Αρχέγονη μάχη (Παίζοντας με τις Λέξεις)

Έσερνε τα βήματά του στο δρόμο.  Άλλη μία μέρα σκληρής δουλειάς ως το βράδυ, άλλη μια μέρα δουλείας για λίγα ευρώ.

Οι αντοχές και η υπομονή του είχαν εξαντληθεί πια. Η συνεχής αναλγησία του κακόψυχου εργοδότη του τον είχε κάνει κουρέλι – και το χειρότερο;  Ήταν αναγκασμένος από τις συνθήκες να τον υποστεί και αύριο… και μεθαύριο. Για λίγα ευρώ. Προσβολές, πίεση, απανθρωπιά. Ατελείωτη σήψη της ψυχής.

Δεν ένιωθε καθόλου καλά σήμερα. Τα κουρασμένα βήματά του τον οδήγησαν σε ένα έρημο παγκάκι. Κανείς γύρω, μόνο εκείνος και οι σκέψεις του. Ένιωσε ξαφνικά τόσο οργισμένος, που η αίσθηση τον συνεπήρε. Κάθισε βαριά στο παγκάκι, κάτω από την κολόνα φωτισμού. Και αφέθηκε σε όσα δεν ήθελε να αφεθεί, αφέθηκε σε σκέψεις που δεν ήθελε να κάνει. Το σκεφτόταν καιρό, αλλά σήμερα ήταν σαν να μπήκαν μονομιάς όλα τα κομμάτια του παζλ στη θέση τους: ο μόνος τρόπος για να γλιτώσει, θα ήταν να τον σκοτώσει. Και μετά να σκοτωθεί.  Ο χαμός τους δε θα λυπούσε δα και κανέναν.

Άρχισε να σκέφτεται… να σκέφτεται…  και το βλέμμα του έγινε μολυβένιο και βαρύ, όπως ο ουρανός πριν την καταιγίδα.

Πίσω του και πίσω από το παγκάκι, στον πέτρινο τοίχο που φωτιζόταν από την κολόνα φωτισμού, δυο σκιές αναδύθηκαν από το πουθενά και στάθηκαν δίπλα στη δική του.  Η μία, αγέρωχη, άγγιξε με το χέρι της τη σκιά του στον ώμο και ξεδίπλωσε δυο μεγάλα φτερά: έμοιαζε με άγγελο. Η άλλη, δύσμορφη, ακούμπησε με τη μακριά, αγκαθωτή ουρά της τη σκιά του ανθρώπου που καθόταν στο παγκάκι, στο ύψος της καρδιάς. Έμοιαζε με δράκο αυτή η μορφή; Με κάτι άλλο; Κανείς δε θα μπορούσε να πει με σιγουριά.

Το βλέμμα του ανθρώπου έγινε μοχθηρό.  

Πίσω του, ο άγγελος και ο δράκος σταμάτησαν να ακουμπούν πάνω στη σκιά του. Ήρθαν αντιμέτωποι και ετοιμάστηκαν για μάχη. Ο άγγελος τίναξε τα φτερά του, ο δράκος σήκωσε την ουρά του σαν πελώριο σπαθί. Και η αρχέγονη μάχη ξεκίνησε ξανά, από εκεί ακριβώς όπου είχε σταματήσει.

Εκείνος σκεφτόταν… και οι σκιές πίσω του πάλευαν, μπλέκονταν, αναδιπλώνονταν, συσπειρώνονταν και ορμούσαν η μία στην άλλη ατελεύτητα. Η αιώνια μάχη επικράτησης του κακού έναντι στο καλό, του καλού έναντι στο κακό, μαινόταν πίσω του πάνω στον παλιό τοίχο.

Ο άνθρωπος στο παγκάκι ένιωσε σαν να πνιγόταν και έκλεισε σφιχτά τα μάτια του. Συνειδητοποίησε πως δεν άντεχε το βάρος αυτών των σκέψεων, δεν έπρεπε να σκέφτεται έτσι, δεν ήταν τέτοιος άνθρωπος. Δεν μπορούσε να αφαιρέσει τη ζωή από κανέναν. Άρχισε να κλαίει… κι όταν ηρέμησε, αποφάσισε πως όφειλε να αντέξει για άλλη μία φορά, για άλλη μία μέρα. Αποφάσισε να εναντιωθεί στη δυστυχία, αποφάσισε να ψάξει κάπου να βρει ένα φως, αποφάσισε να ξεφύγει από όλο αυτό το σκοτάδι.

Πίσω του, ο δράκος εξαφανίστηκε την ίδια στιγμή, το ίδιο απότομα όπως είχε αναδυθεί. Ο άγγελος πλησίασε τη σκιά του ανθρώπου, τον άγγιξε στους ώμους και με τα δυο του χέρια, τον τύλιξε στιγμιαία με τα φτερά του… κι έπειτα, εξαφανίστηκε κι αυτός.

"Everything has a reason. Everything on God’ s earth. 

Every moment of every day, the Devil waits for about an instant. 

As it is, it is always been. The Devil’s instant is our eternity".

Reverend Robert Gailen Orison (talking to Agent Scully), X-Files, season 7, episode 7  

"Όλα έχουν κάποιο λόγο. Τα πάντα στη γη του Θεού. 

Κάθε στιγμή κάθε μέρας, ο Διάβολος καραδοκεί για μια στιγμή. 

Έτσι όπως είναι, έτσι ήταν πάντα. 

Η στιγμή του Διαβόλου είναι η αιωνιότητά μας".

Αιδεσιμώτατος Robert Gailen Orison (μιλώντας στην Πράκτορα Σκάλυ), 

X-Files, 7ος κύκλος, επεισόδιο 7 

    Με την ιστορία αυτή έλαβα μέρος στο 5ο παιχνίδι "Παίζοντας με τις λέξεις" (2ος κύκλος), που έγινε στο ιστολόγιο της Φλώρας TEXNIS STORIES. 

  Οι πέντε λέξεις που έπρεπε να χρησιμοποιηθούν από όλους τους συμμετέχοντες, έχουν επισημανθεί μέσα στο κείμενο.

Βραβείο Συμμετοχής

  Στέλνω τις ευχαριστίες μου στη Φλώρα για τη φιλοξενία της ιστορίας μου, αλλά και σε όλους τους φίλους του ιστολογίου της, που αφιέρωσαν το χρόνο τους για να τη διαβάσουν και να τη βαθμολογήσουν.

   Αυτή τη φορά, αποφάσισα να στείλω μια "σκοτεινή" ιστορία... θα χαρώ αν μου πείτε τη γνώμη σας! 

******

* Η εικόνα που συνοδεύει το κείμενο αποτελεί συρραφή (δικής μου εμπνεύσεως) εικόνων που βρήκα στο Διαδίκτυο. Πηγές εικόνων: 1, 2, 3, 4, 5