Δευτέρα 10 Φεβρουαρίου 2014

Frankenstein tale(s), Η συνέχεια...



Ψυχή. Ξημερώνει κι εκείνος πρέπει να ξεφορτωθεί το άψυχο σώμα χωρίς να τον αντιληφθούν. Κάτω από το κεφάλι του νεκρού οι κηλίδες αίματος έχουν ποτίσει το χώμα κι οι υγρές τούφες των μαλλιών του ξεπροβάλλουν σαν βδέλλες έτοιμες να ρουφήξουν το πηχτό αίμα. Σέρνει το πτώμα από τα πόδια. Μπροστά του ο τοίχος στάζει ακόμα λίγες σταγόνες από το κόκκινο υγρό. Σταματά και συνειδητοποιεί ότι τον παρακολουθεί μια γάτα που ξεπρόβαλε από το σκοτεινό στενό. Οι παλάμες του έχουν ιδρώσει. Αφήνει απότομα τα νεκρά μέλη να χυθούν άχαρα στο χώμα.
Πιέζει το στόμα του στο εσωτερικό του αριστερού του αγκώνα και σφίγγει τα δόντια, σχεδόν πονάει, αλλά στέκεται αδύνατον να κρατήσει το κρασί που έπιναν μαζί μέχρι πριν λίγες ώρες και αναπόφευκτα αδειάζει το περιεχόμενό του στομαχιού του, ένα δύσοσμο μίγμα από κρασί, σάλια και φιστίκια, στη δεξιά σόλα του παπουτσιού.
Το κεφάλι του βαρύ. Ζαλίζεται. Χάνει την ισορροπία του προσπαθώντας να αποφύγει τον εμετό του. Σκουπίζει τα βρώμικα γένια και απομακρύνει τον ιδρώτα από το μέτωπο και τον σβέρκο. Οι ανάσες του, κοφτές και συνεχόμενες προδίδουν την μακάβρια πράξη του. Κανείς δεν θα πιστέψει ότι επρόκειτο για ατύχημα. Η γάτα συνεχίζει και τον παρακολουθεί επίμονα. Με μάτια ορθάνοιχτα, καταπράσινα. Είναι βέβαιος ότι εκείνη αποφεύγει να τα ανοιγοκλείσει μην τυχόν και της ξεφύγει. Κι η γάτα κοιτάζει πότε το ακίνητο σώμα και πότε αυτόν με το ίδιο πάντα βλέμμα που υπνωτίζει. 
Αν μπορούσε θα έφτυνε και την γλώσσα του για να ξεφορτωθεί την αηδιαστική πικράδα που πλημμυρίζει τον ουρανίσκο του. (Μαριλένα)

*****

     Στο κεφάλι του βαράνε σφυριά. Κάτι που δεν κολλάει πολύ με την κατάσταση που ζει, τον ταράζει. «Μα, τι στο καλό;» Ανοίγει τα μάτια του και κοιτάζει γύρω του τους τέσσερις τοίχους του δωματίου. Ο θόρυβος έρχεται απ’ το διπλανό διαμέρισμα. Συνειδητοποιεί πως κοιμόταν. Ένας αναστεναγμός ανακούφισης βγαίνει απ τα σωθικά του. Τι περίεργο όνειρο, αναρωτιέται.
Θυμάται τι μέρα είναι και αρχίζει να ετοιμάζεται με γρήγορους ρυθμούς αλλά με προσοχή σε κάθε λεπτομέρεια. Είναι η μέρα που θα δει την κόρη του. Έχει να την δει δύο εβδομάδες, έτσι αποφάσισε το δικαστήριο. Αυτός ο χωρισμός του κόστισε την ίδια του τη ζωή. Από τότε είναι ένας ζωντανός-νεκρός που περιμένει να περάσουν οι μέρες για να την δει και αυτό με επίβλεψη!  Είπαν πως ήταν επικίνδυνος για την οικογένεια του, πως τους έκανε κακό αλλά εκείνος δεν θυμάται τίποτα από αυτά που τον κατηγορούν.
Το μόνο που ξέρει είναι πως την αγαπά πολύ και θα έκανε τα πάντα για εκείνη. Βάζει το καλό του, καθαρό κοστούμι ενώ τρελές σκέψεις περνούν απ το μυαλό του. «Όχι» μονολογεί, «έτσι θα την χάσω για πάντα». Φορά τα γυαλισμένα του παπούτσια και χτενίζει με μανία τα μαλλιά του. Πολύ σχολαστικά κοιτάζεται στον καθρέπτη πριν φύγει. Όλα πρέπει να είναι τέλεια, σκέφτεται. Τίποτα δεν πρέπει να φανερώσει τον πόνο του.
Φτιάχνει ένα γρήγορο σάντουιτς και βγαίνει από το σπίτι. Συνήθως δεν τρώει τίποτα το πρωί και θυμάται πως είχε βουρτσίσει τα δόντια του αλλά έχει μια άσχημη πικρίλα στο στόμα του που επιμένει….(Κατερίνα)

