Τετάρτη 31 Ιουλίου 2013

Αναδημιουργία κοσμημάτων

    Εν μέσω μιας βραδιάς barbeque στον κήπο, όπου η καλή παρέα και τα γέλια είχαν την τιμητική τους, η κουνιάδα μου κι εγώ βρήκαμε ευκαιρία να ασχοληθούμε και με κάτι που είχαμε πει εδώ και καιρό (αλλά δεν είχαμε προλάβει έως τότε να κάνουμε). Κουτάκια και σακουλάκια εμφανίστηκαν: παλιά κοσμήματα, κοσμήματα που δεν της άρεσε το σχέδιό τους, κοσμήματα που ζητούσαν μια ανανέωση για να φορεθούν εκ νέου.

   Είχε καταλήξει κατά βάση τι μορφή θα ήθελε να έχουν τα νέα κοσμήματα, έτσι άνοιξα τα δικά μου κουτιά και βαλιτσάκια για να διαλέξει τις χάντρες που θα ενσωματώνονταν στο τελικό σχέδιο. Κατάφερα να τη μπερδέψω με τα διαφορετικά υλικά και χρώματα... κι έτσι, στο τέλος, το άφησε πάνω μου όσον αφορά τους χρωματικούς συνδυασμούς.

 Ένα απλό ζευγάρι σκουλαρίκια λοιπόν με ασημί λουλούδια ενώθηκε σε ένα μονό σκουλαρίκι και προστέθηκαν πολύτιμοι λίθοι και χάντρες...

Μακρύ μονό σκουλαρίκι με μεταλλικά στοιχεία και 
πολύτιμους λίθους (τσιπς λάπις λάζουλι, αχάτης, αιματίτης).

   Μια χάντρα από μπλεγμένο σύρμα που ήταν τμήμα ενός κολιέ, αφαιρέθηκε από αυτό και χρησιμοποιήθηκε ως κεντρικό στοιχείο στη δημιουργία ενός ακόμη μονού σκουλαρικιού...

Μακρύ μονό σκουλαρίκι με γυάλινες χάντρες 
και πολύτιμους λίθους (τσιπς αμέθυστου)

     Και άλλο ένα απλό ζευγάρι σκουλαρίκια με ξύλινα λουλούδια, αναδημιουργήθηκε επίσης: τα ξύλινα λουλούδια περάστηκαν σε μεγάλους, χρυσούς κρίκους και προστέθηκαν ακρυλικές μπρονζέ χάντρες μόνο στο ένα τους τεταρτημόριο. 

Σκουλαρίκια-κρίκοι με ξύλινα λουλούδια και ακρυλικές μπρονζέ χάντρες.

    Η κουνιάδα μου τα λάτρεψε και η αλήθεια είναι πως θα της πάνε πολύ. Ήδη φόρεσε το πρώτο και έκλεψε τις εντυπώσεις...


Συμπέρασμα; 
Παλιά κοσμήματα εναντίον Αναδημιουργημένων: 0-1 !!

   Αποστολή εξετελέσθη!

    Τι λέτε κι εσείς;


Info:

Αιματίτης: Πολύτιμος, στιλπνός και αδιαφανής λίθος. Ανάμεσα σε άλλα χαρίζει πλούτο, αγάπη, θάρρος για μια νέα αρχή, δυναμικότητα, αισιοδοξία, καλή διάθεση και ηρεμία. Τονώνει όποιον τον φορά, λειτουργεί αγχολυτικά και προάγει την αυτοεκτίμηση και την ικανότητα για επιβίωση.

Αμέθυστος: Πολύτιμος, διάφανος λίθος. Πιστεύεται πως εξασφαλίζει οικογενειακή αρμονία. Χαρίζει θάρρος, πλούτο, υγεία, αισιοδοξία, ευτυχία, αντοχή και ανεκτικότητα, αντίληψη και αυτοεκτίμηση. 

Αχάτης: Πολύτιμος λίθος ο οποίος απαντάται σε πολλά χρώματα (εδώ, πρασινωπός). Έχει αντικαταθλιπτική δράση, χαρίζει μακροζωία, δύναμη, σταθερότητα, αυτογνωσία, θάρρος και προσελκύει ευχάριστα όνειρα και καλούς φίλους.

