Λίμνη Κάρλα - Βένετο Πηλίου

  Η  Κάρλα (ή Βοιβηίς και Βοιβιάς κατά την αρχαιότητα και μετέπειτα Βοιβηίδα, Βοίβη ή Φοίβη, ή λίμνη της Πελασγιώτιδος, ή Κερκινίτις ή Κάρλα Σού, ή Κάρλα Γκιόλ, ή ο "Βάλτος" για τους ντόπιους) ήταν λίμνη, η οποία βρισκόταν νοτιοανατολικά της Λάρισας, κοντά στις βόρειες πλαγιές του Πηλίου, στα όρια των Νομών Λάρισας και Μαγνησίας.  

  Η λίμνη υμνήθηκε από τον Όμηρο, τον Πίνδαρο, τον Στράβωνα και άλλους και ο τόπος συνδέθηκε με τον θεό Απόλλωνα, το "Φοίβο", που στην περιοχή ερωτεύτηκε την όμορφη Κυρήνη, την καλλονή Δάφνη και με την Κορωνίδα γέννησε το φημισμένο γιατρό της αρχαιότητας, Ασκληπιό. Επιπρόσθετα, από την περιοχή της Κάρλας ξεκίνησαν για την Αργοναυτική εκστρατεία ο Άρμενος, ο Πρόθοος και ο Εύμηλος, ενώ η λίμνη ήταν πέρασμα ή καταφύγιο για πολλούς ημίθεους και ήρωες (Θησέας, Ηρακλής, Αμαζόνες) στην πορεία τους για τις διάφορες αποστολές τους. 

 Η λίμνη Κάρλα αποξηράνθηκε το 1962. Η αποξήρανσή της αποφασίστηκε κυρίως λόγω του ότι προκαλούσε συχνές πλημμύρες στις γεωργικές καλλιέργειες περιμετρικά της, ενώ ταυτόχρονα ορισμένες βαλτώδεις εκτάσεις γύρω της, προκαλούσαν την έντονη παρουσία εντόμων. 

 Στην πορεία των μετέπειτα ετών, διαπιστώθηκε ότι οι επιπτώσεις της ύπαρξης της λίμνης στο οικοσύστημα της περιοχής ήταν μεγαλύτερες και σημαντικότερες από το όφελος που προσέφερε η αποξήρανσή της. Το Δεκέμβριο του 2010 άρχισε η άντληση νερού από τον ποταμό Πηνειό, με σκοπό σταδιακά η λίμνη να τροφοδοτείται με 14 κυβικά μέτρα νερού το δευτερόλεπτο, μέσω της λειτουργίας πέντε διαφορετικών αντλιοστασίων. 

  Σήμερα, η λίμνη έχει αναδημιουργηθεί και γίνεται προσπάθεια να αποκτήσει μέγεθος 38.000 στρεμμάτων (η αρχική λίμνη είχε μέγεθος 180-195 χιλιάδες στρέμματα και το βάθος της έφτανε τα 4-6 μ.). Το έργο πρόκειται να συμβάλλει στην αντιπλημμυρική προστασία, στην αποκατάσταση του υπόγειου υδροφόρου ορίζοντα, στην άρδευση 100.000 στρεμμάτων, στην ενίσχυση της ύδρευσης της πόλης του Βόλου με 15 εκατ. κυβικά μέτρα νερού ετησίως (το 50% των αναγκών της πόλης) και σε πολλά άλλα ακόμη. 

  Κατά τη διάρκεια των εργασιών για την ανασύσταση της λίμνης ήρθαν στο φως σημαντικά αρχαιολογικά ευρήματα (όπως κοσμήματα, αγγεία, νομίσματα, τμήματα κτιρίων, αγωγοί, τάφοι). Το Υπουργείο Πολιτισμού αποφάσισε τη διατήρηση και τη μετατροπή σε επισκέψιμο αρχαιολογικό χώρο, ενός τμήματος προϊστορικού οικισμού έκτασης 3,5 στρεμμάτων, που χρονολογείται από το τέλος της Νεολιθικής Εποχής. (πηγές: εδώ, εδώ και εδώ).

*****

 Με το άλλο μου μισό αποφασίσαμε να κάνουμε μια μεγάαααλη βόλτα, με σκοπό να επισκεφθούμε για πρώτη φορά τη λίμνη Κάρλα (αν μη τι άλλο, είναι η λίμνη του τόπου μας) αλλά και να γνωρίσουμε τη γύρω περιοχή, που έως τώρα δεν είχαμε επισκεφθεί ξανά. 

  Θέλετε να έρθετε μαζί μου, να δείτε μέσα από τα δικά μας μάτια τη διαδρομή;

 Ξεκινώντας από την πόλη της Λάρισας, κατευθυνθήκαμε πρώτα προς τα παράλιά της και συγκεκριμένα προς τον Αγιόκαμπο... 

... και έπειτα, προχωρήσαμε κατεβαίνοντας προς το Πολυδένδρι. Η συγκεκριμένη διαδρομή (για όσους δεν τη γνωρίζουν) είναι υπέροχη, καθώς ο δρόμος διασχίζει το καταπράσινο βουνό και καταλήγει στη θάλασσα. Αλλά, αντίθετα από τα αρχικά σχέδιά μας, δεν κολυμπήσαμε ούτε στον Αγιόκαμπο, ούτε στο Πολυδένδρι...

