Βραβείο Liebster

 Η Christina Andromeda (Andromeda my Galaxy) με τίμησε με το παρακάτω βραβείο, το οποίο έρχεται με μια σειρά ερωτήσεων, δίνοντας έτσι μια αφορμή για να με γνωρίσετε λίγο καλύτερα! 

 Χριστίνα μου, σε ευχαριστώ πολύ-πολύ για την τιμή!

 Φύγαμε ευθύς αμέσως για τις ερωτήσεις και τις απαντήσεις:

1) Γιατί ξεκινήσατε το blog;

 Σαν ιδέα, νομίζω ότι η δημιουργία ενός blog πρέπει να υπήρχε καιρό μέσα στο κεφάλι μου, αλλά δεν το είχα συνειδητοποιήσει.

 Χωρίς ουσιαστικά να το πολυσκεφτώ και χωρίς να έχω έρθει σε επαφή νωρίτερα με τον κόσμο των blogs/bloggers (για να ξέρω από πριν τις ομορφιές που με περίμεναν), δημιούργησα το παρόν blog το 2012. 

 Ξεκίνησα δειλά, θέλοντας απλώς να χρησιμοποιήσω το μέσο αυτό για να εκφραστώ και για να μιλήσω για τις αγάπες μου, τις δημιουργίες μου, και τελικά κατέληξα να δημιουργήσω ένα είδος ψηφιακού αρχείου των χόμπι μου. Είχα πάντοτε μανία με τη ζωγραφική, με τις κατασκευές και με το γράψιμο κειμένων (φανταστείτε: όταν ήμουν στο Δημοτικό, πέρα από τα παραμύθια που έγραφα και εικονογραφούσα, εξέδιδα μόνη μου στο σπίτι το δικό μου εφημεριδάκι, σε ΕΝΑ αντίτυπο!! ☺ και το έδινα στην οικογένεια να το διαβάσει). 

 Στην πορεία το blog εξελίχθηκε, απέκτησε κι άλλες ενότητες και μαζί απέκτησε και πολύτιμους φίλους-αναγνώστες (που είναι και το καλύτερο από όλα). 

2) Πείτε μας λίγο τι σας ενθουσιάζει;

 Ενθουσιάζομαι γενικά εύκολα, και με πολλά πράγματα. Επίσης, περνάω φάσεις. Κάτι που με ενθουσιάζει σήμερα και το κυνηγώ, ίσως αύριο να το έχω εξαντλήσει και να το έχω βαρεθεί. 

 Αυτό που κυρίως με εξιτάρει, είναι το να μαθαίνω νέα πράγματα και να με δοκιμάζω, να βλέπω μέχρι πού μπορούν να φτάσουν οι δυνατότητές μου. Κάθε τι καινούριο που συναντώ ή ανακαλύπτω είναι για μένα πρόκληση, την οποία σχεδόν πάντα θα φιλτράρω δημιουργικά - είτε πρόκειται για ένα καινούριο, άγνωστό μου μέρος, είτε για μια καινούρια, άγνωστή μου τεχνική, είτε πρόκειται για ένα καινούριο ταξίδι του νου. 

3) Γιατί πιστεύετε ότι τα σχόλια και η επικοινωνία βοηθούν τους bloggers και με ποιο τρόπο;

 Χωρίς σχόλια και επικοινωνία, τίποτε δεν είναι το ίδιο μέσα σ΄ ένα blog. Είναι σαν να μιλάς μόνος σου, στον τοίχο... δε λέει! Κανείς δεν σε ακούει, κανείς δε σε διορθώνει, κανείς δε συμφωνεί μαζί σου, κανείς δεν αντιτάσσεται, κανείς δε σου δίνει κίνητρα να συνεχίσεις. Τα blogs προϋποθέτουν το δημιουργικό διάλογο (ο οποίος εμπεριέχει ανταλλαγή ιδεών, πληροφοριών, απόψεων και συναισθημάτων) και βασίζονται σε αυτόν. Είναι η φύση του μέσου τέτοια!

