Παρασκευή 22 Νοεμβρίου 2013

Αναμνήσεις στο φως #2 - Συνεργατική δημιουργικότητα

 Όσοι είστε μαζί μου εδώ συχνά, έχετε μάθει πια για το μαγικό, γεμάτο αστερόσκονη συρτάρι μου. Ξέρετε πού είναι φωλιασμένο (♥). Και ξέρετε πως κρατά φυλαγμένα τα Πολύτιμά μου.

  Έβγαλα στο φως κάποια αντικείμενα από εκεί μέσα. Το πρώτο σας το είχα δείξει εδώ

 Το δεύτερο, το έβγαλα για να το ξαναδώ, να το θαυμάσω, να το αγγίξω και να νοσταλγήσω εποχές αγαπημένες. Και το φωτογράφισα, από φόβο μήπως κάποτε φθαρεί... μήπως χαθεί τελικά η υπόστασή του από τα σημάδια που θα έχει αφήσει πάνω του στο πέρασμά του ο χρόνος. 
  Είναι κάτι που αγαπώ, κάτι που είναι και δεν είναι εγώ, κάτι που είναι και δεν είναι παλιό, αλλά τραγουδάει παλιά τραγούδια και ρίχνει παντού φως από Χρώματα και Γέλια και Παρέα και απογεύματα με αγαπημένους Φίλους.

  Δημιουργήθηκε συνεργατικά. Είναι δικό μου, αλλά και δεν είναι δικό μου. Είναι και των τριών μας. Και, πριν σας το δείξω, θα σας πάρω μαζί μου πίσω στο χρόνο... κάπου στο 2001 με 2002, τότε που δημιουργήθηκε.

  Να 'μαστε: η Μ..., η Β... κι εγώ.
 Είμαστε συμφοιτήτριες, είμαστε φίλες, οικογένεια, όλα. Συζητάμε... συζητάμε... μπροστά από έναν αιώνιο καφέ. Μοιραζόμαστε. Τρώμε μαζί, γελάμε μαζί, λυπόμαστε μαζί, διαβάζουμε μαζί, γνωρίζουμε τον κόσμο μαζί. Σπίτι μου ή σπίτι τους, η μέρα είναι δική μας.
 Ένα απόγευμα του 2001, μπαίνω σε ένα κατάστημα με υφάσματα της γειτονιάς μου. Πιθανόν ψάχνω κάτι για τα εικαστικά του πανεπιστημίου. Βλέπω ένα τόπι ύφασμα σε έντονο χρώμα και κολλάω. Παίρνω δυο μέτρα, χωρίς να ξέρω γιατί...
  Στο σπίτι μου, κάτω από το κρεβάτι μου, ξεπροβάλλει εδώ και μέρες ένα χαρτόκουτο. Είναι γεμάτο με τεταρτάκια πλαστικού χρώματος. Διάφορα χρώματα. Ξέμειναν στο σπίτι μου μετά από το μάθημα αγιογραφίας που μου είχε χαρίσει ένας φίλος.  
 Εκείνες έρχονται για τον καθιερωμένο καφέ... και, όπως πάντα, βάζουμε μουσική. Όλες μας αγαπάμε τη μουσική.


♫  Pink Floyd - Echoes  ♫ 


  Και κάπου εκεί γεννιέται η ιδέα: 
"Τι είναι αυτό;" 
"Ένα πανί που πήρα... το ζωγραφίζουμε; Η καθεμιά ό,τι θέλει, όπου θέλει, έτσι να ξεδώσουμε..." 

  Ακούγοντας Pink Floyd κυρίως, αλλά όχι μόνο, το πάτωμα γεμίζει σιγά-σιγά με κουτιά από μπογιές, εφημερίδες και πινέλα. Το πανί είναι μεγάλο, δε χωράει πουθενά να απλωθεί, το σπίτι είναι μικρό και λίγα τα έπιπλα. Έτσι, το στρώνουμε κι αυτό στο πάτωμα και είμαστε στα γόνατα. Ζωγραφίζουμε στα γόνατα, απορροφημένες. Μαζί, αλλά και μόνες. Και η μουσική κυλάει όπως το χρώμα στο ύφασμα και μπλέκεται με τις σκέψεις μας. 
 Η καθεμιά μας έχει διαλέξει ένα σημείο στο πανί... άλλος προσανατολισμός η κάθε ζωγραφιά, άλλη έκφραση. Ανάλογα με τα συναισθήματα της μέρας.

