Δεν σου αρέσει; Άλλαξέ το!! (DIY μπαλαρίνες)

   Καλησπέρα σε όλη την παρέα!

  Ξέρω, εξαφανίστηκα αυτό το τριήμερο... Κατάφερα να διαβάσω όοολες τις αναρτήσεις σας, αλλά δεν είχα το χρόνο να αφήσω σχόλια σε όλους. Βλέπετε, υποδέχτηκα το άλλο μου μισό, που έκανε 400 χλμ. και βάλε - διασχίζοντας στεριές και θάλασσες - για να συναντηθούμε (επιτέλους!!). Τριγυρίσαμε, είδαμε, μοιραστήκαμε, απολαύσαμε, βοήθησε πολύ και ο καιρός που ήταν υπέροχος...

   (Τελικά, ωραίες οι βόλτες που κάνεις μόνος σου... 

αλλά αυτές που κάνεις Μαζί πάντα έχουν άλλη αξία)

  Τέλος πάντων, καμιά 400αριά (!!!!) φωτογραφίες μετά (στη φωτογραφική μου) και χιλιάδες άλλες (στη μνήμη μου και στο μαγικό μου συρτάρι με τα Πολύτιμα), με μια ευχάριστη κούραση, μόνη πάλι αλλά με ανανεωμένη διάθεση, να'μαι και πάλι εδώ!

  Σήμερα δε θα σας πάω βόλτα, σας το φυλάω για αργότερα. Σήμερα θέλω να σας δείξω κάτι με το οποίο καταπιάστηκα για πρώτη φορά και το ολοκλήρωσα λίγες μέρες πριν έρθει ο καλός μου. 

  Στο τέλος της άνοιξης που μας πέρασε, είχα αγοράσει μέσω internet ένα ζευγάρι πετρόλ μπαλαρίνες (♥). Έχω πάρει αρκετές φορές πράγματα μέσω διαδικτύου και δεν την έχω πατήσει ποτέ (φτου-φτου μακριά από εμάς...)

 Κι αυτή τη φορά, οι μπαλαρίνες μου ήταν καθ΄όλα εντάξει - εκτός από μια λεπτομέρεια στην εφαρμογή τους που δεν μου άρεσε ιδιαίτερα: το κόψιμο του παπουτσιού μπροστά άφηνε να φαίνεται (και κατά τη γνώμη μου, αντιαισθητικά) ένα μεγάλο τμήμα της βάσης των δαχτύλων. 

 Χμμμ...

  Ήρθε το καλοκαίρι στο μεταξύ και λόγω της ξαφνικής ζέστης, οι μπαλαρίνες μπήκαν τρέχοντας στη ντουλάπα, αφόρετες. 

 Τώρα που λόγω εποχής τις χρειάζομαι πάλι, αποφάσισα να δράσω, για να τις φέρω στα "νερά" μου! 

Το σκέφτηκα από εδώ... 

το σκέφτηκα από εκεί... 

μετά αποφάσισα να σταματήσω να το σκέφτομαι... 

(πολλές ιδέες μαζεμένες και καθόλου προκοπή)...

  Για να μην σας τα πολυλογώ, επιστρατεύτηκαν λίγα και καλά: κορδέλες, κουμπιά, δαντελίτσες... και το μεγάλο άνοιγμα μπροστά που δε μου άρεσε, καλύφθηκε και στολίστηκε!

  Το σίγουρο είναι πως τώρα θα τις φορέσω. Και να σας πω ένα μυστικό; Μου αρέσουν περισσότερο από πριν!!  :))

DIY μπαλαρίνες

Ελαστική δαντέλα, ελαστική τρέσα, σατέν κορδέλα, ασημί κουμπί

Εσύ κι εγώ

   Έχω καιρό να σε πάρω να πάμε μια βόλτα.

Έλα.

    Σε σκέφτομαι, γιατί μπορεί να είχες δύσκολη μέρα, να κουράστηκες... 

να θέλεις να τα αφήσεις όλα πίσω.

Έλα.

    Δε θα σε πάω στο δάσος να γνωρίσεις το Φθινόπωρο.

Όχι αυτή τη φορά.

Θα σε πάω να δεις πόσο όμορφο είναι το Φθινόπωρο όταν κολυμπά.

Το Φθινόπωρο ξέρει να κολυμπά όπως ποτέ δεν πρόκειται να μάθει το Καλοκαίρι. 

Το Καλοκαίρι κολυμπά με κόσμο, με φασαρία... το Φθινόπωρο αγαπά να ηρεμεί.

Είναι απόγευμα, η καλύτερη ώρα της ημέρας για το μέρος όπου θέλω να πάμε.

