"Μαρκέλλα" - 8ο Παιχνίδι "Παίζοντας με τις Λέξεις" στο TEXNIS STORIES

Μαρκέλλα

Ρώμη, 52 μ.Χ.

Ο Κλαύδιος ήταν πανέτοιμος για τη σημερινή άμιλλα στον ιππόδρομο, όπου θα συμμετείχε σε αρματοδρομία. Πριν φύγει από το οίκημά τους το πρωί, η κόρη του, Μαρκέλλα, τον είχε σταματήσει σοβαρή:

«Είδα έναν οιωνό τα χαράματα, που μόνο ως κακός θα μπορούσε να ερμηνευτεί» του είπε. «Δε μπορώ να σου ζητήσω να μη συμμετάσχεις, θέλω όμως να σου ζητήσω να προσέχεις». 

«Κόρη, μην ανησυχείς» της απάντησε. «Θα είμαι πάντα εδώ, κοντά σου».

Κι έπειτα, είχε φύγει για τον ιππόδρομο.

Circus Maximus, 52 μ.Χ.

Έτρεχε με το άρμα του να λάμπει στο ηλιόφως,  αφήνοντας βαθιά ίχνη στο χώμα. Έτρεχε με τις φλέβες του γεμάτες αδρεναλίνη, κρατώντας σφιχτά τα ηνία. Όλοι οι άνδρες στον ιππόδρομο επευφημούσαν. Και τότε, η ξύλινη ακτίνα στον δεξί τροχό του άρματός του έσπασε. Δεν άκουσε τον κρότο μέσα στη φασαρία, πιο πολύ τον διαισθάνθηκε – κι έπειτα, ο τροχός διαλύθηκε, το άρμα κλυδωνίστηκε, έπεσε. Κι ο αναβάτης βρέθηκε στο χώμα. Νεκρός.

Οι επίσημοι ανακοίνωσαν τη διακοπή του αγωνίσματος, από σεβασμό στο νεκρό αθλητή.

Ο Κλαύδιος δεν κατάφερε ποτέ να πάει εκεί όπου πηγαίνουν όλοι όσοι πεθαίνουν. Εγκλωβίστηκε ανάμεσα στους δύο κόσμους, για πάντα δεμένος από την υπόσχεση που είχε δώσει στην κόρη του εκείνο το πρωινό.

Όταν εκείνη έφυγε από γηρατειά, χρόνια αργότερα, βρέθηκε στον τόπο όπου εκείνος δεν είχε θέση. Τον αναζήτησε, αλλά μάταια. Εν τέλει, υποχρεώθηκε να υπακούσει σε όρους πολύ αυστηρούς: όταν και εάν υπήρχαν οι προϋποθέσεις, οι δρόμοι τους θα επιτρεπόταν να συναντηθούν.

Ελλάδα, 2013 μ.Χ.

Η μικρή Μαρκέλλα αγαπούσε πολύ τα άλογα. Το λούτρινο αλογάκι της το είχε ονομάσει Νεφέλη.

Γι’ απόψε το βράδυ είχε ζητήσει από τη μαμά να της διαβάσει το αγαπημένο της παραμύθι. Η μαμά της έκανε το χατήρι και την έβαλε να κοιμηθεί.

Η μικρή Μαρκέλλα ονειρεύτηκε ένα κοριτσάκι, που το έλεγαν κι αυτό Μαρκέλλα. Στο όνειρό της, το κοριτσάκι είπε πως μόνο εκείνη μπορούσε να τη βοηθήσει για να μπορέσει να πάει επιτέλους στο μπαμπά της και της εξήγησε τι ήθελε να κάνει.

Σαν υπνοβάτης, η Μαρκέλλα σηκώθηκε μέσα στη νύχτα και ζωγράφισε στο μπλοκ της ένα άλογο και μια ανοιχτή πόρτα στον ουρανό. Άφησε το μπλοκ ανοιχτό, όπως της είχε ζητήσει η μικρούλα κι απέναντί του στερέωσε ένα καθρέφτη της μαμάς. Έπειτα, ξάπλωσε ξανά και την πήρε ο ύπνος.