Λάπις Λάζουλι: Γνωστός λίθος εδώ και 7000 χρόνια, λέγεται αλλιώς και Λαζουρίτης. Το μπλε χρώμα του είναι χαρακτηριστικό. Χρησιμοποιήθηκε πολύ κατά την αρχαιότητα από τους Αιγύπτιους, τους Ρωμαίους, τους Βαβυλώνιους, τους Κινέζους και τους Έλληνες.
Θεωρείται πως χαρίζει χαρά, αρμονία, ειρήνη, αισιοδοξία, δύναμη και μακροζωία. Προσελκύει νέους φίλους και εξασφαλίζει την αγάπη των παλιών. Προωθεί την ακεραιότητα και τη διαύγεια, ενώ προστατεύει από τη βασκανία.


Κυριακή 28 Ιουλίου 2013

Νυχτερινή χορογραφία - 12ο Παιχνίδι "Παίζοντας με τις Λέξεις", στο "ΤΕΧNIS STORIES"

Νυχτερινή χορογραφία

Τον απέκτησαν σε εκείνο το ταξίδι. Όσο εκείνος συμμετείχε σε ένα ακόμη επαγγελματικό ραντεβού, εκείνη τριγύριζε στην πόλη. Τον ανακάλυψε σε ένα παλαιοπωλείο: ήταν ένας υπέροχος και λίγο σκοτεινός πίνακας, που είχε δημιουργηθεί πάνω από έναν αιώνα πριν. Απεικόνιζε μια λυγερόκορμη μπαλαρίνα να στέκεται με χάρη πλάι σ’ ένα πιάνο.  Από το παράθυρο πίσω της μπορούσε κανείς να διακρίνει τα κάγκελα ενός παλιού καμπαναριού. 


Έμαθε την ιστορία του πίνακα από τους ηλικιωμένους ιδιοκτήτες του καταστήματος. Κανείς δεν ήξερε ποιος ήταν ο καλλιτέχνης, της είπαν. Δεν την πείραξε. Ο πίνακας είχε «κάτι», και την τράβηξε με την πρώτη ματιά. Τον απέκτησε μέσα σε πέντε μόλις λεπτά.
Όταν επέστρεψαν, τον τοποθέτησαν σε μια περίοπτη θέση στον τοίχο του σαλονιού.
Το βράδυ, η μπαλαρίνα κινήθηκε ανεπαίσθητα. Αργά, προσεκτικά, στράφηκε στο πιάνο… χάιδεψε με τα ακροδάχτυλα το πρώτο πλήκτρο και ο χώρος γύρω της, μέσα στον πίνακα, γέμισε μουσική. Απαλή, θλιμμένη κλασική μουσική.


 

Άρχισε να λικνίζεται νωχελικά και να ισορροπεί επάνω στις βερικοκί πουέντ της.  Χόρευε μια χορογραφία με κλειστά τα μάτια, κάνοντας πιρουέτες, και η τούλινη φούστα της ανέμιζε με χάρη.


Τον ξύπνησε η μουσική. Απορημένος, έριξε μια ματιά στη γυναίκα του. Κοιμόταν ήρεμη, χωρίς να δείχνει ότι κάτι έχει ακούσει. Σηκώθηκε, πήγε στην κουζίνα, έβαλε ένα ποτήρι νερό. Η μουσική ακουγόταν πιο έντονα τώρα. Προσπάθησε να εντοπίσει την πηγή του ήχου και κατευθύνθηκε προς το σαλόνι.
Απέμεινε σαστισμένος να κοιτάζει τον πίνακα. Η μπαλαρίνα κινούνταν, την έβλεπε να χορεύει… και η μουσική ακουγόταν από το παλιό πιάνο, έβλεπε τα πλήκτρα του να πατιούνται από μόνα τους, σχηματίζοντας τη μελωδία. Το ποτήρι τού έπεσε από το χέρι, έσπασε. Κι εκείνος, φοβισμένος, παρατηρούσε ασάλευτος τη μπαλαρίνα να ζωντανεύει, μην πιστεύοντας στα μάτια του.
«Αγάπη μου, είσαι καλά;» Η γυναίκα του είχε ξυπνήσει και είχε έρθει δίπλα του, μα δεν την είχε καταλάβει. «Κάτσε να μαζέψω λίγο τα γυαλιά, θα κοπείς…»
«Κοίτα τον πίνακα» της είπε ξέπνοα, «κοίτα τον! Μα δεν το βλέπεις;»
«Τι να δω; Είναι το ίδιο όμορφος και τη νύχτα όπως και στο φως της ημέρας», απάντησε εκείνη. «Πολύ μου αρέσει αυτός ο πίνακας, ειδικά ο τρόπος που η μπαλαρίνα στέκεται δίπλα στο πιάνο. Μακάρι να ξέραμε τον καλλιτέχνη… Μου είπαν μια απίθανη ιστορία γι΄αυτόν, μα δεν την πίστεψα, φυσικά».
 «Τι ιστορία»; τη ρώτησε ταραγμένος, συνειδητοποιώντας πως μόνο εκείνος μπορούσε να δει.
«Λένε πως η μπαλαρίνα αυτή ήταν υπαρκτό πρόσωπο -αν και κανείς δεν ξέρει ποια είναι- που διέπραξε αυτοκτονία… Ένας καλλιτέχνης, ερωτευμένος μαζί της, την απεικόνισε σ’ αυτόν τον πίνακα και της τον χάρισε, μέρες πριν πεθάνει. Δεν πρόλαβε να τον χαρεί. Πιστεύεται πως η μπαλαρίνα ζωντανεύει τα βράδια και ο μόνος που μπορεί να τη δει να χορεύει μέσα στον πίνακα, είναι αυτός που τη ζωγράφισε… ή καλύτερα, η μετενσάρκωσή του, μιας και ο ίδιος ο καλλιτέχνης έχει πεθάνει εδώ και χρόνια!» Χαμογέλασε. «Παραμυθάκια για παιδιά… Λοιπόν, τι λες, πάμε να κοιμηθούμε;»
«Πήγαινε εσύ, εγώ θα μείνω λίγο ακόμη» ψέλλισε. 
Ήθελε να δει τη μπαλαρίνα να χορεύει, μόνο για κείνον.