  Το πανό μας (έτσι το ονόμασα) δεν έγινε σε μια μέρα. Πήρε αρκετό καιρό να ολοκληρωθεί, γιατί ζωγραφίζαμε πάνω του μόνο όποτε το αισθανόμαστε. Άλλοτε ζωγραφίζαμε μετατρέποντας σε εικόνες όσα δεν θέλαμε να πούμε με λέξεις... κι άλλοτε, ζωγραφίζαμε όποτε μας έκανε κέφι - έτσι απλά, χωρίς σκοπό. Για την παρέα, τη δημιουργία και την εκτόνωση.

Το πανό και κάποια από τα έργα που είναι δικά μου: μια γοργόνα και ένα τριαντάφυλλο. 
Έτσι, χωρίς σκοπιμότητα, απλά σχέδια εν μέσω καλής παρέας, μουσικής και δυνατού καφέ.


Κάποια από τα (ευφάνταστα, πολύπλοκα και γεμάτα 
από τη σημειολογία του τότε) έργα που είχε κάνει η Μ...


  Το πανό έμεινε σ'εμένα... και, μέχρι που πήρα το πτυχίο μου, κοσμούσε τον τοίχο του φοιτητικού μου δωματίου, ακριβώς πάνω από το κρεβάτι μου. Ξεκινήσαμε και δεύτερο πανό κάποια στιγμή, αλλά απέμεινε μισοτελειωμένο.
   Σήμερα, 12 χρόνια μετά, το πανό μας ζει ακόμη. Νομίζω πως οι αναμνήσεις έχουν κάνει τα χρώματά του πιο έντονα και πως ο χρόνος αρνείται να το ακουμπήσει. Όταν το βλέπω, ακούω νοερά Pink Floyd... και νιώθω τη ζεστασιά της φιλίας σαν χάδι επάνω στο δέρμα μου.



Υ.Γ.

   Αν και δεν έχω ζητήσει την άδεια των κοριτσιών για την ανάρτηση αυτή, κάτι μου λέει πως δε θα τις πείραζε που μίλησα για τη συνεργατική μας δημιουργικότητα. 
  Ίσως μάλιστα το αποτέλεσμά της να τους χαρίσει ένα χαμόγελο, αν τύχει και τους φέρει ο δρόμος ως εδώ και το ξαναδούν...
   Οι στιγμές μαζί τους φυλάσσονται όλες στο μαγικό μου συρτάρι. Εκεί που φυλάω όλα τα ξεχωριστά.

55 σχόλια:

  1. Τι όμορφες στιγμές αποτυπωμένες πάνω σε ένα πανί....
    δεν θα σβήσουν ποτέ χάρη σε σένα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οι στιγμές σίγουρα δε θα σβήσουν, το πανό φοβάμαι μην το αγγίξει ο χρόνος...
      Φιλάκια και χάρηκα που πέρασες!

      Διαγραφή
  2. Πολύ όμορφο που το μοιράστηκες !!!
    Φιλια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Τι γλυκό μαιμουδάκι που είσαι....νοσταλγική η ανάρτηση σου και συγκινητική.... μας ταξίδεψες μαζί σου , το ζήσαμε μια ιστορία 12 χρόνων σαν να ήταν χτες..έτσι ενοιωσες ,σωστά; Μακάρι να το δουν οι φίλες σου και να θυμηθείτε τις τότε στιγμές σας.. Ομορφο το πανό σας και η γοργόνα σου..
    Να τα κρατάς με αγάπη, να τα φυλάεις με αγάπη στο συρτάρι σου και να σου θυμίζουν όμορφες στιγμές

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. αα, ευχαριτούμε που το μοιράστηκες μαζί μας

      Διαγραφή
    2. Ναι, Δελφινάκι μου, έτσι ένιωσα... Κάποια πράγματα τα αισθάνομαι σαν να έγιναν χθες, μου είναι δύσκολο να συνειδητοποιήσω πως πέρασαν κιόλας 12 χρόνια από τότε.
      Η μία φίλη μου το είδε κιόλας, η άλλη χάνεται και βρίσκεται... αλλά έτσι είναι αυτό το παιδί. Και τις δύο τις αγαπώ γι΄αυτό που είναι.
      Και ναι, τα φυλώ σαν τα μάτια μου...
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  4. Ανώνυμος23/11/13, 1:28 π.μ.

