Χριστουγεννιάτικα στολισμένες πόλεις: Βόλος (19ος Διαγωνισμός "Φωτογραφίζειν")

 Το βράδυ της Πρωτοχρονιάς του 2015 (μετά το μεγάλο φαγοπότι), βρέθηκα με το άλλο μου μισό στο Βόλο. 

 Είχε χιονίσει παντού τότε, θυμάμαι. Σε όλες τις γύρω μας πόλεις, εκτός από την πόλη μου!

 Από μια παρόρμηση της στιγμής ξεκινήσαμε μεσάνυχτα, να πάμε να δούμε το χιόνι και τη στολισμένη πόλη του Βόλου, για το στολισμό της οποίας είχαν ακουστεί τότε τόσα πολλά.

 Δεν είχε πολύ καιρό τότε που είχε αναλάβει ο καινούριος δήμαρχος (βλέπε Αχιλλέας Μπέος, για τον οποίο επίσης έχουν ακουστεί πολλά). 

 Ό,τι κι αν είναι κι ό,τι κι αν έχει κάνει ο Μπέος, δεν θα το κρίνω· δεν είναι της στιγμής. 

 Αυτό όμως που είναι της στιγμής να πω, είναι πως ο νέος δήμαρχος μεταμόρφωσε την πόλη για τα Χριστούγεννα σε μια πολιτεία μαγική, υπέροχη, ονειρεμένη, στολισμένη με χιλιάδες λαμπιόνια. 

 Έζησα 4.5 χρόνια στο Βόλο (σπούδασα εκεί) μα τέτοιο υπερθέαμα δεν είχα δει ποτέ ξανά στην πόλη. 

 Ήταν μαγεία.

Και κάπως έτσι, είχαμε περάσει την πρώτη νύχτα του 2015...

  Τώρα που το 2015 πλησιάζει στο τέλος του, επισκεφθήκαμε το Βόλο ξανά. 

 Είχαμε ακούσει πως το περσινό υπερθέαμα δεν ήταν τίποτε σε σχέση με αυτό που δημιουργήθηκε στην πόλη για τα φετινά Χριστούγεννα, και, γεμάτοι περιέργεια, πήγαμε να δούμε το φετινό στολισμό.

Και πράγματι, έτσι ήταν.

Μπαίνοντας στην πόλη, σε υποδέχονται τα όμορφα στολισμένα δέντρα... 

κι ένα φωτισμένο καράβι.

Στο ίδιο σημείο, έχει δημιουργηθεί το Χριστουγεννιάτικο χωριό.

Εκατοντάδες χριστουγεννιάτικα φώτα, σε κάθε σχήμα, 

χρώμα και μορφή, φωτίζουν μαγικά τη νύχτα.

Το σπίτι του Άγιου Βασίλη είναι το πιο λαμπερό από όλα - 

δε θα μπορούσε άλλωστε να συμβαίνει και διαφορετικά...

Από το παράθυρο ρίχνουμε μια κλεφτή ματιά στο εσωτερικό του σπιτιού του. 

Ο Άγιος Βασίλης, καθισμένος στην πολυθρόνα του, περιμένει τα παιδάκια 

να έρθουν, να καθίσουν στα γόνατά του και να του ζητήσουν τα δώρα τους. 

Στολισμένα γεφύρια τραβούν την προσοχή μας

Πάνω από τον κεντρικό δρόμο της πόλης, πάνω από τα αυτοκίνητα, 

πάνω από τα σπίτια, πάνω από τα καταστήματα και πάνω από τους 

ανθρώπους, ίπταται ένα τεράστιο, μαγικό χαλί από μπλε λαμπιόνια.

Το θέαμα είναι φαντασμαγορικό, μυστηριακό, ονειρεμένο.  

"'As above, so below''

Η φωτογραφία-συμμετοχή μου στον 

19ο Διαγωνισμό "Φωτογραφίζειν" 

της Μαρίας Νι.  (Μια ματιά στον ήλιο με γιορτινά...)

Ακόμη και τα παρτέρια στα πεζοδρόμια της 

πόλης έχουν στολιστεί χριστουγεννιάτικα.

Στην παλιά μου γειτονιά, στην πλατεία του Μητροπολιτικού Ναού 

του Αγ. Νικολάου, συνάντησα ένα ιδιαίτερο, διαφορετικό "καραβάκι", 

γεμάτο κατακόκκινα αλεξανδρινά (αστέρι της Βηθλεέμ ή Ποϊνσέτια).

Κάπου εκεί γύρω, το μαγικό, μπλε χαλί, συνεχίζει το 

δρόμο του πάνω από τις καφετέριες και πάνω από τους 

ανθρώπους που διασκεδάζουν και γελούν χαρούμενα.

Στα πόδια τους, στρωμένα κόκκινα χαλιά.

Όλη η πόλη γιορτάζει... 

και μας καλεί να μεταμορφωθούμε μαγικά, στους 

ήρωες του δικού μας Χριστουγεννιάτικου παραμυθιού.

Κ Α Λ Ε Σ  Γ Ι Ο Ρ Τ Ε Σ !