   Με την ιστορία αυτή έλαβα μέρος στο 12ο Παιχνίδι "Παίζοντας με τις Λέξεις" που έγινε στο ιστολόγιο ΤΕΧNIS STORIES.  

 

  Όπως πάντα, οι λέξεις που έπρεπε να χρησιμοποιηθούν από όλους τους συμμετέχοντες, έχουν επισημανθεί μέσα στο κείμενο. 
 Στέλνω για άλλη μια φορά πολλές ευχαριστίες στους φίλους του ιστολογίου που αφιέρωσαν χρόνο να διαβάσουν την ιστορία μου... σε όσους την τίμησαν με την ψήφο τους ή μου χάρισαν τη γνώμη τους... και στην φίλη μου Φλώρα, για την άψογη φιλοξενία.


   Πολλά φιλιά σε όλους, να έχετε μια καλή εβδομάδα και να περνάτε όμορφα!


Πέμπτη 25 Ιουλίου 2013

Βόλτα στις Μηλιές Πηλίου... και μια έκπληξη

  Έπειτα από μια μικροεπέμβαση 1 ώρας που είχα σήμερα και για να διασκεδάσω επιτέλους το φόβο μου (τώρα που πάει και πέρασε) αλλά και για να ξεχάσω τον πόνο μου... λέω να σας πάρω μαζί μου να πάμε μια βόλτα στις Μηλιές.

  Χτισμένες σε 400 μέτρα υψόμετρο, οι Μηλιές απέχουν 28 χλμ. ΝΑ από το Βόλο. Μπορεί κανείς να επισκεφθεί το πηλιορείτικο χωριό είτε ακολουθώντας το παραλιακό οδικό δίκτυο (φτάνοντας στα Καλά Νερά και στρίβοντας στη διασταύρωση θα ανεβεί στο βουνό ώσπου να συναντήσει το χωριό), είτε από το ορεινό οδικό δίκτυο (ανεβαίνοντας προς τον Άγιο Γεώργιο και τη Βυζίτσα και συνεχίζοντας έπειτα για τις Μηλιές). Και οι δύο διαδρομές είναι εξίσου υπέροχες, όποια και να διαλέξεις: θάλασσα και πηλιορείτικο δάσος συνδυάζονται αρμονικά μεταξύ τους και η θέα αποζημιώνει τον επισκέπτη.

  Εμείς ακολουθήσαμε τη δεύτερη διαδρομή (προς τον Άγ. Γεώργιο) και στην επιστροφή κατεβήκαμε στα Καλά Νερά και γυρίσαμε από εκεί προς το Βόλο (στην ουσία κάναμε τον κύκλο, θαυμάζοντας όλη τη διαδρομή). 




  Το χωριό είναι πανέμορφο, με γραφικά στενάκια και όμορφα σπίτια. Τα περισσότερα από αυτά έχουν τους μπαξέδες τους και οι αυλές όλων είναι κατάφυτες.