 Προσωπικά, επιζητώ το διάλογο, τη μοιρασιά και την αλληλεπίδραση. Εδώ υπάρχει ένας άνθρωπος πίσω από το πληκτρολόγιο, και ΔΕΝ είναι αυθεντία! Δεν είμαι ψωνάρα, δεν πιστεύω πως ό,τι λέω, πιστεύω ή κάνω είναι νόμος - όπως μου αρέσει να με επιβραβεύουν, άλλο τόσο μου αρέσει να με προσγειώνουν και να με διορθώνουν κάθε φορά που χρειάζεται. Και επίσης, μου αρέσει να ανταλλάσσω απόψεις για το καθετί. Είναι καλό, είναι εποικοδομητικό: με βάζει σε σκέψεις και με κινητοποιεί.

 Γι΄αυτό και εκτιμώ κάθε σχόλιο - και πάντα απαντώ στον σχολιαστή (εκτός από μία-δυο φορές που τα σχόλια αποδείχτηκαν τρολ και ο σχολιαστής δεν έδειξε σεβασμό στο χώρο μου και στους αναγνώστες μου. Παρόλα αυτά, δεν τα διέγραψα: δικαίωμά του να σχολιάσει για να προκαλέσει, δικαίωμά μου να μη δώσω συνέχεια απαντώντας).

4) Για ποια πράγματα μιλάτε στο blog σας;

 Κάτω από τον τίτλο του blog μου, ο υπότιτλος "Δημιουργίες, Λέξεις, Εικόνες, Διαδρομές" δίνει στον επισκέπτη μια πολύ γενική ιδέα για τα θέματά του.

 Με άλλα λόγια, στο blog μου παρουσιάζω όλα όσα κατασκευάζω κατά καιρούς με τα χέρια μου, δημοσιεύω κάποια από τα κείμενα που γράφω (μικρές ιστορίες και ποιήματα), αναρτώ διάφορες εικόνες του φακού μου καθώς και τους πειραματισμούς μου με τη φωτογραφική τεχνική Light Painting (τα τελευταία χρόνια με ενδιαφέρει πολύ η φωτογραφία), συλλέγω/συγκεντρώνω και παρουσιάζω δείγματα Street Art που φωτογραφίζω στους δρόμους και οργανώνω μικρές ταξιδιωτικές διαδρομές, περιγράφοντάς τες με τη δική μου ματιά.

5) Έχετε δημιουργήσει μια φιλική σχέση με άλλους bloggers; Έχετε γνωριστεί ποτέ προσωπικά;

 Έχω δημιουργήσει, και την έχω κορώνα στο κεφάλι μου, χαχα!! Αισθάνομαι πως με κάποιους bloggers ταιριάζω πολύ, και μου αρέσει η αλληλεπίδραση μαζί τους. Χαίρομαι να μαθαίνω τα νέα τους, και απολαμβάνω τις συζητήσεις μαζί τους είτε διαδικτυακά, είτε από το τηλέφωνο.

 Δεν έχουμε βρεθεί από κοντά, αλλά νομίζω ότι έχουμε γνωριστεί "προσωπικά", μετά από όλα όσα έχουμε ανταλλάξει μεταξύ μας! Νομίζω πως αν τελικά συναντηθούμε από κοντά, θα είναι σαν να ξαναβρίσκονται δυο καλοί φίλοι που έχουν να ειδωθούν κάμποσο καιρό (= αγκαλιά, φιλί, και: "Κάτσε να μου πεις τα νέα σου!!")

6) Πώς φαντάζεστε το blog σας σε δύο χρόνια; Τι θα θέλατε να δείτε να μεγαλώνει / να αλλάζει και με ποιο τρόπο;

 Είναι σαν να με ρωτάνε "πώς φαντάζεσαι το σπίτι σου σε 2 χρόνια"! Ε, λοιπόν, το φαντάζομαι να υπάρχει, να στέκει όρθιο, το ίδιο ζεστό και φιλικό όπως προσπαθεί να είναι τώρα, με ανοιχτές τις πόρτες του προς κάθε ενδιαφερόμενο αναγνώστη και φίλο.