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

→ Ο 19ος κατά σειρά Διαγωνισμός "Φωτογραφίζειν" διεξήχθη στο ιστολόγιο της Μαρίας Νι. (Μια ματιά στον ήλιο με γιορτινά...) και ολοκληρώθηκε τη Δευτέρα.  

  Το θέμα αυτού του διαγωνισμού ήταν: ''Καλές Γιορτές".

  Ευχαριστώ πάρα πολύ όλους τους φίλους που στήριξαν τη φωτογραφία μου "As above, so below" στο διαγωνισμό, χαρίζοντάς της τόσους βαθμούς, και στέλνω τα συγχαρητήριά μου στην Κάτια μας που διακρίθηκε, αλλά και σε όλους τους άλλους συμμετέχοντες για τις υπέροχες φωτογραφίες τους!

 Μπορείτε να δείτε εδώ τη νικητήρια φωτογραφία, 

και εδώ όλες τις συμμετοχές που έλαβαν μέρος.

Μαρία μου, σε ευχαριστώ άλλη μια φορά για την φιλοξενία!

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

→ As above, so below. 

 Η φράση έχει να κάνει με τον ερμητισμό (δημιούργημα των κατώτερων τάξεων της κατεχόμενης Αιγύπτου κατά την ύστερη ελληνιστική και τη ρωμαϊκή εποχή) και τις απόκρυφες διδασκαλίες του μυθολογικού Ερμή του Τρισμέγιστου, μίας θεότητας που αποτελούσε συγχώνευση του ελληνικού Ερμή με τη σεληνιακή αιγυπτιακή θεότητα Θωθ. 

 Ο ερμητισμός πρέσβευε έναν ιδεαλιστικό μονιστικό πανενθεϊσμό, σύμφωνα με τον οποίον τα συστατικά του φυσικού κόσμου ήταν ομοούσιες νοητικές κατασκευές στη σκέψη του Ενός και Άφατου Θεού, του Παντός, ουσιαστικά ενός κοσμικού νου. 

 Προωθούσε την αντίληψη της απόλυτης συμμετρίας και αναλογίας μεταξύ του μικρόκοσμου και του μακρόκοσμου, μεταξύ του εαυτού και της πλάσης («όπως πάνω έτσι και κάτω»), ενώ διατυμπάνιζε την κατάσταση αιώνιας κίνησης στην οποία βρίσκονταν τα δομικά συστατικά του Σύμπαντος, διαρκείς δονήσεις μέσα στο νου του Θεού, και συμφωνούσε με τον προσωκρατικό Ηράκλειτο ότι η ακινησία και η στασιμότητα είναι μία ψευδαίσθηση. Οι διαφορετικοί τύποι της ύλης και του νου δεν είναι παρά διαφορετικές εκδηλώσεις μίας κοινής ουσίας που δονείται με πολλαπλούς τρόπους. 

 Επίσης ο ερμητισμός πρέσβευε ότι σε κάθε κατασκεύασμα, υλικό ή νοητικό, ζωντανό ή άψυχο, υπάρχουν δύο φαινομενικά αντίθετοι πόλοι, που δεν είναι παρά διαφορετικές όψεις του ίδιου πράγματος. Η πορεία προς τη φώτιση σήμαινε αναγνώριση της θεμελιώδους ομοιότητας μεταξύ των αντιθέτων και της συλλογικής τους ύπαρξης ως τμήματα του ενιαίου Παντός, ενώ η ιστορία όλων των πραγμάτων δεν είναι παρά μία διαρκής, ρυθμική ταλάντωση μεταξύ των δύο πόλων τους. 

 Ο ερμητισμός εγκόλπωνε ακόμα την κοινή μυστηριακή έννοια της μετενσάρκωσης του πνεύματος, σε διαδοχικούς κύκλους ζωής μέχρι να επιτύχει τη φώτιση και να λυτρωθεί βυθιζόμενο στο Παν.

 Ενδιαφέρον στοιχείο της ερμητικής σκέψης ήταν η αντίληψη ότι στον Έναν Θεό ενυπήρχαν τρεις ισοδύναμες όψεις οι οποίες διαπερνούν τον κόσμο ως υποκείμενοι θεμελιώδεις μηχανισμοί: ο Νους, μία αγαθή, δημιουργική νοητική δύναμη, ο Λόγος, η πηγή της λογικής η οποία παράγει τάξη από το Χάος, και ο Άνθρωπος, το άθροισμα των πνευμάτων των ανθρώπων. Αν και όλα τα συστατικά του Σύμπαντος είναι κατά βάθος ομοούσια, ως σκέψεις του Θεού, οι διαφορετικού τύπου δονήσεις τους συντηρούν μία επιφανειακή διάκριση του κόσμου σε φυσικό επίπεδο (ύλη), νοητικό επίπεδο (ψυχή) και πνευματικό επίπεδο (πνεύμα). Το πνεύμα δονείται τόσο ταχύτατα που φαίνεται ακίνητο, ενώ η συμπαγής ύλη δονείται τόσο ανεπαίσθητα που επίσης φαίνεται ακίνητη. Μεταξύ τους μεσολαβούν δισεκατομμύρια βαθμοί κινητικής κατάστασης και δονητικής έντασης. (πηγή)