   Στην μεγάλη πλατεία του χωριού δεσπόζει η εκκλησία των Παμμεγίστων Ταξιαρχών, μια εκκλησία με μεγάλη ιστορική αξία. Η ακριβής χρονολογία κατασκευής της, όπως και ο κατασκευαστής της αλλά και ο/οι αγιογράφοι της, παραμένουν άγνωστα. Ωστόσο, μια επιγραφή μας πληροφορεί πως ανακαινίστηκε το 1741. Στο εσωτερικό της εκκλησίας (όπου δεν επιτρέπεται η φωτογράφιση) οι αγιογραφίες είναι εντυπωσιακές και κάπως διαφορετικές από τις συνηθισμένες, αλλά αυτό που τραβά το βλέμμα του επισκέπτη είναι το μεγάλο ξυλόγλυπτο τέμπλο, σκαλισμένο στο χέρι με απίστευτες λεπτομέρειες και παραστάσεις (περισσότερα για την εκκλησία, εδώ).


   Ένα επίπεδο πιο πάνω από την πλατεία, παρατηρεί κανείς τη Δημόσια Βιβλιοθήκη Μηλεών "ΨΥΧΗΣ ΑΚΟΣ".


   Στην πλατεία, αρκετά μεγάλα πλατάνια προσφέρουν με το πυκνό, πλούσιο φύλλωμά τους δροσιά και σκιά στον επισκέπτη... ο ήλιος δε διστάζει να παίξει για λίγο κρυφτό ανάμεσα στα φυλλώματα.


   Κάτω από τη σκιά τους, δυο καταστήματα. Εκεί καθίσαμε κι εμείς... και απολαύσαμε με ηρεμία και γαλήνη το τσιπουράκι μας.



  Πριν πάρουμε το δρόμο της επιστροφής, σκεφτήκαμε να απολαύσουμε κι ένα απογευματινό καφεδάκι...


... και διαλέξαμε να το απολαύσουμε στο "Ρόδο και το Αηδόνι", ένα εξαίρετο καφέ-μπαρ...


...το οποίο ανήκει σε μια γλυκύτατη κυρία και κορυφαία φωνή του ελληνικού πενταγράμμου, που όλοι γνωρίζουμε. Το άλλο μου μισό το ήξερε και μου το φυλούσε για έκπληξη (ξέρει επίσης πως μου αρέσουν πολύ τέτοιου είδους καφέ)... εγώ πάλι δεν είχα ιδέα!

   Ναι, η κυρία Τσανακλίδου έχει δημιουργήσει με μεράκι και γούστο ένα υπέροχο, ζεστό καφέ-μπαρ στις Μηλιές, το οποίο διατηρεί η ίδια, με προσωπική εργασία. Τον τόπο τον λατρεύει και αυτό, πέρα από τα ίδια τα λεγόμενά της, η αλήθεια είναι πως φαίνεται.

   Εμείς καθίσαμε στο κουκλίστικο μπαλκονάκι της να απολαύσουμε την όμορφη θέα κι ένα καλό καφέ.


   Με την υπόσχεση πως θα ξαναγυρίσουμε... σύντομα.

   Ναι, οι Μηλιές είναι όμορφος τόπος.



Info: 

   Οι Μηλιές είναι επίσης γνωστές και λόγω του θεματικού τρένου του Πηλίου, του λεγόμενου "Μουτζούρη". Η διαδρομή που ακολουθεί το τρενάκι ξεκινά από τα Άνω Λεχώνια και καταλήγει στο σιδηροδρομικό σταθμό των Μηλεών. Το τρενάκι διασχίζει το πηλιορείτικο δάσος πάνω σε μια από τις πιο στενές σιδηροδρομικές γραμμές στον κόσμο (60εκ.). Περισσότερα, θα διαβάσετε εδώ.



Τρίτη 23 Ιουλίου 2013

Σκουλαρίκια με χάντρες και πολύτιμους λίθους

   Καλησπέρα, καλησπέρα!

   Τα σκουλαρίκια που θα δείτε κατασκευάστηκαν για ένα πρόσωπο που υπεραγαπώ: τη μητέρα μου.

   Η μητέρα μου λατρεύει όλων των ειδών τα κοσμήματα (κάπου έπρεπε να μοιάσω κι εγώ!!) αν και προτιμά τις χρυσές αποχρώσεις, σε αντίθεση μ΄εμένα που φοράω ασημιές. Κυρίως όμως, προτιμά τα κοσμήματα που θα φορέσει να έχουν ιδιαίτερο ή ασυνήθιστο σχέδιο. Και κάπως έτσι είμαι κι εγώ στις επιλογές μου.