Έλα. 

Θα ξεκινήσουμε από εδώ.

   Όχι, μην κοιτάς πίσω, εκεί όπου είναι τα σπίτια. Από κει ήρθαμε.

 Τώρα είναι η ώρα μας... και μας ανήκει. 

Θ΄αφήσουμε για λίγο τον πολιτισμό πίσω μας, δεν το είπαμε;

Το δικαιούμαστε!

  Αυτό που θέλω να προσέξεις, είναι η μαγεία της ακρογιαλιάς που μας φιλοξενεί.

Νιώσε τη σιωπή, την ησυχία. Δε θα μιλώ. 

  Έλα να περπατήσουμε μαζί, έλα δίπλα μου. 

Έλα ν΄ακολουθήσουμε τα πατήματα των άλλων. 

Ποιος ξέρει σε ποιον να ανήκουν...

Λες να είναι τα πατήματα που άφησε το Φθινόπωρο στην ακρογιαλιά;

Να, προς τα εδώ θέλω να πάμε - τι λες;

Άκου τον ήχο της θάλασσας. 

Βρέξε άφοβα τα πόδια σου, ο καιρός είναι ακόμη ζεστός, δε θα μου κρυώσεις. 

Το κύμα έρχεται προς εσένα, ακούς που σου μιλά; 

Σου ψιθυρίζει τα μυστικά του...

Κοίτα! Εδώ έχει ένα βράχο. 

Μπορείς να αφήσεις τα πράγματά σου τώρα - ας ξαποστάσουμε λιγάκι.

Κλείσε τα μάτια κι αφέσου.

Θα το κάνω κι εγώ.

Το νιώθεις;

Το φθινόπωρο είναι μαζί μας και κολυμπά.

Νιώσε, άκου, μύρισε. 

Στάσου πλάι μου. 

Και δες.

Βλέπεις; Δεν είμαστε μόνοι... ένα μικρό καΐκι - το ακούς;

Μοιάζει σαν να θέλει να κρυφτεί πίσω από το βράχο. 

Μα εμείς, το είδαμε...

και του στείλαμε νοερά μια "καλησπέρα".

Κάτι βρήκες!

Όμορφο είναι, όμορφο...

Η φύση σκάλισε τόσο όμορφα αυτό το κομμάτι το ξύλο!

Έλα λοιπόν, πάρ' το. 

Είναι δικό σου, πάρ' το να θυμάσαι τη βόλτα που πήγαμε μαζί. 

Τι, στενοχωριέσαι για μένα; Βρήκα ήδη το δικό μου! 

Ήταν δίπλα - δίπλα μαζί, δεν το είδες;

Ήταν μαζί, όπως μαζί ήρθαμε σήμερα εδώ κι εμείς...

Το αισθάνεσαι κι εσύ;

Η κούραση πέταξε σαν πουλί...

Τώρα μπορούμε να επιστρέψουμε.

Σ΄ευχαριστώ για τη βόλτα!

Unpaixtable βραβεία!

   Η γλυκιά και ταλαντούχα Mayumi και οι Πανσέληνες Νύχτες της, μου χάρισαν όχι ένα, αλλά δύο βραβεία!! 

  Mayumi μου, σ΄ευχαριστώ πολύ-πολύ για την τιμή και για τα καλά σου λόγια! Μα πάνω από όλα, σ΄ευχαριστώ για τη φιλία σου... Χαίρομαι που γνωριστήκαμε! 

  Το πρώτο, είναι ένα βραβείο άνευ όρων και κανόνων...

   Το δεύτερο, είναι...  #unpaixtable!! Με paixtable όμως κανόνες, χαχα! 

http://www.all4blogs.gr/arthra/unpaixtable-blogger-award

   Παραθέτω εδώ τους κανόνες του:

The Rules of the #unpaixtable Award:

• Στην αρχή της ανάρτησης σου πες μας από ποιον έλαβες το βραβείο και βάλε σύνδεσμο προς το blog του!
• Επ! Μην βαριέσαι ! Απάντησε σε όλες τις ερωτήσεις ... 
• Οι έξι ερωτήσεις είναι πάντοτε ίδιες, ενώ η έβδομη συντάσσεται από τον unpaixtable και απευθύνεται στους επόμενους..
• Πρότεινε πέντε άτομα για να λάβουν το βραβείο και βάλε σύνδεσμο προς τα ιστολόγια τους. 
• Στο τέλος του post απηύθυνε την πιο unpaixtable ερώτηση σου...στους bloggers που προτείνεις! 
• Και μην ξεχνάς  κάτω από την εικόνα με το σήμα του βραβείου βάλε link που οδηγεί στην ανάρτηση (http://www.all4blogs.gr/arthra/unpaixtable-blogger-award) Όταν το κάνεις... give a shout to all4blogs διότι θα σε προσθέσει στην λίστα με τους συμμετέχοντες!!