    Έλλη μου υπέροχη ανάρτηση!! Με έβαλες στο κλίμα της νοσταλγίας... Με τα λόγια σου, τη μουσική και φυσικά το πανό.. Και με κάτι άλλο.. Δεν μπορώ να το προσδιορίσω, δεν βρίσκω τη λέξη.. είναι συναίσθημα ανάμεικτο. Από λύπη για τη στιγμή που έφυγε, χαρά γιατί έζησε έντονα!! Ίσως γιατί όταν ανοίγω κι εγώ συρτάρια και κοιτώ παλιές φωτό πάντα έτσι νιώθω.. Μόρια χαράς και λύπης ανακατεμένα να πλανώνται στον αέρα γύρω μου!!! γλυκιά μελαγχολολία μάλλον λέγεται,ε;;; Καλημέρα να χεις Έλλη μου και συγχαρητήρια και για την συμμετοχή σου στο φωτογραφίζειν!! Καλό σ/κ!! Φιλάκια!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαριλένα μου, σε ευχαριστώ για το σχόλιό σου!
      Με κατάλαβες πλήρως, περιέγραψες τόσο καλά όλα αυτά που νιώθω φέρνοντας στο φως κάποια πράγματα, που δεν έχω κάτι παραπάνω να προσθέσω. Μόνο το ότι συμφωνώ με το "γλυκιά μελαγχολία", έχεις δίκιο. Κάποιες στιγμές μας λείπουν, τις θυμόμαστε με αγάπη... και ξέρουμε πως ποτέ δε θα επαναληφθούν οι ίδιες ξανά. Ίσως αυτό είναι που μας μελαγχολεί.
      Τα φιλιά μου, καλό Σ/Κ!

      Διαγραφή
  5. Τι γλυκιά ανάρτηση !!! Αυτό το πανό γέμισε και την δική μας ψυχή με νοσταλγία κι ας μην είχαμε καμία συμμετοχή στην δημιουργία !!
    Να είσαι καλά και να κρατάς τα αναμνηστικά σου όλα !! Είναι όμορφο !!
    Πολλά φιλιά !!!! Και όνειρα γλυκά !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που σου άρεσε το ταξίδι στο χρόνο, Ράνια μου! Και το πανό μας...
      Κι εσύ να είσαι καλά... Πολλά φιλάκια!

      Διαγραφή
  6. καλημερα φιλη μου!
    πολυ γλυκια η αναρτηση σου!
    να εισια καλα!
    φιλακια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεια σου, Κική μου!
      Κι εσύ να είσαι καλά! Φιλάκια πολλά και σε ευχαριστώ!

      Διαγραφή
  7. Έλλη μου,
    πολύ όμορφη η ανάρτηση, όπως και το πανό που έφτιαξες με τις φίλες σου!! Αυτές οι τόσο όμορφες χαραγμένες στη μνήμη στιγμές, πόση δύναμη μας δίνουν και χαρά όταν της θυμηθούμε!!
    Το συρτάρι σου περιέχει πολλά όμορφα!!
    Φιλάκια και καλό σαββατοκύριακο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Παλόμα μου σε ευχαριστώ!
      Είπαμε, το συρτάρι φυλάει τα Πολύτιμά μου... και ναι, οι αναμνήσεις μας είμαστε εμείς, είναι κομμάτια από το παζλ της ζωής μας. Τι θα ήμαστε άραγε χωρίς αυτές;
      Φιλάκια πολλά!

      Διαγραφή
  8. ¸.•°♪♬♫º°
    Muito criativo! Belas recordações de bons momentos passados com as amigas, soltando a imaginação!...