   Έχει πράσινα μάτια και ξανθά μαλλιά (σ΄αυτά δεν της έμοιασα, εγώ είμαι ακριβώς το ανάποδο, το "αρνητικό" της, χαχα!!) και της πάνε πολλά χρώματα. Αγαπάει όμως πιο πολύ το μπλε.

  Δεν είναι το πρώτο κόσμημα που της φτιάχνω, αλλά η διαφορά είναι πως αυτό το ζευγάρι σκουλαρίκια μου το ζήτησε. Και ζητάει κάτι σπάνια... 

  Είχαμε καθίσει παρεούλα ένα απόγευμα και της έδειχνα με περηφάνια τη συλλογή των χαντρών μου. Μόλις είχα προσθέσει σ΄αυτή μερικούς πολύτιμους λίθους. Πολλοί από αυτούς της άρεσαν. Συζητήσαμε τα χρώματα που ήθελε να έχει το ζευγάρι της (πράσινο ή μπλε) και... 

... τίποτε άλλο. Τα υπόλοιπα (σχέδιο και συνδυασμοί υλικών) ήταν δικές μου αποφάσεις. 

 Εκείνη ζήτησε ένα ζευγάρι και εγώ της ετοίμασα τρία. Προς το παρόν, γιατί στο μέλλον θ΄ακολουθήσουν κι άλλα!


Χρυσό πλακέ καουτσούκ, χρυσό ατσαλόσυρμα (ντίζα) και
 γυάλινες χάντρες σε τόνους του πράσινου και του μπλε.


Χρυσοί κρίκοι με μεταλλικό χρυσό αστερία, γυάλινες χάντρες,
 λευκό καλλιεργημένο μαργαριτάρι και τυρκουάζ σε chips. 


Χρυσό ατσαλόσυρμα (ντίζα), ροζ καλλιεργημένα μαργαριτάρια και αμέθυστος (chips)


Info:

Τυρκουάζ: Πολύτιμος, αδιαφανής λίθος. Φέρνει τύχη, πλούτο, σοφία, ηρεμία, αισιοδοξία, επιτυχία, θάρρος και δύναμη. Προάγει την εξωστρέφεια, το αίσθημα της αγάπης και της φιλίας και διώχνει την κατάθλιψη.

Μαργαριτάρι: Πολύτιμος λίθος, η ονομασία του οποίου προέρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη "μαρμαίρω" που σημαίνει "ακτινοβολώ", "λάμπω". Χαρίζει γαλήνη, αισιοδοξία, δύναμη, ζωτικότητα, υγεία, ευεξία, μακροζωία. 

Αμέθυστος: Πολύτιμος, διάφανος λίθος. Πιστεύεται πως εξασφαλίζει οικογενειακή αρμονία. Χαρίζει θάρρος, πλούτο, υγεία, αισιοδοξία, ευτυχία, αντοχή και ανεκτικότητα, αντίληψη και αυτοεκτίμηση. 


Να είστε καλά, να περνάτε καλά, κι εύχομαι ένα όμορφο απόγευμα σε όλους!


