"Ερωτικό" (Συμπόσιο Ποίησης)

(πηγή)

Στο παράθυρο η βροχή που πέφτει

με προσπερνά.

Μέσα εγώ, έξω εκείνη.

Δυο κόσμοι.

Αντίκρυ.

Και χώρια.

Αιώνιες σταγόνες τα δάκρυα ποτίζουν το νου μου

και με στοιχειώνουν.

Κρυστάλλινες μαχαιριές στην κάθε σκέψη.

(Φοβάμαι να σκεφτώ).

Ραγάδες στο τζάμι, στις φλέβες μου κυλάει η σιωπή.

Τα λόγια μου έγιναν μικρά πουλιά και ύστερα

(τα λόγια μου ξενιτεύτηκαν)

Φύγαν μακριά μου

(για να μη σπάσω τα φτερά τους, γι΄αυτό με εγκατέλειψαν).

Κουράστηκα να παλεύω τους δαίμονες που κάνανε κατάληψη

στην ψυχή μου.

(Δαίμονες)

Φύγετε… μείνετε… Φύγετε… Μείνετε…

(πού είσαι; Έλα να τους πολεμήσουμε μαζί, όπως πρώτα)

Μάτια κόκκινα, σκοτεινιασμένη η μορφή τους, το χαμόγελο του τίποτα

Κι εγώ στον ιστό της αράχνης.

(Κρέμομαι πάνω από το δικό μας μονοπάτι,

εκεί όπου αργοσβήνουν τα πατήματά σου).

Φύγετε… μείνετε… φύγετε… μείνετε…

Τους μοιάζω και μου μοιάζουν.

Από τότε που έφυγες,

Όλα τους μοιάζουν.

Κάποτε ακολουθούσα ένα αστέρι κι εγώ.

Όπως όλος ο κόσμος,

όπως εσύ.

Το δικό μου αστέρι,

πάνω από τη δική μου Βηθλεέμ.

Το βρήκα να ονειροβατεί

μέσα στα μάτια σου.

(τι γύρευε αλήθεια στη ματιά σου το αστέρι μου;)

Τυφλωμένο από την ίδια σου τη λάμψη, είχε εγκλωβιστεί.

Από τη γοητεία της Εύας.

Καλύτερα να μου έδινες το μήλο,

παρά που μου έδωσες πίσω το αστέρι μου

(πόσο γλυκά φώλιαζε μέσα στα μάτια σου…)

Έγινα έρμαιο της μαγείας σου κι εγώ

(άμυνες χρόνων σωριάστηκαν βουβά πάνω στα γόνατά σου -

Πότε;

Σσσς… Δεν ξέρω να απαντήσω, μη με ρωτάς).

Όλα για χάρη σου.

Κι εσύ για σένα. Πάντα για σένα.

(Θέλω να γυρίσεις).

Κι εγώ έχω μάχη να δώσω πάλι απόψε.

(πηγή)

  Το παραπάνω ποίημα αποτελεί τη συμμετοχή μου στο Συμπόσιο Ποίησης που διοργάνωσε η Αριστέα μας  (Η ζωή είναι ωραία...). Μπορείτε να δείτε και να απολαύσετε και τα υπόλοιπα ποιήματα που συμμετείχαν, εδώ (1ο μέρος) και εδώ (2ο μέρος). 

 Οι τρεις λέξεις που δόθηκαν από την Αριστέα, έχουν επισημανθεί μέσα στο ποίημα (αστέρι, μονοπάτι, Βηθλεέμ). Αυτή τη φορά θέλησα να "πειραματιστώ" λιγάκι με το κείμενό μου... έτσι, στο "Ερωτικό" τίποτα δεν είναι τυχαίο: οι παρενθέσεις παίζουν το δικό τους ρόλο, συνθέτοντας ένα ποίημα μέσα στο ποίημα.

Φοβάμαι να σκεφτώ.

Τα λόγια μου ξενιτεύτηκαν

για να μη σπάσω τα φτερά τους, γι΄αυτό με εγκατέλειψαν.

Δαίμονες.

Πού είσαι; Έλα να τους πολεμήσουμε μαζί, όπως πρώτα.

Κρέμομαι πάνω από το δικό μας μονοπάτι,

εκεί όπου αργοσβήνουν τα πατήματά σου.

Τι γύρευε αλήθεια στη ματιά σου το αστέρι μου;

Πόσο γλυκά φώλιαζε μέσα στα μάτια σου…

Άμυνες χρόνων σωριάστηκαν βουβά πάνω στα γόνατά σου -

Πότε;

Σσσς… Δεν ξέρω να απαντήσω, μη με ρωτάς.

Θέλω να γυρίσεις.

   Είμαι πάρα πολύ χαρούμενη, γιατί οι φίλοι και αναγνώστες του ιστολογίου όχι μόνο αφιέρωσαν το χρόνο τους στην ανάγνωση του ποιήματός μου, αλλά το τίμησαν και με 32 συνολικά βαθμούς (!!!!) και με πολλά καλά λόγια, φέρνοντάς το στην πρώτη θέση.

Σας ευχαριστώ πάρα, μα πάρα πολύ, όλους!! 

  Αριστέα μου, ειδικά εσένα σ΄ευχαριστώ για το κάλεσμα και την άψογη φιλοξενία! Μας έδωσες την ευκαιρία ν΄αφήσουμε το νου μας να ταξιδέψει (όχι μόνο γράφοντας το δικό μας κείμενο, αλλά απολαμβάνοντας και τα ποιήματα όλων των άλλων συμμετεχόντων). Το Συμπόσιο ήταν πραγματικά μια Γιορτή για όλους μας... Αδημονούμε ήδη για το επόμενο, αν φυσικά το θέλεις κι εσύ!

  Πολλά (χαρούμενα) φιλιά σε όλους, να έχετε ένα υπέροχο, ξεκούραστο Σαββατοκύριακο!