    ❥ Bom fim de semana!
    Beijinhos.♩♫♬°º•.¸
    Brasil.°º✿

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Yes, sweet, full of friendship, creative moments of the past. You are so right, my friend...
      Enjoy your weekend! Kisses!

      Διαγραφή
  9. Υπέροχος ο "καμβάς" της φιλίας και της δημιουργικότητας! Υπέροχος κι ο καμβάς που δημιουργήσατε μαζί με τα κορίτσια!! Γλυκό φιλί και καλό Σουκου ομορφιά μου! :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και το σχόλιό σου υπέροχο...
      Καλό Σαββατοκύριακο, φιλί και αγκαλιά!
      (και χαίρομαι που σήμερα ήρθες με χαμογελάκια...)

      Διαγραφή
  10. Φιλάκια, Μαρία Έλενα, σ΄ευχαριστώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Δεν έχω λόγια για το κομμάτι ύφασμα που έγινε ένα μικρό έργο τέχνης. Τα χρώματα και τα σχήματα είναι εκθαμβωτικά!
    Μένω στο κείμενο και πιο πολύ στον τίτλο σου. Έχει 3 μαγικές λέξεις.
    "Φως - Συνεργατική - Δημιουργικότητα"
    Αν οι τίτλοι δίνονται τυχαία, ίσως να ήταν μια έμπνευση της στιγμής.
    Επειδή όμως στο γραπτό λόγο, τίποτα δεν είναι τυχαίο, νομίζω πως σ' αυτές τις απλές λέξεις, κρύβονται οι επιδιώξεις και οι αξίες σου.
    Να'σαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πού να ήξερε το κομμάτι το ύφασμα, όταν ξετυλίχτηκε εκείνη την ημέρα από το τόπι και ήρθε στα χέρια μου, ποια θα ήταν η μετέπειτα τύχη του... Καλά-καλά ούτε εγώ δεν την είχα προβλέψει.
      Για τον τίτλο και τις λέξεις του έχεις δίκιο... αν και δεν το είχα συνειδητοποιήσει ως τώρα. Όμως ναι, οι επιλογές μας όσον αφορά τους τίτλους συμφωνώ, δεν είναι τυχαίες... κάποιο κομμάτι του εαυτού μας αναδύεται, όταν τους επιλέγουμε.
      Να είσαι καλά κι εσύ, σε ευχαριστώ για το τόσο διεισδυτικό σχόλιό σου!

      Διαγραφή
  12. Καλησπέρα Ελλάκι μου..πόσα μαγικά βγήκαν απο αυτό το συρτάρι!!ολοζώντανες σκηνές απο παλιές θύμησες ζωγραφίστηκαν χάρι σε σένα τρυφερές εικόνες σ'ένα πανό που φτιάχτηκε μόνο απο αγάπη..πολύ συγκινητικό που το μοιράστηκες μ'εμάς τα φιλαράκια του ιστολογίου σου..Πανέμορφο το πανό με πρωταγωνίστρια την γοργόνα και τους Pink Floyd ν'απογειώνουν την ανάρτηση!!άπειρα φιλάκια και καλό σου απογευματάκι..ένα όμορφο Σαββατοκύριακο σου εύχομαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Kate μου, σ΄ευχαριστώ! Αυτό το συρτάρι κρύβει όντως πολλά μαγικά...
      Όταν κοιτώ σήμερα τη γοργόνα, απορώ με τον τότε εαυτό μου... ποτέ άλλοτε δεν μου βγήκε τόσο αβίαστα σχέδιο, χωρίς να το σκεφτώ από πριν και μάλιστα απευθείας με το πινέλο επάνω στο ύφασμα, χωρίς μια μολυβιά για οδηγό, τίποτα. Περίεργο, ε; Οι Pink Floyd μάλλον ευθύνονται γι΄αυτό...
      Πολλά φιλάκια, καλό υπόλοιπο Κυριακής!

