Σάββατο 16 Απριλίου 2016

Συλλογικό διήγημα ~ Η Σοφίτα: Πιόνια σε στημένη παρτίδα


(via - edited by me)


Πιόνια σε στημένη παρτίδα

Μπρος στην εικόνα της αδελφής της που έμπαινε αργοπατώντας στο χώρο της σοφίτας, ο χρόνος σαν να πάγωσε για την Κατερίνα. Στο νου της αντήχησαν σκόρπια λόγια, τα λόγια του γιατρού: «ψυχική νόσος… ήπια επεισόδια μανίας… καταθλιπτικά επεισόδια… κυκλοθυμία, απάθεια, θυμός… διπολική διαταραχή…»

Όλα αυτά που τους έλεγε ακούγονταν εντελώς ακαταλαβίστικα για την οικογένεια. Και πώς δεν τα είχαν αντιληφθεί νωρίτερα; 
   Ο γιατρός ισχυρίστηκε ότι η διαταραχή είχε κάνει την εμφάνισή της πιθανόν πολύ νωρίς στη ζωή της Τούλας, και μάλλον με τη μορφή ήπιων καταθλιπτικών επεισοδίων. Επεισόδια που ήταν ολιγοήμερα και όχι πολύ συχνά. Με βάση τα μέχρι τώρα δεδομένα του, η κοπέλα δεν παρουσίαζε σοβαρή κοινωνική δυσλειτουργία, ούτε είχε ψυχωσικά συμπτώματα.
Η οικογένεια θυμόταν την Τούλα να δείχνει συχνά αρκετά ήσυχη και μαζεμένη. Έτσι οι περιοδικές τάσεις απομόνωσης που τυχόν παρουσίαζε και η έλλειψη κάθε ενδιαφέροντος για δραστηριότητες κατά καιρούς, δεν τους κίνησαν υποψίες, με αποτέλεσμα να μην οδηγηθούν ποτέ έως τότε στη διάγνωση της κατάστασής της.
Έκτοτε, πρόσθεσε ο γιατρός, όσο η Τούλα μεγάλωνε βίωνε κατά διαστήματα περιστατικά υπομανίας, που χαρακτηρίζονταν από έντονη αισιοδοξία, ενεργητικότητα, ευερεθιστότητα και ίσως, έντονη σεξουαλική ορμή. Μπορεί να γινόταν αρκετά παραγωγική περιοδικά, να κοιμόταν λιγότερο και να ήταν κάπως κυκλοθυμική. Για την ίδια, τα περισσότερα από όσα βίωνε στα πλαίσια της υπομανίας έμοιαζαν σχεδόν ευχάριστα - μέχρι την επόμενη κρίση άγχους, θλίψης ή θυμού.  

(via - edited by me)

Όσο ο γιατρός εξηγούσε, η Κατερίνα ανακαλούσε διάφορα περιστατικά από την κοινή τους ζωή. Τότε της φαίνονταν ανεξήγητα, τώρα όμως καταλάβαινε… Θυμόταν τις εναλλαγές στη διάθεση της Τούλας, θυμόταν τα μέλη της οικογένειας να τη ρωτούν απορημένα κι εκείνη να αρνείται πως κάτι συμβαίνει. Θυμόταν πώς άλλαζαν τα μάτια της: κάποιες μέρες έδειχναν ήσυχα, υποτονικά, κι έπειτα το βλέμμα της γινόταν αγριωπό και η ίδια ασύχαστη. Θυμόταν την αξιοσημείωτη εργατικότητά της κατά καιρούς στη βιοτεχνία ενδυμάτων… κι άλλοτε, τη θυμόταν να είναι βαρύθυμη για μέρες, να λέει συνεχώς πως δεν θέλει καθόλου να πάει στη δουλειά.

«Θεέ μου, δώσε μου δύναμη, δεν ξέρω τι να κάνω… πώς θα το χειριστώ όλο αυτό; Δώσε μου δύναμη να κάνω το σωστό… για όλους μας…» σκέφτηκε και πήρε μια βαθιά ανάσα. Κοίταξε την Τούλα. Το βλέμμα της αδερφής της ήταν κάπως αγριεμένο και σκοτεινό, κι από εκεί η Κατερίνα κατάλαβε ότι δεν ήταν και πολύ καλή η συγκεκριμένη στιγμή για κουβέντα. Πλέον όμως δεν υπήρχε γυρισμός. 

