"Μαρκέλλα" - 8ο Παιχνίδι "Παίζοντας με τις Λέξεις" στο TEXNIS STORIES

Μαρκέλλα

Ρώμη, 52 μ.Χ.

Ο Κλαύδιος ήταν πανέτοιμος για τη σημερινή άμιλλα στον ιππόδρομο, όπου θα συμμετείχε σε αρματοδρομία. Πριν φύγει από το οίκημά τους το πρωί, η κόρη του, Μαρκέλλα, τον είχε σταματήσει σοβαρή:

«Είδα έναν οιωνό τα χαράματα, που μόνο ως κακός θα μπορούσε να ερμηνευτεί» του είπε. «Δε μπορώ να σου ζητήσω να μη συμμετάσχεις, θέλω όμως να σου ζητήσω να προσέχεις». 

«Κόρη, μην ανησυχείς» της απάντησε. «Θα είμαι πάντα εδώ, κοντά σου».

Κι έπειτα, είχε φύγει για τον ιππόδρομο.

Circus Maximus, 52 μ.Χ.

Έτρεχε με το άρμα του να λάμπει στο ηλιόφως,  αφήνοντας βαθιά ίχνη στο χώμα. Έτρεχε με τις φλέβες του γεμάτες αδρεναλίνη, κρατώντας σφιχτά τα ηνία. Όλοι οι άνδρες στον ιππόδρομο επευφημούσαν. Και τότε, η ξύλινη ακτίνα στον δεξί τροχό του άρματός του έσπασε. Δεν άκουσε τον κρότο μέσα στη φασαρία, πιο πολύ τον διαισθάνθηκε – κι έπειτα, ο τροχός διαλύθηκε, το άρμα κλυδωνίστηκε, έπεσε. Κι ο αναβάτης βρέθηκε στο χώμα. Νεκρός.

Οι επίσημοι ανακοίνωσαν τη διακοπή του αγωνίσματος, από σεβασμό στο νεκρό αθλητή.

Ο Κλαύδιος δεν κατάφερε ποτέ να πάει εκεί όπου πηγαίνουν όλοι όσοι πεθαίνουν. Εγκλωβίστηκε ανάμεσα στους δύο κόσμους, για πάντα δεμένος από την υπόσχεση που είχε δώσει στην κόρη του εκείνο το πρωινό.

Όταν εκείνη έφυγε από γηρατειά, χρόνια αργότερα, βρέθηκε στον τόπο όπου εκείνος δεν είχε θέση. Τον αναζήτησε, αλλά μάταια. Εν τέλει, υποχρεώθηκε να υπακούσει σε όρους πολύ αυστηρούς: όταν και εάν υπήρχαν οι προϋποθέσεις, οι δρόμοι τους θα επιτρεπόταν να συναντηθούν.

Ελλάδα, 2013 μ.Χ.

Η μικρή Μαρκέλλα αγαπούσε πολύ τα άλογα. Το λούτρινο αλογάκι της το είχε ονομάσει Νεφέλη.

Γι’ απόψε το βράδυ είχε ζητήσει από τη μαμά να της διαβάσει το αγαπημένο της παραμύθι. Η μαμά της έκανε το χατήρι και την έβαλε να κοιμηθεί.

Η μικρή Μαρκέλλα ονειρεύτηκε ένα κοριτσάκι, που το έλεγαν κι αυτό Μαρκέλλα. Στο όνειρό της, το κοριτσάκι είπε πως μόνο εκείνη μπορούσε να τη βοηθήσει για να μπορέσει να πάει επιτέλους στο μπαμπά της και της εξήγησε τι ήθελε να κάνει.

Σαν υπνοβάτης, η Μαρκέλλα σηκώθηκε μέσα στη νύχτα και ζωγράφισε στο μπλοκ της ένα άλογο και μια ανοιχτή πόρτα στον ουρανό. Άφησε το μπλοκ ανοιχτό, όπως της είχε ζητήσει η μικρούλα κι απέναντί του στερέωσε ένα καθρέφτη της μαμάς. Έπειτα, ξάπλωσε ξανά και την πήρε ο ύπνος.

Το πρωί, η Μαρκέλλα θυμήθηκε το όνειρο. Πλησίασε στο μπλοκ της και έσκυψε να δει τη σελίδα. Το άλογο είχε εξαφανιστεί. Υπήρχε μόνο η ζωγραφισμένη πόρτα στον ουρανό, η οποία όμως ήταν κλειστή τώρα. Η Μαρκέλλα δεν παραξενεύτηκε – ήξερε ήδη. Χαρούμενη, κατέβηκε για πρωινό.

    Με την ιστορία αυτή έλαβα μέρος στο παιχνίδι "Παίζοντας με τις Λέξεις" (το 8ο κατά σειρά) που διοργάνωσε στο ιστολόγιό της "TEXNIS STORIES" η καλή μου φίλη Φλώρα. 

    Αυτή τη φορά, ο αριθμός των ιστοριών που συγκεντρώθηκαν για να διαγωνιστούν ήταν μεγαλύτερος από κάθε άλλη και αυτό σημαίνει ότι όλο και περισσότεροι αγκαλιάζουν αυτό το αξιόλογο παιχνίδι, το οποίο διοργανώνει η Φλώρα τόσο φιλόξενα, με πολύ κόπο μεν, αλλά με απόλυτη επιτυχία. 

   Οι πέντε λέξεις που έπρεπε οπωσδήποτε όλοι οι συμμετέχοντες να χρησιμοποιήσουμε, έχουν επισημανθεί μέσα στο κείμενο. Οφείλω να ομολογήσω πως αυτή τη φορά οι λέξεις με δυσκόλεψαν λιγάκι... Κι εκεί που ήμουν σίγουρη πως η έμπνευση με είχε εγκαταλείψει, η Μαρκέλλα "γεννήθηκε" ξαφνικά στο νου μου και απαίτησε να πω την ιστορία της. Δεν μου έμενε παρά να την ακούσω.

   Φλώρα μου, σ' ευχαριστώ πολύ για όλα! Ευχαριστώ οφείλω επίσης και σε όλους τους φίλους του ιστολογίου σου που μου έκαναν την τιμή να διαβάσουν την ιστορία μου, αλλά και  σε εσάς, που θα της αφιερώσετε το χρόνο σας τώρα.

    Καλή σας ημέρα και καλό Σαββατοκύριακο!