Παρασκευή 19 Ιουλίου 2013

Λίμνη Κάρλα - Βένετο Πηλίου

  Η  Κάρλα Βοιβηίς και Βοιβιάς κατά την αρχαιότητα και μετέπειτα Βοιβηίδα, Βοίβη ή Φοίβη, ή λίμνη της Πελασγιώτιδος, ή Κερκινίτις ή Κάρλα Σού, ή Κάρλα Γκιόλ, ή ο "Βάλτος" για τους ντόπιους) ήταν λίμνη, η οποία βρισκόταν νοτιοανατολικά της Λάρισας, κοντά στις βόρειες πλαγιές του Πηλίου, στα όρια των Νομών Λάρισας και Μαγνησίας.  
  Η λίμνη υμνήθηκε από τον Όμηρο, τον Πίνδαρο, τον Στράβωνα και άλλους και ο τόπος συνδέθηκε με τον θεό Απόλλωνα, το "Φοίβο", που στην περιοχή ερωτεύτηκε την όμορφη Κυρήνη, την καλλονή Δάφνη και με την Κορωνίδα γέννησε το φημισμένο γιατρό της αρχαιότητας, Ασκληπιό. Επιπρόσθετα, από την περιοχή της Κάρλας ξεκίνησαν για την Αργοναυτική εκστρατεία ο Άρμενος, ο Πρόθοος και ο Εύμηλος, ενώ η λίμνη ήταν πέρασμα ή καταφύγιο για πολλούς ημίθεους και ήρωες (Θησέας, Ηρακλής, Αμαζόνες) στην πορεία τους για τις διάφορες αποστολές τους. 
 Η λίμνη Κάρλα αποξηράνθηκε το 1962. Η αποξήρανσή της αποφασίστηκε κυρίως λόγω του ότι προκαλούσε συχνές πλημμύρες στις γεωργικές καλλιέργειες περιμετρικά της, ενώ ταυτόχρονα ορισμένες βαλτώδεις εκτάσεις γύρω της, προκαλούσαν την έντονη παρουσία εντόμων. 
 Στην πορεία των μετέπειτα ετών, διαπιστώθηκε ότι οι επιπτώσεις της ύπαρξης της λίμνης στο οικοσύστημα της περιοχής ήταν μεγαλύτερες και σημαντικότερες από το όφελος που προσέφερε η αποξήρανσή της. Το Δεκέμβριο του 2010 άρχισε η άντληση νερού από τον ποταμό Πηνειό, με σκοπό σταδιακά η λίμνη να τροφοδοτείται με 14 κυβικά μέτρα νερού το δευτερόλεπτο, μέσω της λειτουργίας πέντε διαφορετικών αντλιοστασίων. 
  Σήμερα, η λίμνη έχει αναδημιουργηθεί και γίνεται προσπάθεια να αποκτήσει μέγεθος 38.000 στρεμμάτων (η αρχική λίμνη είχε μέγεθος 180-195 χιλιάδες στρέμματα και το βάθος της έφτανε τα 4-6 μ.). Το έργο πρόκειται να συμβάλλει στην αντιπλημμυρική προστασία, στην αποκατάσταση του υπόγειου υδροφόρου ορίζοντα, στην άρδευση 100.000 στρεμμάτων, στην ενίσχυση της ύδρευσης της πόλης του Βόλου με 15 εκατ. κυβικά μέτρα νερού ετησίως (το 50% των αναγκών της πόλης) και σε πολλά άλλα ακόμη. 
  Κατά τη διάρκεια των εργασιών για την ανασύσταση της λίμνης ήρθαν στο φως σημαντικά αρχαιολογικά ευρήματα (όπως κοσμήματα, αγγεία, νομίσματα, τμήματα κτιρίων, αγωγοί, τάφοι). Το Υπουργείο Πολιτισμού αποφάσισε τη διατήρηση και τη μετατροπή σε επισκέψιμο αρχαιολογικό χώρο, ενός τμήματος προϊστορικού οικισμού έκτασης 3,5 στρεμμάτων, που χρονολογείται από το τέλος της Νεολιθικής Εποχής. (πηγές: εδώεδώ και εδώ).

*****

 Με το άλλο μου μισό αποφασίσαμε να κάνουμε μια μεγάαααλη βόλτα, με σκοπό να επισκεφθούμε για πρώτη φορά τη λίμνη Κάρλα (αν μη τι άλλο, είναι η λίμνη του τόπου μας) αλλά και να γνωρίσουμε τη γύρω περιοχή, που έως τώρα δεν είχαμε επισκεφθεί ξανά. 

  Θέλετε να έρθετε μαζί μου, να δείτε μέσα από τα δικά μας μάτια τη διαδρομή;

 Ξεκινώντας από την πόλη της Λάρισας, κατευθυνθήκαμε πρώτα προς τα παράλιά της και συγκεκριμένα προς τον Αγιόκαμπο... 


... και έπειτα, προχωρήσαμε κατεβαίνοντας προς το Πολυδένδρι. Η συγκεκριμένη διαδρομή (για όσους δεν τη γνωρίζουν) είναι υπέροχη, καθώς ο δρόμος διασχίζει το καταπράσινο βουνό και καταλήγει στη θάλασσα. Αλλά, αντίθετα από τα αρχικά σχέδιά μας, δεν κολυμπήσαμε ούτε στον Αγιόκαμπο, ούτε στο Πολυδένδρι...


... συνεχίσαμε, και κατευθυνθήκαμε προς το βουνό και πάλι, για να βρούμε το Καλαμάκι... και τη λίμνη Κάρλα, πλάι στο χωριό Κανάλια.


 Η λίμνη από ψηλά...

(διακρίνεται στα αριστερά)


... και ένας ταμιευτήρας...


   Γύρω από τη λίμνη συναντήσαμε αρκετές εκτάσεις με καλλιέργειες, αλλά και όμορφα ζώα...