«Κατερίνα, μη στέκεις σαν να είδες φάντασμα. Εγώ είμαι, ήρθα». Η Τούλα έδειξε γύρω της το σκονισμένο χώρο της σοφίτας κι έπειτα κάρφωσε το βλέμμα της και πάλι στην αδερφή της. «Σε έψαχνα κάτω· έπρεπε να το είχα καταλάβει ότι θα διάλεγες να συναντηθούμε εδώ, στο ανήλιαγο και σκονισμένο άντρο του “δεσμοφύλακα”. Κάποτε μας τιμωρούσε εδώ, θυμάσαι; Η μάνα λείπει από το σπίτι, αλλά και να έρθει δεν πρόκειται καν να σκεφτεί ότι βρισκόμαστε εδώ πάνω. Δε θα μας ενοχλήσει κανείς. Λοιπόν, σε ακούω.»
«Δεσμοφύλακας; Μη μιλάς έτσι για τη μητέρα, Τούλα».
«Δεν μιλώ εγώ έτσι, το χωριό μιλάει έτσι γι΄αυτή. Άδικα, θεωρείς;».
«Δεν είναι αυτό το θέμα μας τώρα και το ξέρεις. Με ακούς, λες; Τι με ακούς, εσύ με ακούς; Εγώ είμαι αυτή που περιμένει τις εξηγήσεις σου… τίνος είναι το παιδί που έχεις στα σπλάχνα σου, Τούλα; Μίλα μου! Πώς μπόρεσες να συμπεριφερθείς έτσι, στον εαυτό σου πάνω από όλα, και έπειτα στην οικογένειά μας; Δεν τολμώ να διανοηθώ τι θα γίνει αν μαθευτεί στο χωριό τούτη η ατίμωση…»
«Κατερίνα, αυτό που με ρωτάς δεν πρόκειται να σου το πω. Τι σημασία έχει; Τι σημασία έχει αν λέγεται Τάσος, Ξενοφώντας, Νίκος ή Γιώργος; Είναι ο Κανείς. Για όλους σας! Νομίζεις πως αυτός ήταν ο πρώτος; Ή πως θα είναι ο τελευταίος; Μπορεί στα 27 μου να μην έχω βρει την αδελφή ψυχή μου, να μην έχω παντρευτεί, αλλά ξέρεις κάτι; Υπάρχουν πολλές άλλες ψυχές εκεί έξω. Μέχρι στιγμής όλες τους έρχονται στη ζωή μου και φεύγουν, αλλά δεν με πειράζει. Φεύγοντας παίρνουν μαζί τους - έστω κι αν είναι για λίγο - τη ρετσινιά της “γεροντοκόρης” που μου έχετε κολλήσει εδώ στο χωριό. Η Αθήνα ευτυχώς είναι μεγάλος τόπος, κανείς δεν τα κοιτάει αυτά. Εκεί μπορώ να ζήσω, να υπάρξω».
«Γι’ αυτό λοιπόν παρακάλεσες τόσο πολύ τους γονείς μας για να έρθεις μαζί μου στην Αθήνα; Για να ελευθερωθείς μ΄ αυτόν ειδικά τον τρόπο;»
«Μικρή μου αδερφή, πάντοτε χαϊδεμένη των γονιών μας, όχι. Δεν το ζήτησα γι΄ αυτό. Το ζήτησα γιατί αλλιώς δεν θα λάβαινες με τίποτα την άδεια να πας εσύ… κι ήταν τόσο σημαντικό για σένα το να σπουδάσεις, να γίνεις η δασκάλα που τόσο ήθελες! Και ακόμη, επειδή αρχικά ένιωσα πως έπρεπε να έρθω να σε προσέχω. Μα έπειτα γνώρισα εκείνο το βράδυ το Γιώργο, τον έφερα στο σπίτι μας και στη ζωή μας κι εκ των πραγμάτων ανέλαβε εκείνος να σε προσέχει, σωστά;
Όμως, Κατερίνα, όσο κι αν σου έχω αδυναμία, δεν περιστρέφονται όλα γύρω από σένα. Κάπου εκεί ήταν που συνειδητοποίησα πως έχω κι εγώ ζωή… από την οποία έκανα πίσω χρόνια και χρόνια. Και κάνω ακόμη, τ΄ ακούς; Να το θυμάσαι αυτό που σου λέω!»
«Τούλα, τι λόγια! Δεν σε αναγνωρίζω καθόλου! Και το παιδί;»
«Τι μ΄ αυτό; Νομίζεις ότι το ήθελα να συμβεί; Ότι ήταν κάτι που το προγραμμάτισα; Ατύχημα ήταν… Νομίζεις ότι το θέλω αυτό το μικρό κουτάβι που βρίσκεται μέσα στα σπλάχνα μου; Βάρος μού είναι… και βάρος θα μου είναι - να το ξέρεις. Αναρωτιέμαι πώς μπορώ να το ξεφορτωθώ, ειλικρινά στο λέω».
Η Κατερίνα την κοίταξε εμβρόντητη.
«Μικρή μου αδερφή με την τέλεια και απροβλημάτιστη ζωή, αν έχεις κάποια λύση σχετικά μ΄ αυτό, ευχαρίστως να την ακούσω. Άσε το τι προηγήθηκε. Τώρα τι γίνεται! Δε μου φτάνουν οι συνεχείς ερωτήσεις και το μόνιμα επικριτικό βλέμμα της μάνας, δε μου φτάνει που δεν μου μιλάει πια ο πατέρας, πρέπει τώρα να έχω να αντιμετωπίσω κι εσένα;»
«Τούλα, μη με ειρωνεύεσαι σε παρακαλώ, και μη μου επιτίθεσαι…»

Η Κατερίνα έκανε ένα βήμα μπροστά, την κοίταξε, προσπάθησε να ατσαλωθεί για τη συνέχεια. Ήταν η αδελφή της, για όνομα του Θεού, ήταν άρρωστη όμως και επιπλέον είχε βρεθεί ξαφνικά σε μια πάρα πολύ δύσκολη θέση. Κι αυτό που ετοιμαζόταν να της προτείνει ήταν τραγικό μεν, μα ήταν αναγκαίο… Μια θυσία, που θα γινόταν όμως κι από τις δυο πλευρές.

Παρόλο που η Τούλα είχε μόλις δηλώσει ότι δεν επιθυμούσε το παιδί, η Κατερίνα δεν μπορούσε να είναι σίγουρη ότι αυτό δεν ήταν μια κουβέντα της εν θερμώ, και πως αργότερα η Τούλα δε θα άλλαζε γνώμη. Όπως και να ήταν, η Κατερίνα έπρεπε τώρα να διαλέξει προσεκτικά τις λέξεις, να μιλήσει όσο πιο ήρεμα γινόταν, να μην την πληγώσει. Και να την οδηγήσει τελικά στο να συναινέσει στη σωστή απόφαση - μια απόφαση που είχε ήδη παρθεί.

«… Προσπαθώ να σε βοηθήσω, κορίτσι μου. Να σε σώσω από το γκρεμό όπου πας να πέσεις. Άκου. Άκου με καλά. Κι ελπίζω να συμφωνήσεις, γιατί ειλικρινά άλλη λύση δεν βλέπω».

Προσπαθώντας με νύχια και με δόντια να μην αφήσει να φανεί το ανεξέλεγκτο τρέμουλο που ξεκινούσε από μέσα της, η Κατερίνα εξήγησε στη μεγάλη της αδελφή τι είχε σκεφτεί να κάνουν. Της ανέλυσε το σχέδιό της διεξοδικά, απέφυγε όμως να αναφερθεί στην ασθένειά της και στους φόβους που είχαν στην οικογένεια σχετικά με την ανατροφή του παιδιού από την Τούλα.

«Μόνο εμείς θα γνωρίζουμε, Τούλα. Η μητέρα, ο πατέρας, εσύ κι εγώ. Κανείς άλλος, ούτε καν ο Γιώργος. Εκείνος θα νομίζει ότι είναι δικό του το παιδί. Αν συμφωνήσεις, θα του γράψω σήμερα κιόλας τα “χαρμόσυνα” νέα. Κι έπειτα, επιστρέφουμε κι οι δυο μας στην Αθήνα. Μέχρι να γεννήσεις, εγώ μπορώ να συνεχίσω τις σπουδές μου και να βρω παράλληλα μια δουλειά για να μπορούμε να ζήσουμε. Στο μεταξύ, θα δούμε πώς θα γίνει με το γάμο. Εξαρτάται από το πότε είναι να επιστρέψει στη στεριά ο Γιώργος. Έχω λίγο καιρό να λάβω νέα του».

