Κυριακή 25 Νοεμβρίου 2012

Ξαναβρίσκοντας μια αγαπημένη φίλη

     Μερικές φορές, η ζωή και η καθημερινότητα σε τραβούν τόσο, ώστε σε παίρνουν μαζί τους. Σε παρασέρνουν. Γυρίζουν γύρω από σένα και γυρίζεις γύρω τους κι εσύ. Χάνεσαι, βρίσκεσαι και χάνεσαι ξανά. Οι υποχρεώσεις τρέχουν κι εσύ είσαι αναγκασμένος να ακολουθείς. Δρόμοι ενώνονται... και δρόμοι χωρίζουν. Κάπως έτσι χάνεσαι, χωρίς να το θέλεις, με μια αγαπημένη φίλη.

   Γνωριστήκαμε στο Πανεπιστήμιο και την αγάπησα αμέσως. Είναι ένας από τους πιο καλόκαρδους ανθρώπους που έχω γνωρίσει, ένας εξαιρετικός άνθρωπος. Περάσαμε όμορφα και άσχημα μέσα στα τέσσερα χρόνια, έτσι είναι η ζωή εξάλλου, αλλά τα περάσαμε μαζί. Οι δρόμοι μας χώρισαν μετά το πτυχίο. Τα επόμενα χρόνια μιλήσαμε (ή βρεθήκαμε) ελάχιστες φορές, αλλά όταν έγινε, ήταν σαν να μην πέρασε μια μέρα - κι αυτό είναι που έχει σημασία. Οι ζωές μας άλλαξαν αρκετά - αλλάξαμε τόπο διαμονής (ξανά και ξανά), κάναμε οικογένεια. Μάθαινα νέα της, αλλά δεν την είχα δει από κοντά για χρόνια. Μένουμε τόσα χιλιόμετρα μακριά! 

    Εντάξει, τηλέφωνα υπάρχουν, θα μου πείτε, αλλά εδώ μάλλον φταίω εγώ, που δεν είμαι και πολύ του τηλεφώνου. Τι να πεις από το τηλέφωνο, όταν έχεις να δεις τον άλλον χρόνια; Είναι μια απρόσωπη συσκευή, που δεν μπορεί να καλύψει καμία ανάγκη. Πώς να μάθεις τα νέα του άλλου, αν είναι καλά, πώς τα περνάει, να τον χαρείς από το τηλέφωνο; Η επικοινωνία πρόσωπο με πρόσωπο εδώ κερδίζει πόντους. 

    Και ξαφνικά... τη βρήκα πάλι! Ο παγκόσμιος ιστός και η κοινωνική δικτύωση (όσο και να μην την είχα σε υπόληψη κάποιες φορές - σκεφτείτε ότι ήμουν αποφασισμένη να μην αποκτήσω ποτέ προφίλ στο facebook), με βοήθησαν να ξαναβρώ ένα αγαπημένο μου πρόσωπο. Όποιος λοιπόν πιστεύει ότι το internet, το facebook, τα blogs κάνουν τον άνθρωπο να "κλείνεται" και να περιορίζεται μπροστά από μια οθόνη υπολογιστή, ζώντας μια εικονική πραγματικότητα, ξένος ανάμεσα σε ξένους, θα τον παραπέμψω να δει την περίπτωσή μου και να αναθεωρήσει! Μερικές φορές είναι χρήσιμα... και μερικές φορές όντως αποκτάς φίλους (ή τους ξαναβρίσκεις!!)

   Είναι καλά και είμαι κι εγώ καλά που είναι καλά, αν με καταλαβαίνετε. Η χαρά μου είναι απερίγραπτη. Κι όταν μιλήσαμε, ήταν πάλι σαν να μην πέρασε μια μέρα. Λοιπόν, αυτό είναι ένα συναίσθημα που πρέπει να νιώσεις τουλάχιστον μια φορά στη ζωή σου. Εγώ είμαι τυχερή, το έχω νιώσει δύο (και με το τρίτο μέλος εκείνης της κοριτσοπαρέας, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία). Όπως και να έχει, όταν στην καρδιά σου μπαίνει ένας τέτοιος άνθρωπος, όσα και να συμβούν, όσο μακριά κι αν είσαι ή είναι, πάντα θα είναι εκεί, πάντα θα έχει μια θέση εκεί.