Το πρωί, η Μαρκέλλα θυμήθηκε το όνειρο. Πλησίασε στο μπλοκ της και έσκυψε να δει τη σελίδα. Το άλογο είχε εξαφανιστεί. Υπήρχε μόνο η ζωγραφισμένη πόρτα στον ουρανό, η οποία όμως ήταν κλειστή τώρα. Η Μαρκέλλα δεν παραξενεύτηκε – ήξερε ήδη. Χαρούμενη, κατέβηκε για πρωινό.

    Με την ιστορία αυτή έλαβα μέρος στο παιχνίδι "Παίζοντας με τις Λέξεις" (το 8ο κατά σειρά) που διοργάνωσε στο ιστολόγιό της "TEXNIS STORIES" η καλή μου φίλη Φλώρα. 

    Αυτή τη φορά, ο αριθμός των ιστοριών που συγκεντρώθηκαν για να διαγωνιστούν ήταν μεγαλύτερος από κάθε άλλη και αυτό σημαίνει ότι όλο και περισσότεροι αγκαλιάζουν αυτό το αξιόλογο παιχνίδι, το οποίο διοργανώνει η Φλώρα τόσο φιλόξενα, με πολύ κόπο μεν, αλλά με απόλυτη επιτυχία. 

   Οι πέντε λέξεις που έπρεπε οπωσδήποτε όλοι οι συμμετέχοντες να χρησιμοποιήσουμε, έχουν επισημανθεί μέσα στο κείμενο. Οφείλω να ομολογήσω πως αυτή τη φορά οι λέξεις με δυσκόλεψαν λιγάκι... Κι εκεί που ήμουν σίγουρη πως η έμπνευση με είχε εγκαταλείψει, η Μαρκέλλα "γεννήθηκε" ξαφνικά στο νου μου και απαίτησε να πω την ιστορία της. Δεν μου έμενε παρά να την ακούσω.

   Φλώρα μου, σ' ευχαριστώ πολύ για όλα! Ευχαριστώ οφείλω επίσης και σε όλους τους φίλους του ιστολογίου σου που μου έκαναν την τιμή να διαβάσουν την ιστορία μου, αλλά και  σε εσάς, που θα της αφιερώσετε το χρόνο σας τώρα.

    Καλή σας ημέρα και καλό Σαββατοκύριακο!

Καλέ μου ταχυδρόμε... τι μου έφερες πάλι;

    Τοκ-τοκ!

    (χτύπημα στην πόρτα ήταν αυτό)

    Η συνάδελφος πηγαίνει να ανοίξει... και επιστρέφει τρέχοντας:

-Έλλη, για σένα, ο ταχυδρόμος! 

   Πετάχτηκα πάνω σαν ελατήριο - ένα πάρα πολύ χαρούμενο ελατήριο (είπαμε, όταν έρχεται ο ταχυδρόμος, είναι σαν να έρχεται ο Άγιος Βασίλης). Βλέπετε, περίμενα ένα δωράκι, το οποίο θα έφτανε σε εμένα από μια εξαιρετική δημιουργό και φίλη μπλόγκερ, τη Μαίρη. Η Μαίρη είχε διοργανώσει ένα giveaway στο ιστολόγιό της, έτσι, χωρίς λόγο, όπως είπε... και χάριζε δυο υπέροχες καρδιές φτιαγμένες με κουμπάκια κι άλλα δυο υπέροχα πινακάκια-δεντράκια με κουμπιά... Ε, μαντέψτε ποια κέρδισε ένα από αυτά τα δωράκια της!

   Η... υποφαινόμενη...

   Χωρίς να ξέρω ποιο ακριβώς από όλα αυτά τα υπέροχα πράγματα η Μαίρη θα διάλεγε να μου στείλει, όπως καταλαβαίνετε, μια ανυπομονησία την είχα. Άραγε, το δεντράκι, ή την καρδιά; 

   Η Μαίρη κατάλαβε ποια δημιουργία της ήταν αυτή που μου άρεσε πολύ και ξεχώρισα... και μου την έστειλε! Και όχι μόνη της, αλλά με τη συνοδεία μιας πολύ χαριτωμένης, ανοιξιάτικης καρτούλας... που μέσα της έκρυβε όμορφες ευχές:

     Μα δεν είναι τέλειο; 