Οι Ερωτήσεις (6+1) 

1. Intro ( Όνομα, Τοποθεσία, Ζώδιο, Blog Platform)  

Όνομα: Έλλη 

Τοποθεσία: Διαρκώς μεταβαλλόμενη... αυτή τη στιγμή επικοινωνώ μαζί σας από ένα μικρό νησί του βόρειου Αιγαίου 

Ζώδιο: Ιχθύς

Blog platform: Blogger

2.Ποιο είναι το moto του Blog σου;  

   Θα το βρείτε και σε μια εικόνα, στη δεξιά στήλη του ιστολογίου μου!

"If you really want to do something, you'll find a way;

 If you don't, you'll find an excuse"

  Jim Rohn  

(Αν θέλεις πραγματικά να κάνεις κάτι, θα βρεις έναν τρόπο. 

Αν όχι, θα βρεις μια δικαιολογία). 

3.Αν το blogging ήταν παιδικό παιχνίδι, ποιο θα ήταν και γιατί;  

   Μα φυσικά, ένα καλειδοσκόπιο*! Γιατί;

  Το κάθε χρώμα/σχήμα του καλειδοσκοπίου είναι διαφορετικό, ξεχωριστό και καταλαμβάνει το δικό του χώρο. Όμως, όταν βρίσκονται σε κίνηση, μπλέκονται όλα αρμονικά μεταξύ τους: αλληλεπιδρούν το ένα με το άλλο, μοιράζονται έναν κοινό χώρο σε δεδομένες χρονικές στιγμές με μακρινά σχήματα/χρώματα, αγγίζονται, απομακρύνονται και επανενώνονται... 

   Όλα μαζί δημιουργούν μια όμορφη, χαρούμενη, δεμένη και εντυπωσιακή εικόνα.

   Έτσι δεν είναι και το blogging;

4.Όταν γίνω διάσημος blogger θα... 

... πανικοβληθώ!! Παιδιά, σοβαρά, δεν τα πάω καλά με τη διασημότητα. Και ούτε κι αυτή θα τα πήγαινε καλά μ΄εμένα, φαντάζομαι!! Εγώ βλέπω κάμερα και τρέχω... προς την αντίθετη κατεύθυνση!!!

    Επομένως, καλά δεν είμαστε κι έτσι; :)))

5.Κάνε φίρμα την λιγότερο δημοφιλή ανάρτηση σου.  

    Σύμφωνα με τα κατάστιχα του Blogger, η λιγότερο δημοφιλής ανάρτησή μου είναι η "Μόιρα": η πρώτη-πρώτη ιστορία που είχα γράψει για το παιχνίδι "Παίζοντας με τις Λέξεις" της Φλώρας. 

   Είναι λογικό, μιας και τότε το ιστολόγιό μου ήταν ακόμη σε βρεφική ηλικία και δεν είχε τόσους πολλούς αναγνώστες/φίλους όσους έχει σήμερα. 

6.Ποια κατηγορία ιστολογίων, θα ήθελες να αφανίσεις από την blog-όσφαιρα και γιατί;  

   Καμία. Αν και στη χώρα μας είμαστε πολύ πίσω ακόμη σ΄αυτό το θέμα, στην ουσία τα blogs πρεσβεύουν, υποστηρίζουν και διεκδικούν την ελευθερία έκφρασης και λόγου. Αρθρογραφείς ερασιτεχνικά, λέγοντας ελεύθερα τη γνώμη σου επί παντός επιστητού. Επιπλέον, αν θέλεις, έχεις τη δυνατότητα να το εκμεταλλευτείς αυτό ποικιλοτρόπως. Ενημέρωση, προβολή, ανταλλαγή ιδεών, κειμενογραφία, συζήτηση επί της επικαιρότητας, καυστικότητα/σάτιρα, δράσεις, ενδιαφέροντα, όλα αξίζουν να έχουν μια θέση στον παγκόσμιο ιστό!

  Από κει και πέρα, τα πάντα είναι θέμα επιλογής: είτε επισκέπτεσαι κάποια ιστολόγια γιατί βρίσκεις κάτι ενδιαφέρον εκεί, είτε όχι. 

Και η ερώτηση της Mayumi...

