν έχω ταξιδέψει τόσο πολύ στο εξωτερικό όσο εσύ, αλλά από τα λίγα που έχω δει και από όσα έχω ακούσει, δεν τους φτάνουμε ούτε στο μικρό τους δαχτυλάκι.
ΔιαγραφήΓια παράδειγμα: Όταν πρωτοέβαλαν κάδο ανακύκλωσης στη γειτονιά μου, ο δήμος μας χάρισε και όμορφες, επαναχρησιμοποιήσιμες σακούλες για να προωθήσει το θέμα (και για να συλλέγουμε τα απορρίμματα προς ανακύκλωση) και όλα έβαιναν καλώς. Μπορεί να μην ανταποκρίθηκε όλη η γειτονιά, αλλά δεν μ' ενδιέφερε, εγώ ανταποκρίθηκα. Σήμερα, τα απορρίμματα της ανακύκλωσης συλλέγονται αραιά και πού. Και σε ρωτώ: εγώ θέλω να είμαι σωστή ως προς τον πλανήτη κι ως προς το περιβάλλον κι όλα αυτά τα όμορφα κι ωραία. Αν όμως δεν έχω πού να τα χωρέσω στον κάδο, δε θα σταματήσω σταδιακά να τα ξεχωρίζω για ανακύκλωση; Δε θα οδηγηθώ να χάσω το ενδιαφέρον μου ως πολίτης, εφόσον δεν βλέπω ενδιαφέρον από τους φορείς; Προς το παρόν, γεμίζω τον τόπο με σακούλες-σακουλάκια γεμάτα με τα ανακυκλώσιμα και περιμένω (κι εγώ κι αυτά) μέχρι να δεήσουν από το δήμο να αδειάσουν τον κάδο...
Από την άλλη πλευρά, εδώ που ζω δεν έχει καν κάδους ανακύκλωσης. Που σημαίνει ότι είμαι ένας άνθρωπος/πολίτης που του αρέσει να ανακυκλώνει, αλλά αναγκάζεται να το πάει ανάλογα με τα κέφια της περιοχής...
Χρόνια πολλά επίσης για τη σημερινή ημέρα, Μαριάννα μου. Να είμαστε καλά, και του χρόνου με υγεία! Φιλάκια, καλό σου βράδυ!
Την Κομοτηνή δεν την ξέρω αλλά η Ξάνθη με ενθουσίασε όταν την είχα επισκεφθεί...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣίγουρα καμιά πόλη δεν έχει την κατάντια της Αθήνας όμως....
Κι εγώ δεν ήξερα καμία από τις δυο τους, είναι ολόκληρη απόφαση να ξεκινήσεις από τη Λάρισα να πας τόσο βόρεια... κυρίως όσον αφορά τις βενζίνες. Όσο για την Αθήνα, έχεις το δίκιο σου... Ας ελπίσουμε να στρώσουν κάπως, κάπου, κάποτε, τα πράγματα. Καλό βράδυ.
Διαγραφήειναι πολυ ευχαριστο που επιτελους οι αρχες της πολης φροντιζουν και την πολη τους!!!Δεν εχω επισκεφτει τα μερη σας αλλα σιγουρα θα ειναι μεσα στους προορισμους που θα επισκεφτω μια μερα!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα επιδιώξεις να πας κάποια στιγμή, θα σου αρέσει!
ΔιαγραφήΗ φροντίδα των πόλεων εκ μέρους των φορέων θα έπρεπε να είναι κάτι το αυτονόητο, αλλά μάλλον δεν είναι έτσι τα πράγματα. Όχι πλέον, τουλάχιστον. Και μετά αναρωτιόμαστε γιατί δεν έχουμε καλή ψυχολογία!! Ανάμεσα σε όλα τα άλλα, είναι κι αυτό...
Φιλιά πολλά!
Interesting post, the crisis we are suffering all ...
ΑπάντησηΔιαγραφήHappy birthday, dear!
Have a good week! g+ for you ...
Besos, desde España, Marcela♥
This was a post, not only about the crisis in which we all suffer (and you, in Spain, too), but also about all these small things who comes from the crisis and eventually changes our lives...
ΔιαγραφήHave a good week too, kisses, dear friend!
Η εντύπωση που έχουμε για μια πόλη σαν επισκέπτες είναι τελείως διαφορετική από το να ζεις καθημερινά. Μου έχει συμβεί να πάω κάπου και να είμαι ενθουσιασμένη γιατί τα μάτια μου είδαν αυτά που ήθελα να δω. Όσον αφορά την Κομοτηνή είναι μια αξιέπαινη πόλη γιατί προσπαθούν να συνυπάρξουν αρμονικά δυο τελείως διαφορετικοί πολιτισμοί με άλλη θρησκεία και κουλτούρα. Την επόμενη φορά σου εύχομαι να φτάσεις και πιο ψηλά στον χάρτη και να μας επισκεφτείς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχεις απόλυτο δίκιο σ΄αυτό που λες, αλλά δεν πιστεύω ότι έπεσα σε αυτήν την παγίδα του ενθουσιασμού, στην προκειμένη περίπτωση.
