Βόλτα στις Μηλιές Πηλίου... και μια έκπληξη

  Έπειτα από μια μικροεπέμβαση 1 ώρας που είχα σήμερα και για να διασκεδάσω επιτέλους το φόβο μου (τώρα που πάει και πέρασε) αλλά και για να ξεχάσω τον πόνο μου... λέω να σας πάρω μαζί μου να πάμε μια βόλτα στις Μηλιές.

  Χτισμένες σε 400 μέτρα υψόμετρο, οι Μηλιές απέχουν 28 χλμ. ΝΑ από το Βόλο. Μπορεί κανείς να επισκεφθεί το πηλιορείτικο χωριό είτε ακολουθώντας το παραλιακό οδικό δίκτυο (φτάνοντας στα Καλά Νερά και στρίβοντας στη διασταύρωση θα ανεβεί στο βουνό ώσπου να συναντήσει το χωριό), είτε από το ορεινό οδικό δίκτυο (ανεβαίνοντας προς τον Άγιο Γεώργιο και τη Βυζίτσα και συνεχίζοντας έπειτα για τις Μηλιές). Και οι δύο διαδρομές είναι εξίσου υπέροχες, όποια και να διαλέξεις: θάλασσα και πηλιορείτικο δάσος συνδυάζονται αρμονικά μεταξύ τους και η θέα αποζημιώνει τον επισκέπτη.

  Εμείς ακολουθήσαμε τη δεύτερη διαδρομή (προς τον Άγ. Γεώργιο) και στην επιστροφή κατεβήκαμε στα Καλά Νερά και γυρίσαμε από εκεί προς το Βόλο (στην ουσία κάναμε τον κύκλο, θαυμάζοντας όλη τη διαδρομή). 

  Το χωριό είναι πανέμορφο, με γραφικά στενάκια και όμορφα σπίτια. Τα περισσότερα από αυτά έχουν τους μπαξέδες τους και οι αυλές όλων είναι κατάφυτες.

   Στην μεγάλη πλατεία του χωριού δεσπόζει η εκκλησία των Παμμεγίστων Ταξιαρχών, μια εκκλησία με μεγάλη ιστορική αξία. Η ακριβής χρονολογία κατασκευής της, όπως και ο κατασκευαστής της αλλά και ο/οι αγιογράφοι της, παραμένουν άγνωστα. Ωστόσο, μια επιγραφή μας πληροφορεί πως ανακαινίστηκε το 1741. Στο εσωτερικό της εκκλησίας (όπου δεν επιτρέπεται η φωτογράφιση) οι αγιογραφίες είναι εντυπωσιακές και κάπως διαφορετικές από τις συνηθισμένες, αλλά αυτό που τραβά το βλέμμα του επισκέπτη είναι το μεγάλο ξυλόγλυπτο τέμπλο, σκαλισμένο στο χέρι με απίστευτες λεπτομέρειες και παραστάσεις (περισσότερα για την εκκλησία, εδώ).

   Ένα επίπεδο πιο πάνω από την πλατεία, παρατηρεί κανείς τη Δημόσια Βιβλιοθήκη Μηλεών "ΨΥΧΗΣ ΑΚΟΣ".

(πηγή εικόνας)

   Στην πλατεία, αρκετά μεγάλα πλατάνια προσφέρουν με το πυκνό, πλούσιο φύλλωμά τους δροσιά και σκιά στον επισκέπτη... ο ήλιος δε διστάζει να παίξει για λίγο κρυφτό ανάμεσα στα φυλλώματα.

   Κάτω από τη σκιά τους, δυο καταστήματα. Εκεί καθίσαμε κι εμείς... και απολαύσαμε με ηρεμία και γαλήνη το τσιπουράκι μας.

  Πριν πάρουμε το δρόμο της επιστροφής, σκεφτήκαμε να απολαύσουμε κι ένα απογευματινό καφεδάκι...

... και διαλέξαμε να το απολαύσουμε στο "Ρόδο και το Αηδόνι", ένα εξαίρετο καφέ-μπαρ...

(πηγή εικόνας)

...το οποίο ανήκει σε μια γλυκύτατη κυρία και κορυφαία φωνή του ελληνικού πενταγράμμου, που όλοι γνωρίζουμε. Το άλλο μου μισό το ήξερε και μου το φυλούσε για έκπληξη (ξέρει επίσης πως μου αρέσουν πολύ τέτοιου είδους καφέ)... εγώ πάλι δεν είχα ιδέα!

   Ναι, η κυρία Τσανακλίδου έχει δημιουργήσει με μεράκι και γούστο ένα υπέροχο, ζεστό καφέ-μπαρ στις Μηλιές, το οποίο διατηρεί η ίδια, με προσωπική εργασία. Τον τόπο τον λατρεύει και αυτό, πέρα από τα ίδια τα λεγόμενά της, η αλήθεια είναι πως φαίνεται.

   Εμείς καθίσαμε στο κουκλίστικο μπαλκονάκι της να απολαύσουμε την όμορφη θέα κι ένα καλό καφέ.

   Με την υπόσχεση πως θα ξαναγυρίσουμε... σύντομα.

   Ναι, οι Μηλιές είναι όμορφος τόπος.

Info: 

   Οι Μηλιές είναι επίσης γνωστές και λόγω του θεματικού τρένου του Πηλίου, του λεγόμενου "Μουτζούρη". Η διαδρομή που ακολουθεί το τρενάκι ξεκινά από τα Άνω Λεχώνια και καταλήγει στο σιδηροδρομικό σταθμό των Μηλεών. Το τρενάκι διασχίζει το πηλιορείτικο δάσος πάνω σε μια από τις πιο στενές σιδηροδρομικές γραμμές στον κόσμο (60εκ.). Περισσότερα, θα διαβάσετε εδώ.