7.  Αν μπορούσατε να ζήσετε σε οποιαδήποτε στιγμή στην ιστορία, όπως και σε βιβλία... ή ακόμα και σε παραμύθια... ποιος χαρακτήρας θα επιλέγατε να είσασταν και γιατί?

 Λοιπόν, Mayumi, σου βγάζω το καπέλο!! Πολύ καλή ερώτηση! Δυσκολεύτηκα να την απαντήσω, γιατί πραγματικά δεν το είχα σκεφτεί αυτό μέχρι στιγμής. 

   Δεν αισθάνθηκα ποτέ να θέλω απαραίτητα να είμαι κάποιος άλλος σε μια άλλη εποχή - κι αυτό γιατί πιστεύω πως ο καθένας μας έρχεται στον κόσμο μια δεδομένη χρονική στιγμή, για κάποιο λόγο!

  Τώρα που με έβαλες να το σκέφτομαι, βέβαια, συνειδητοποίησα πως θα ήταν ωραίο να είμαι ένα από τα ξωτικά του Αη-Βασίλη. Μια από τις βοηθούς του στο εργαστήριο! Θα εργαζόμουν σκληρά, αλλά θα ανταμειβόμουν στο τέλος με λαμπερά χαμόγελα! Και όχι μόνο παιδικά... αλλά και ενηλίκων! Ο καθένας δικαιούται το δωράκι του, αν είναι καλός, σωστά; 

(πηγή)

    Χαρίζω με τη σειρά μου τα δύο βραβεία στις εξής 5 φίλες bloggers, με όλη μου την αγάπη:

♥ Στη Γιάννα (http://syros2js.blogspot.gr/) ♥

♥ Στη Ρένα (http://diaheiros.blogspot.gr/) ♥

♥ Στη Σμαραγδένια (http://smaragdenia-roula.blogspot.gr/) ♥

♥ Στη Μαρία (http://memiaanapnoi.blogspot.gr/) ♥

♥ Στη meΜαρία (http://mytripssonblog.blogspot.gr/) ♥

   Κορίτσια, σας το λέω από τώρα: μην πιεστείτε με το βραβείο, επειδή εγώ σκέφτηκα να σας γνωρίσω καλύτερα!!! Όποτε έχετε χρόνο... 

   Θα σας στείλω με mail βραβεία και κανόνες, γιατί δε θα μπορέσετε να τα πάρετε από εδώ.

Η 7η ερώτησή μου για σας, είναι:

Ο Blogger πλήττεται από hacker και το σύστημα καταρρέει. Λαμβάνετε ένα e-mail από τους υπεύθυνους του Blogger, οι οποίοι σας ζητούν συγνώμη και σας λένε ανάμεσα σε άλλα, ότι για να εξαλειφθεί το πρόβλημα πρέπει να σβηστούν όλες οι αναρτήσεις σας. Έχετε τη δυνατότητα να κρατήσετε μόνο μία. Ποια θα ήταν αυτή η ανάρτηση (με link) και γιατί θα επιλέγατε να την κρατήσετε;

**********

   Το καλειδοσκόπιο φαντάζομαι πως όλοι το γνωρίζετε. Αυτό που σίγουρα δεν γνωρίζετε, είναι πως την εικόνα του καλειδοσκοπίου που έβαλα σήμερα εδώ την δημιούργησα μόνη μου! Αν θέλετε να παίξετε και να διασκεδάσετε δημιουργώντας το δικό σας κινούμενο καλειδοσκόπιο, επισκεφθείτε τις δύο παρακάτω διευθύνσεις (η πρώτη είναι και αυτή που χρησιμοποίησα εγώ).

1. http://www130.lunapic.com/editor/?action=kaleidoscope

2. http://www.zefrank.com/dtoy_vs_byokal/

Καλή διασκέδαση! 

Δώρα καρδιάς

  Αυτή η blogoγειτονιά μας τελικά, δε θα πάψει ποτέ να με εκπλήσσει με τη δοτικότητά της και το πόσο απλόχερα χαρίζει την αποδοχή της, την κατανόηση και την αγάπη της, τη σκέψη της και τη μεγάλη αγκαλιά της.

  Η Σμαραγδένια προσφάτως έκλεισε δύο χρόνια παρουσίας στη μπλογκόσφαιρα, εμείς της ευχηθήκαμε κι εκείνη ξόδεψε κόπο και χρόνο για μας, ετοιμάζοντας ένα πλεκτό σάλι για να μας το χαρίσει κατόπιν κλήρωσης.