Η Κατερίνα σώπασε, αφήνοντας στην Τούλα λίγο χρόνο για να επεξεργαστεί την πρότασή της.
Η Τούλα κοίταξε την αδερφή της με βλέμμα εντελώς απροσδιόριστο. Κι έπειτα, ξέσπασε:

«Μια χαρά τα κανονίσατε με τη μάνα, έτσι, αδερφή;  Ο ιδανικός τρόπος να κουκουλωθεί και να ξεπλυθεί η ντροπή! Η μικρή μου αδελφή θα θυσιαστεί για χάρη μου… Η καλή μας Σαμαρείτισσα, που αν και έχει τα πάντα, ποτέ δεν της είναι αρκετά - τελικά πάντα υπάρχει ο τρόπος για να αποκτήσει και κάτι ακόμη!»

Η Κατερίνα έσκυψε το κεφάλι, μην αντέχοντας το αμείλικτο βλέμμα και την κατηγορία. Προτίμησε να μην ανταπαντήσει· τι να πει;

«Έτσι κι αλλιώς, Κατερίνα», συνέχισε η Τούλα σκουπίζοντας ένα και μοναδικό δάκρυ οργής από το μάγουλό της, «αυτό το “κουτάβι” ήδη δεν μου ανήκει – όπως δεν ανήκει και σε εσένα… αυτό όμως θα είναι το μικρό μας μυστικό, σωστά;»  

Η Τούλα στράφηκε απότομα και βγήκε από το σκονισμένο δωμάτιο, χωρίς να ρίξει πίσω της ούτε μια ματιά.
Στη σοφίτα επικράτησε απόλυτη σιωπή.



~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Λίγους μήνες μετά

Αγαπητή μου Κατερίνα. 
Εύχομαι να είσαι καλά και εσύ και η κόρη μας. Σου γράφω για να σε πληροφορήσω πως θα αναβάλω την επιστροφή μου και έτσι αναγκαστικά θα πρέπει να αναβληθεί και ο γάμος. Το ξέρω πως με περίμενες αλλά δυστυχώς ούτε αυτή τη φορά μπορώ να τα καταφέρω. Μόλις πιάσω λιμάνι και μπορέσω θα σου τηλεφωνήσω για να σου εξηγήσω κάποια πράγματα και ελπίζω να τα καταλάβεις.
Με αγάπη, 
Γιώργος


Αγαπητή μου Τούλα. 
Εύχομαι να είσαι καλά. Σου γράφω για να σε πληροφορήσω πως έρχομαι Αθήνα σε λίγες μέρες. Δεν ξέρει κανείς για την επιστροφή μου, ούτε η Κατερίνα, ούτε καν ο Αναγνώστου γνωρίζει ότι επιστρέφω στην Ελλάδα. Το έχω φροντίσει.
Θα μείνω στην Αθήνα για πολύ λίγο και έπειτα θα φύγω ξανά. Πρέπει να σε συναντήσω οπωσδήποτε πριν τον επικείμενο γάμο. Πρέπει να μιλήσουμε. Θα σε περιμένω την Πέμπτη στις 28 του μηνός, στο γνωστό σημείο.
Με αγάπη, 
Γιώργος

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Σήμερα

 «Σόφη μου; Είσαι καλά, γλυκιά μου;»

Ο Ορέστης είχε προτείνει στη Σόφη να εκμεταλλευτούν το διήμερο, κάνοντας ένα μικρό ταξίδι με προορισμό τη θάλασσα. Ήταν κάτι που το είχαν ανάγκη. Εκείνη δέχτηκε μετά χαράς και τώρα κάθονταν σε ένα μικρό παραθαλάσσιο ταβερνάκι, ακούγοντας το φλοίσβο. Οι ζεστές ακτίνες του ήλιου χάιδευαν το δέρμα τους, το απαλό αεράκι ήταν όνειρο, εκείνοι όμως δυσκολεύονταν να αφεθούν στη στιγμή, να γαληνέψουν και να ηρεμήσουν. Συζητούσαν χαμηλόφωνα όσα είχαν συμβεί, προσπαθώντας να σκεφτούν τις επόμενές τους κινήσεις.

«Σκεφτόμουν, Ορέστη… Έχω την αίσθηση πως από τη στιγμή που βρέθηκα σ΄ αυτή τη σοφίτα κι έπειτα, τρέχω. Όλο τρέχω. Χωρίς να ξέρω πού πάω. Άνοιξα αυτό το παλιό σεντούκι της γιαγιάς και νιώθω πως άνοιξα το κουτί της Πανδώρας… στρέφοντας όλα τα δεινά του κατά πάνω μου. Ό,τι ήξερα, γκρεμίστηκε… και δεν έχω ιδέα τι να κάνω τώρα για να μάθω όσα δεν γνωρίζω. Καλά-καλά δεν ξέρω αν θέλω να τα μάθω πια! Φοβάμαι τι θα βρω, καταλαβαίνεις; Κι αν θα καταλάβω αυτό που θα βρω, κι αν θα χρειαστεί να αγαπήσω ανθρώπους ή να τους μισήσω…»
«Έχεις δίκιο, αγάπη μου. Σε καταλαβαίνω. Εδώ που φτάσαμε όμως πρέπει να προχωρήσεις, αλλιώς δεν θα μπορέσεις ποτέ να ησυχάσεις…»
«Πώς, Ορέστη; Πώς να προχωρήσω, τι άλλο να κάνω;»
«Ας επιστρέψουμε στο σπίτι της θείας σου· μόνοι μας. Δεν ήθελα να πάμε χθες μαζί με τον Ιωάννου. Ίσως εκεί βρούμε απαντήσεις, ίσως κάτι να ξέφυγε της προσοχής μας την προηγούμενη φορά. Ή, μπορείς να δοκιμάσεις να μιλήσεις και πάλι με τη Γιώτα, Σόφη μου. Το ύφος της δεν μου αρέσει καθόλου. Αισθάνομαι ότι ξέρει πολλά, ότι κρύβει πολλά. Και είναι η μόνη που έχει απομείνει τώρα εν ζωή… ίσως να είναι λοιπόν η μοναδική σου ευκαιρία για να μάθεις όλη την αλήθεια. Τι λες; Ό,τι κι αν αποφασίσεις, να ξέρεις πως εγώ θα είμαι δίπλα σου…»


(via - edited by me)



~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~




 Η «Σοφίτα» είναι ένα συλλογικό διήγημα το οποίο γράφεται σπονδυλωτά από 16 bloggers. Βασίζεται σε μια ιδέα της Μαρίας Νικολάου, η οποία ξεκίνησε την ιστορία της Σοφίτας στο Κείμενο, συντονίζει έκτοτε την πορεία της και πρόκειται να την ολοκληρώσει η ίδια.

