Η πόλη της Κέρκυρας

   Στην πόλη της Κέρκυρας συνυπάρχουν το Βενετσιάνικο στοιχείο, μαζί με Αγγλικές και Γαλλικές επιρροές.  Η πόλη χωρίζεται στην παλιά και στη νέα - η παλιά πόλη όμως, με τα γραφικά στενά της, τις καμάρες, τα ιδιαίτερα κτίρια, είναι αυτή που παρουσιάζει το περισσότερο ενδιαφέρον και έλκει εκατοντάδες τουριστών. Πλησιάζοντας στο νησί, το πρώτο σημείο της Κέρκυρας που αντικρίζει κανείς (και το πιο χαρακτηριστικό), είναι  το Παλαιό Φρούριο, το οποίο βρίσκεται στην ανατολική πλευρά της πόλης. Χτίστηκε το 13ο αιώνα από τους Βενετούς, χωρίζεται από την πόλη με μια τεχνητή τάφρο και βρίσκεται απέναντι από την Σπιανάδα, την πλατεία της Κέρκυρας, η οποία είναι από τις μεγαλύτερες στον Ελλαδικό χώρο (και όχι μόνο).

   Μέσα στο Παλαιό Φρούριο, ανάμεσα σε άλλα κτίσματα, βρίσκεται και ο Ναός του Αγ. Γεωργίου, ένας από τους μεγαλύτερους ναούς της Κέρκυρας. Άρχισε να χτίζεται το 1840 για να εξυπηρετήσει τις θρησκευτικές ανάγκες της Αγγλικής Φρουράς που έδρευε στο Παλαιό Φρούριο και είναι γεωργιανού ρυθμού. Ένα χρόνο μετά την Ένωση των Επτανήσων με την Ελλάδα (21 Μαΐου 1864), ο ναός μετατράπηκε σε ορθόδοξο και τα εγκαίνιά του έγιναν στις 21 Μαΐου του 1865. Ο ναός αφιερώθηκε στον Άγιο Γεώργιο, Προστάτη του πεζικού.

  Η αρχική εσωτερική δομή του ναού αλλοιώθηκε λόγω των βομβαρδισμών του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά έγιναν προσπάθειες να επισκευαστεί μετά τον πόλεμο κι έτσι άρχισε και πάλι να λειτουργεί. Έως το 1960, γινόταν στο ναό κάθε Πάσχα η μεταμεσονύκτια Ανάσταση της πόλης, καθώς και η δοξολογία για την επέτειο της Ένωσης των Επτανήσων με την Ελλάδα. 

    Το τέμπλο του ναού είναι μαρμάρινο.

 Το Παλαιό Φρούριο εσωτερικά και η θέα που αντικρίζει κανείς από τα τείχη του.

Στα Μουράγια: η θάλασσα από τη μία πλευρά, εντυπωσιακά κτίσματα από την άλλη

   Στα Μουράγια συναντάμε και το Μουσείο Ποιητή Διονυσίου Σολωμού. Στο συγκεκριμένο οίκημα ο ποιητής εγκαταστάθηκε το 1832 και έζησε τα 25 τελευταία χρόνια της ζωής του, συνθέτοντας παράλληλα τα ωριμότερα έργα του. Το σπίτι καταστράφηκε κατά τους βομβαρδισμούς του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ανοικοδομήθηκε όμως από την Εταιρεία Κερκυραϊκών Σπουδών (από το 1961 ως το 1964, όπου και αποπερατώθηκαν οι εργασίες). Στο Μουσείο μπορεί κανείς να δει ενθυμήματα, χειρόγραφα, το γραφείο του Ποιητή, πορτρέτα του και πλούσιο φωτογραφικό υλικό, καθώς και τη βιβλιοθήκη σολωμικών εκδόσεων και μια αίθουσα ομιλιών. 

    Η Σπιανάδα, όπως ανέφερα παραπάνω, είναι μια τεράστια, εντυπωσιακή πλατεία. Βρίσκεται απέναντι από το Παλαιό Φρούριο και σ' αυτή θα δει κανείς το κτίριο Λιστόν, καθώς και το Αγγλικό Ανάκτορο. Ένα μεγάλο τμήμα της πλατείας καλύπτεται από γκαζόν και χρησιμοποιείται ως γήπεδο κρίκετ.

Το κτίριο Λιστόν και ο δρόμος μπροστά του. 

(Η φωτογραφία τραβήχτηκε την Κυριακή του Πάσχα, έπειτα από το σπάσιμο 

των "μπότηδων" , των πήλινων δηλαδή κανατιών, και ο δρόμος έχει 

χρωματιστεί από τα ψήγματα και τα θραύσματα του κοκκινωπού πηλού)

  Κατά μία εκδοχή, "Λιστόν" σημαίνει φαρδύς και ευθύγραμμος δρόμος στη βενετσιάνικη διάλεκτο. Επίσης, σημαίνει και "λίστα": στο Λιστόν υπήρχε αναρτημένος κατάλογος με τα ονόματα των ευγενών, οι οποίοι είχαν το αποκλειστικό προνόμιο του περιπάτου στο συγκεκριμένο δρόμο. Κατά την Ένωση των Επτανήσων με την Ελλάδα, η "πρακτική" αυτή εγκαταλείφθηκε.

Διάφορα σημεία στη Σπιανάδα...

(Και όμως... είναι κάκτος!!)

... ενδιαφέροντα κτίρια, ναοί και γωνιές στην Παλιά Πόλη...

... και ένα "φολκλόρ" στοιχείο: μια κυρία, ντυμένη με παραδοσιακή φορεσιά, 

προσφέρει το φημισμένο κερκυραϊκό λικέρ κουμ-κουάτ στους περαστικούς.

   Ελπίζω να απολαύσατε και το σημερινό τμήμα του ταξιδιού μας... με δύο φωτογραφικές μηχανές και μία κάμερα ανά χείρας, τραβήξαμε απίστευτα πολύ υλικό -γύρω στις 800 φωτογραφίες και 40 βίντεο (!!!!). Παντού βρίσκαμε κάτι να μας τραβήξει την προσοχή, κάτι που να αξίζει να φωτογραφηθεί. Όπως καταλαβαίνετε λοιπόν, η επιλογή των φωτογραφιών με δυσκόλεψε, γιατί ήθελα να σας δείξω κι αυτό... κι εκείνο... και το άλλο...

    Αντέχετε να συνεχίσουμε και αύριο το ταξίδι μας, ή σας κούρασα και βαρεθήκατε;

    Καλό σας βράδυ!