*****

Το σάντουιτς κάνει το στομάχι του να ανακατεύεται, ενώ η πικρίλα δε φεύγει με τίποτα.
Ξεκλειδώνει το αυτοκίνητο και κοντοστέκεται νιώθοντας περίεργα. Σαν να τον κοιτούν.
Γυρνάει αργά και αντικρίζει τα καταπράσινα μάτια μιας γάτας. Καρφώνονται σαν μαχαίρια στο μυαλό του, σκαλίζοντάς το με άγριες διαθέσεις.
Όλα  γύρω του μπερδεύονται και ζαλίζεται. Παίρνει βαθιές ανάσες και μπαίνει στο αυτοκίνητο, με τη σκέψη στην κόρη του. Στην μονάκριβή του, που δεν τον αφήνουν να πλησιάσει χωρίς επίβλεψη.
Φτάνει στο σπίτι που έμενε μέχρι πριν λίγο καιρό και χτυπάει το κουδούνι.
Του ανοίγει μια άγνωστη γυναίκα. Συγκρατεί τον εαυτό του, τα συναισθήματά του, τη χολή του, μέχρι που τα μάτια του καρφώνονται στα δικά της και η ανάσα του κόβεται.
Πράσινα, σαν της γάτας, σκέφτεται. Γιατί αυτό έχει τόση σημασία;
Εκείνη προσπαθεί να είναι ευγενική, αλλά είναι ψυχρή. Του εξηγεί τον ρόλο της και πηγαίνει να φέρει το παιδί.
Κοιτάζει γύρω του και παρατηρεί με πόνο, πως όλες οι φωτογραφίες που απεικόνιζαν τους τρεις τους λείπουν. Το «τέλος» καρφώνει τα δόντια του στην ψυχή του.
Αρχίζει να τρέμει για άλλη μια φορά, αλλά η φωνούλα της Ελένης που τρέχει ήδη στην αγκαλιά του, τον τραβάει την τελευταία στιγμή από την άβυσσο.
Τη σηκώνει ψηλά και χώνει το πρόσωπο στο λαιμό της να μυρίσει την λατρεμένη μυρωδιά.
Μια άλλη μυρωδιά μεταλλική προσπαθεί φευγαλέα να εισχωρήσει στα ρουθούνια του, αλλά τη διώχνει. Μια μυρωδιά εφιάλτη.
Χαϊδεύει  τρυφερά το πρόσωπο και τα μαλλιά του παιδιού και τότε βλέπει τους λεκέδες γύρω από τα νύχια του. (Μαρία)

*****

Έντονο ρίγος τον διαπερνά και οι χτύποι της καρδιάς του δυναμώνουν. Προσπαθεί να βάλει σε μια τάξη το μυαλό του και η εικόνα της κόρης του τον επαναφέρει στην πραγματικότητα. Δεν πρέπει να χάσω τον εαυτό μου, σκέφτεται, όχι τώρα. 
Τον ρωτά που ήταν όλο το βράδυ που του τηλεφωνούσε. Σαστίζει. Είχε βγει μια βόλτα μέχρι το κοντινό δάσος της περιοχής του, να αδειάσει το μυαλό του από τις κακές σκέψεις. Συνάντησε έναν γνωστό του και το μόνο που θυμάται, πως ήπιαν πολύ. Από εκεί και πέρα το απόλυτο σκοτάδι μέχρι που ξύπνησε από τον εφιάλτη. Τα χάπια που του έδωσε ο γιατρός τελικά δεν τον βοηθούν, διαπίστωσε. Ψέλλισε μια δικαιολογία, την φίλησε κι έφυγε βιαστικά χωρίς να κοιτάξει πίσω του. Όχι γιατί φοβόταν μήπως καταλάβουν την αναστάτωσή του αλλά γιατί ένιωθε ακόμα το έντονο βλέμμα εκείνης της γυναίκας να τον διαπερνά. 
Οδήγησε βιαστικά προς το δάσος και ταυτόχρονα καθάριζε τα χέρια του. Ίσως το σημείο εκείνο που καθόταν χθες να του θύμιζε τι συνέβη. Το κεφάλι του κόντευε να εκραγεί μέχρι που άκουσε τις σειρήνες. Περιπολικά και ασθενοφόρο βούϊζαν ασταμάτητα. Ένας αστυνομικός έκανε νόημα σε όλα τα αυτοκίνητα πως δε μπορούν να περάσουν από το δρομάκι που οδηγεί προς το δάσος. Κατέβασε το παράθυρο και ρώτησε έναν ηλικιωμένο περαστικό αν γνώριζε κάτι. " Τι να σου πω άνθρωπέ μου. Φόνος είπαν. Αμερική γίναμε πια. Γύρνα πίσω, θα διακόψουν λένε την κυκλοφορία για αρκετή ώρα."
     Κάνοντας απότομα όπισθεν, ένας δυνατός θόρυβος ακούστηκε από το πορτ μπαγκαζ..
  Προμηνύεται δύσκολη μέρα.. Και οι δυνάμεις του έχουν ήδη αρχίσει να τον εγκαταλείπουν...  (Κατερίνα Β.)