 Δε θέλω κάτι να αλλάξει ή να μεγαλώσει (από μόνο του; χλωμό... πρέπει να βάλω εγώ το χεράκι μου!), τουλάχιστον όχι μέχρι να έρθει το πλήρωμα του χρόνου για να γίνει αυτό (δηλαδή να κρίνω ότι πρέπει να βάλω εγώ το χεράκι μου, γιατί χρειάζεται μια αλλαγή). 

7) Τι είναι αυτό που κάνετε καλύτερα;

 Επειδή είμαι πολύ αυστηρή κριτής του εαυτού μου, αυτό ίσως θα ήταν καλό να το απαντήσουν οι άλλοι για μένα! (και μη μου πείτε πως αυτό που κάνω καλύτερα είναι το να ξεγλιστράω...)

8) Πόσο χρόνο αφιερώνετε στο blog σας;

 Πολύ! Αναλόγως τις αναρτήσεις και τις κατηγορίες στις οποίες υπάγονται. Αν κάποιες προϋποθέτουν συγκεκριμένο στήσιμο, ειδική επεξεργασία φωτογραφιών και κειμένου (όπως οι Διαδρομές), αναζήτηση σε άλλες πηγές κλπ., μου παίρνουν πολύ περισσότερο χρόνο από ό,τι κάποιες άλλες. Έχει τύχει να δουλέψω μια τέτοια ανάρτηση και μέρες, πριν φτάσει στο σημείο να είναι έτοιμη για δημοσίευση.

 Επίσης, αφιερώνω πολύ χρόνο σε επισκέψεις σε άλλα, φιλικά μου blogs. Με τιμούν κάθε φορά που με επισκέπτονται οι διαχειριστές τους και η σχέση μεταξύ μας είναι αμοιβαία και αμφίδρομη - δε θα μπορούσα να απέχω από το δικό τους διαδικτυακό σπίτι.

 Αν δεν προλαβαίνω λόγω υποχρεώσεων (όπως γίνεται τώρα τελευταία), αραιώνω τις αναρτήσεις μου, αλλά προσπαθώ να μην ακυρώνω τις επισκέψεις μου σε άλλους. Περνάω από κάθε τους ανάρτηση, κι ας μην αφήνω πάντα σχόλιο.

9) Πώς γεννιούνται τα post σας;

 Γεννιούνται καταρχήν μέσα στο κεφάλι μου - η γενικότερη ιδέα, το ύφος τους, το περιεχόμενό τους, όλα. Κι έπειτα, στήνονται μεθοδικά στο περιβάλλον του blogger. Τίποτε δε γίνεται βιαστικά και σπασμωδικά, θέλω οι αναρτήσεις μου να έχουν συνοχή και νόημα.

10) Ευχές για τον αναγνώστη.

 Αγαπητέ μου αναγνώστη, εύχομαι να είσαι πάντα γερός, χαρούμενος, δημιουργικός και να απολαμβάνεις την κάθε σου στιγμή, γιατί η κάθε σου στιγμή είναι μια μικρούλα μολυβιά που σημαδεύει το βιβλίο της ζωής σου. Κάποτε, κοιτώντας πίσω, αυτή η φαινομενικά ασήμαντη στιγμούλα, ίσως να έχει να σου πει πολλά.

 Εύχομαι επίσης να συνεχίσεις να με αντέχεις!! (Δεν μπορώ πια να με φανταστώ να είμαι σε τροχιά στη μπλογκόσφαιρα χωρίς την παρέα σου...)

 Όποιος από εσάς θέλει, μπορεί να πάρει το βραβείο και να συνεχίσει το παιχνίδι γνωριμίας, απαντώντας με τη σειρά του στις ερωτήσεις.

Στο μεταξύ...

 Τι λέτε, θέλετε να οργανώσω ένα ταξιδάκι για την επόμενη φορά; Έτσι, όπως πάντα, εσείς κι εγώ θα είμαστε... και όσο για τον προορισμό, αφήστε το πάνω μου! 

 Αν συμφωνείτε, ξέρετε τι πρέπει να κάνετε: περιμένετε το σύνθημά μου! 

☺

 Αυτή τη φορά σας θέλω να μου είστε ντυμένοι ζεστά. Πολύ ζεστά! Και φορέστε παπούτσια με τρακτερωτές σόλες... (!!)