Το όνομά μου είναι Νιόβη

  "Δε θα σας πω την ιστορία όλης της ζωής μου, γιατί είναι βαρετή. Θα σας πω την ιστορία μου, από τη στιγμή που βρέθηκα πεταμένη μαζί με μια φίλη μου στα σκουπίδια... και μας ανακάλυψε εκείνη. Ξέρετε ποια εννοώ, ε; Αυτή που γράφει εδώ, σ΄αυτό το ιστολόγιο.

   Ήταν πριν ένα χρόνο και κάτι, στις γιορτές των Χριστουγέννων του 2012. Εγώ και η φίλη μου, δυο μπούστα βιτρίνας, ήμαστε ξεχασμένες έξω στο κρύο, δίπλα σε ένα κάδο σκουπιδιών. Δεν ήμαστε άσχημες, ούτε χαλασμένες (πολύ). Δεν ξέρω γιατί μας πετάξανε οι άνθρωποι. Πάνω που είχα απελπιστεί και πίστευα πως η ζωή μου θα τελείωνε σε έναν μεγάλο σκουπιδότοπο, είδα ένα πράσινο κουτί με ρόδες να περνάει ("αυτοκίνητο" δεν το λέτε;). Πολλά είχαν περάσει εκείνη την ημέρα από μπροστά μας, αλλά αυτό φρέναρε απότομα, σταμάτησε και κατέβηκε εκείνη μ΄ένα χαμόγελο μέχρι τ΄αυτιά. Μας περιμάζεψε και μας πήγε σε ένα ζεστό χώρο, που δεν ήταν μαγαζί. Ήταν το σπίτι της. Και θα γινόταν το δικό μας σπίτι. 

   Μας έπλυνε και μας περιποιήθηκε... και άρχισα να τη συμπαθώ. Δεν ήξερα γιατί με έσωσε, αλλά σίγουρα δεν ήταν για κακό! Η φίλη μου μπήκε αμέσως στην κρεβατοκάμαρά της και μετατράπηκε σε πρόχειρο φωτιστικό. Εγώ;

   Εγώ την ακολούθησα σε ένα άλλο σπίτι. Για ένα χρόνο, τη βοήθησα σε πολλά: πάνω μου τοποθετούσε όλα αυτά που έφτιαχνε, τα κοσμήματα, τα φουλάρια της. Έγινα μια "σπιτική" κούκλα βιτρίνας! Με φωτογράφιζε να παρουσιάζω τις δημιουργίες της, κι ήμουν περήφανη που τη βοηθούσα σε κάτι κι εγώ.

   Κάποιες φορές, μονολογούσε. Ήθελε να με περιποιηθεί καλύτερα, έλεγε, να με ντύσει για να μη φαίνονται τόσο οι πληγές μου. Μα δεν το αποφάσιζε... και έτσι συνέχιζα να δείχνω τις δημιουργίες της ντυμένη με τη μαύρη, ολόσωμη, γρατσουνισμένη δερματίνη μου.

  Ένα απόγευμα, γύρισε στο σπίτι κι άρχισε να σκαλίζει τα κουτιά και τα μπουκάλια της. Την κοίταξα απορημένη - τι θα έκανε πάλι; Και πριν το καλοκαταλάβω, με πήρε από τη θέση μου κι άρχισε να απλώνει παντού πάνω μου εφημερίδες, βουτηγμένες σε ένα άσπρο υγρό που κολλούσε. 

  Εγώ να γαργαλιέμαι... κι εκείνη να κάνει σαν τρελή!! Επί μία εβδομάδα, χρώματα, μπογιές, πινέλα, εφημερίδες, αλουμινόχαρτα... και τι δεν έβαλε επάνω μου. Να σκάω από περιέργεια, να θέλω να με δω... και να μην μπορώ!! Το μόνο που κατάλαβα είναι πως, από κει που το σώμα μου έδειχνε σαν να φορούσα παντελόνι, βρέθηκα να φοράω φούστα. Και ότι μου άλλαξε το χρώμα... δεν ήμουν μαύρη πια.

  Όταν τελείωσε -επιτέλους- με πήρε έξω από το σπίτι, με ψέκασε με βερνίκι (έτσι νομίζω το είπε) και με φωτογράφισε... και τότε κατάφερα να με δω. Μου άρεσα τόσο!! Ήθελα να την πάρω αγκαλιά, αλλά δεν είχα χέρια... 

- Γεια σου, Νιόβη! μου είπε. 

  Κι έτσι, απέκτησα όνομα και νέα ταυτότητα. Νομίζω ότι το όνομα το σκέφτηκε η μαμά της, οπότε απέκτησα και νονά!

  Τελικά, στις φετινές γιορτές των Χριστουγέννων, με πήρε μαζί της. Θα πηγαίναμε στο πρώτο σπίτι που θυμόμουν, εκεί όπου είχε παραμείνει η φίλη μου.... και εκεί όπου ζει εκείνος, το άλλο μισό εκείνης. 