    Μαίρη μου, χίλια ευχαριστώ για τη σκέψη σου, τη φιλία σου και για το πανέμορφο δώρο σου, το λάτρεψα! Σήμερα με έκανες ένα πάρα πολύ χαρούμενο μικρό μαϊμουδάκι... και μου πρόσφερες ένα πολύ όμορφο δέντρο για να τριγυρίζω στα κλαδιά του (σαν μαϊμουδάκι που είμαι)! Και μιας και τα χρώματα γενικότερα μου φτιάχνουν τη διάθεση, απόψε το βράδυ θα το περάσω χαρούμενη πάνω εκεί κι όταν κουραστώ, θα πάω στο ψηλότερο κλαδί να κοιμηθώ! Πολλά-πολλά ευχαριστώ και πάλι, να είσαι καλά να δημιουργείς τέτοιες ομορφιές!

Υπενθύμιση: Για όσες φίλες ενδιαφέρονται, στο ιστολόγιο της Φλώρας "Texnis Stories" έχουν ήδη αναρτηθεί οι ιστορίες του 8ου Παιχνιδιού "Παίζοντας με τις Λέξεις".  Οι ιστορίες που συμμετέχουν αυτή τη φορά είναι 28, βασισμένες στις λέξεις ηνίο, άμιλλα, ακτίνα, ίχνος, διακοπή. Επισκεφθείτε (αν δεν το έχετε ήδη κάνει) το ιστολόγιο της Φλώρας να τις διαβάσετε κι αν θέλετε να ψηφίσετε τις ιστορίες που προτιμάτε, μπορείτε να το κάνετε μέχρι και αύριο το βράδυ. Θα βρείτε τις ιστορίες εδώ, εδώ και εδώ.

    Πολλά φιλιά σε όλους, πάω τώρα να σκαρφαλώσω και να βρω ποια είναι η καλύτερη θεσούλα πάνω στο δεντράκι μου!

Η τέχνη του δρόμου: Κομοτηνή (Οδοιπορικό 2)

     Για την Τέχνη του Δρόμου (street art) σας είχα αναφέρει ξανά παλαιότερα τι πιστεύω και το είχαμε συζητήσει εδώ, όπου είχαμε μοιραστεί εικόνες αυτής της μορφής τέχνης που συνάντησα περπατώντας ένα πρωινό στην πόλη της Καβάλας.

    Σήμερα, θα γνωρίσουμε μαζί την τέχνη των δρόμων μιας άλλης πόλης. Μιας πόλης που επισκέφθηκα για πολύ λίγο, έφυγα όμως από εκεί με καλές εντυπώσεις.

   Κατά την σύντομη, τρίωρη βόλτα μας στην Κομοτηνή, εκτός από όλα τα άλλα που πρόλαβα να διαπιστώσω, παρατήρησα επίσης και πολλά δείγματα αυτής της μορφής τέχνης. Δεν ξέρω αν και κατά πόσο οι κάτοικοι είναι ανοιχτοί στη δημιουργία έργων Street Art και στην έκφραση μέσω αυτής της μορφής τέχνης, γεγονός πάντως είναι πως σε μια μικρή σχετικά ακτίνα, συνάντησα αρκετές τοιχογραφίες σε διάφορα κτίρια στο κέντρο της πόλης. Κάποια από αυτά τα κτίρια μάλιστα, αποτελούν ιστορικά κτίρια-ορόσημα της Κομοτηνής, όπως για παράδειγμα, η Λέσχη Κομοτηναίων.

  Δεν παρατήρησα σε μεγάλο βαθμό τις γνωστές μουτζούρες στους τοίχους των κτισμάτων της πόλης. Δεν είδα πολλές "μαυρίλες", δεν πρόσεξα να υπερτερούν τα συνθήματα - τουλάχιστον όχι στα σημεία όπου περπάτησα εγώ. Αντίθετα, παρατήρησα ενδιαφέροντα έργα, οι δημιουργοί των οποίων φαίνεται ότι αγαπούν μεν το να εκφράζονται δημιουργικά, αλλά και μερικές φορές, επιδιώκουν να εκφραστούν έξυπνα. Τοιχογραφίες γίνονται... μηνύματα δίνονται... και οι τοίχοι αποκτούν χρώμα και ζωή. 

