Αέναο ταξίδι - 10ο Παιχνίδι "Παίζοντας με τις Λέξεις", στο "ΤΕΧNIS STORIES"

Αέναο Ταξίδι

Έβλεπε για ώρες τον ορίζοντα, χωρίς να τον βλέπει.

Ο ήλιος κύλησε στον ουρανό, χαμήλωσε, κατέβηκε. Βάφτηκε η φύση κοραλλί, έπειτα μενεξεδιά. Σκιές άρχισαν να δημιουργούνται. Γνώριμες, ω, πόσο γνώριμες. Οι φίλες του της νύχτας.

Εκείνος έβλεπε τις στιγμές της ζωής του να περνούν, χωρίς να τις βλέπει, χωρίς να τις ζει. Ταξίδευε ξαπλωμένος απέναντι από ένα σπασμένο παράθυρο, στο κέντρο του ενός και μοναδικού τοίχου που είχε απομείνει όρθιος στο ερειπωμένο, βρώμικο κτίριο.

Κάποια στιγμή, το βλέμμα του ξεθόλωσε. Είδε πως δεν ήταν μόνος στο ερείπιο, αλλά δεν μπορούσε να διακρίνει ποιοι άλλοι ήταν μαζί του. Τα χαρακτηριστικά τους συγχέονταν και οι φυσιογνωμίες όλων του φαίνονταν ίδιες. Αγριωπές, βρώμικες, ταξιδιάρικες, ταλαιπωρημένες, γερασμένες. Παραιτημένες.

«Εφιάλτες» μουρμούρισε και κοίταξε πάλι έξω. «Σας βαρέθηκα».

Θυμήθηκε την πρώτη φορά που αποφάσισε να δοκιμάσει. Ήταν μια απόφαση-σταθμός στη ζωή του, γιατί δε μπόρεσε να κάνει πίσω ποτέ, ποτέ δεν μπόρεσε πραγματικά να κατεβεί από τούτο το τρένο του παραλόγου, ποτέ δε μπόρεσε να εγκαταλείψει το καθημερινό του δρομολόγιο. Οι σταθμοί όπου το τρένο σταματούσε διαδέχονταν ο ένας τον άλλον, κάθε μέρα, πάντα με την ίδια σειρά: Ανάγκη, Αναζήτηση, Τρέξιμο, Χαρά, Προσμονή, Απόλαυση, Ταξίδι… Γκρεμός, Πτώση και Πόνος. Και πάλι από την αρχή… και πάλι… και πάλι…

Προσπάθησε μια φορά να κατεβεί από το τρένο -  το είχε αποφασίσει να αντέξει. Κατέβηκε έπειτα από το Σταθμό της Ανάγκης… και βρέθηκε μόνος, χωρίς να ξέρει πού να πάει, χωρίς να ξέρει ποια θα μπορούσε να γίνει η εναλλακτική του διαδρομή. Κανείς δεν ήταν δίπλα του, κανείς δεν τον πήρε από το χέρι, κανείς δεν του έδειξε το δρόμο. Είχε εγκλωβιστεί σε ένα αέναο δρομολόγιο, αλλά δεν είχε καταλάβει πότε ακριβώς αυτό συνέβη.

 Έψαξε, προσπάθησε να βρει διέξοδο. Και περπατώντας, βρέθηκε μπροστά στην αποβάθρα του σταθμού της Αναζήτησης. Κατάλαβε πως είχε κάνει το πρώτο βήμα, και παίρνοντας κουράγιο, την προσπέρασε. Περπάτησε ώρες, χωρίς να βρει άλλο σταθμό, μα ούτε και μια οδό διαφυγής. Κι όταν πια είχε απελπιστεί, βρέθηκε μπροστά στο Σταθμό του Πόνου. 

Τι πόνος. Ακόμη τον θυμόταν. Έκλαιγε, δεν όριζε το σώμα του. Καιγόταν, τρελαινόταν και προσπαθούσε να αντέξει. Πόσο; Όταν  το τρένο σταμάτησε ξανά μπροστά του, καλώντας τον σε ακόμη ένα δρομολόγιο, δεν μπόρεσε άλλο ν’ αντισταθεί στον πειρασμό και το πήρε. Έκτοτε, δεν προσπάθησε να κατεβεί ξανά. Έτσι κι αλλιώς, θα πάλευε μόνος.

Οι σκιές είχαν γίνει πιο έντονες τώρα. Σήκωσε ψηλά το βλέμμα του και αντίκρισε τον ουρανό, που στολιζόταν από ένα ολοστρόγγυλο, ασημένιο φεγγάρι. Δεν υπήρχε πια οροφή στο κτίριο, έτσι το φως του φώτιζε το βρώμικο, γεμάτο σκουπίδια χώρο και τις άλλες ανθρώπινες φιγούρες που ταξίδευαν με το δικό τους τρένο.

«Εκεί θέλω να πάω απόψε» είπε. «Στο φεγγάρι. Ίσως να είναι πιο όμορφα εκεί…».

Πήρε το βρώμικο κουταλάκι, έριξε με προσοχή τη σκόνη και έψαξε για τον αναπτήρα του. Άναψε με αυτόν ένα μισολιωμένο κερί, δεν ήθελε να τον τελειώσει. Πήρε τη σύριγγα, ανέβηκε στο σταθμό της Απόλαυσης και ξεκίνησε το Ταξίδι.

    Με την ιστορία αυτή είχα λάβει μέρος στο 10ο Παιχνίδι "Παίζοντας με τις Λέξεις" που είχε γίνει στο ιστολόγιο ΤΕΧNIS STORIES. Το Παιχνίδι ολοκληρώθηκε αρκετές ημέρες πριν, αλλά μόλις τώρα κατάφερα να σας παρουσιάσω την ιστορία με την οποία συμμετείχα. Όπως πάντα, οι λέξεις που έπρεπε να χρησιμοποιηθούν, έχουν επισημανθεί μέσα στο κείμενο. Στέλνω πολλές ευχαριστίες στους φίλους του ιστολογίου που αφιέρωσαν χρόνο να διαβάσουν την ιστορία μου... και στην φίλη μου Φλώρα, για την όμορφη φιλοξενία.

   Όσο εγώ γράφω αυτές τις γραμμές, η Φλώρα φιλοξενεί ήδη το 11ο Παιχνίδι "Παίζοντας με τις Λέξεις" στο ιστολόγιό της. Οι νέες ιστορίες έχουν κιόλας αναρτηθεί (ανώνυμα όπως πάντα)... και οι πέντε δοθείσες λέξεις (που έπρεπε να ενσωματωθούν στις ιστορίες από όλους τους συμμετέχοντες), ήταν οι παρακάτω:

ανατροπή, ευκαιρία, κοινωνία, τράπουλα, μύθος

  Οι ιστορίες που έχουν συγκεντρωθεί σε αυτό το Παιχνίδι, είναι 18. Αν θέλετε μπορείτε να επισκεφθείτε το ιστολόγιο ΤΕΧΝIS STORIES για να τις διαβάσετε και για να τις βαθμολογήσετε, έως και την Παρασκευή 28/6/13.

   Καλό απόγευμα Κυριακής σε όλους, να περνάτε όμορφα!