Οι δεκαέξι bloggers γράφουν και εξελίσσουν την αρχική ιστορία, ο καθένας με το δικό του μοναδικό τρόπο γραφής, έχοντας πάντα υπόψη τους τα προηγούμενα κεφάλαια και γράφοντας το δικό τους κεφάλαιο με καθορισμένη σειρά. 

Τα κεφάλαια που έχουν δημοσιευτεί ως τώρα:


1. Μαρία Νικολάου (Το Κείμενο)Η Σοφίτα της Σόφης
13. Katerina Verigka (Just K)Δυο αλήθειες
14. 'Ελλη (Funky Monkey) → Πιόνια σε στημένη παρτίδα
15. Ρένα Χριστοδούλου (Δια Χειρός...Ρένα Χριστοδούλου)
16. Σμαραγδένια Ρούλα (Σμαραγδένια)
Επίλογος: Μαρία Νικολάου (Το Κείμενο) →   


Ήμουν η 14η στη σειρά για να γράψω, είχα πάμπολλες πληροφορίες να επεξεργαστώ και να συνδέσω και έτσι κράτησα πάρα πολλές σημειώσεις από τα προηγούμενα κεφάλαια πριν φτάσει η στιγμή να αγγίξω με τα δάχτυλά μου το πληκτρολόγιο... 
Ελπίζω και εύχομαι με τη συνέχεια που έδωσα να μην απογοήτευσα ούτε τους συγγραφείς που προηγήθηκαν, ούτε τους επόμενους που πρόκειται να ακολουθήσουν (ούτε και εσένα, φίλε αναγνώστη, που μου αφιέρωσες την προσοχή σου...)


Παραδίδω τώρα τη (λογοτεχνική) σκυτάλη στη Ρένα Χριστοδούλου και στο ΔιαΧειρός της. Ρένα μου, καλή έμπνευση σου εύχομαι!


48 σχόλια:

  1. Ωωω άψογα ανταποκρίθηκες!! Κι έτσι δεν το έχω πια τύψεις ;)
    Μας μετέδωσες τα έντονα συναισθήματα των μοιραίων αδελφών, ξεδιπλώθηκε η ψυχοσύνθεση της Τούλας και μας αποκάλυψες ένα ακόμα γράμμα που δεν γνωρίζαμε την ύπαρξή του.. Καλή έμπνευση στην Ρένα!!
    Φιλάκια πολλά πολλά!! ❤

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που το λες αυτό! :)
      Με παίδεψε το κομμάτι μου αυτή τη φορά, είχαν δοθεί πάρα πολλές πληροφορίες στα προηγούμενα κεφάλαια και φοβόμουν τα λάθη. Γι΄αυτό αφιέρωσα πολύ χρόνο στις σημειώσεις!
      Μιας και μου έδωσες το πάτημα, θεώρησα πως οι δύο αδελφές έπρεπε επιτέλους να αναμετρηθούν. Ο διάλογός τους δείχνει την ψυχοσύνθεση και των δύο, και κυρίως επιτρέπει στην Τούλα να ξεσπάσει όσα έχει μαζεμένα (αν και όχι όλα...) Επίσης, υποδηλώνει την αστάθειά της σε ένα βαθμό, λόγω της ασθένειάς της.
      Το γράμμα που έστειλε ο Γιώργος είναι ένα στοιχείο επιπλέον, μένει αν δούμε αν θα χρησιμοποιηθεί. Θα φτάσει στα χέρια της Τούλας; Θα απαντηθεί; Και τι άραγε σημαίνει;
      Φιλιά πολλά κι από εμένα, χαρούμενο Σ/Κ σου εύχομαι! ♥

      Διαγραφή
  2. Πωπω! Σε υαινα μεταμορφωθηκε η Τουλα!!!
    Αλλα κι ο Γιωργος... κολλημμενος μαζι της!

    Τελικα η Κατερινα ηταν ο αγγελοε σρ αυτη την ιστορια...

    Μπρσβο Ελλη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πράγματι! Όπως υποδήλωνε το βλέμμα της όμως πριν την έναρξη του διαλόγου, η Τούλα βρισκόταν ήδη σε κατάσταση οργής. Δεν ήταν σε φάση απάθειας, έτσι πέρασε εύκολα στην επίθεση. Δυστυχώς η Κατερίνα δεν την πέτυχε σε πολύ ευνοϊκή στιγμή, αλλά όπως ήρθαν τα πράγματα, δεν μπορούσε να κάνει πίσω.
      Ο Γιώργος με τα ταυτόχρονα γράμματά του στη μία κρύβει τον ερχομό του, και στην άλλη δίνει ραντεβού και μάλιστα σε γνωστό σημείο! Μένει να δούμε, ίσως, τι πραγματικά συμβαίνει.
      Να είσαι καλά, Χριστίνα μου, φιλιά και καλό Σ/Κ!

      Διαγραφή
  3. Δυο γράμματα ο Γιωργάκης...χμμμ!!...πολύ θα ήθελα να δω πως θα αξιοποιηθούν στη συνέχεια και τι θα γίνει φυσικά παρακάτω, μια και η αγωνία κορυφώνεται!!
    Έλλη μου πολλά μπράβο!!
    Φιλιά πολλά και καλό Σαββατοκύριακο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι το Γιωργάκη... είδες τι σιγανοπαπαδιά μας βγήκε κι αυτός;
      :))
      Κι εγώ θα ήθελα να δω, πίστεψέ με!
      Φιλιά πολλά, καλό Σ/Κ!