ΔιαγραφήΚάθε πόλη έχει τα καλά της και τα άσχημά της, αλλά το θέμα είναι, τι υπερτερεί; Και στην Κομοτηνή είδα κλειστά μαγαζιά και τα άλλα συμπτώματα της κρίσης. Όμως η πόλη μου έδωσε την εντύπωση ότι με σέβεται ως επισκέπτη και με καλοδέχεται: είχε χάρτη για χάρη μου των σημαντικότερων μνημείων του κέντρου της. Πήγα χωρίς καμία πληροφόρηση από πριν για την πόλη και την έλαβα εκεί, γιατί με ΣΚΕΦΤΗΚΑΝ. Τριγύρισα και γνώρισα, επειδή κάποιοι υπολόγισαν την άγνοιά μου ως επισκέπτη της πόλης.
Έχω ζήσει σε αρκετές πόλεις της Ελλάδος έως τώρα και αυτό δεν το συνάντησα πουθενά. Δε σου μιλώ για περίπτερα πληροφοριών (όπου συνήθως δεν βρίσκεις κανέναν να σε πληροφορήσει, βέβαια) σου μιλώ για μια απλή, χαρτογραφημένη πινακίδα, φυτεμένη στο έδαφος. Τι πιο απλό; Και για να μην κρίνω τις άλλες πόλεις, ας κρίνω αυτή που γεννήθηκα (της έχω και ένα θάρρος, βλέπεις). Στη Λάρισα έχουμε ένα υπέροχο αρχαίο θέατρο, μεγάλο, το οποίο το έχουμε αναδείξει ιδιαίτερα τον τελευταίο καιρό (με τα αντίστοιχα κονδύλια, εννοείται). Και δεν πληροφορούμε πουθενά τον επισκέπτη για την ύπαρξή του! Ούτε στο κέντρο της πόλης σχετικά με το πώς θα το βρει (γιατί ρυμοτομία καλή δεν έχουμε και μπλέκεσαι στους δρόμους, αν δεν τους ξέρεις), ούτε στις εισόδους-εξόδους της πόλης, ότι υπάρχει κι αυτό, βρε αδερφέ, να δεις.
Την επόμενη φορά θα το κυνηγήσω να γνωρίσω περισσότερο αυτές τις περιοχές και να ανέβω και βορειότερα, που λες... Καλό σου απόγευμα!
Δεν εχω πάει αλλα θα ήθελα. Μπραβο που υπάρχουν ακόμα μερικες πόλεις που κρατουν ενα στανταρ καθαριοτητας και σεβασμου προς τον επισκεπτη και τον κατοικο. Καλα εκανες και μας τα ειπες, περιμένουμε και τη συνεχεια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλα να περνας κοριτσι μου!
Μίκα μου, σ' ευχαριστώ που πέρασες! Η συνέχεια σύντομα στις οθόνες σας... χεχε!!! Φιλάκια!
ΔιαγραφήAχ... εμένα το έχει το αστέρι μου να μην μπορώ με τίποτα να ξεχαστώ... έπεσα σε ανάρτηση που έκανε λόγο για τη Λάρισα, δηλαδή αμάν πια αυτή η τύχη μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτη Λάρισα πέρασα τις ομορφότερες μέρες μου με τον πρωταγωνιστή των αναρτήσεων του blog μου... Βλέπεις, σπούδαζε εκεί κι εκεί ήταν η φωλιά μας... έχω περάσει καταπληκτικά στη Λάρισα, έχω πιει άπειρους καφέδες στην Ταχυδρομείου και στον Μικέλ, έχω φάει απίστευτο φαγητό στον Μπακαλόγατο και στη Λαδόκολλα... Αχ Έλλη μου!
Ας σταματήσω την γκρίνια...
Δεν έχω επισκεφτεί ποτέ την Κομοτηνή αλλά ενθουσιάστηκα με αυτά που μας είπες... Μπράβο στους ανθρώπους της! Σε άφησαν με τις καλύτερες εντυπώσεις ε;
Φιλιά πολλά...
Πού να το ξέρω, βρε κορίτσι;!!! Πέτυχες κι εσύ ανάρτηση μία και να καίει...
ΔιαγραφήΘα αρχίσω κι εγώ να γκρινιάζω, γιατί μου λείπουν όλα όσα ανέφερες, τουλάχιστον όσον αφορά τα στέκια της πόλης!! Κι αυτόν τον καφέ του Mikel (τον καλύτερο καφέ της Ελλάδος), αλήθεια σου λέω, αντίστοιχό του δεν έχω ξαναβρεί... Συμφωνείς;
Τέλος πάντων, ας αφήσουμε τη Λάρισα... ας πάμε στην Κομοτηνή. Αξιοποίησα τις 3 ώρες καιρό που είχα (γιατί μετά έπρεπε να προλάβω καράβι) περπατώντας, με ένα μικρό διάλειμμα ίσα-ίσα για πρόχειρο φαγητό. Είδα διαφορετικές κουλτούρες να συνυπάρχουν μεταξύ τους, αλλά οk, αυτό το ξέρουμε - μου έκανε εντύπωση μεν, αλλά το ξέρουμε.