*****

«Θα πρέπει να χάσατε τις αισθήσεις σας την ώρα που οδηγούσατε.
Ευτυχώς, ήσασταν ακινητοποιημένος κι έτσι αποφύγατε τα χειρότερα».
«Πού βρίσκομαι;» ρώτησε ξέπνοα την ασπροντυμένη γυναίκα που του έπαιρνε το σφυγμό.
Δεν τον άκουσε. Στ’ αυτιά της είχε τα ακουστικά του πιεσόμετρου.
Θα πρέπει να ήταν ανησυχητική η πίεση, γιατί κάρφωσε απότομα τη ματιά της πάνω του. Δυο καταπράσινα σμαράγδια, ένιωσε να τον συνθλίβουν. Κάπου είχε ξαναδεί αυτά τα μάτια. Ήταν αδύνατον όμως να ανακαλέσει τη μνήμη του.
- Άγιο είχατε! Ξέρετε… περάσατε ένα λιποθυμικό επεισόδιο. Αν δεν σας έφερνε εγκαίρως ο φίλος σας στο πρώτο ιατρείο που βρέθηκε μπροστά του, ίσως και να μην ζούσατε. Θα’πρεπε να είχατε υποψιαστεί ότι κάτι τρέχει με την καρδιά σας, απ’ τη δυσχρωμία στα δάχτυλά σας. Δείτε… Είναι σχεδόν μπλε το περίγραμμά τους… Σας έχω γράψει μια σειρά εξετάσεων. Δυστυχώς , πέρα απ’ τις πρώτες βοήθειες, δεν μπορώ να προσφέρω περισσότερα. Θα πρέπει να πάτε κατευθείαν νοσοκομείο!»
- Συγνώμη… είπατε πως μ’ έφερε ένας φίλος... Μα εγώ ήμουν μόνος. Είμαι σχεδόν βέβαιος...
- Έχετε προφανώς κενά μνήμης απ’ το ισχυρό σοκ που περάσατε. Σας έφερε ένας ηλικιωμένος, με μακριά γένια και αρκετά... απεριποίητος. Ήταν πολύ ταραγμένος και σας έσερνε σχεδόν απ’ τα πόδια.
- Μα ... δεν είναι νεκρός;
- Όχι για όνομα του Θεού! Πώς σας ήρθε αυτό; 
- Άκουσα κάτι σειρήνες στην περιοχή... Νόμιζα ότι του συνέβη κάτι...
- Λέτε για το ατύχημα που έγινε το πρωί; Μα όχι, πώς το συνδυάσατε; Μια γυναίκα βρέθηκε νεκρή. Μάλλον πρόκειται για αυτοκτονία… (Μαρία)

