Ο πέτρινος πύργος - 9ο Παιχνίδι "Παίζοντας με τις Λέξεις", στο "Mytripsonblog"

Ο πέτρινος πύργος

Την αγαπούσε με όλο του το είναι. Όταν την έβλεπε να γελά ο νους του σταματούσε, μικρές αχτίδες φωτός τρύπωναν στην ψυχή του, μελωδίες ηχούσαν στ’ αυτιά του σταλμένες από τόπους τρυφερούς.

Και ξαφνικά, της παρουσιάστηκε εκείνη η ευκαιρία. Του είπε πως έπρεπε να φύγει για κάποιους μήνες, θα πήγαινε στην άλλη πλευρά του ωκεανού για μετεκπαίδευση. Ωκεανούς δάκρυα συγκράτησε μπροστά της, έμεινε φαινομενικά ψύχραιμος. Μα εκείνη τον κατάλαβε.

«Μη», του είπε. «Μέχρι να δεις το πρώτο χελιδόνι της Άνοιξης, θα είμαι ήδη πίσω».

Στην αρχή, επικοινωνούσαν διαρκώς. Κάθε μέσο επιστρατεύτηκε, τηλέφωνα, e-mail, βιντεοκλήσεις, ακόμη και γράμματα. Σιγά-σιγά, η επικοινωνία μειώθηκε. Την έψαχνε, μια δεν απαντούσε, μια έλεγε πως ήταν απασχολημένη… Της έδινε χρόνο, δεν ήθελε να φαίνεται πιεστικός. Μα, σύντομα, η επικοινωνία χάθηκε.

Κι ύστερα έλαβε ένα απρόσωπο e-mail από κείνη. Του δήλωνε πως όλα είχαν τελειώσει, είχε αποφασίσει να μείνει εκεί, κάτι έγραφε για ένα παιδί, κάτι για έναν άλλο. Δυσκολευόταν να καταλάβει τι διάβαζε, είχε θολώσει. Η φωτογραφία της επάνω στο γραφείο έμοιαζε ξέθωρη ξαφνικά.  Έξω, στα σύρματα, καθόταν ένα χελιδόνι. Το κοίταξε για ώρα επίμονα, ώσπου το μικρό, ασπρόμαυρο πουλί πέταξε μακριά, παίρνοντας μαζί του για πάντα την υπόσχεσή της.

Μόνος. Τι ηχηρή λέξη, μέσα στη σιωπή της. Κοιμόταν, ξυπνούσε, ζούσε αυτόματα. Η καρδιά του, μην μπορώντας πια να πληγώνεται επάνω στα σπασμένα γυαλιά της αγάπης τους, έχτισε ένα ψηλό, πέτρινο πύργο, βαθιά μέσα στο στήθος του. Και κλείστηκε εκεί.

Καιρός πέρασε. Ο πέτρινος πύργος έκανε καλά τη δουλειά για την οποία είχε φτιαχτεί και η μόνη παρέα του ήταν το σκυλί του. Ένα απόγευμα, τον πήγε βόλτα στο πάρκο κι αφού περπάτησαν αρκετά,  σταμάτησε σε ένα παγκάκι. Ήπιε νερό, έδωσε και σ’ εκείνον.

«Γεια σου, με θυμάσαι;»

Μια χαμογελαστή κοπέλα στεκόταν όρθια μπροστά του. Δεν τη θυμόταν.

«Είμαι η βοηθός του κτηνίατρου, πριν μια εβδομάδα δεν ήταν που ήρθες με το σκύλο σου;»

Μίλησαν για λίγο. Η κοπέλα τον παρατηρούσε.

«Ω, έλα» του είπε κάποια στιγμή. «Κάτι πρέπει να κάνουμε γι’ αυτά τα θλιμμένα σου μάτια. Ο σκύλος σου θέλει να τρέξει, παραβγαίνουμε ως εκείνο το δέντρο; Κι όποιος φτάσει πρώτος, θα πρέπει να μοιραστεί ένα αστείο περιστατικό – κι έχω πολλά να σου πω!»

Του έτεινε το χέρι της. Στον πέτρινο πύργο μέσα του, σχηματίστηκε μια ρωγμή. Άρχισε να τρέχει διστακτικά πίσω από εκείνη, ώσπου αφέθηκε στην αίσθηση. Και συνειδητοποίησε πως πια, έτρεχε με όλη του τη δύναμη πίσω από την ελπίδα. 

Η κοπέλα έφτασε στο δέντρο και κοντοστάθηκε λαχανιασμένη.

«Λοιπόν, άκου τι αστείο μου συνέβη στο ιατρείο αυτή τη βδομάδα…», ξεκίνησε να λέει.

Η ρωγμή στον πέτρινο πύργο διακλαδίστηκε. Κι όσο εκείνη μιλούσε, με κάθε αστεία της φράση, άνοιγαν ρωγμές κι άλλες, κι άλλες… μέχρι τη στιγμή που αποκολλήθηκε η πρώτη πέτρα του τοίχου.

Ο κόσμος αποκτούσε ξανά φως.

 Με την ιστορία αυτή έλαβα μέρος στο παιχνίδι "Παίζοντας με τις Λέξεις" (το 9ο κατά σειρά) που αυτή τη φορά διοργάνωσε στο ιστολόγιό της "mytripsonblog" η καλή μου φίλη Μαρία, σε συνεργασία με τη Φλώρα (ΤEXNIS STORIES) με απόλυτη επιτυχία. Οι πέντε λέξεις που έπρεπε όλοι να χρησιμοποιήσουμε έχουν επισημανθεί μέσα στο κείμενο.

Αυτή τη φορά διαγωνίστηκαν 33 ιστορίες και έχω τη χαρά να σας πω πως η ιστορία μου ψηφίστηκε και έλαβε το 3ο βραβείο!

   Μαρία και Φλώρα, Φλώρα και Μαρία, φίλες μου, σας ευχαριστώ πολύ για την άψογη φιλοξενία! Ευχαριστώ πολύ επίσης και όλους τους φίλους των δύο ιστολογίων που διάβασαν, ή ψήφισαν, ή είπαν τη γνώμη τους για την ιστορία μου. Η γνώμη σας με βοηθά να βελτιώνομαι...

       Το 10ο Παιχνίδι "Παίζοντας με τις Λέξεις" ετοιμάζεται ήδη... και θα φιλοξενηθεί και πάλι στο "σπίτι" του, στο ιστολόγιο της Φλώρας (TEXNIS STORIES). Τις επόμενες ημέρες θα ανακοινωθούν όλες οι πληροφορίες, οπότε επισκεφθείτε τη Φλώρα για να μάθετε λεπτομέρειες για το νέο παιχνίδι, καθώς και για τις πέντε νέες λέξεις! 

        Καλό σας βράδυ και να έχετε μια υπέροχη Κυριακή!