   Μαντέψατε μήπως ποια ήταν η τυχερή;

 

  Όταν το είδα, δεν το πίστευα! Τρελάθηκα από τη χαρά μου! Όπως της εξήγησα, πάνε χρόνια που έχω άχτι να αποκτήσω ένα σάλι πλεκτό. Όμως δεν ξέρω να πλέκω για να μου φτιάξω ένα, και τα κοντινά μου πρόσωπα θα δυσκολευτούν πολύ για να μου κάνουν το χατίρι.

  Πριν δυο μέρες, λοιπόν, έφτασε στα χέρια μου το δώρο μου από τη Σμαραγδένια. Ενθουσιάστηκα! Το σάλι είναι υπέροχο, πραγματικά. Σμαραγδένια μου, σε ευχαριστώ και δημοσίως πάρα, μα πάρα πολύ!! Γεια στα χέρια σου, η πλέξη του είναι όνειρο!

  Αποφάσισα να μην αδικήσω την ομορφιά του, φωτογραφίζοντάς το να κείτεται απλά πάνω σε μια επιφάνεια. Κι έτσι, το πήρα και βγήκαμε μια βόλτα, για να απολαύσουμε μαζί παρέα τον ήλιο που πήγαινε προς τη δύση του. 

   Το σάλι όμως δεν ήρθε μόνο του, ήρθε μαζί με μια έκπληξη! Η Σμαραγδένια με σκέφτηκε και μου έστειλε ακόμη κάτι, το οποίο πραγματικά θα μου είναι πολύυυυυυυ χρήσιμο... 

   Ρούλα μου, τι υπέροχα γράφεις! Έχεις ταλέντο στην παιδική ποίηση! Σε ευχαριστώ πολύ για όλα και σου στέλνω την αγάπη μου!

   Να είσαι πάντα καλά, να χαρίζεις χαρά στους άλλους γύρω σου όπως χάρισες σ΄εμένα...

Φιλιά πολλά σε όλους και καλό Σαββατοκύριακο!

Αναμνήσεις στο φως #1 - "Το σεντούκι των αναμνήσεων"

   Όσοι είστε μαζί μου συχνά, ίσως θυμάστε πως έχω μιλήσει ξανά για το μαγικό, γεμάτο αστερόσκονη αγαπημένο χώρο μου, εκεί όπου φυλάω τα Πολύτιμά μου: εικόνες, λόγια, μουσικές, χαμόγελα ανθρώπων, ηλιοβασιλέματα, αγκαλιές, αντικείμενα, συναισθήματα. Σεντούκι δεν είναι - είναι ένα ξύλινο, παλιό (αλλά όχι ξεχασμένο) συρτάρι, φωλιασμένο κάπου εκεί, σε μια γωνίτσα δίπλα στην καρδιά μου.

  Αυτό το συρτάρι μού τα φυλάει και μου τα προσέχει όλα, και τα καλά και τα άσχημα. Έτσι κι αλλιώς, και τα καλά και τα άσχημα απαρτίζουν το παζλ της ζωής μου. Στιγμές που θέλω να θυμάμαι... στιγμές που θέλω να κρατήσω... στιγμές που κάτι μου έχουν μάθει και τις φυλώ, για να μπορώ να ανατρέχω σ΄αυτές στο μέλλον - να ανατρέχω στη διδαχή τους και στη γοητεία τους. Στιγμές... και Άνθρωποι. 

  Η Κατερίνα (Positive Thinking Greece) διοργάνωσε ένα διαγωνισμό, καλώντας μας να ανοίξουμε το σεντούκι των αναμνήσεών μας και να βγάλουμε στο φως κάτι που έχει ιδιαίτερη αξία για μας. 

  Στάθηκα πάνω από το συρτάρι μου, λοιπόν, και το άνοιξα. Πολλά πράγματα... τι να πρωτοδιαλέξω; Ξεχώρισα ένα, κι έπειτα κι άλλο, κι άλλο... 

   Αποφάσισα ένα από αυτά να είναι η συμμετοχή μου και το έστειλα στην Κατερίνα. Τώρα που ο διαγωνισμός τελείωσε, θα σας πω δυο λόγια γι΄αυτό το αντικείμενο. Και τα άλλα δύο, λέω να τα μοιραστώ μαζί σας στην πορεία...

   Είμαι στο Γυμνάσιο, στις πρώτες τάξεις. Άδοξη εποχή, μυστήρια εφηβεία, το σχολείο δεν με γεμίζει. Οι γνώσεις του μου φαίνονται στείρες. Σαν να με περιορίζουν. Τις ελεύθερες ώρες μου απασχολούμαι όπως και τώρα: γράφω, διαβάζω βιβλία, κατασκευάζω. Δεν έχω δει, δεν έχω μάθει, δεν υπάρχει ίντερνετ να ψαχτώ. Και κάπου εκεί, ένας νέος καθηγητής έρχεται να αναλάβει το τμήμα μας και να μας διδάξει το μάθημα των Καλλιτεχνικών.