   Η αλήθεια είναι πως εμείς, οι κάτοικοι των πόλεων, είμαστε οι πόλεις. Εμείς φτιάχνουμε την όψη τους και είμαστε η εικόνα της πόλης προς τα έξω. Γι' αυτούς τους λόγους, σε άλλους αρέσει η Τέχνη του Δρόμου, σε άλλους όχι. Έχει υπέρμαχους, έχει όμως και αρκετούς πολέμιους. Ο καθένας προβάλλει τα επιχειρήματά του και έχει το δίκιο του... Από την πλευρά μου, το μόνο που μπορώ να πω είναι πως είμαι ανοιχτή σε αυτή τη μορφή τέχνης και η θέση μου είναι κάπου στη μέση. Όπως έχω ξαναπεί, για μένα υπάρχει σαφής διαχωρισμός στους όρους "τέχνη του δρόμου" και "γκράφιτι". Δεν είναι το ίδιο πράγμα - έχουν διαφορετική αισθητική. Προσωπικά, υποστηρίζω την Τέχνη του Δρόμου και απολαμβάνω περισσότερο αυτή και όχι τόσο τα graffiti. 

    Όταν, λοιπόν, οι τοίχοι στους δρόμους γίνονται ένας μεγάλος καμβάς... 

και γεμίζουν χρώματα, σχήματα, μορφές και νοήματα... κάπου στην Κομοτηνή.

Στην είσοδο του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου Κομοτηνής...

Σε ένα μικρό, αλλά όχι αδιάφορο, στενό...

Στη Λέσχη Κομοτηναίων, αριστερά της εισόδου...

   Φίλοι μου, δεν γνωρίζω ποιοι δημιούργησαν τα παραπάνω έργα κι ίσως δεν έχει και τόση σημασία. Σημασία έχει το ότι μου άρεσε να περπατώ σε μια άγνωστή μου πόλη και κάθε λίγο να συναντώ τοίχους με τέτοιου είδους εκπλήξεις. Μου άρεσε να βλέπω τα γεμάτα χρώματα έργα επάνω τους... τα οποία έδιωξαν για λίγο τη συννεφιά και τη μουντάδα του σαββατιάτικου μεσημεριού κι έδωσαν μια αναπάντεχη τροπή στη βόλτα μου.

     Αφήνω τα σχόλια σε σας...

     Καλό σας βράδυ!

Οδοιπορικό 1: Πόλεις... και πόλεις

     Υπάρχουν κάποια πράγματα που με μαγεύουν στις πόλεις... και κάποια που δεν μπορώ να ανεχτώ. Μέχρι τη στιγμή που ταξιδέψαμε με το άλλο μου μισό στην Κομοτηνή, μια πόλη όπου δεν είχαμε ξαναπάει, δεν το είχα συνειδητοποιήσει επακριβώς αυτό που σας λέω και ειδικά ως προς το δεύτερο σκέλος (της ανοχής).

  Κατάγομαι από τη Λάρισα, μια πόλη που αγαπώ. Μια πόλη όπου γεννήθηκα και έζησα τα περισσότερα χρόνια της ζωής μου και, τώρα που αναγκαστικά δεν ζω εκεί, μου λείπει. Δεν έχει καμιά ιδιαίτερη ομορφιά, αλλά είναι μια ζωντανή πόλη. Προ κρίσης, στο κέντρο της, στους δρόμους, στα καφέ της, καθημερινά δεν έπεφτε καρφίτσα, σε σημείο που οι απλοί επισκέπτες ανησυχούσαν με την κοσμοσυρροή και αναρωτιούνταν αν δούλευε κανείς σε αυτήν την πόλη. Τώρα που διανύουμε τα δύσκολα, καταστήματα έχουν κλείσει, χαμόγελα λείπουν από τα πρόσωπα (μπήκαν στη φορμόλη), χρήματα λείπουν από τις τσέπες, αλλά ο Λαρισαίος το καφεδάκι του πάλι θα το πιει κι ας στερηθεί ο,τιδήποτε άλλο - σ΄αυτό δεν αλλάξαμε και πολύ.