      Διαγραφή
  13. Έλλη μου πανέμορφο! ένα κομμάτι ύφασμα, ένα τεράστιο ημερολόγιο, σκέψεων, συναισθημάτων και κυρίως αγάπης!
    Με τέτοια μουσική είναι να μη σου βγαίνει μαγεία από μέσα σου!

    Λατρεύω Pink Floyd. Το δικό μου αγαπημένο; High hopes
    http://www.youtube.com/watch?v=BGBM5vWiBLo

    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν παίζω!!!!! Το σχόλιό σου περάστηκε στα ανεπιθύμητα (άτιμε blogger!!!) και τώρα το είδα, η γυναίκα, να σου απαντήσω!! Ένα μήνα μετά, περίπου... :(
      Έχεις δίκιο σε όσα λες! Και συμφωνώ επίσης με χίλια για το τραγούδι που αναφέρεις!
      Φιλάκια πολλά!

      Διαγραφή
  14. To Echoes των P. Floyd είναι το κατάλληλο τραγούδι για να συνοδέψει τις εικόνες σας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πραγματικά!!! Αυτό ακούγαμε και ξεκινήσαμε το πανό, το θυμάμαι...
      Σε ευχαριστώ για την επίσκεψη!

      Διαγραφή
  15. So very beautiful, and such a precious, wonderful memory!!!!! Thank you for sharing this precious treasure! :)
    Have a wonderful Sunday! Polla filakia!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Αναμνήσεις που αποτυπώθηκαν ανεξίτηλα στη μνήμη και στο πανί!
    Όμορφες ζωγραφιές...καλή παρέα και η μουσική να σε γυρνάει στο τότε...υπέροχο!!
    Φιλιά πολλά και καλή Κυριακή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όλα αυτά που ανέφερες, και ταυτόχρονα...
      ... η μαγεία του να σιωπάς μπρος στη φασαρία των σκέψεων του άλλου, να ακούς ταξιδιάρικη μουσική και να ζωγραφίζεις στον ίδιο χώρο, στο ίδιο πανί, αλλά κάτι ολόδικό σου - τη δική σου προσωπική έκφραση, ανάμεσα στις προσωπικές εκφράσεις των άλλων.
      Αυτό το πανί με μαγεύει...και θυμάμαι ακόμη και τις θέσεις που είχαμε στο χώρο, όταν το ζωγραφίζαμε!!
      Καλό υπόλοιπο Κυριακής, Μαρία μου και σε ευχαριστώ για το σχόλιό σου!

      Διαγραφή
  17. Πολύ όμορφο! Πόση δύναμη έχουν οι αναμνήσεις...
    Εύχομαι το συρτάρι σου να είναι συνέχεια γεμάτο με τέτοιες υπέροχες εικόνες και αισθήσεις!
    Καλημέρα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η καλύτερη ευχή!! Σου την ανταποδίδω...
      Να είσαι καλά!

      Διαγραφή
  18. Πολύ όμορφη ανάρτηση Ελλη μου!!!Αλλά καί τό πανό πού έφτιαξες μέ τίς φίλες σου,καταπληκτικό!!!Η μουσική επιλογή,σούπερ!!Καλή Κυριακή!!!Φιλάκια!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ΄ευχαριστώ για όλα, Δήμητρα! Καλό υπόλοιπο Κυριακής, πολλά φιλιά!

      Διαγραφή
  19. Έλλη μου, είσαι πραγματικά πολύ τυχερή που είχες τόσο δημιουργικές φίλες στα φοιτητικά σου χρόνια και κάνατε μαζί τόσο όμορφα πράγματα! Υπέροχες αναμνήσεις! Όσο για το πανό, είναι σα ν' ακούω Pink Floyd, απεικονίσατε τέλεια τη μουσική!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι, ήμουν πολύ τυχερή που οι δύο αυτές κοπέλες ήρθαν στη ζωή μου...
      Δεν ξέρω αν απεικονίσαμε τέλεια τη μουσική, αλλά σίγουρα το πανό προέκυψε έτσι "μπερδεway" εξαιτίας της μουσικής... :))))
      Πολλά φιλιά και σε ευχαριστώ!