 Στα όρια της Κάρλας υπάρχει ένας υπερυψωμένος, χαλικόστρωτος δρόμος, ο οποίος σου επιτρέπει να δεις τη λίμνη από πιο κοντά. 




  Υπάρχει και παρατηρητήριο πουλιών (είδαμε ερωδιούς στη λίμνη, αλλά δυστυχώς δεν πρόλαβα να τους φωτογραφίσω). 
  Το παρατηρητήριο είναι ό,τι πρέπει αν θέλεις να γυρίσεις ταινία θρίλερ... (!!!!)... Με λίγα λόγια, δεν το λες και περιποιημένο!... Ταινία μπορεί να μην γύρισα (αν και το σκέφτομαι, χαχαχα!), αλλά βγήκα μια καταπληκτική, σκοτεινιάρικη και λίγο τρομακτική φωτογραφία, όπου αναδύομαι από το υπερπέραν ανάμεσα στις αράχνες. Επέλεξα όμως να μην τη βάλω εδώ και σας κάνω έτσι να φύγετε τρέχοντας!!! (από όσο θυμάμαι, οι περισσότερες φίλες από εσάς δεν τα πάτε και τόσο καλά με τα θρίλερ...)

 Φεύγοντας από τη λίμνη, κατευθυνθήκαμε προς το (σχετικά άγνωστο) Βένετο Πηλίου (220 μ. υψόμετρο). Στην περιοχή υπάρχουν περιπατητικές διαδρομές, όπως για παράδειγμα η διαδρομή Βένετο-Μονή Φλαμουρίου (580μ. υψόμετρο). Για να φτάσει κανείς στο σχεδόν "κρυμμένο" Βένετο διασχίζει ένα πυκνό δάσος με δρυς, καστανιές, κουμαριές και διάφορα άλλα φυτά. 


  Στη διαδρομή είδαμε κι άλλα ζώα (ΠΟΛΛΑ ζώα όμως!!!) να βόσκουν ελεύθερα...


... τα οποία μάλιστα πόζαραν για χάρη μας, καθώς περνούσαμε ανάμεσά τους με το αυτοκίνητο...






   Συναντήσαμε και κάποιους περίεργους φυσικούς σχηματισμούς...

(θυμίζει αφρικανική καλύβα, ή εγώ έχω τρελή φαντασία;;!!)

 Φτάνοντας στο Βένετο, για να κατευθυνθεί κανείς προς τη θάλασσα, έχει δύο επιλογές: να ακολουθήσει το δρόμο που οδηγεί προς το Πετρομέλισσο... ή να ακολουθήσει το χωμάτινο, δύσκολο και κακοτράχαλο δρόμο 3 χιλιομέτρων που οδηγεί στην πολύ μικρή και βραχώδη ακτή Κουλούρι. Στη μία της πλευρά, η ακτή Κουλούρι χρησιμοποιείται κυρίως για τις βάρκες, αλλά στην άλλη, όπου υπάρχει ένας μικρός κολπίσκος, μπορεί κανείς να κολυμπήσει. Το Κουλούρι ενδείκνυται για ψάρεμα και ψαροντούφεκο, λόγω της βραχώδους μορφολογίας του. 
  Όπως καταλαβαίνετε, εμείς ακολουθήσαμε το δύσκολο δρόμο (περιμένατε κάτι λιγότερο από εμάς;) και φτάσαμε στο Κουλούρι... 


Αφήσαμε το αυτοκίνητο σε ένα σχετικά ομαλό σημείο και στρίβοντας δεξιά, αντικρίσαμε αυτό τον μικρό, όμορφο, βραχώδη και έρημο κολπίσκο... Εννοείται πως βουτήξαμε κατευθείαν!!


  Συνέλεξα και διάφορους θησαυρούς... (όχι που θα τους άφηνα, οι περισσότερες πέτρες εκεί έχουν αυτή τη μορφή...)


 Θαυμάσαμε και την απίστευτη δύναμη της φύσης... 


...παρατηρώντας τη ρίζα ενός δέντρου που προεξείχε από την πλαγιά του βουνού, η οποία στο διάβα της συνάντησε ένα βραχάκι. Το θρυμμάτισε και ένα μεγάλο κομμάτι του το πήρε αγκαλιά... αποφασισμένη να συνεχίσει ακάθεκτη το δρόμο της προς την επιβίωση!


  Παρατηρήσαμε και ένα δέντρο να ορθώνεται μέσα από τους βράχους, με τις ρίζες του να έχουν πάρει τον κατήφορο για να βρουν λίγο γόνιμο χώμα...