   Άλλαξε όμως η πόλη μας. Όταν πηγαίνω, αισθάνομαι ότι οδηγώ στην επιφάνεια της Σελήνης. Οι λίγες λακκούβες που είχαν οι δρόμοι έχουν γίνει πολλές (σκάψιμο για το φυσικό αέριο, σκάψιμο για οπτικές ίνες...), έχουν μεταμορφωθεί σε κρατήρες κι εγώ βρίσκομαι να κάνω σλάλομ ανάμεσά τους (όσο μπορείς να κάνεις σλάλομ με το αυτοκίνητο). Ευτυχώς δεν εγκυμονώ, γιατί θα κινδύνευα σοβαρά να χάσω το μωρό μου. Τώρα, το πολύ-πολύ να χάσω καναδυό αμορτισέρ... ή να αναγκαστώ επιτέλους να μάθω να αλλάζω λάστιχο.

   Ελλείψει κονδυλίων στους δήμους, μάθαμε όλοι μας σε λιγότερη καθαριότητα (τα απαραίτητα, η ανακύκλωση κι εγώ δεν ξέρω κάθε πότε μαζεύεται - πού να τα χωρέσω, αγώνα δίνω κάθε φορά), σε φανάρια που μετά τα μεσάνυχτα δε λειτουργούν (πρέπει να υπάρχει άγραφος νόμος του τύπου "όσοι λιγότεροι δημότες μείνουν τόσο καλύτερα", δεν εξηγείται αλλιώς), σε προχειροκατασκευές... και πόσα άλλα ακόμη, που εγώ δεν τα βλέπω καθημερινά γιατί έχω την ατυχία (ή την τύχη;) να ζω αλλού λόγω δουλειάς και έτσι, να μην έχω άμεση επαφή με τα "κακώς κείμενα". Και κάτι μου λέει ότι όλα αυτά δεν συμβαίνουν μόνο στη θεσσαλική πρωτεύουσα...

   Την εβδομάδα των γενεθλίων μου, το άλλο μου μισό ταξίδεψε για να με βρει και να συναντηθούμε επιτέλους (είχαμε από τα Χριστούγεννα να ειδωθούμε - όχι, λάθος, υπάρχει το skype, δόξα στο θεό του Ίντερνετ). Τέλος πάντων, για να μην σας τα πολυλογώ (με πιάνει η γραπτή μου φλυαρία πάλι) αποφασίσαμε να κάνουμε μια εκδρομούλα στην Ξάνθη και στην Κομοτηνή.

   Για την Ξάνθη θα σας πω μιαν άλλη φορά - σήμερα θέλω να δώσω βραβείο στην Κομοτηνή.

   Φίλοι μου, ντράπηκα. Είδα την Κομοτηνή και ντράπηκα για τη δική μου πόλη, αλήθεια σας το λέω. Ξέρω ότι κάποιες φίλες από την παρέα είναι από την Κομοτηνή, οπότε ας με διαφωτίσουν για τον (άξιο) Δήμαρχό τους και για την πόλη τους περισσότερο - εγώ θα σας πω μόνο γι' αυτά που είδα, περπατώντας ακατάπαυστα για 3 ωρίτσες περίπου, στο κέντρο της πόλης. Καθαριότητα (πήγαμε Σάββατο και σκουπίδια από εδώ κι από εκεί δεν είδα), φροντίδα, περιποιημένα δέντρα και φυτά στις πλατείες, μέριμνα για τον ταξιδιώτη που θέλει να γνωρίσει την πόλη, φωτεινοί σηματοδότες με χρονόμετρα (!!!!!). Πάρτε μια μικρή γεύση...

Περιποιημένες όψεις, φυτά και προσόψεις...

Μέριμνα για τον ταξιδιώτη...

 Φωτεινοί σηματοδότες (κουίζ: 1. βλέπετε λακκούβες στο δρόμο; 2. σκουπίδια; 3. ακούρευτα φυτά;)

   Εγώ το μόνο που αισθάνομαι την ανάγκη να πω, μετά από όλα αυτά, είναι ένα μπράβο για την όμορφη εικόνα της πόλης - εμείς την απολαύσαμε για τρεις ώρες, εσείς που ζείτε εκεί, την απολαμβάνετε καθημερινά. Και τη συντηρείτε! Τίποτε άλλο... νομίζω αρκετά σας κούρασα σήμερα...