      Διαγραφή
  20. Υπέροχη ανάμνηση!
    Και το συλλογικό σας πανό φανταστικό πραγματικά!!
    Ευχαριστούμε που το μοιράστηκες μαζί μας! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ ευχαριστώ που του αφιερώσατε το χρόνο σας και την προσοχή σας!!
      :)

      Διαγραφή
  21. Ανώνυμος24/11/13, 5:34 μ.μ.

    Ωραία η ανάρτησή σου με τις τόσες αναμνήσεις.....
    Μακάρι να το έβλεπαν και οι φίλες σου!!!!! Νομίζω ότι θα τους άρεσε πολύ και θα τους γύριζε πίσω... Στις τόσο όμορφες κοινές σας στιγμές.....

    Αγγελίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ΄ευχαριστώ, Αγγελίνα μου! Κι εγώ έτσι νομίζω...
      Φιλί και αγκαλιά!

      Διαγραφή
  22. Χαίρομαι που σου άρεσε!! Ναι, ήταν όμορφη ιδέα... και ίσως το πιο όμορφο από όλα είναι το ότι υπήρχε η συλλογική θέληση για να υλοποιηθεί αυτή η ιδέα.
    Σε ευχαριστώ για το γλυκό σχόλιό σου, Mayumάκι μου! Καλό απόγευμα να έχεις κι εσύ!
    Φιλάκια πολλά-πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Οι όμορφες αναμνήσεις που έχεις Έλλη μου είναι θησαυρός.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι, Κατερίνα μου, είναι...
      Χρόνια πολλά για σήμερα, να χαίρεσαι τη γιορτή σου!

      Διαγραφή
  24. Πολυ τρυφερη αναρτηση. Μαs γυρισε πισώ στα φοιτητια χρονια και τιs παρεεs. Ασε που μου θυμισεs εκεινο το ποστερ πανω απο το κρεβατι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. νοσταλγικο ε?

    ακομα φοιτητρια εγω, το μονο συνεργατικο ειναι τα καραφακια που πινουμε οταν βγαινουμε εξω! χεχε!

    καλο μεσημερι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νοσταλγικό!!
      Κι εμείς του δίναμε και καταλάβαινε με τα καραφάκια, μη νομίζεις! Δε ζωγραφίζαμε μόνο...
      Αυτά τα χρόνια θα τα θυμάσαι κι εσύ με νοσταλγία αργότερα. Θα χαραχτούν ανεξίτηλα στη μνήμη σου! Γι΄αυτό τώρα που μπορείς, νιώσε, ζήσε... γέμισε την κάθε μέρα σου με κάτι όμορφο για να θυμάσαι.
      Καλό απόγευμα!

      Διαγραφή
  26. Γλυκές αναμνήσεις αποτυπωμένες με μαγικό τρόπο σε ένα κομμάτι πανί! Να'σαι καλά, Ελλη μου!! Και πάντα με τέτοιες ευφάνταστες, ιδιαίτερες και πρωτότυπες ιδέες!!! Φιλάκια και καλή εβδομάδα να'χεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πέπη μου, σε ευχαριστώ, κι εσύ να είσαι καλά! Καλή εβδομάδα να έχουμε! Φιλάκια!

      Διαγραφή
  27. Τι όμορφο αποτέλεσμα, από τρεις αγαπημένες φίλες!!! :)
    Πραγματικός θησαυρός!!!
    Να είσαι καλά Ελλη μου!!! Σε φιλώ!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ΄ευχαριστώ!
      Πολλά φιλιά, Φωτεινή μου κι από εμένα!
      Πολύχρονη να είσαι, και ό,τι ποθείς σου εύχομαι! Να περάσεις όμορφα!

      Διαγραφή
  28. Ανώνυμος29/11/13, 1:42 π.μ.

    Πολύ μου άρεσαν!!
    Πρωτότυπα και έξυπνα σύγχρονος!!
    σε φιλώ γλυκά :D

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Για ό,τι βλέπετε, οι Pink Floyd φταίνε...
      :))
      Φιλάκια, να είσαι καλά!

      Διαγραφή

Μη διστάσετε να μου πείτε τη γνώμη σας... Χαίρομαι πάντοτε την επικοινωνία μαζί σας!

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...