... συνεχίσαμε, και κατευθυνθήκαμε προς το βουνό και πάλι, για να βρούμε το Καλαμάκι... και τη λίμνη Κάρλα, πλάι στο χωριό Κανάλια.

 Η λίμνη από ψηλά...

(διακρίνεται στα αριστερά)

... και ένας ταμιευτήρας...

   Γύρω από τη λίμνη συναντήσαμε αρκετές εκτάσεις με καλλιέργειες, αλλά και όμορφα ζώα...

 Στα όρια της Κάρλας υπάρχει ένας υπερυψωμένος, χαλικόστρωτος δρόμος, ο οποίος σου επιτρέπει να δεις τη λίμνη από πιο κοντά. 

  Υπάρχει και παρατηρητήριο πουλιών (είδαμε ερωδιούς στη λίμνη, αλλά δυστυχώς δεν πρόλαβα να τους φωτογραφίσω). 

  Το παρατηρητήριο είναι ό,τι πρέπει αν θέλεις να γυρίσεις ταινία θρίλερ... (!!!!)... Με λίγα λόγια, δεν το λες και περιποιημένο!... Ταινία μπορεί να μην γύρισα (αν και το σκέφτομαι, χαχαχα!), αλλά βγήκα μια καταπληκτική, σκοτεινιάρικη και λίγο τρομακτική φωτογραφία, όπου αναδύομαι από το υπερπέραν ανάμεσα στις αράχνες. Επέλεξα όμως να μην τη βάλω εδώ και σας κάνω έτσι να φύγετε τρέχοντας!!! (από όσο θυμάμαι, οι περισσότερες φίλες από εσάς δεν τα πάτε και τόσο καλά με τα θρίλερ...)

 Φεύγοντας από τη λίμνη, κατευθυνθήκαμε προς το (σχετικά άγνωστο) Βένετο Πηλίου (220 μ. υψόμετρο). Στην περιοχή υπάρχουν περιπατητικές διαδρομές, όπως για παράδειγμα η διαδρομή Βένετο-Μονή Φλαμουρίου (580μ. υψόμετρο). Για να φτάσει κανείς στο σχεδόν "κρυμμένο" Βένετο διασχίζει ένα πυκνό δάσος με δρυς, καστανιές, κουμαριές και διάφορα άλλα φυτά. 

  Στη διαδρομή είδαμε κι άλλα ζώα (ΠΟΛΛΑ ζώα όμως!!!) να βόσκουν ελεύθερα...

... τα οποία μάλιστα πόζαραν για χάρη μας, καθώς περνούσαμε ανάμεσά τους με το αυτοκίνητο...

   Συναντήσαμε και κάποιους περίεργους φυσικούς σχηματισμούς...

(θυμίζει αφρικανική καλύβα, ή εγώ έχω τρελή φαντασία;;!!)

 Φτάνοντας στο Βένετο, για να κατευθυνθεί κανείς προς τη θάλασσα, έχει δύο επιλογές: να ακολουθήσει το δρόμο που οδηγεί προς το Πετρομέλισσο... ή να ακολουθήσει το χωμάτινο, δύσκολο και κακοτράχαλο δρόμο 3 χιλιομέτρων που οδηγεί στην πολύ μικρή και βραχώδη ακτή Κουλούρι. Στη μία της πλευρά, η ακτή Κουλούρι χρησιμοποιείται κυρίως για τις βάρκες, αλλά στην άλλη, όπου υπάρχει ένας μικρός κολπίσκος, μπορεί κανείς να κολυμπήσει. Το Κουλούρι ενδείκνυται για ψάρεμα και ψαροντούφεκο, λόγω της βραχώδους μορφολογίας του. 

  Όπως καταλαβαίνετε, εμείς ακολουθήσαμε το δύσκολο δρόμο (περιμένατε κάτι λιγότερο από εμάς;) και φτάσαμε στο Κουλούρι... 

Αφήσαμε το αυτοκίνητο σε ένα σχετικά ομαλό σημείο και στρίβοντας δεξιά, αντικρίσαμε αυτό τον μικρό, όμορφο, βραχώδη και έρημο κολπίσκο... Εννοείται πως βουτήξαμε κατευθείαν!!

  Συνέλεξα και διάφορους θησαυρούς... (όχι που θα τους άφηνα, οι περισσότερες πέτρες εκεί έχουν αυτή τη μορφή...)

 Θαυμάσαμε και την απίστευτη δύναμη της φύσης... 

...παρατηρώντας τη ρίζα ενός δέντρου που προεξείχε από την πλαγιά του βουνού, η οποία στο διάβα της συνάντησε ένα βραχάκι. Το θρυμμάτισε και ένα μεγάλο κομμάτι του το πήρε αγκαλιά... αποφασισμένη να συνεχίσει ακάθεκτη το δρόμο της προς την επιβίωση!

  Παρατηρήσαμε και ένα δέντρο να ορθώνεται μέσα από τους βράχους, με τις ρίζες του να έχουν πάρει τον κατήφορο για να βρουν λίγο γόνιμο χώμα...

... και το βραδάκι επιστρέψαμε, γεμάτοι όμορφες εικόνες.

  Ξέρω ότι σας κούρασα με την μακροσκελή μου ανάρτηση, αλλά το χάρηκα που ήρθατε μαζί μου! Περιμένω τις εντυπώσεις σας...

   στο μεταξύ... 

   στέλνω φιλιά πολλά σε όλους!