  Ήρθε και με επισκέφθηκε εδώ, στο ιστολόγιό μου. Είναι κι εκείνη blogger... το blog της το γνώριζα και το επισκεπτόμουν εδώ και πολύ καιρό, πριν καν αποφασίσω να δημιουργήσω το δικό μου, αλλά δεν είχα ψάξει ποτέ ποιος κρυβόταν πίσω του. Όταν τυχαία το έψαξα, η έκπληξή μου ήταν απίστευτη, βλέποντας εκείνη. Ερχόμενη εδώ, είχε για μένα και για όσα ασχολούμαι να πει μια καλή κουβέντα, όπως πάντα. 

   Αποφάσισα να της στείλω να έχει κάτι δικό μου, μικρό, ταπεινό αλλά χειροποίητο, το οποίο να της θυμίζει ότι τη σκέφτομαι, ότι είναι μέσα στην καρδιά μου, κι ας είμαστε μακριά, κι ας δε βλεπόμαστε συχνά. Μιας και της αρέσουν τα ιδιαίτερα πράγματα και το μαύρο χρώμα, ενώ λατρεύει τη μουσική (η μουσική κι εκείνη πάνε πακέτο!!) της έστειλα για αρχή δυο ζευγάρια σκουλαρίκια, να τη συντροφεύουν, μαζί με ένα βραχιολάκι για την κορούλα της. Με όλη μου την αγάπη... εύχομαι να τους αρέσουν... και να τα χαρούν.



Εναλλακτικά σκουλαρίκια σε κλιπ, από καπάκια μπουκαλιών διακοσμημένα 
με ασημί πάστα, αστεράκι, μαύρες χαντρούλες και σατέν μαύρη κορδέλα.




Σκουλαρίκια - δίσκος βινυλίου σε κλιπ, από φύλλο φελλού διακοσμημένο 
με decoupage χαρτιού και ασημί στοιχείο - μουσικό όργανο.




Παιδικό βραχιολάκι σε ροζ αποχρώσεις, με ροζ ατσαλόσυρμα (ντίζα) και χάντρες.


14 σχόλια:

  1. Πολύ συγκινητική ιστορία, αλλά η αλήθεια είναι ότι είναι σπάνιο φαινόμενο και είσαι πολύ τυχερή που ήρθαν έτσι τα πράγματα! (Υ.Γ. Τα σκουλαρίκια-βινύλιο εκπληκτικά σαν σύλληψη και σαν υλοποίηση)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πράγματι, έχεις δίκιο... Σ' ευχαριστώ για το σχόλιό σου σχετικά με τα σκουλαρίκια, ήθελα τόσο πολύ βλέπεις να της αρέσουν και να της ταιριάζουν!!

      Διαγραφή
  2. Εισαι πολυ τυχερη που βρηκες τη φιλη σου!!!! Πολυ ομορφη η ιστορια σας και φυσικα τελεια τα δωρακια που τους εστειλες!!!! Φιλια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πολύ όμορφη ανάρτηση φίλη μου!Τί καλά πού βρήκες τήν φίλη σου πάλι!Αλλά καί πολύ όμορφα τά σκουλαρίκια πού τής έφτιαξες!!Καί η κορούλα της σίγουρα θά ξετρελλαθή μέ τό ροζουλί βραχιολάκι!!Πολύ όμορφα δώρα μέ πολύ αγάπη φτιαγμένα!!Καλό βράδυ!Φιλάκια!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πολύ όμορφο αυτό που σας συνέβη,από τα κόλπα της ζωής που σου σε συγκλονίζουν!!!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Όταν οι άνθρωποι βρίσκονται ανοίγουν οι ουρανοί και χαίρονται οι άγγελοι.
    Εύχομαι να μην ξαναχαθείτε ποτέ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. kalispera poli singkinitiki i afigisisoy gia tin filisoy telos kalo ola kala sas eyxome na min xauite pote filia