      Διαγραφή
  4. Θα το διαβάσω αύριο με προσοχή και θα επανέλθω. Είμαι λίγο στο τρέξιμο σήμερα.
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κανένα πρόβλημα, Μαρία μου! Μην πιεστείς, έλα όποτε βολεύει. Ο λόγος που σου έστειλα το μήνυμα ήταν απλά για να σε ενημερώσω, μήπως τυχόν και δεν το δεις!
      Φιλιά!

      Διαγραφή
    2. Επανέρχομαι λοιπόν. Χθες κοπροσκύλιασα μέχρι αργά και δεν με είδε καθόλου το σπίτι για να σχολιάσω.
      Μου άρεσε που το επανέφερες ξανά στο τώρα. Και επίσης που παρουσίασε με πιο λεπτομέρεια τον χαρακτήρα της Τούλας. Με μεγαλύτερο μυστήριο οδεύουμε προς το τέλος.
      Αγχώθηκα λιγάκι.
      Για να δούμε...

      Καλημέρα!

      Διαγραφή
    3. Καλησπέρα! Καλώς την μου. Και πολύ καλά έκανες!
      Το σκέφτηκα έτσι γιατί θεώρησα καλύτερο να μην αναγκαστείτε πάλι να παραμείνετε στο φλας-μπακ...
      Μην αγχώνεσαι, θα το κλείσεις τέλεια, είμαι σίγουρη!
      :)

      Διαγραφή
  5. Πολύ δυνατή συνέχεια! Μπράβο Έλλη. Να σου πω ότι η αγωνία μου ακόμη δεν μειώθηκε στο ελάχιστο; Και έχουν μείνει τρεις φίλες!!!! Και μένουν να απαντηθούν ένα σωρό!!! Πώς να μην κορυφώνεται η αγωνία; Πολύ καλή αναμέτρηση των δύο αδελφών. Σαν να ήμουν από μια μεριά και τις παρακολουθούσα. Όλο ζωντάνια το κείμενό σου με στοιχεία που μας εξηγούν, με πολλές εικόνες που γεννούν ένα σωρό συναισθήματα. Και περίμενα μπας και αναφερθείς σε εκείνα τα γράμματα της Γιώτας που τα έχει η Σόφη!!! Βρε αγωνία που με δέρνει χαχαχαχα Ώστε ο Γιώργος μας διπλή ζαριά με τα γράμματα...αλλά γιατί; Θα μάθουμε.Βρε Έλλη η Σόφη αν είναι της Τούλας θα έχει την αρρώστια της μάνας της; ΄Κοίτα τι μου κάνετε με τις συνέχειές σας!!
    Καλή συνέχεια στη Ρένα μας
    Φιλιά΄πολλά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ, Άννα μου!
      Όντως μένουν τρία μόνο κεφάλαια (δύο, αν το καλοσκεφτείς... και ο επίλογος). Προσπάθησα να κλείσω κάποια θέματα σήμερα, αλλά ναι, αρκετά μένουν ανοιχτά.
      Στα γράμματα της Γιώτας δεν μπορούσα να αναφερθώ... η Κατερίνα με την κατακλείδα της με οδήγησε στη σοφίτα και στη συνάντηση των δύο αδελφών, και θεώρησα πως το να πάω πάλι στη σκηνή με τα γράμματα της Γιώτας θα ήταν εντελώς άτοπο, σαν να υπεκφεύγω το γεγονός της συνάντησης. Κατά κάποιο τρόπο, οδηγώ τα επόμενα κορίτσια να το λύσουν αυτό, μέσα από το διάλογο Ορέστη-Σόφης.
      Θα μάθουμε, γενικότερα!! Τα κορίτσια που ακολουθούν έχουν τώρα τις απαντήσεις...
      Φιλιά κι από εμένα!

      Διαγραφή
  6. Μπράβο Έλλη μου, έγραψες υπέροχη συνέχεια! Να είσαι σίγουρη πως κανείς δεν απογοητεύθηκε! Πολύ ωραία μας τα προχώρησες όλα!Μα το είδα παιδί μου το μάτι της Τούλας που γυάλιζε εξαρχής. Αλλά ρε παιδιά τι έγινε με τον Ιωάννου εκεί που πήγαιναν με τη Σόφη έχω κενό. Κι επίσης τίνος είναι το παιδί; Και τι έγινε ο επιβήτορας; Τι αγωνία είναι αυτή; Πάντως όσο σκέφτομαι την αγωνία της Ρένας και της Ρούλας μετά με πιάνουν τα γέλια. Μπράβο, Έλλη μπράβο! Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μόνο για γέλια δεν είμαι αυτή τη στιγμή. Αύριο θα τα διαβάσω όλα από την αρχή πριν αποφασίσω τη συνέχεια. Αντε να κλείσω μάτι τώρα.

      Διαγραφή
    2. Σου έχω εμπιστοσύνη κούκλα μου! Θα τα καταφέρεις όπως τόσα!Φιλιά και κουράγιο

      Διαγραφή
    3. @Μαίρη, σε ευχαριστώ!
      Έχεις δίκιο για τον Ιωάννου - εγώ δεν το έκανα σαφές. Υπονόησα ότι δεν πήγαν τελικά μαζί του στο σπίτι, θέλοντας χρόνο να ηρεμήσουν από την τρεχάλα και να σκεφτούν (στο κάτω-κάτω τον πληρώνουν για να βρει άκρη μόνος του, όχι να τρέχουνε παρέα!!) Πρόσθεσα λοιπόν μια μικρή φράση στα λόγια του Ορέστη ("Μόνοι μας. Δεν ήθελα να πάμε χθες μαζί με τον Ιωάννου"), για να γίνει πιο σαφές στα επόμενα κορίτσια και να μην υπάρξει μπέρδεμα.
      Το παιδί μπορεί να είναι του "Τάσου", του "Ξενοφώντα", του "Νίκου" ή του "Γιώργου"... έτσι δεν είπε η Τούλα; Εσύ τι πιστεύεις;
      :))

      @Ρένα:
      Καταλαβαίνω το άγχος σου, γιατί κάπως έτσι ήμουν κι εγώ πριν γράψω! Θα τα πας μια χαρά, όμως, είμαι σίγουρη. Διάβασε καλά τα προηγούμενα, θα σε οδηγήσουν σε μια ιδέα.

      Φιλιά και στις δυο σας!