  Σας ευχαριστώ που είστε εδώ να με ακούτε (διαβάζετε...)! Προτιμώ να κρατώ μέσα εδώ ένα "χαρωποαισιόδοξο" προφίλ για να χαίρεστε τον ερχομό σας... να σας φτιάχνω τη διάθεση. Μα, αυτή η "βαλίτσα" με τα της χώρας μας πάει και πολύ μακριά και είναι και πολύ βαριά... Και τέλος πάντων, μια και με τις λακκούβες τα έβαλα αρχικά, μια λακκούβα φτιάχνεται με λίγα χρήματα... χίλιες, εκτός του ό,τι απαιτούν περισσότερα χρήματα, θα μας καταπιούν στο τέλος...

   Εύχομαι να περάσετε όμορφα τη μέρα σας αύριο, Χρόνια Πολλά, και η Παναγιά μαζί μας...

Υ.Γ. Η συνέχεια του "Οδοιπορικού" αύριο... Θα έρθετε για παρέα; (υπόσχομαι ότι δε θα τα "ψάλλω" σε κανέναν, θα είμαι ο γνωστός, καλός εαυτός μου...)

Ξύλινα σκουλαρίκια σε αποχρώσεις του μοβ

     Καλησπέρα σε όλους!

    Παρασκευή σήμερα, η πιο όμορφη ημέρα της εβδομάδας (για μένα!!!) και να 'μαι εδώ, μαζί σας και πάλι, με το καφεδάκι μου ανά χείρας.

   Σήμερα έχω να σας δείξω τη συμμετοχή μου για τον 2ο Μοβ Διαγωνισμό που διοργανώνει το Κατερινάκι  μας. 

     Μπορείτε, αν θέλετε, να λάβετε κι εσείς μέρος, στέλνοντας κάτι μοβ στο Κατερινάκι έως τις 28 Μαρτίου.

     Εγώ ετοίμασα ένα ζευγάρι σκουλαρίκια και τα στέλνω με όλη μου την αγάπη:

Σκουλαρίκια από ξύλο, με εικόνα σε μοβ αποχρώσεις.

(Decoupage με εκτυπωμένο χαρτί, ασημί πάστα και γυάλινες χάντρες σε ασημί και μοβ)

    Τα σκουλαρίκια αυτά έγιναν με τον ίδιο τρόπο όπως είχα κάνει και εδώ, αλλά αυτή τη φορά κάλυψα παντού το ξύλο με την ασημί πάστα (και από τις δύο πλευρές, μπροστά και πίσω) για να αναδείξω περισσότερο το μοβ χρώμα που είναι και το θέμα του διαγωνισμού.

    Κατερινάκι μου, εύχομαι να σου αρέσουν, μιας και ξέρω ότι λατρεύεις το μοβ χρώμα! Κι εγώ και τα σκουλαρίκια μου σε ευχαριστούμε εκ των προτέρων για τη φιλοξενία!

    Πολλά φιλιά, καλό απόγευμα και καλό τριήμερο! Να περάσετε υπέροχα!

Των φίλων...

   Διαφορετικά μεταξύ τους αντικείμενα, χρώματα, σχήματα, μορφές... όλα συγκεντρωμένα εδώ, σε αυτή την ανάρτηση. Με μια κοινή συνιστώσα...

   Φτιάχτηκαν για φίλους. Τι καλύτερο;

   Η αρχή έγινε με την Κ., η οποία μου ζήτησε να της φτιάξω ένα δαχτυλίδι. Αγαπημένο της χρώμα το μπλε, αγαπημένο θέμα οι πεταλούδες... "Μήπως μπορείς να βάλεις και το μονόγραμμά μου;" με ρώτησε. Χαμογέλασα. "Το αφήνεις επάνω μου;" Είπε τη μαγική λέξη: "ΝΑΙ"... αφήνοντάς με ελεύθερη να διαλέξω, να συνδυάσω, να "πετάξω" με τα φτερά της φαντασίας μου... Η χαρά του παιδιού!!!

   Ετοίμασα το δαχτυλίδι και της το έδωσα. 