*****

.......είπε η γιατρός και βγήκε από το δωμάτιο, ένα λευκό βορινό δωμάτιο, μ' ένα μεγάλο παράθυρο στη μέση και θέα στο δρόμο. Σουρούπωνε και τα φώτα της μικρής πόλης άναβαν σιγά σιγά. "Αυτοκτονία;" σκέφτηκε μόλις έμεινε μόνος κι έπειτα μια τρελή σκέψη άρχισε να ζυμώνεται στο μυαλό του. Δίπλα στο σιδερένιο κρεβάτι, επάνω σε μια καρέκλα, είδε το πανωφόρι του. Με λίγη προσπάθεια σηκώθηκε από το κρεβάτι.    
- Πως είστε; Νιώθετε καλύτερα; ρώτησε η γιατρός από το γραφείο της, στο διπλανό δωμάτιο.
- Ναι, σας ευχαριστώ πολύ, είμαι λίγο καλύτερα, αλλά επειδή με ανησύχησαν τα λόγια σας λέω να ακολουθήσω τη συμβουλή σας και να πάω στο κοντινότερο νοσοκομείο.
- Να σας καλέσω ένα ταξί;
- Ω, μα για όνομα του Θεού, είστε πολύ ευγενική, αλλά πιστέψτε με, νιώθω καλά για να μπορέσω να αναζητήσω ένα ταξί μόνος μου. Θα μου επιτρέψετε όμως να περάσω μια από τις προσεχείς ημέρες, να σας δώσω κάποια χρήματα για τις φροντίδες σας. Βλέπετε, δεν βρήκα επάνω μου πορτοφόλι.
- Ούτε που να το σκέφτεστε! Έκανα απλά το καθήκον μου. Να πάτε στο καλό και να προσέχετε. Αν σας βγάλει κάποτε ο δρόμος, περάστε μόνο να μου πείτε για τις εξετάσεις που σας έγραψα. Εύχομαι να πάνε όλα καλά" είπε, καρφώνοντας επάνω του ένα σμαραγδένιο βλέμμα.
Όταν βγήκε στο δρόμο είχε πια νυχτώσει. Το κρύο ήταν τσουχτερό και σήκωσε το γιακά του παλτού του. Αλήθεια, τι είχε συμβεί άραγε και που να βρισκόταν το αυτοκίνητο του; Κανονικά θα έπρεπε να πάει στην αστυνομία, να ζητήσει να τον βοηθήσουν εκείνοι για να το αναζητήσει.
"Θα ήσουν τρελός!" μουρμούρισε στον εαυτό του, με ένα παγωμένο γέλιο. Κοίταξε γύρω του. Στο βάθος διέκρινε την εκκλησία με το μεγάλο ρολόι. Δεν άργησε να προσανατολιστεί. Πέρασε μέσα από τα σκοτεινά πλακόστρωτα στενά, που οδηγούσαν στο πάρκο. "Έπιστρέφω"! σφύριξε. 
Ο δολοφόνος γυρίζει πάντα στον τόπο του εγκλήματος....... (Petra)


*****

… λένε - αρκεί βέβαια να μπορείς να ανακαλέσεις αν όντως έχεις σκοτώσει άνθρωπο.
Το άψυχο κορμί τον στοίχειωνε. Ίσως το όνειρο, να μην ήταν όνειρο τελικά.
Ξεφύσηξε οργισμένος. Για όλα έφταιγαν τα χάπια…  Έπρεπε πάση θυσία να θυμηθεί τι είχε γίνει εκείνο το βράδυ. Και οπωσδήποτε να μη μπλέξει με την αστυνομία στο μεταξύ.
Πλησίαζε στο πάρκο, σαν σκιά μέσα στη νύχτα, όταν πίσω του, μια κόρνα αυτοκινήτου έσκισε βίαια τη σιγαλιά. Αναπήδησε και στράφηκε. Τα φώτα τον τύφλωσαν και ενστικτωδώς, σήκωσε ψηλά τα χέρια του.
Μεμιάς, τα φώτα έσβησαν.
«Τι παιχνίδια μου παίζει πάλι το μυαλό μου;» αναρωτήθηκε.
Ήταν το αυτοκίνητό του. Πριν το συνειδητοποιήσει καλά-καλά, η πόρτα άνοιξε και μια κοπέλα όρμησε πάνω του. Δεν την είχε ξαναδεί.
«Σε έψαχνα παντού!» του είπε. «Μέχρι και στο δάσος πήγα. Εκεί βρήκα το αυτοκίνητο, τα κλειδιά σου στην άσφαλτο… κι εσύ άφαντος. Το πήρα για να έρθω εδώ να περιμένω, ήξερα πως κάποια στιγμή θα ξαναγυρνούσες. Για να το τελειώσεις».
«Ποια είσαι;»
Η κοπέλα θορυβήθηκε.
«Τι; Δεν με θυμάσαι;»
Εκείνος έγνεψε αρνητικά.
«Μετά από όλα αυτά που έγιναν; Που κάναμε; Πώς είναι δυνατόν; Τι έχεις πάθει;»
Τώρα την κοίταζε σαν χαμένος.
«Σύνελθε, δεν έχουμε καιρό» του είπε. «Κινδυνεύουμε! Έλα μαζί μου».
Τον τράβηξε προς το πορτ-μπαγκάζ και το άνοιξε.
«Κοίτα!» του είπε.
Όλα ήταν άνω-κάτω, πασαλειμμένα με ξεραμένο αίμα. Στο βάθος υπήρχε ένα φτυάρι. Δεν θυμόταν να το είχε βάλει εκεί. Μπροστά κειτόταν ένα μενταγιόν: το μισό μιας μεταλλικής καρδιάς, με χαραγμένο πάνω της το γράμμα Κ.
Μια μνήμη αναδύθηκε από το πουθενά… Η κόρη του φορούσε ένα ολόιδιο μενταγιόν. Μια μισή καρδιά. Μα πάνω της είχε χαραγμένο το δικό της αρχικό: Ε.
Από πού τη βρήκε; Και σε ποιον ανήκε το κομμάτι που βρισκόταν στο πορτ-μπαγκάζ του; (Έλλη)