      Διαγραφή
    4. Είστε τυχερές που δεν έγραψα όσα είχα στο σατανικό μου μυαλό. Γιατί αν τα έγραφα όλα θα έβαζα τη θεία να έχει σκοτώσει τον πατέρα και να τον έχει θάψει στον κήπο με τη βοήθεια της φίλης της.χαχα

      Διαγραφή
    5. Χαχαχα!! Γουστάρω!!
      Αν το έγραφες πάντως εγώ θα ακολουθούσα, να είσαι σίγουρη!
      (σατανικό μυαλό κι εδώ, αλλά ας όψεται που δεν ήθελα να φέρω σε δύσκολη θέση τα επόμενα κορίτσια...)

      Διαγραφή
    6. Κι εγώ θα φύτευα ένα δέντρο από πάνω.
      Όπως βλέπετε σας παρακολουθώ κι ετοιμάζομαι!.

      Διαγραφή
    7. Χαχαχαχα!! Γεια σου Ρένα μου άπαιχτη!!
      (τι δέντρο; χιχιχιχι)

      Διαγραφή
    8. Μουριά, που κάνει ωραίο ίσκιο

      Διαγραφή
    9. Ταιριαστό, δεν μπορώ να πω! :)

      Διαγραφή
  7. Πάντως δεν θα ήθελα να ήμουν στη θέση της Ρένας. Καυτές πατάτες στα χέρια της κι άντε να δω πώς θα τις κάνει ζάφτι.
    Έλλη μου, η εξέλιξη που έδωσες ανοίγει την πόρτα προς την κορύφωση. Ήμουν σίγουρη πως αυτό ειδικά το σημείο με την παθογένεια της Τούλας, ήσουν η πιο ικανή να το διαχειριστεί και ν' ανοίξει περάσματα για το τέλος.
    Μπράβο σου για τη δουλειά που έκανες. Καταλαβαίνω απόλυτα ότι οι τελευταίες σειρές έχουν το βαρύ φορτίο να συγκεντρώσουν όλο το υλικό και τις πληροφορίες που δώσαμε οι προηγούμενες και να το κατευθύνουν προς το τέλος. Δύσκολο αυτό, αλλά το διεκπεραίωσες επάξια!
    Το πόσο χαίρομαι αυτή τη συνύπαρξή μας!...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ούτε κι εγώ ήθελα να είμαι Μαράκι μου, αλλά είμαι σε σημείο κλειδί. Να κάνω την ανατροπή ή να συνεχίσω στο ίδιο μοτίβο;

      Διαγραφή
    2. @Μαρία:
      Ε, τώρα κι εσύύύυυυ! Μην την αγχώνεις κι άλλοοοοο!
      :))
      Μια χαρά θα τα πάει η Ρένα μας!

      Όσο για μένα, ικανή ξε-ικανή, η παθογένεια με ζόρισε λίγο. Και θα σου πω το γιατί:
      Διαβάζοντας τα προηγούμενα, είδα την Τούλα μία να παρουσιάζεται "ήσυχη και ταπεινή" και μία αποφασιστική και "αγριωπή". Αναγκάστηκα να διαβάσω πολύ για να βρω μια ταιριαστή σε αυτά τα αντικρουόμενα χαρακτηριστικά παθογένεια!! Και ελπίζω να μην έκανα πατάτα. Καμία άλλη ψυχική νόσος πάντως δεν ταίριαζε καλά στο προφίλ της, έτσι όπως το είχαμε γνωρίσει.
      Όσον αφορά τους τελευταίους στη σειρά, έτσι είναι... Όσοι έχουμε συμμετάσχει ξανά σε συλλογικό project αυτού του τύπου, το ξέρουμε καλά. Το συγκεκριμένο το αισθάνθηκα πιο δύσκολο από τα άλλα, πάντως. Έως και τώρα δίνονταν νέες πληροφορίες, γίνονταν ανατροπές και αφήνονταν μέτωπα ανοιχτά - δεν ήξερα ποιο να πρωτοπιάσω και τι να πρωτοκλείσω... ακριβώς επειδή πλησιάζουμε στο τέλος και δεν ήθελα να αφήσω όλο το βάρος στις επόμενες κοπέλες.
      Κι εγώ χαίρομαι ιδιαίτερα για τη συνύπαρξή μας!

      @Ρένα: Γνώμη μου (και εννοείται μπορείς να μην την ακούσεις)
      Καλό θα ήταν να ξεκινήσεις σιγά-σιγά να δίνεις λύσεις... όχι άλλη ανατροπή. Το 2ο γράμμα του Γιώργου πχ μπορεί να μην έφτασε ποτέ, ή να αγνοήθηκε, ή να καταχωνιάστηκε. Δεν είναι απαραίτητο να πιαστείς και μ΄αυτό.
      Αν δεν αρχίσεις σιγά-σιγά να κλείνεις, είτε εσύ είτε η Ρούλα, θα πέσει όλο το βάρος στη Μαρία μας, κι αυτό δεν θα είναι καλό. Όπως λέει και ο Γιάννης πιο κάτω, κινδυνεύουμε μετά να γίνει αυτό απότομα, και ο αναγνώστης δε θα είναι προετοιμασμένος...

      Διαγραφή
    3. Καμία πατάτα δεν έκανες Έλλη μου με την αρρώστια και το χαρακτήρα της Τούλας.
      Γνωρίζω πρόσωπο με τα ίδια συμπτώματα.
      Δεν θέλω όμως η Σοφία να έχει αυτή την κληρονομιά.
      Τότε, τί;
      ................

      Διαγραφή
    4. Μακάρι! Χαίρομαι που δεν έκανα πατάτα, ήθελα να είναι ρεαλιστικό το κείμενο και να μη γράψω πράγματα που δε στέκουν.
      Από ό,τι διάβασα παίζει ρόλο η γενετική προδιάθεση και η κληρονομικότητα στην εκδήλωση της ασθένειας, αλλά δεν ξέρω αν ισχύει σε κάθε περίπτωση αυτό. Δεν ξέρω αν θα έχει πάντα ένα παιδί διπολική διαταραχή επειδή είχε την ίδια ασθένεια ο γονέας... ή αν ενδέχεται και να μην εκδηλωθεί καθόλου στο πέρασμα των ετών.

