Αναμνήσεις στο φως #2 - Συνεργατική δημιουργικότητα

 Όσοι είστε μαζί μου εδώ συχνά, έχετε μάθει πια για το μαγικό, γεμάτο αστερόσκονη συρτάρι μου. Ξέρετε πού είναι φωλιασμένο (♥). Και ξέρετε πως κρατά φυλαγμένα τα Πολύτιμά μου.

  Έβγαλα στο φως κάποια αντικείμενα από εκεί μέσα. Το πρώτο σας το είχα δείξει εδώ. 

 Το δεύτερο, το έβγαλα για να το ξαναδώ, να το θαυμάσω, να το αγγίξω και να νοσταλγήσω εποχές αγαπημένες. Και το φωτογράφισα, από φόβο μήπως κάποτε φθαρεί... μήπως χαθεί τελικά η υπόστασή του από τα σημάδια που θα έχει αφήσει πάνω του στο πέρασμά του ο χρόνος. 

  Είναι κάτι που αγαπώ, κάτι που είναι και δεν είναι εγώ, κάτι που είναι και δεν είναι παλιό, αλλά τραγουδάει παλιά τραγούδια και ρίχνει παντού φως από Χρώματα και Γέλια και Παρέα και απογεύματα με αγαπημένους Φίλους.

  Δημιουργήθηκε συνεργατικά. Είναι δικό μου, αλλά και δεν είναι δικό μου. Είναι και των τριών μας. Και, πριν σας το δείξω, θα σας πάρω μαζί μου πίσω στο χρόνο... κάπου στο 2001 με 2002, τότε που δημιουργήθηκε.

  Να 'μαστε: η Μ..., η Β... κι εγώ.

 Είμαστε συμφοιτήτριες, είμαστε φίλες, οικογένεια, όλα. Συζητάμε... συζητάμε... μπροστά από έναν αιώνιο καφέ. Μοιραζόμαστε. Τρώμε μαζί, γελάμε μαζί, λυπόμαστε μαζί, διαβάζουμε μαζί, γνωρίζουμε τον κόσμο μαζί. Σπίτι μου ή σπίτι τους, η μέρα είναι δική μας.

 Ένα απόγευμα του 2001, μπαίνω σε ένα κατάστημα με υφάσματα της γειτονιάς μου. Πιθανόν ψάχνω κάτι για τα εικαστικά του πανεπιστημίου. Βλέπω ένα τόπι ύφασμα σε έντονο χρώμα και κολλάω. Παίρνω δυο μέτρα, χωρίς να ξέρω γιατί...

  Στο σπίτι μου, κάτω από το κρεβάτι μου, ξεπροβάλλει εδώ και μέρες ένα χαρτόκουτο. Είναι γεμάτο με τεταρτάκια πλαστικού χρώματος. Διάφορα χρώματα. Ξέμειναν στο σπίτι μου μετά από το μάθημα αγιογραφίας που μου είχε χαρίσει ένας φίλος.  

 Εκείνες έρχονται για τον καθιερωμένο καφέ... και, όπως πάντα, βάζουμε μουσική. Όλες μας αγαπάμε τη μουσική.

♫  Pink Floyd - Echoes  ♫ 

  Και κάπου εκεί γεννιέται η ιδέα: 

"Τι είναι αυτό;" 

"Ένα πανί που πήρα... το ζωγραφίζουμε; Η καθεμιά ό,τι θέλει, όπου θέλει, έτσι να ξεδώσουμε..." 

  Ακούγοντας Pink Floyd κυρίως, αλλά όχι μόνο, το πάτωμα γεμίζει σιγά-σιγά με κουτιά από μπογιές, εφημερίδες και πινέλα. Το πανί είναι μεγάλο, δε χωράει πουθενά να απλωθεί, το σπίτι είναι μικρό και λίγα τα έπιπλα. Έτσι, το στρώνουμε κι αυτό στο πάτωμα και είμαστε στα γόνατα. Ζωγραφίζουμε στα γόνατα, απορροφημένες. Μαζί, αλλά και μόνες. Και η μουσική κυλάει όπως το χρώμα στο ύφασμα και μπλέκεται με τις σκέψεις μας. 

 Η καθεμιά μας έχει διαλέξει ένα σημείο στο πανί... άλλος προσανατολισμός η κάθε ζωγραφιά, άλλη έκφραση. Ανάλογα με τα συναισθήματα της μέρας.

  Το πανό μας (έτσι το ονόμασα) δεν έγινε σε μια μέρα. Πήρε αρκετό καιρό να ολοκληρωθεί, γιατί ζωγραφίζαμε πάνω του μόνο όποτε το αισθανόμαστε. Άλλοτε ζωγραφίζαμε μετατρέποντας σε εικόνες όσα δεν θέλαμε να πούμε με λέξεις... κι άλλοτε, ζωγραφίζαμε όποτε μας έκανε κέφι - έτσι απλά, χωρίς σκοπό. Για την παρέα, τη δημιουργία και την εκτόνωση.

Το πανό και κάποια από τα έργα που είναι δικά μου: μια γοργόνα και ένα τριαντάφυλλο. 

Έτσι, χωρίς σκοπιμότητα, απλά σχέδια εν μέσω καλής παρέας, μουσικής και δυνατού καφέ.

Κάποια από τα (ευφάνταστα, πολύπλοκα και γεμάτα 

από τη σημειολογία του τότε) έργα που είχε κάνει η Μ...

  Το πανό έμεινε σ'εμένα... και, μέχρι που πήρα το πτυχίο μου, κοσμούσε τον τοίχο του φοιτητικού μου δωματίου, ακριβώς πάνω από το κρεβάτι μου. Ξεκινήσαμε και δεύτερο πανό κάποια στιγμή, αλλά απέμεινε μισοτελειωμένο.

   Σήμερα, 12 χρόνια μετά, το πανό μας ζει ακόμη. Νομίζω πως οι αναμνήσεις έχουν κάνει τα χρώματά του πιο έντονα και πως ο χρόνος αρνείται να το ακουμπήσει. Όταν το βλέπω, ακούω νοερά Pink Floyd... και νιώθω τη ζεστασιά της φιλίας σαν χάδι επάνω στο δέρμα μου.

Υ.Γ.

   Αν και δεν έχω ζητήσει την άδεια των κοριτσιών για την ανάρτηση αυτή, κάτι μου λέει πως δε θα τις πείραζε που μίλησα για τη συνεργατική μας δημιουργικότητα. 

  Ίσως μάλιστα το αποτέλεσμά της να τους χαρίσει ένα χαμόγελο, αν τύχει και τους φέρει ο δρόμος ως εδώ και το ξαναδούν...

   Οι στιγμές μαζί τους φυλάσσονται όλες στο μαγικό μου συρτάρι. Εκεί που φυλάω όλα τα ξεχωριστά.