Μπλε δαχτυλίδι με μονόγραμμα - με πάστες, glitter, μεταλλική πεταλούδα και γυάλινες χάντρες

   Λίγες μέρες μετά, η Κ. επανήλθε: "Θα μου φτιάξεις ένα και για την κολλητή μου, την Α., να έχουμε το ίδιο;" 

Μπλε δαχτυλίδι με μονόγραμμα - με πάστες, glitter, μεταλλική πεταλούδα και γυάλινες χάντρες

  Το επόμενο αντικείμενο το έφτιαξα για την Παναγιώτα, την φίλη και μπλογκογειτόνισσά μας Παναγιώτα, την "αγαπημένη μου Ιχθύ" (έτσι τη λέω και με λέει, ψαράκι κι εκείνη, όπως κι εγώ). Η Παναγιώτα είχε δει τα δεντροδαχτυλίδια που είχα φτιάξει εδώ και της άρεσε πολύ το δεντράκι από σύρμα. Με εμπιστεύτηκε λοιπόν να της ετοιμάσω ένα διακοσμητικό δεντράκι-μινιατούρα, το οποίο ήθελε να έχει χάντρες σε λαχανί και ροζ. Τώρα που το δεντράκι έχει ήδη πάει στον προορισμό του, σας το παρουσιάζω:

Δεντράκι-μινιατούρα (ύψος περ. 11 εκ.) από σύρμα χαλκού και χάντρες σε τρεις αποχρώσεις 

(γυάλινες και ακριλικές). Τοποθετημένο επάνω σε φυσική πέτρα.

     Δεν πήγε όμως μόνο του, είχε και παρέα!

Σετ - Βραχιόλι και σκουλαρίκια από κερωμένο κορδόνι, σε ροζ και μοβ αποχρώσεις. 

Με τριπλή κεραμική χάντρα, ξύλινες χάντρες και ακριλικές πέρλες

   Για το τέλος σας άφησα ένα βραχιόλι, που έγινε το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε. 

  Αυτό το σαββατοκύριακο κάτι έπαθα - με έπιασε ο δημιουργικός μου οίστρος και ασχολήθηκα περιχαρής και τις δύο μέρες, ετοιμάζοντας... πολλή παραγωγή. Το έχω ξαναπεί: είναι ο δικός μου, αγαπημένος τρόπος για να ξεφεύγω... από την καθημερινότητα. Θα σας τα δείξω σιγά-σιγά, σας το υπόσχομαι! Προς το παρόν, πάρτε μια γεύση βλέποντας αυτό το βραχιόλι...

Γαλάζιο βραχιόλι με πολλαπλά κορδόνια, χάντρες και μεταλλικά στοιχεία

... το οποίο έχει ήδη φύγει από εμένα, μαζί με όλη μου την αγάπη και βρίσκεται καθ'οδόν για να συναντήσει και να κοσμήσει το χέρι μιας άλλης φίλης.

   Των φίλων, λοιπόν...

   Καλό σας βράδυ!

Αποτελέσματα Giveaway!

     Η διεξαγωγή του Giveaway για τα γενέθλιά μου ολοκληρώθηκε!!

http://funkymonkey-handmadecreations.blogspot.gr/2013/03/1-2-311-12-22-23-24-31-giveaway.html

     Θέλω να πω ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ σε όλες σας, μέσα από την καρδιά μου, για τις ευχές σας και για τα όμορφα σχόλια που μου αφήσατε! Με συγκινήσατε και με κάνατε πολύ, μα πολύ χαρούμενη...

     Οι έγκυρες συμμετοχές ήταν 55 (δεν προσμετρήθηκαν σε αυτό τον αριθμό οι διπλοεγγραφές). Σας παραθέτω στο τέλος αυτής της ανάρτησης τις συμμετοχές, με τον αύξοντα αριθμό που συνοδεύει την καθεμία, ανάλογα με την ημέρα και την ώρα που δημοσιεύτηκε κάθε σχόλιο.

     Η κλήρωση έγινε ηλεκτρονικά, με τη βοήθεια randomizer.

    Το πρώτο δωράκι, το δαχτυλίδι, πηγαίνει στο ΚΑΤΕΡΙΝΑΚΙ  (σχόλιο με τον αριθμό 29).

    Το δεύτερο δωράκι, τα σκουλαρίκια, πηγαίνει στη Maria Kalaitzi  (σχόλιο με τον αριθμό 4).

  Συγχαρητήρια, φίλες μου! Εύχομαι να είστε πάντα τυχερές! Περιμένω με ανυπομονησία τις διευθύνσεις σας στο e-mail μου (funkymonkey.handmade@gmail.com) για να σας στείλω άμεσα το δωράκι σας. 