Η  έξυπνη, ενδιαφέρουσα και πολύ δημιουργική ιδέα αυτού του (συγγραφικού) παιχνιδιού, ανήκει στη Μαριλένα. Το παρακάτω κείμενο της Μαριλένας εξηγεί τι σημαίνει Frankenstein tale(s) και ποιοι είναι οι κανόνες:

«Ήρθε η ώρα για το παιχνίδι μας, λοιπόν! Frankenstein tale(s), που σημαίνει γράφουμε μια κοινή ιστορία που πηγαίνει από blog σε blog, η οποία είναι συρραφή πολλών μικρών ιστοριών. Όπως το ”αγαπημένο” τέρας του Βίκτορ Φρανκενστάιν που υπήρξε συρραφή από πολλά και διαφορετικά μέλη πτωμάτων! Μέχρι να καταλήξει στο τέλος της, κανείς μας δεν θα ξέρει ποιο θα είναι αυτό! Έλαβαν συμμετοχή 14 bloggers και με την σειρά που άφησαν σχόλιο στη σχετική ανάρτηση/πρόσκληση, θα εξελίσσεται η ιστορία μας μέχρι το τέλος της. Ο καθένας έχει στη διάθεσή του έως 3 μέρες να αναρτά την συνέχεια της ιστορίας όταν φτάνει η σειρά του, με όριο έως 250 λέξεις».

Τα blogs που συμμετέχουν είναι τα εξής:

Μαριλένα από http://marilenaspotofart.wordpress.com/
Κατερίνα από http://apopsitexnis.blogspot.gr/
Μαρία από http://toapagio.blogspot.gr/
Αριστέα από http://princess-airis.blogspot.gr/
Κάτια από http://katitimou.blogspot.gr/
Πηνελόπη από http://pineliapin.blogspot.gr/
Μιράντα από http://m-belladonna.blogspot.gr/


Την ιστορία θα συνεχίσει η Αριστέα, από το http://princess-airis.blogspot.gr/


Καλή συνέχεια!!


51 σχόλια:

  1. Ανώνυμος10/2/14, 9:07 μ.μ.

    Αααααααααα!!! Θα με αποκουζουλάνετε!!!!!!!!
    Ελλη μου έγραψες!!!!!! Βρε δεν την γλιτώνει τη μπουζού ο καημενούλης!!!!!
    Χαχαχαχα!!! Εξαιρετική συνέχεια!! Μπράβο!! Και νέοι παίχτες εν όψει!!!! Αυτά είναι!!! Αντε Αριστάκι!!!! Μπουγιουρούμ!!!!! Χαχαχαχα!!!!
    Φιλάκια πολλά κοπέλα μου!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μην παίρνεις κι όρκο Μαριλένα μου! :))) χιχιχιχιχιχιι !

      Διαγραφή
    2. Ανώνυμος10/2/14, 9:19 μ.μ.

      Ωχ ωχ!!!! Που να ξερε τι τον περιμένει!!!!!!
      χιχιχιχι!!!!

      Διαγραφή
    3. :)))))
      Χεχεεεε...!!! Καλά, μιλάμε, το καταδιασκέδασα!! Μπράβο βρε Μαριλενάκι για την ιδέα σου!!
      Αριστέα, κράτα γερά!!!!

      Διαγραφή
  2. ποτε το γραψες εισαι απιστευτη γλυεκια μου Ελλη !!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σήμερα το απόγευμα!! Στη βράση κολλάει το σίδερο... σήμερα το πρωί παρέλαβα το κομμάτι της Πέτρας!

      Διαγραφή
  3. Ωχ Παναγία μου!!!!!
    Κάνω το σταυρό μου!
    Αλλά Έλλη μου ....υποκλίνομαι! ( κι αν το δει το κανελλάκη μου θα λυθούμε ομαδικώς στα γέλια με τούτη την υπόκλιση... θα πάθω λουμπάγκο στο τέλος)

    Πόσο χαίρομαι για αυτή την πάσα που προς το παρόν δεν ξέρω ΤΙ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΝΩ!!!!
    Αλλά ξέρεις... ΛΑΤΡΕΥΩ τις προκλήσεις !!!
    Ετοιμαστείτε ! Αλλά για μεθαύριο!
    Ματς μουτς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχαχαχαχα!!! Ελπίζω να μη με κυνηγάς τώρα, ε;
      Μόνος του θα βολοδέρνει ο καημένος;
      Καλή συνέχεια, γλυκιά μου!!!
      Περιμένω πώς και πώς να υποκλιθώ με τη σειρά μου! Γιατί θα υποκλιθώ, αυτό είναι σίγουρο...
      Μάκια!