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Όταν υπάρχει αληθινή φιλία, ακόμη και σπάνια βρίσκεσαι ή ακόμα και αν χαθείς, είσαι νπάντα "κοντά" γιατί υπάρχει πάντα φωλιαμένο κάτι στην καρδιά μας που όταν ξεδιπλώνει τα φτερά του με γεμίζει αγάπη και γλυκές αναμνήσεις, πόσο μάλλον όταν ξανασυντηθείς με αυτό το άτομο. Φιλάκια. Καλή εβδομάδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Σε καταλαβαίνω, είναι αυτό που λένε οτι οι μεγάλες αγάπες δεν περνάνε ποτε! Σουπερ που ξαναβρήκες την φιλη σου και τα δωράκια σου όμορφα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Καλησπέρα! Έχετε δίκιο σε όλα όσα είπατε, συμφωνούμε απολύτως. Η Φλώρα νομίζω έδωσε την ιδανική εικόνα με το σχόλιό της, περιέγραψε ακριβώς αυτό που αισθάνθηκα. Δεν είναι ωραία η αποξένωση... ειδικά με όσους ανθρώπους νοιάζεσαι και έχεις στην καρδιά σου. Ακόμη κι αν η ζωή τα φέρνει έτσι, είναι υπέροχο να νιώθεις ότι ο άλλος είναι "εδώ" κι αν ας μην είναι δίπλα σου κάθε μέρα με τη φυσική του παρουσία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ανώνυμος26/11/12, 9:51 μ.μ.

      Πουλακι μου πολύ με συγκίνησες, όλα αυτά για μένα;;;;;;;; Εντάξει δε μου αξίζουν και πολύ όλα αυτά τα τέλεια λόγια, γιατί δεν ήμουνα και το καλύτερο παιδί, είχα κι εγώ τις ανάποδές μου, ώρες, ώρες, αλλά...ξερω γω ρε Έλλη δεν έχω λόγια...δεν έχω κορίτσι μου. Ευχαριστώ, χίλια ευχαριστώ και τα σκουλαρίκια είναι κα-ταπλη-κτι-κά, όλοι τα κοιτάζουνε-θα μου τα ματιάσουνε στο τέλος!!!Φιλιά Ελλούυυ-
      το σαβά

      Διαγραφή
    2. Καλώς την μου!! Ξέρεις ότι σου αξίζουν και με το παραπάνω... Και λίγα είπα! Ούτε κι εγώ ήμουν πάντα το καλύτερο παιδί, (σσς, τσιμουδιά... πάνε αυτά, πετάξανε και φύγανε, ποιος δεν έχει τις ανάποδές του;) αλλά είχα εσένα μαμά-Σαβά να με διορθώνεις!! Ποτέ δε βρήκα τα λόγια να σου πω πόσο σημαντικό ήταν για μένα όλο αυτό, το να σας έχω πλάι μου (εσένα και το άλλο το Διαμάντι), και με το γραπτό λόγο πάντα τα πήγαινα καλύτερα - με ξέρεις... Οπότε, να, τα είπα (έγραψα) επιτέλους!!

      Μακάρι να τα φέρουν οι δρόμοι και οι καιροί να σας δω κι από κοντά σύντομα. Μα κι εμείς μένουμε διαμετρικά αντίθετα!!! Εσείς εκεί κάτω κι εγώ εδώ πάνω... Ουφ...

      Υ.Γ. Τα σκουλαρίκια και να σου τα ματιάσουνε, μην ανησυχείς, εδώ είμαι!! Καραβιές θα σου στείλω! Πολλά φιλιάαα!

      Διαγραφή
  10. Καλώς ήρθα κι εγώ!!!
    Τι συγκινητική ιστορία!!! Πολύ χαίρομαι που ξαναβρεθήκατε!!!
    Μακάρι να μην ξαναχωρίσετε ποτέ, να μην ξαναχάσετε επικοινωνία για κανένα λόγο :)
    Τι όμορφα τα σκουλαρίκια και το βραχιολάκι :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς ήλθες στην παρέα!
      Σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια! Καλό απόγευμα να έχεις.

      Διαγραφή

Μη διστάσετε να μου πείτε τη γνώμη σας... Χαίρομαι πάντοτε την επικοινωνία μαζί σας!

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...