      Διαγραφή
  8. Πολύ καλή η συνέχεια!!!!
    Το δύσκολο για τους τελευταίους της ιστορίας είναι πως πρέπει να αρχίσουν να κουμπώνουν ένα ένα τα κομμάτια του παζλ.
    Εσύ όμως αγαπητή Έλλη κούμπωσες πολύ όμορφα τα κομμάτια δίνοντας μας στοιχεία ακριβής σκιαγράφησης των χαρακτήρων!!! κι αυτό είναι ένα ζήτημα που προς το τέλος πρέπει να τακτοποιηθεί!! ποιος είναι ποιος και τι είναι ο καθένας!!!
    Υπέροχη η συνέχεια σου!!!! Περιμένω με ανυπομονησία το επόμενο κομμάτι!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αλήθεια είναι αυτό που λες, έχεις δίκιο.
      Προσπάθησα να κάνω αυτό ακριβώς (να γιατί χρειάστηκα τόσες σημειώσεις...) Δεν γνωρίζαμε πολύ καλά το χαρακτήρα των δυο αδελφών, και μιας και η Κατερίνα μου έδωσε αυτή την πάσα της αναμέτρησής τους στη σοφίτα (αλλά και της παθογένειας της μίας τους), έπρεπε να δουλέψω πάνω σ' αυτό.
      Χαίρομαι που σου άρεσε η συνέχεια. Και, όπως κι εσύ, έτσι κι εγώ, ανυπομονώ για τα επόμενα κεφάλαια!
      :)

      Διαγραφή
  9. Έλλη καλησπέρα σου.
    Και εγώ φρεσκάρω ήδη τις σημειώσεις μου στο διήγημα καθώς τις κρατώ από το πρώτο κιόλας επεισόδιο.
    Θεωρώ ότι πλέον το διήγημα κλείνει στο τέλος του.
    Πρέπει οι επόμενοι σιγά-σιγά, να αρχίζουν να ξεκαθαρίζουν την ήδη διαμορφωμένη κατάσταση για να μην συμβεί αυτό απότομα χωρίς να είμαστε προετοιμασμένοι ψυχολογικά.
    Ήδη με το δικό σου επεισόδιο ξεκαθάρισαν ακόμα κάποια πράγματα. Προφανώς αντιλαμβάνομαι ότι η Σοφία είναι παιδί της Τούλας και του Αγγέλου και όχι της Κατερίνας.
    Απλά δεν μπορώ να αντιληφθώ πως πείστηκε τελικά η Τούλα να συναινέσει.
    Αλήθεια η άποψή της, που την χρεώνεις, για αυτό που κουβαλάει μέσα της με τρομάζει πολύ, μου δείχνει μια αγριεμένη σαλεμένη Γυναίκα που η μητρότητα δεν της λέει τίποτα.
    Μου άρεσε πάρα πολύ ο τρόπος της αφήγησής σου. Στο παρελθόν και στο παρόν. Με σχετικές παραπομπές χρήσιμες και συνθετικές.
    Να πω μια ακόμα φορά και σε σένα τα συγχαρητήριά μου για τη δημιουργία σου και να σε καμαρώσω για τη γραφή σου.
    Να είσαι καλά. Όμορφο ξημέρωμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα, Γιάννη! Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια και για την κριτική σου ματιά στο κείμενο. Το εκτιμώ!
      Κι εγώ το ίδιο θεωρώ. Οδεύουμε προς το τέλος, και έχεις δίκιο: πρέπει να αρχίσει να γίνεται το ξεκαθάρισμα κάπου τώρα, γιατί διαφορετικά θα πέσει όλο το βάρος στο τελευταίο κεφάλαιο και δεν θα είναι καλό αυτό. Ούτε για το συγγραφέα του, ούτε για τον αναγνώστη.
      Όσον αφορά τη συναίνεση της Τούλας: Μη σου κάνει εντύπωση το γιατί ίσως συναίνεσε: δεν της άφησαν επιλογή. Σκέψου: ζει σε χωριό - είναι ανύπαντρη: η εγκυμοσύνη εκτός γάμου εκείνα τα χρόνια θεωρούνταν ατίμωση για την οικογένεια - θεωρώντας πως το παιδί είναι του Γιώργου, που δεν το έχει πει ανοιχτά, ξέρουμε ότι η Τούλα έχει κάνει ήδη πίσω για την ευτυχία της αδερφής της (έτσι λέει: "το παιδί αυτό ήδη δεν μου ανήκει"...)
      Αν προσέξεις τα λόγια της πάντως, το θέμα της συναίνεσης το άφησα λίγο ανοιχτό: την παρουσίασα να πετάει κάποιες βαριές κουβέντες και να φεύγει με ορμή. Φαινομενικά συναίνεσε, μπορεί όμως και να μην το έκανε. Εξαρτάται πώς θα το χειριστούν τα κορίτσια στην πορεία.
      Όσον αφορά για την άποψή της για το παιδί (το "κουτάβι" λες;) ναι, δείχνει ότι είναι αγριεμένη, και όχι καλά ψυχολογικά. Και πως έχει βρεθεί σε αδιέξοδο. Αυτό το πλάσμα μόνο προβλήματα της έφερε, πώς να το συμπαθήσει; Αν προσθέσεις και σε όλα αυτά την παθογένειά της...
      Να είσαι καλά και εσύ και σε ευχαριστώ και πάλι για το σχόλιό σου! Καλό υπόλοιπο Κυριακής!

      Διαγραφή
  10. Τί μου παραδίδεις Έλλη μου;
    Καφτά κάρβουνα!
    Πού να το φανταζόμουν όταν δήλωνα παρούσα, ότι θα έπρεπε να βγάλω τα κάστανα από την φωτιά!
    Πρέπει να τα ξαναδιαβάσω όλα για να αποφασίσω για τη συνέχεια.
    Θέλω να μην υπάρχουν σκιές στη ζωή της Σοφίας και του Ορέστη.
    Θα βρυκολακιάσω σήμερα από τις σκέψεις.
    Φιλάκια πολλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε άγχωσα τόσο; :(
      Κι εγώ δυσκολεύτηκα για το δικό μου κεφάλαιο... πολλά κάστανα στη φωτιά! Η σειρά μας ευθύνεται γι΄αυτό, επειδή βρισκόμαστε προς το τέλος.
      Μην ανησυχείς, θα τα πας μια χαρά. Αν νιώθεις την ανάγκη, μπορούμε να μιλήσουμε με mail να σου λύσω τυχόν απορίες, ή ό,τι άλλο θέλεις.
      Να το διασκεδάσουμε θέλουμε, όχι να αγχωθούμε και να πιεστούμε!
      Μη βιαστείς, άλλωστε έχεις μια εβδομάδα καιρό. Διάβασε τα προηγούμενα και θα σε καθοδηγήσουν σίγουρα σε κάποια ιδέα. Και κράτα σημειώσεις, βοηθάει πολύ!
      Φιλιά κι από εμένα!