   Ως τότε, σε όλα τα σχολικά μου χρόνια, τα καλλιτεχνικά ήταν η ώρα του παιδιού: "Πάρτε ένα χαρτί και ζωγραφίστε ελεύθερα". Ok, εντάξει, να περνάει και η ώρα. Και ξαφνικά, γνωρίζω ένα καθηγητή που αγαπάει αυτό που κάνει. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά θέλει να το αγαπήσουμε κι εμείς, οι μαθητές του. 

  Δεν ξέρω αν υπήρχε συγκεκριμένη ύλη που θα έπρεπε να διδαχθεί (κι αν ναι, τι έκαναν οι προηγούμενοι;), αλλά αυτός ο καθηγητής αρχίζει με τη σειρά: μας μαθαίνει τα χρώματα, βασικά, συμπληρωματικά, αναμίξεις χρωμάτων... και προχωράει: προοπτική στη ζωγραφική, τεχνικές τύπου βιτρώ, χρήση σινικής μελάνης και μολυβιών, φωτοσκιάσεις... ώσπου μας φτάνει στο σημείο να μάθουμε να ζωγραφίζουμε νεκρή φύση, χρησιμοποιώντας διάφορα μοντέλα που τοποθετούσε ο ίδιος επάνω στην έδρα.

  Έχω ενθουσιαστεί. Κάθε μάθημα είναι μια ανακάλυψη για μένα και πηγή χαράς. Όλη η τάξη δυσανασχετεί και το βλέπει ως ανούσιο φόρτο, εγώ κάνω τις εργασίες που μας βάζει στο σπίτι εις διπλούν και τριπλούν. Δε θέλω βαθμό, θέλω να δοκιμάσω, θέλω να μάθω. Με βλέπει και όσο μπορεί, με οδηγεί. Και μου μαθαίνει την αξία του να κάνεις κάτι με αγάπη - ή, την αξία του να αγαπάς αυτό που κάνεις. Είναι όμορφο να δημιουργείς. Τελεία.

  

  Τα ίχνη του καθηγητή μου τα έχασα στο πέρασμα των χρόνων, αλλά τον θυμάμαι με αγάπη. Καταλαβαίνετε γιατί...

 Αυτή η εικόνα είναι μια εργασία. Προέρχεται από ένα από τα σχολικά μπλοκ που χρησιμοποιήσαμε στο μάθημα, όλη τη χρονιά. Τα έχω φυλάξει αυτούσια - και αυτά, αλλά και όλες τις επιμέρους εργασίες που έγιναν στο μάθημά του.

  Η εργασία είναι μια πρακτική εφαρμογή όσων μας είχε πει για τη γραμμική προοπτική* σε κάποιο μάθημά του. Ηθελημένα απέφυγα να ζωγραφίσω ένα δρόμο, όπως μας είχε προτείνει και δείξει στο μάθημα. Δεν ήθελα να αντιγράψω το σχέδιό του, ήθελα να εφαρμόσω στο δικό μου όσα είχα μάθει. Έτσι, επιχείρησα να αναπαραστήσω μια σιδηροδρομική γραμμή. Έχει λάθη η όλη σύνθεση, τα δέντρα μου έχουν ξεφύγει... αλλά δεν πειράζει.

  Τη ζωγράφισα γύρω στα 13 μου. 

*Προοπτική στη ζωγραφική: 

  Ονομάζεται η ψευδαίσθηση του βάθους που δίνουμε σε έναν επίπεδο, δισδιάστατο πίνακα. Με τη χρήση κατάλληλων τεχνικών, η εικόνα που ζωγραφίζουμε μπορεί να φαίνεται πιο φυσική και ρεαλιστική. Οι προοτπικές βάθους είναι δύο: η γραμμική και η χρωματική. 

  Η γραμμική, πάνω στην οποία βασίστηκε η τότε εργασία μου, έχει να κάνει με τη σύγκλιση όλων των γραμμών (υπαρκτών ή νοητών) προς ένα σημείο στη νοητή γραμμή του ορίζοντα. Αυτό το σημείο ονομάζεται σημείο φυγής. 

   Σκεφτείτε πώς βλέπουμε ένα δρόμο, όταν στεκόμαστε στο μέσον του ως παρατηρητές: κοντά μας ο δρόμος είναι φαρδύς, προς τη γραμμή του ορίζοντα όμως δείχνει να στενεύει και φαίνεται σαν να συγκλίνει. Τα δέντρα δεξιά και αριστερά του δρόμου φαίνονται μεγάλα κοντά σε εμάς, προς τον ορίζοντα όμως δείχνουν να μικραίνουν, ώσπου καταλήγουν να φαίνονται σαν μικρές κουκκίδες. 