Η έκπληξή μου είχε να κάνει με τους φορείς της πόλης, με το πώς διαχειρίζονται όλα αυτά που περνούν από τα χέρια τους. Τα μικρά-μικρά, αυτά που ίσως δεν προσέχεις συνήθως, αλλά κάνουν όμως τη διαφορά. Και συνειδητοποίησα ότι νοιάζονται. Είδα μνημεία σε κεντρικά σημεία, χωρίς μουτζούρες από σπρέι, είδα πλατείες με κλειστά μεν συντριβάνια, αλλά καθαρά στο εσωτερικό τους, όχι παρατημένα και πρασινισμένα.
Δεν μπορώ να ξέρω τι γίνεται τα βράδια στην πόλη κι αν ο κόσμος κυκλοφορεί, ή φοβάται... Αν τις ημέρες έχει κέφια ή όχι (λόγω κρίσης), αν έχει προβλήματα στην καθημερινότητά του και τι είδους... όμως εγώ σαν ημερήσιος επισκέπτης των 3 ωρών ένιωσα ευπρόσδεκτη να αλωνίσω μέσα σε μια πόλη ζωντανή, όχι παρατημένη. Κι αυτό μου άρεσε.
Πολλά φιλιά!
Η διαφορετικότητα της Κομοτηνής, ναι, είναι γνωστή, αλλά αλλιώς τη βιώνεις όταν βρίσκεσαι εκεί, έχεις δίκιο...
ΔιαγραφήΚαι πάλι μπράβο στους ανθρώπους που σέβονται τον τόπο τους και τον διατηρούν στην καλύτερη δυνατή κατάσταση... Εντυπωσιάστηκα τρομερά και με τα φανάρια με το χρονόμετρο!
Όσο για τα της Λάρισας... ναι, είδες...
Νομίζω ότι με κυνηγάει τελικά. Χαχα...
Σαφώς και δεν φταις εσύ καλούλα μου :-)
Αυτό με το χρονόμετρο στα φανάρια κι εμένα μου "καρφώθηκε"! Δεν το είχα ξαναδεί. Πράσινο εν τω μεταξύ το χρονόμετρο στο πράσινο φανάρι, κόκκινο στο κόκκινο φανάρι (άλλαζε χρώμα). Μετρούσε 36 δευτερόλεπτα το συγκεκριμένο που φωτογράφισα για την αλλαγή... και σκεφτόμουν, ποιος οδηγός δεν θα έκανε υπομονή έτσι, όταν θα ήξερε πότε ακριβώς θα ανάψει ξανά το φανάρι; Από ψυχολογικής σκοπιάς, εννοώ...
ΔιαγραφήΌσο για τη Λάρισα, αν σε ξαναφέρει ο δρόμος (και είμαι κι εγώ εκεί) κερνάω καφέ όπου θέλεις!
Πραγματικά, πολύ χρήσιμο, πρωτότυπο και έξυπνο!
ΔιαγραφήΆστο καλύτερα, δεν νομίζω ότι μπορώ να πατήσω τα πόδια μου πλέον σ'αυτή την πόλη, θα νομίζω ότι βλέπω πάλι φαντάσματα...
Καλούλα μου σ'ευχαριστώ τόσο πολύ!
Αν βρεθείς εσύ στην Κρήτη ποτέ, ενημέρωσε! :-)
Καλησπέρα Έλλη μου!!! Για την Κομοτηνή έχω ακούσει τα καλύτερα και τώρα το διαπιστώνω μέσα από τις φωτογραφίες σου!!! Ο,τι και να πω είναι λίγο!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτά που περιέγραψες για τη Λάρισα, δυστυχώς ισχύουν για όλες τις πόλεις... Είναι τα αρνητικά της χώρας μας γενικότερα... Η κατάσταση με τις λακκούβες είναι απλώς τραγική! Αφού να φανταστείς, όταν ήμουν έγκυος, ο γιατρός μου μού είχε πει μέσα στο αυτοκίνητο να κάθομαι πάνω σε μαξιλάρι, για να απορροφώνται οι κραδασμοί. Όσο και να θέλουμε να είμαστε αισιόδοξες μέσα από τα μπλογκ μας, η κατασταση που ζούμε μας ξεπερνάει...
Υπομονή με το θέμα της απόστασης... Εύχομαι σύντομα η δουλειά σου να είναι όπου και η δουλειά του καλού σου!!! Φιλάκια!!!
Σ' ευχαριστώ ειλικρινά για την ευχή σου! Μερικές φορές πραγματικά δοκιμάζεται πολύ η υπομονή μας...
ΔιαγραφήΌσο για το θέμα της εγκυμοσύνης σε σχέση με τις λακκούβες, στα σίγουρα δεν το ήξερα (μιας και δεν είμαι μανούλα ακόμη), το υπέθεσα όμως ότι θα προκαλεί προβλήματα - και να που είχα δίκιο, με επιβεβαίωσες. Τι να πει κανείς...
Πολλά φιλιά, Φωτεινούλα μου.