      Διαγραφή
  11. Καλη μέρα σου καλή μου φίλη.
    Πιστεύ πως πολύ σωστά έδωσες το σωστό.
    Ειλικρινά μου αρέσει ο τρόπος που άλπωσες την ιστορία σου.
    Νάσαι καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα, Ντένη!
      Μακάρι... Με χαροποιεί πολύ αυτό που είπες.
      Να είσαι καλά κι εσύ, καλό υπόλοιπο Κυριακής!

      Διαγραφή
  12. Ανώνυμος17/4/16, 2:50 μ.μ.

    Ελλη μου συνέχισες κορυφαία κι εσύ το διήγημα!!! Μπράβο σου!! Να πω την αλήθεια δεν ήθελα να βγει τόσο στριγγλίτσα η Τούλα γιατί είχε δείξει αρκετά δείγματα προστατευτικότητας μπρος στην Κατερίνα, αλλά τι να γίνει!!! :)))
    Πάντως παιδιά η παρέα είναι φαν του μυστηρίου!!! Τόσες ανατροπές, τόσες αποκαλύψεις κι ακόμα είναι θολό το τοπίο!! Ανυπομονώ για την συνέχεια!!! Φιλάκια πολλά κοπέλα μου και καλή Κυριακή!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αναγκαστικά βγήκε στριγγλίτσα... είχε ήδη αναφερθεί στην αρχή ότι οι δύο αδελφές δεν τα πήγαιναν καθόλου καλά μεταξύ τους. Και ότι η Σοφία δεν συμπαθούσε καθόλου τη θεία της, ότι δεν είχαν επαφές. Κάτι σοβαρό λοιπόν είχε γίνει μεταξύ των δύο αδελφών, αν δεν ήταν αυτό θα έπρεπε να είναι κάτι άλλο...
      Ναι, φαίνεται ότι η παρέα τα πάει πολύ καλά με τα μυστήρια!
      Φιλιά κι από εμένα, Μαριλένα μου, καλό υπόλοιπο Κυριακής!

      Διαγραφή
  13. Κατέβαινα ,κατέβαινα και δεν σε έβρισκα!! Περασα ενα φιλάκι να σου δώσω ενα γειά να σου πω και φευγω τρέχοντας.......Εγώ για άλλα είμαι ...... Καληνύχτα μικρή μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έχεις δίκιο, αυτή δεν είναι ανάρτηση, είναι σιδηρόδρομος!
      Φιλάκι κι από εμένα, να είσαι καλά και να περνάς όμορφα!
      Καλό ξημέρωμα!

      Διαγραφή
  14. μου άρεσε πάρα μα πάρα μα πάρα πολύ η συνέχεια
    και ανυπομονώ να δω το επόμενό σας βήμα
    και οδευουμε προς την τελικη ευθεια
    και τοσο με ξεσηκωνει ολο αυτο
    συγχαρητηρια σε ολους

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οδεύουμε...
      Κι εγώ ανυπομονώ να δω τη μετέπειτα πορεία του.
      Να είσαι καλά, Κική μου, φιλιά!

      Διαγραφή
  15. Έλλη μου εσύ πολύ καλα την εξέληξες την ιστορια..χρησιμοποιησες πολλα γεγονοτα .. και πολύ ωραία προχωρησες για να δουμε πως θα τα καταφερει η Ρένα μας και δεν είμαι και τόσο σιγουρη για μενα .. θα προσπαθησω.. να δω πως θα εξελιχτει πρέπει να ξεδιαλύνουν τα πραγματα και να έχει ενα τελος.. αλλα τι τέλος; για να δούμε..!! φιλακιααα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μακάρι να τα κατάφερα καλά, χαίρομαι που το πιστεύεις!
      Κι εσύ μια χαρά θα τα πας, μην αγχώνεσαι. Θα σου δώσει πάσες η Ρένα.
      Φιλιά πολλά και καλές εμπνεύσεις να έχεις!

      Διαγραφή
  16. Με μεγάλη καθυστέρηση (αλλά πολλή αγωνία), ήρθα και διάβασα τη συνέχεια της Σοφίτας.
    Να σε συγχαρώ, καταρχάς, για τον τρόπο που περιέγραψες την παθογένεια της Τούλας (κλείνοντας τα ανοικτά κομμάτια του παζλ της προσωπικότητάς της).
    Αυτή τη γυναίκα, τελικά, δεν μπόρεσα να την αντιπαθήσω...
    Πιόνια, βεβαίως, οι χαρακτήρες -όχι όλοι, όμως. Οι επιστολές, ευρηματικές και, βεβαίως, διαφωτιστικές! Οδηγήθηκα σε κάποια συμπεράσματα...

    Άψογη η "παρτίδα" σου, Έλλη!
    Μπράβο!

    Καλό βράδυ να έχεις και, εύχομαι καλή συνέχεια στη Ρένα που παραλαμβάνει γερή σκυτάλη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια, Νατάσα!
      Ούτε εγώ την έχω αντιπαθήσει, και έτσι όπως εξελίσσεται η ιστορία, η Τούλα αποδεικνύεται μια τραγική φιγούρα. Για πολλά μάλλον δεν ευθύνεται η ίδια.
      Έχεις δίκιο ότι οι χαρακτήρες δεν είναι όλοι πιόνια. Υπάρχουν κάποιοι που κινούν τα νήματα (υπογείως) και διαμορφώνουν την παρτίδα.
      Καλό βράδυ επίσης και να είσαι καλά!

      Διαγραφή
  17. Συγκλονιστική και καλογραμμένη η συνέχεια που έγραψες Έλλη μου. Έδωσες σιγά σιγά απαντήσεις στα θέματα που είχαν ανοιχτεί στα προηγούμενα επεισόδια.
    Άραγε πως θα νιώθει τώρα η Σόφη με την ψυχική αρρώστια της Τούλας; Η συνέχεια θα δείξει...
    Συγχαρητήρια για την δική σου συγγραφή!
    Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Μη διστάσετε να μου πείτε τη γνώμη σας... Χαίρομαι πάντοτε την επικοινωνία μαζί σας!

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...