 

Παράδειγμα γραμμικής προοπτικής 

  Για να πετύχουμε τη χρωματική προοπτική, αντίθετα, όσα αντικείμενα είναι κοντά μας τα ζωγραφίζουμε με έντονα χρώματα. Όσα αντικείμενα απομακρύνονται από το μάτι μας, τα ζωγραφίζουμε με πιο αμυδρό και απαλό τόνο. (πηγή εικόνας και περισσότερες πληροφορίες εδώ)


Update: Δυστυχώς, παρέλειψα να αναφέρω πως η Κατερίνα με τίμησε, χαρίζοντάς μου ένα όμορφο βραβείο. Κατερινάκι μου σ΄ευχαριστώ για τη φιλία σου και για τη σκέψη σου, και ζητώ συγνώμη για την παράλειψη (ένα μυαλό χειμώνα-καλοκαίρι, τι να πεις... τσ τσ τσ!!!)

   Το βραβείο συνοδεύεται από ερωτήσεις, τις οποίες έχω απαντήσει ήδη, μιας και το έχω λάβει ξανά. Αν θέλετε, μπορείτε να δείτε τις απαντήσεις εδώ!

"3 Φετίχ" κι ένα βραβείο

   Η φίλες Κατερίνα και Aby με προσκάλεσαν να παίξω ένα παιχνίδι, το οποίο ξεκίνησε στο ιστολόγιό της η Λιακάδα. Και το όνομα αυτού;

 "3 Φετίχ"!

  Μην πάει ο νους σας στο πονηρό... απλώς πρέπει να αναφέρω τρία αντικείμενα που μου αρέσουν υπερβολικά, να τα φωτογραφίσω και να δώσω πάσα σε άλλους τρεις φίλους να συνεχίσουν το παιχνίδι.

   Χμμμ... με τι έχω κόλλημα; Πάμε να δούμε...

1. Το πετρόλ χρώμα σε ρούχα, αξεσουάρ (και όχι μόνο)! Το λατρεύω... και κάθε τρεις και λίγο, το κουβαλώ πάνω μου. Όπου κι αν πάω, ό,τι κι αν κάνω!!

    Και για του λόγου το αληθές...

 2. Η θήκη του αναπτήρα μου - δεν πάω πουθενά χωρίς αυτή... και για χάρη της, σταματάω και καράβια!! (Δείτε εδώ το Νο 7, θα καταλάβετε τι εννοώ)...    :))

3. Τα παπούτσια! Είτε πρόκειται για αθλητικά, είτε για ψηλοτάκουνα, τα θέλω να έχουν ιδιαίτερο σχέδιο...

  Προσκαλώ τώρα κι εγώ τις παρακάτω τρεις φίλες, αν θέλουν, να απαντήσουν και να συνεχίσουν το παιχνίδι:

Τη Λίνα (http://horiseirmo.blogspot.gr/)

Την Joan (http://pistos-petra.blogspot.gr/)

Τη Xristin (http://xristin125.blogspot.gr/)

   Αυτές τις μέρες επίσης, έλαβα κι ένα βραβείο από τη φίλη Μαριλένα! 

   Μαριλένα μου, σ΄ευχαριστώ πολύ-πολύ που με σκέφτηκες και με τίμησες, χαρίζοντάς μου αυτό το όμορφο βραβείο!!! 

  Επειδή το έχω λάβει ξανά και παλαιότερα και έχω απαντήσει στις ερωτήσεις, θα σας παραπέμψω, αν θέλετε να διαβάσετε τις απαντήσεις μου, εδώ.

Πολλά φιλιά σε όλους και καλή εβδομάδα!

Light Painting, Vol.3: The orange series & a How-to

   Να΄μαι και πάλι...

  Αποφάσισα να κάνω και τρίτο μέρος επί της τεχνικής του Light Painting (δείτε το εισαγωγικό πρώτο μέρος εδώ και το δεύτερο εδώ) μιας και διαπίστωσα ότι σε πολλές φίλες έχουν μείνει απορίες. Σας υπόσχομαι πως στο τέλος αυτής της ανάρτησης, στο γνωστό πια FunkyMonkeyPedia... θα ρίξουμε άπλετο φως!!