  Ήθελε να με βάλει συνοδηγό στο πράσινο αυτοκίνητο, αλλά της έδωσα να καταλάβει 1ον) πως θα γελούσε ο κόσμος μαζί μας και 2ον) πως θα κινδύνευα να χαλάσω, ειδικά αν με στερέωνε με τη ζώνη.  

  Όταν φτάσαμε και με είδε ο άντρας της, μου είπε "Καλώς τη Δέσποινα Βανδή". (Ποια είναι αυτή;!) Εκείνη του θύμωσε λιγάκι και του είπε πως με λένε ΝΙΟΒΗ και δεν με έκανε για τα μπουζούκια, αντίθετα εγώ έχω στοιχεία του μέλλοντος και της ποιότητας, είμαι μια femme fatale που έχω και κάτι από burlesque*. Επειδή την ξέρω, ξέρω πολύ καλά ότι δεν ακούει τέτοια τραγούδια (ακούει ροκ και αυτά μ΄αρέσουν κι εμένα, τυχαία νομίζετε φορούσα μαύρη δερματίνη;) και ξέρω και από τι επηρεάστηκε και έφτιαξε τα ρούχα μου. Να, δείτε τι κοιτούσε πριν με φτιάξει:

Πάνω αριστερά: Η Charlize Theron στην ταινία Aeon Flux, 2005** (πηγή)  

Πάνω δεξιά: Η Ουκρανή Masha Tyelna, σε φωτογραφία μόδας (πηγή)

Κάτω αριστερά: H Jane Fonda στην ταινία Βarbarella, 1968*** (πηγή)

Κάτω δεξιά: Η Dita Von Teese (πηγή)

   

  Τέλος πάντων, επειδή του θυμώσαμε και οι δύο, πείστηκε τελικά να μην μας ξαναπεί τέτοιες κουβέντες (ελπίζω). Ειδικά εγώ, που θα μείνω μαζί του για να του κάνω παρέα, δε θέλω να ξανακούσω κάτι τέτοιο - θέλω να τα πάμε καλά.

 Το όνομά μου είναι Νιόβη... και ΔΕΝ τραγουδάω!! (σκυλάδικα, τουλάχιστον)... Μου πήρε μια βδομάδα για να ξαναγεννηθώ... και τώρα είναι καιρός να σας δείξω τον νέο εαυτό μου:

"Νιόβη"

(Διακοσμημένο μπούστο βιτρίνας)

Χάρτωμα, τεχνική αλουμινόχαρτου, decoupage χαρτοπετσέτας (λιβελλούλα)

Ασημί & πετρόλ μεταλλική τέμπερα, μαύρο ακρυλικό χρώμα, 

pearl pen, glitter σε μπλε ηλεκτρίκ και πετρόλ, βερνίκι νεφτιού

   Βρίσκομαι πλέον στην κρεβατοκάμαρά της, και κάνω παρέα σ΄εκείνον... και για να μη λυπάμαι που την άφησα μόνη της μετά από ένα χρόνο που ήμαστε μαζί, εκείνη μου χάρισε ένα πετρόλ πουπουλένιο μποά. Ταιριάζει με τα νέα ρούχα μου, κι έτσι παρηγορήθηκα λιγάκι. 

  Αναρωτιέμαι: θα ντύσει έτσι και τη φίλη μου, το άλλο μπούστο βιτρίνας, ή μόνο εγώ ήμουν τόσο τυχερή;"  

***********

*Μπουρλέσκ (γαλλικά: burlesque, ιταλικά burla): Πρόκειται για ένα είδος τέχνης με κωμικά, ελαφρά στοιχεία, που συνδυάζει το στριπτίζ, το χορό και το θέατρο. Συχνά έχει ρετρό αισθητική, η οποία όμως προσαρμόζεται στη σημερινή εποχή. 
  H Dita Von Teese (που απεικονίζεται στην κάτω δεξιά φωτογραφία του κολάζ), επανέφερε στη μόδα αυτό το είδος τέχνης, δημιουργώντας ταυτόχρονα την pin-up περσόνα της. 
  Σήμα κατατεθέν της στις παραστάσεις της (και όχι μόνο), οι αισθησιακοί κορσέδες, οι καλτσοδέτες, η λευκή επιδερμίδα και το boudoir look.

**Aeon Flux (2005): Πρόκειται για μια ταινία επιστημονικής φαντασίας, η οποία δεν βρήκε ποτέ το δρόμο προς τις κινηματογραφικές αίθουσες. Κυκλοφόρησε απευθείας σε DVD. Τα κοστούμια της ταινίας είναι ιδιαίτερα και χαρακτηριστικά. (πηγή) 

***Barbarella (1968): Καλτ ταινία της δεκαετίας του '60, η οποία έχει βασιστεί σε ένα δημοφιλές, ομώνυμο γαλλικό κόμικ.