      Διαγραφή
  4. Ναιιιιιιιιιιιιιιι!!!!
    Είμαι τόσο χαρούμενη που χρησιμοποίησες το πορτ παγκάζ μου που όλες απέφυγαν!! :P
    Καλά έχουμε ξεφύγει τελείως αλλά μ'αρέσει!!!
    Τέλεια συνέχεια έδωσες, μας άναψες τα αίματα!!
    Για πάμε Αριστέα για πάμε!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το είχα βάλει στο μάτι το πορτ-μπαγκάζ σου... όχι που θα το άφηνα!! Παρακαλούσα μόνο να μην το χρησιμοποιήσει η Πέτρα...
      :))))
      Εμείς μια χαρά είμαστε, ο ήρωάς μας έχει ξεφύγει... Ανυπομονώ να δω τι θα τον βάλει να κάνει η Αριστέα!
      Φιλιά!

      Διαγραφή
  5. Ήρθα τρέχοντας από τις Πέτρας να δω τι απέγινε ο δολοφόνος,γιατί μην μου πείτε ότι δεν είναι δολοφόνος!
    Θα σκάσω από το κακό μου!
    Αφού τον είδα να σέρνει το άψυχο κορμί από τα ποδάρια!
    Ελλη,πας να μου τον βγάλεις ψυχοπαθή και αυτό δεν μου αρέσει!
    Εναποθέτω τις ελπίδες μου στην Αριστέα!
    Τις φιλούρες μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. και εγω σκιαζομαι λιγο Χριστινακι μου ειναι δεν ειναι θα γίνει δολοφονος που θα παει θα παρει σχημα το τερατίδιο ... φιλια

      Διαγραφή
    2. Α, κορίτσια, δεν ξέρω τι είναι!!!! Αφού δεν θυμάται κι αυτός ο έρμος, δεν μας βοηθάει...
      Τον βλέπω να καταλήγει με διπλή προσωπικότητα στο τέλος...
      Κάτια, ακόμα γελάω με το "τερατίδιο"... χαχαχα!!
      Όπως και να έχει...
      ΑΡΙΣΤΕΑ ΖΕΙΣ - ΕΣΥ ΜΑΣ ΟΔΗΓΕΙΣ!!!
      Χαχαχαχα!!
      Φιλάκια!

      Διαγραφή
  6. Έλλη μου έκανες την ανατροπή με τη συνέχεια σου. Νέα στοιχεία και πρόσωπα. Και μισές καρδούλες... Πολύ ενδιαφέρουσα τροπή πήρε η ιστορία.

    Αριστέα, έχεις να τακτοποιήσεις ένα φτυάρι, κάτι ξεραμένα αίματα, μια καρδούλα κομμένη στη μέση, κάποια που είχε κάνει κάτι με τον ήρωα, που όμως αυτός δεν το θυμάται και δυο αρχικά γράμματα... Απλά πράγματα!...
    Άμα βγάλεις άκρη, θα σου κάνω υποκλίσεις μέχρι τελικής πτώσης!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι αφού τα τακτοποιήσει όλα αυτά η Αριστέα, μετά τη βλέπω να ανηφορίζει από τον Πύργο για να "τακτοποιήσει" κι εμένα...

      Απλά πράγματα είναι!! Όποιος έχει το μολύβι/στυλό/πληκτρολόγιο, έχει και τη δύναμη!!! Ό,τι θέλει κάνει!!
      Φιλιά!

      Διαγραφή
    2. Μαρία μου...κλαίω από τα γέλια!!!
      Έχω παραλάβει τη σύνθεση τούτη και την κοιτάζω πόση ώρα!
      Πάντως δεν θα ήθελα να είμαι στη θέση της Κικής!
      Με τίποτα!

      Ο θεός να βάλει το χέρι του!
      Φιλιά!
      Καλό ξημέρωμα!

      Διαγραφή
    3. Έλα, πες... να ξεκινήσω να ψάχνω μέρη να σου κρυφτώ;
      Ε; Ε;

      Διαγραφή
  7. Να το και το πορτ μπαγκάζ...δεν θα μπορούσε να μην ξαναεμφανιστεί...και πως το εμφάνισες όμως!!...μες στα στοιχεία!!!
    Μπράβο Έλλη μου...νομίζω πως πια σε κάθε "επεισόδιο" η αγωνία κορυφώνεται!!
    Φιλιά πολλά και καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ε, μα... κάτι έκανε "ντουπ-ντουπ" εκεί μέσα!!! Να μη δούμε τι ήταν;;
      Φιλάκια Μαρία μου, καλή σου εβδομάδα!

      Διαγραφή
    2. Να δούμε αν θα ξανανοίξει σύντομα, γιατί η Αριστέα μας το έκανε όνειρο το δικό σου άνοιγμα...όλο ανατροπές η ιστορία!!