... και το βραδάκι επιστρέψαμε, γεμάτοι όμορφες εικόνες.


  Ξέρω ότι σας κούρασα με την μακροσκελή μου ανάρτηση, αλλά το χάρηκα που ήρθατε μαζί μου! Περιμένω τις εντυπώσεις σας...

   στο μεταξύ... 

   στέλνω φιλιά πολλά σε όλους!

Δευτέρα 15 Ιουλίου 2013

Γαλάζιες αποδράσεις

    Να΄μαι και πάλι...

    Χάνομαι, το ξέρω, αλλά ποιος μπορεί να αντισταθεί στο καλοκαίρι;
    Τόσες εικόνες, τόσες ομορφιές... τόσα χρώματα.

  Οι "διακοπές" μπορεί να μην ισχύουν πια σαν έννοια, τουλάχιστον όχι όπως τις εννοούσαμε παλιά... αλλά οι αποδράσεις ισχύουν. Μονοήμερες ή όχι, ο νους χρειάζεται να ξεφύγει, η καρδιά το ίδιο και η χαλάρωση είναι επιβεβλημένη. Και η εξερεύνηση, επίσης.
   Μαθαίνουμε να αρκούμαστε στα λίγα και συνειδητοποιούμε ότι τα λίγα, τελικά δεν είναι και τόσο λίγα, είναι αρκετά.

   Φύση. 

   Φύγαμε αρκετές φορές με το άλλο μου μισό, αναζητώντας τη... και δε βγήκαμε χαμένοι.
   Θα συνεχίσουμε...

   Στο μεταξύ, σιγά-σιγά, θα σας μεταφέρω εικόνες. Ενίοτε, και κάποια δημιουργία μου, ανάμεσά τους.

   Πώς να μην εμπνευστείς από τις ομορφιές που βλέπεις γύρω σου; Χίλια χρώματα και σχήματα ο καλοκαιρινός ουρανός, μπλεγμένα τόσο αρμονικά μεταξύ τους... κι ένας ήλιος, που παίζει ανέμελα κρυφτό.





Δαχτυλίδι σε γαλάζιες, ασημί και μπλε αποχρώσεις.
Σύρμα, μεταλλικό στοιχείο, κεραμικές, ακρυλικές και γυάλινες χάντρες.


   Εύχομαι να περνάτε καλά ό,τι κι αν κάνετε. Κι αν και εσείς δεν θα πάτε για άλλη μια φορά διακοπές σε μακρινούς προορισμούς, δεν πειράζει. Φτιάξτε αλλιώς τις ημέρες σας, φροντίστε να έχουν στιγμές που μένουν. Αποδράστε για λίγο. Κι όταν το κάνετε, θυμηθείτε να ξαπλώσετε κατάχαμα και να αντικρίσετε τον ουρανό που σας χαμογελάει. Πιστέψτε με, θα αποζημιωθείτε... 

Τελικά και τα λίγα είναι αρκετά, αρκεί να αφεθείς για να δεις τη μαγεία τους. 

    Πολλά φιλιά σε όλους, καλή εβδομάδα!

Παρασκευή 5 Ιουλίου 2013

Του ήλιου και της άμμου...




    Στα χρώματα του ζεστού, φωτεινού, καλοκαιρινού ήλιου και της χρυσής άμμου, έφτιαξα δυο ζευγάρια σκουλαρίκια και σας τα παρουσιάζω. 


Γυάλινες, κεραμικές και ακριλικές χάντρες, 
περασμένες σε χρυσό ατσαλόσυρμα (ντίζα)


Χάντρες (κεραμικές - ακριλικές) και χρυσή λιβελλούλα,
όλα περασμένα σε χρυσό ατσαλόσυρμα (ντίζα)


Αφήστε τον ήλιο να χαϊδέψει τα μαλλιά σας και να χρυσίσει την επιδερμίδα σας...


  Αφήστε την άμμο να σας συντροφεύσει στις περιπλανήσεις σας...


 Ανακαλύψτε κάτι καινούριο, επισκεφθείτε ξανά κάτι παλιό και αγαπημένο...

Ξεκουραστείτε, χαλαρώστε...

Γεμίστε το νου σας όμορφες εικόνες.


Ό,τι κι αν κάνετε, να περνάτε όμορφα!

Καλό Σαββατοκύριακο, πολλά φιλιά!


   Οι εικόνες προέρχονται από το Διαδίκτυο και ανήκουν στην κατηγορία των wallpapers. 
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...