    Πολλά φιλιά σε όλους!

 ***********

     Οι έγκυρες συμμετοχές:

1. FLORA GIA12/3/13 - 12:26 π.μ.
2. Μαρία Έλενα12/3/13 - 12:27 π.μ.
3. linaaaap12/3/13 - 12:33 π.μ.
4. Maria Kalaitzi12/3/13 - 1:56 π.μ.
5. Gina12/3/13 - 7:42 π.μ.
6. myStickland12/3/13 - 8:37 π.μ.
7. Μαiρη12/3/13 - 8:46 π.μ.
8. Rena Christodoulou12/3/13 - 8:49 π.μ.
9. Maria Villioti12/3/13 - 9:47 π.μ.
10. ANASTASIA12/3/13 - 10:04 π.μ.
11. Marie-Anne12/3/13 - 10:53 π.μ.
12. Ελένη Φλογερά12/3/13 - 10:54 π.μ.
13. το χειρότεχνο12/3/13 - 11:17 π.μ.
14. georgia markaki12/3/13 - 11:29 π.μ.
15. syros2js12/3/13 - 11:47 π.μ.
16. Handmade by Mika12/3/13 - 12:08 μ.μ.
17. Βίκυ12/3/13 - 12:48 μ.μ.
18. @iris12/3/13 - 12:58 μ.μ.
19. ΔΕΛΦΙΝΑΚΙ12/3/13 - 1:02 μ.μ.
20. ΕΓΩ, Η ΜΑΙΡΗ12/3/13 - 1:19 μ.μ.
21. Nena12/3/13 - 1:30 μ.μ.
22. marileni12/3/13 - 1:50 μ.μ.
23. DIMI12/3/13 - 2:54 μ.μ.
24. ΤΟ ΠΛΕΧΤΟ ΜΠΙΣΚΟΤΟ12/3/13 - 3:24 μ.μ.
25. Panagiwta K12/3/13 - 3:38 μ.μ.
26. Ανώνυμος (sofie)12/3/13 - 4:25 μ.μ.
27. despina12/3/13 - 4:37 μ.μ.
28. Anthemis12/3/13 - 5:23 μ.μ.
29. ΚΑΤΕΡΙΝΑΚΙ12/3/13 - 6:50 μ.μ.
30. evonita12/3/13 - 7:02 μ.μ.
31. Δέσποινα12/3/13 - 7:13 μ.μ.
32. κορδονέτο12/3/13 - 7:44 μ.μ.
33. Δημιουργία12/3/13 - 8:08 μ.μ.
34. maria12/3/13 - 8:42 μ.μ.
35. loribironi12/3/13 - 9:35 μ.μ.
36. Μαρία Κανελλάκη12/3/13 - 9:38 μ.μ.
37. Fotini Little Treasures12/3/13 - 10:43 μ.μ.
38. vasolefk12/3/13 - 11:55 μ.μ.
39. nikol13/3/13 - 1:47 π.μ.
40. Χαρά Θ.13/3/13 - 9:53 π.μ.
41. Christa Mavropoulou13/3/13 - 10:03 π.μ.
42. Craftland gr13/3/13 - 3:18 μ.μ.
43. Katrina13/3/13 - 3:50 μ.μ.
44. Annuk13/3/13 - 11:03 μ.μ.
45. me (maria)14/3/13 - 2:13 π.μ.
46. Ανώνυμος14/3/13 - 7:51 μ.μ. (Barby-b)
47. {Marianna}15/3/13 - 1:07 π.μ.
48. Marcela Gmd15/3/13 - 10:57 π.μ.
49. SPYRIDOULA15/3/13 - 11:14 π.μ.
50. vasia vasoula15/3/13 - 3:30 μ.μ.
51. m-cubed diapercreations15/3/13 - 4:22 μ.μ.
52. Εφη Αδαμιδου Πασοπούλου16/3/13 - 10:32 π.μ.
53. Nάσια Σ.16/3/13 - 7:52 μ.μ.
54. Ανώνυμος18/3/13 - 4:45 μ.μ. (Vailie)
55. Maria Karatza18/3/13 - 6:17 μ.μ.