      Διαγραφή
    3. Ναι, χαχαχα!! Δεν άντεξε... έφερε τα πάνω-κάτω πάλι!!

      Διαγραφή
  8. Έλλη μου εσύ του έδωσες καινούργια σπίθα, πρόσθεσες καινούργια πράγματα και το συνέδεσες υπέροχα με τα προηγούμενα.
    Καλή συνέχεια στις επόμενες.
    Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το προσπάθησα... έχω από την αρχή που κρατάω σημειώσεις!!!! Αλλιώς θα είχα χάσει το μπούσουλα!
      Εμείς πάμε να ανταγωνιστούμε τον Στίβεν Κινγκ εδώ πέρα...
      Καλή συνέχεια να έχουν τα κορίτσια!
      Φιλάκια, Ελένη μου!

      Διαγραφή
  9. ;Όπα τι έγινε ρε κορίτσια δεν σας προλαβαίνω!Έλλη το απογείωσες του άλλαξες τον αδόξαστο και του έδωσες άλλη διάσταση!Ήταν που ήταν,τώρα παράγινε!Είναι ψυχάκιας?Έφαγε φτυαριά στο κεφάλι και του ρθε το αλτσχάιμερ?Άβυσσος η ψυχή του Φράνκι!!!Αριστέα κουράγιο,θα ξημερώσουν και πιο ήρεμες μέρες!χαχα.Ανυπομονώ για τη συνέχεια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είπαμε... στη βράση κολλάει το σίδερο!!! Ήταν για να το καθυστερώ;;
      Του άλλαξα τον αδόξαστο, διότι είμαι στο μέσον των 14ων... οπότε πρόσθεσα το κατιτίς, να μην κάνει κοιλιά η ιστορία και βαρεθείτε!!
      (κι αν δεν το κατάλαβες, δικαιολογούμαι τώρα, αχαχα!)
      Κι εγώ ανυπομονώ για τη συνέχεια!

      Διαγραφή
  10. Καλά είστε φοβερές!!!!Η κάθε μία συμπληρώνει με τον δικό της μοναδικό τρόπο αλλά δένουν όλα πολύ ωραία και πολύ...θρίλερ μιλάμε!!!!!!
    Μπράβο Έλλη μου!!
    Φιλί!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ωω!! Σ΄ευχαριστώ, Άμυ μου!
      Βγάλαμε όλες τον συγγραφέα ιστοριών τρόμου, που κρυβόταν μέσα μας... χεχε!!
      Φιλί κι από μένα!

      Διαγραφή
  11. καλά είναι απίθανη η εξέλιξη της ιστορίας!! είχα μείνει στης Κατερίνας (apopsi texnis) και διάβασα και τις υπόλοιπες τώρα με τη δική σου!!!! έχει πολύ αγωνία!!!! χε χε.. καλή εβδομάδα Έλλη μου, φιλάκια!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μπορεί να είναι και καλύτερα που διάβασες όλα τα... επεισόδια μαζεμένα!
      Τώρα όμως θα περιμένεις την Αριστέα μας...
      Ενώνω την αγωνία μου με τη δική σου! :)))
      Φιλάκια πολλά, καλή σου εβδομάδα!

      Διαγραφή
  12. Καλά είσαι απίστευτη!Να το εκδόσουμε, θα γίνει τρελό μπεστ σέλερ!Μπράβο και πάλι μπράβο!Πολύ ωραία εξέλιξη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ή που θα γίνει τρελό μπεστ-σέλερ, ή που θα μας πάρουν με τις ντομάτες...
      :)))
      Σ΄ευχαριστώ πολύ, Πινελιά μου!

      Διαγραφή
  13. και η αγωνια καλα κραττει!
    αναμενω τη συνεχεια λοιπον!
    συγχαρητηρια για τη συνεχεια που εδωσες Ελλη μου!
    ιδιαιτερα δυναμικη!
    φιλακια ποπλλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δυναμική δεν ξέρω, "συνεργατική" πάντως σίγουρα... Ο ήρωας βλέπεις απέκτησε συνεργάτιδα! Με την οποία μάλιστα έχει και προηγούμενα... Να δούμε τι θα κάνουν τώρα! Θα υπάρχει μεταξύ κατεργαρέων ειλικρίνεια;
      Φιλάκια πολλά και σε ευχαριστώ!

