Μια ανάμνηση... κι ένα βιβλίο αναμνήσεων

     Την καλησπέρα μου σε όλους!

    Μιας και το δημιουργικό ταξίδι μας συνεχίζεται... σήμερα σκέφτηκα να σας πάω κάπου όπου δεν έχουμε ξαναπάει μαζί.   

    Από τη στιγμή που αποφασίσαμε με το άλλο μου μισό να ανεβούμε "τα σκαλιά της εκκλησίας" (η οποία τελικά, σκαλιά δεν είχε, παρά μόνο έναν πέτρινο διάδρομο, γιατί παντρευτήκαμε σε ένα εξωκλήσι!!), είχα μπροστά μου άπλετο χρόνο να οργανωθώ, μέχρι την ημερομηνία του γάμου. Δεν έκανα εγώ τα προσκλητήρια ή τις μπομπονιέρες, παρόλο που στην αρχή ψαχνόμουν σοβαρά να το κάνω. Ο λόγος ήταν απλός: στην πορεία βρήκα εξαιρετικούς συνεργάτες, οι οποίοι κατάλαβαν τι ακριβώς ζητούσα και το έφεραν σε πέρας, όπως ακριβώς το θέλαμε κι οι δυο μας. Έτσι, αντί γι' αυτά, εγώ αφιέρωσα ένα εξάμηνο περίπου για να φτιάξω ένα βιβλίο ευχών, κάθε μέρα κι από λίγο, ενώ στο τέλος, επιμελήθηκα και το στολισμό του πατρικού σπιτιού μας, για την εβδομάδα πριν από το γάμο. 

   Δυστυχώς, δεν έχω μαζί μου, εδώ που βρίσκομαι τώρα,  το βιβλίο ευχών για να το φωτογραφίσω και να το δείτε. Επιφυλάσσομαι για μια άλλη φορά. Έχω όμως κάποιες από τις φωτογραφίες που τράβηξε ο φωτογράφος μας, ένας εξαιρετικός επαγγελματίας, άνθρωπος και συνεργάτης. 

     Τα χρώματα της πιο σημαντικής ημέρας της ζωής μας ήταν αυτά... 

... και αυτά τα χρώματα χρησιμοποίησα για να φτιάξω το βιβλίο ευχών, τα στυλό με τα οποία θα έγραφαν οι καλεσμένοι τα μηνύματά τους, αλλά και για να διακοσμήσω το τραπέζι όπου θα τοποθετούνταν το βιβλίο. 

       Η ιδέα του ήταν απλή και η εκτέλεσή της επίσης: αγόρασα ένα δερματόδετο βιβλίο 200 σελίδων, με σαμπανί δέρμα και εσωτερικές σελίδες (χωρίς γραμμές) και το διακόσμησα. 

     Κάθε δεξιά σελίδα τη διακόσμησα διαφορετικά από όλες τις υπόλοιπες. Σε κάποιες κόλλησα εικόνες, χαρτιά, σατέν κορδέλες, έβαλα χρώματα, γκλίτερ, λουλούδια, τράβηξα γραμμές για να γράφουν οι καλεσμένοι τις ευχές τους... σε άλλες πρόσθεσα μικρά πουγκιά και φακελάκια με καρτούλες. Κάθε σελίδα αποτέλεσε μια έκπληξη για τους καλεσμένους μας και πολλοί διάλεγαν τη σελίδα όπου ήθελαν να αφήσουν τις ευχές τους με βάση τη διακόσμησή της!! 

    Σε κάθε αριστερή σελίδα, έγραψα αγαπημένα ποιήματα, στίχους τραγουδιών, αποφθέγματα και γνωμικά που είχαν σχέση με την αγάπη, το γάμο, τον έρωτα, τον άνδρα και τη γυναίκα ως ζευγάρι. Στη φωτογραφία επάνω βλέπετε το πρώτο εσώφυλλο. Δεξιά είναι διακοσμημένο, αριστερά έχω γράψει ένα ποίημα του Άθω Δημουλά. 

* * * * *

    Πριν αρκετό καιρό, κάναμε μια συζήτηση με μια φίλη μου. Πλησίαζε η επέτειός της με το σύντροφό της και ήθελε να του προσφέρει ένα δώρο... χειροποίητο, αλλά αλλιώτικο από τα άλλα. Ζήτησε τη βοήθειά μου. Της πρότεινα να προσφέρει κάτι που θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν από κοινού. Στην αρχή δεν κατάλαβε, αλλά μετά της εξήγησα το σκεπτικό μου: της πρότεινα να της ετοιμάσω κάτι αντίστοιχο με το βιβλίο ευχών που είχα φτιάξει στο γάμο μου, αλλά λίγο διαφορετικό - ένα βιβλίο αναμνήσεων για εκείνους. Θα μπορούσαν να κολλούν μέσα του φωτογραφίες από ταξίδια, επισκέψεις, εισιτήρια πλοίων από τις διακοπές, να γράφουν εντυπώσεις και ό,τι άλλο θα ήθελαν να κρατήσουν ως κοινή τους ανάμνηση. 

      Η φίλη μου ενθουσιάστηκε. Διάλεξε τα χρώματα και το βιβλίο και μετά με άφησε ελεύθερη να αποφασίσω τη σύνθεσή του, τα ποιήματα και ό,τι άλλο... και ξεκίνησα.

    Στο πρώτο εσώφυλλο, έβαλα την ημερομηνία που ξεκίνησε η σχέση τους και τα ονόματά τους:

      Οι υπόλοιπες εσωτερικές σελίδες διαμορφώθηκαν κάπως έτσι (ενδεικτικά):

     Για τη διακόσμηση του εξωφύλλου, ανάμεσα σε άλλα που χρησιμοποίησα, έβαλα και μια φωτογραφία τους, την οποία επεξεργάστηκα ψηφιακά και την έκανα να έχει μεταλλική όψη (εδώ θα μου επιτρέψετε, έχω κρύψει τα πρόσωπά τους):

     Εκτός από το βιβλίο τους ετοίμασα κι ένα βίντεο: ζήτησα κάποιες φωτογραφίες τους και τις ένωσα, φτιάχνοντάς τους έτσι ένα βίντεο με τις καλύτερες στιγμές τους και με την κατάλληλη μουσική υπόκρουση.

    Αυτή την ανάρτηση ήθελα να την κάνω εδώ και καιρό... αλλά περίμενα την άδειά τους για να μπορέσω να σας δείξω το βιβλίο. Βλέπετε, δεν μου ανήκει!! Μου την έδωσαν, κι έτσι... νάτο. Να τονίσω εδώ ότι scrapbooker δεν είμαι... ούτε ήμουν ποτέ, ούτε έχω τη γνώση να γίνω. Και τα δύο βιβλία που σας έδειξα εδώ έγιναν από καρδιάς, με απλά εργαλεία και τρόπους... για δυο διαφορετικούς, αλλά εξίσου σημαντικούς λόγους.

    Θα χαρώ να διαβάσω τη γνώμη σας, τις υποδείξεις και τις συμβουλές σας. 

    Πολλά φιλιά, καλό απόγευμα!  

Υ.Γ. Θα ήθελα εδώ να σας ευχαριστήσω για τις επισκέψεις σας και για τα υπέροχα σχόλια που μου αφήσατε στην προηγούμενη ανάρτηση. Με συγκινήσατε... και σας στέλνω μια αγκαλιά και τη φιλία μου!