  Πάμε τώρα να δούμε μερικά ακόμη δικά μου πειράματα με αυτή την τεχνική. Για τις παρακάτω φωτογραφίες, η φωτεινή πηγή μου ήταν ένας απλός αναπτήρας και οι λήψεις έγιναν σε σκοτεινό δωμάτιο. (Ζητώ συγνώμη και πάλι αν η ποιότητα ορισμένων φωτογραφιών είναι κάπως... λίγο η επεξεργασία, όπου δεν είμαι ειδήμων, λίγο τα σωματίδια σκόνης που αποτυπώνονται ορισμένες φορές στο φακό... Αλλά πού θα μου πάει, θα μάθω, χεχε!!)

"Burst" / Light Painting

"Circle" / Light Painting

"Hugging" / Light Painting

"I Hear you" / Light Painting

"Inside" / Light Painting

"Soul" / Light Painting

"The letter -E-" / Light Painting

   Στο επόμενο σετ φωτογραφιών, η φωτεινή πηγή μου ήταν μερικά πορτοκαλί λαμπάκια. Μόνο για την πρώτη φωτογραφία, χρησιμοποίησα συνδυασμό δύο διαφορετικών φωτεινών πηγών: τα λαμπάκια και τον αναπτήρα μαζί. Στις υπόλοιπες φωτογραφίες έχω χρησιμοποιήσει μόνο τα λαμπάκια.

"Blossom" / Light Painting

"Arise" / Light Painting

"Chasing" / Light Painting

"Flames" / Light Painting

"Jump!" / Light Painting

"Waves" / Light Painting

  Λοιπόν... Έψαξα και βρήκα κάποια σχετικά βιντεάκια για να σας δείξω. Ελπίζω να σας βοηθήσουν να καταλάβετε περισσότερο την τεχνική! Αυτή τη φορά δε θέλω να σας μείνουν απορίες... :))

  Στο πρώτο βίντεο, όπως θα δείτε, η κάμερα είναι στημένη όπως είπαμε σε τρίποδο και εννοείται ρυθμισμένη σε ταχύτητα κλείστρου μεγάλης διάρκειας (συνήθως, 10, 15 ή 20 δευτερόλεπτα) . Απέναντί της, τρεις άνθρωποι κρατούν φωτεινές πηγές LED και τις κινούν, "ζωγραφίζοντας" με το φως τους στον αέρα. 

  Η κάμερα απλώς αποτυπώνει (πολύ αργά, λόγω της ταχύτητας κλείστρου) όλη την κίνηση της φωτεινής πηγής, με αποτέλεσμα στην τελική λήψη να προκύπτουν οι σχηματισμοί που ζωγραφίζουμε (εδώ λουλούδια κλπ., αλλά θα μπορούσε να είναι και ο,τιδήποτε άλλο): 

    Το δεύτερο βίντεο, μας εξηγεί την τεχνική ακόμη καλύτερα:

   Και στο τρίτο βίντεο, βλέπουμε τρόπους με τους οποίους μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το φως, για να παίξουμε και να δημιουργήσουμε μοναδικές φωτογραφίες!!! Ακόμη και ένα καλό κινητό αρκεί για να κάνουμε τη λήψη...

   Πώς σας φαίνεται τώρα, είναι πιο κατανοητό; 

   Ο τρόπος ωστόσο που δούλεψα εγώ για τις λήψεις, είναι λιγάκι διαφορετικός από αυτόν που παρουσιάζουν τα βίντεο. Και εξηγούμαι:

1. Δεν έχω τρίποδο - έτσι, κρατούσα με το ένα χέρι την κάμερα και με το άλλο την εκάστοτε φωτεινή πηγή που χρησιμοποιούσα. Άλλοτε, κινούσα τη φωτεινή πηγή... και άλλοτε κινούσα την κάμερα, κρατώντας σταθερή τη φωτεινή πηγή. Το αποτέλεσμα είναι εξίσου ενδιαφέρον.

2. Η φωτογραφική μου είναι η απλούστερη των απλουστέρων (NIKON COOLPIX L3) έτσι εφόσον δεν μπορούσα να αλλάξω με κάποιο τρόπο την ταχύτητα του κλείστρου, απλά απενεργοποιούσα το φλας, φωτογραφίζοντας σε σκοτεινό χώρο. Απενεργοποιώντας το φλας, το κλείστρο αργεί να κλείσει, αν και όχι τόσα πολλά δευτερόλεπτα όσα απαιτούνται από την τεχνική (κάτω από 5 δευτερόλεπτα, στη δική μου περίπτωση). Για να πειραματιστώ, πάντως, ήταν μια χαρά!

Περιμένω εντυπώσεις...

:)))

Καλό Σαββατοκύριακο σε όλους!