      Διαγραφή
  14. Ανατροπη στην ανατροπη!!! Θα μας πεθανετε μεχρι να τελειωσει βρε!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. "Μα πάνω της είχε χαραγμένο το δικό της αρχικό: "Ε"λλη!
    Θα σε έχουμε υπ' όψη μας για "φονιά" πάντως, γιατί δρας τόσο άμεσα, που δεν προλαβαίνουμε να πάρουμε ανάσα, ήρωες και "συγγραφείς"!! Αύριο στης Αριστέας. Καλή σου μέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαχα, μη μπερδεύεσαι..."Ε"λένη ήταν!!!! Δεν φταίω εγώ που τα ονόματα και των δυο μας ξεκινάνε με Ε...
      Ε, ναι λοιπόν! Το παραδέχομαι!! Κυκλοφορώ και οπλοφορώ!! (με το πληκτρολόγιο...)
      Ραντεβού στης Αριστέας! Φιλάκια πολλά!

      Διαγραφή
  16. θελώ και γωωωωωωωωωω!!!!Τελεια ιδεα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Μα αυτή η συνέχεια - θρίλερ παίρνει άλλη τροπή !!!! Είναι η δεν είναι δολοφόνος ο ψυχοπαθής ανήρ!!!
    Τέλεια η εξέλιξη Ελλη μου , το απογείωσες και εκεί που θα το πάρει και θα το σηκώσει είναι με την Αριστέα.....
    Φιλάκια πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαχαχαχα... ανυπομονώ να δω τι θα σκεφτεί το κεφαλάκι της!!
      Νικόλ μου; Πολύ ωραία η φωτό στο προφίλ σου!!!! Είσαι εσύ ή λάθος κατάλαβα;
      Σε φιλώ!

      Διαγραφή
  18. Καλησπέρα Έλλη και καλώς σε βρίσκω!
    Και νέα δεδομένα έρχονται στην ιστορία μας...πολύ ενδιαφέρον γίνεται το πράγμα σε συνδυασμό με αυτή τη γυναίκα μυστήριο και όλα αυτά τα στοιχεία κλειδιά...! Είμαι σίγουρη όμως πως η Αριστέα θα μας βγάλει ασπροπρόσωπους! :-)
    Τα φιλιά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα, Κατερίνα και καλώς ήρθες!
      Κι εγώ το ίδιο πιστεύω για την Αριστέα...
      Υπομονή όμως, γιατί έχουμε ακόμη δρόμο μπροστά μας και περιμένω κι άλλες ανατροπές να συμβούν!
      Να δούμε, θα λήξει άραγε κάποια στιγμή, ή θα καταλήξει ως "η ιστορία που δεν είχε τέλος;"
      Φιλιά!

      Διαγραφή
  19. Oτι θυμίζει,λίγο από Στέφεν Κίνγκ,είναι σίγουρο Ελλη μου!!Τό έδεσες τό όμορφα μέ τά κείμενα τών κοριτσιών!!Κυριολεκτικά,τό απογείωσες!!!Καλό βράδυ!!Φιλάκια!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Παρα-θυμίζει... και μιας και είμαι φαν του, φαντάζεσαι πόσο απολαμβάνω όλα αυτά τα "δολοφονικά" ένστικτα που ξεφυτρώνουν στην ιστορία!!
      Σ΄ευχαριστώ πολύ Δήμητρά μου για τα καλά σου λόγια! Φιλιά, καλό βράδυ επίσης!

      Διαγραφή
  20. Πολύ όμορφη η συνέχεια
    Φιλάκια ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Ανώνυμος12/2/14, 2:11 μ.μ.

    Χα χα. Δεν αντέχω άλλο να σας παρακολουθώ από ιστολόγιο σε ιστολόγιο! Από τη μία με παιδεύετε με τις τρελές συνέχειες της ιστορίας, από την άλλη ξεκαρδίζομαι με τα σχόλια.. Πόσο θα τραβήξει αυτή η βαλίτσα, κορτσόπουλά'μ; Χα χα χα. Φιλί γλυκό από Μελβούρνη :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. :)))))
      Και πού είσαι ακόμα, είναι αρκετά ακόμη τα ιστολόγια που συμμετέχουν!!!
      Θα τραβήξει πολύ... πού θα καταλήξει δεν ξέρουμε!!!
      Φιλί κι από μένα! Χάρηκα που πέρασες!

      Διαγραφή
  22. χαχαχα μου άρεσε το μονόγραμμα "Ε". Κανόνισε οι επόμενοι να δείχνουν εσένα! Μπράβο πολύ ωραία η συνέχεια που έδωσες. Έφυγα για την Αριστέα! Η αγωνία μεγαλώνει...! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Μπράβο Έλλη μου!!!!
    Είχες δεν είχες το έκανες ακόμη πιο θρίλερ!!!!!
    Δε φτάνει που φοβάμαι, συνεχίζω και διαβάζω τις συνέχειες!!!!
    Ποιό καλό κορίτσι θα βάλει happy end;
    Πολλά φιλιά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Μη διστάσετε να μου πείτε τη γνώμη σας... Χαίρομαι πάντοτε την επικοινωνία μαζί σας!

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...