Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει... σε καλοκαιρινούς θησαυρούς θα οδηγήσει...

     Καλησπέρα σε όλη την παρέα!

    Ανατρεπτική και αντιδραστική από τη φύση μου... σας ενημερώνω: εδώ ΔΕΝ πρόκειται να δείτε κάτι σήμερα για του Αγίου Βαλεντίνου...

... εγώ τον γιορτάζω όλες τις υπόλοιπες 364 μέρες! Και χωρίς πολλές-πολλές καρδούλες... μόνο με την καρδιά του άλλου μου μισού, προσεκτικά φωλιασμένη μέσα σε μια ζεστή, φιλόξενη γωνίτσα, ειδικά φτιαγμένη για εκείνον, μέσα στη δική μου καρδιά.

    Ο Φλεβάρης φλεβίζει έξω... αλλά εγώ θα ακολουθήσω, μόνο για σήμερα, και το υπόλοιπο μισό του λαϊκού μας ρητού και θα σας πάρω μαζί μου να μυρίσετε λίγο καλοκαίρι.

   Μια καλή μου φίλη ζήτησε προσφάτως τη βοήθειά μου. Της χάρισαν μερικούς αχινούς, οι οποίοι μαζεύτηκαν από το βυθό των θαλασσών εδώ, το περασμένο καλοκαίρι. Τι ήθελε από μένα; Μα, να τους μεταμορφώσω σε κοσμήματα! Και πιο συγκεκριμένα, σκουλαρίκια...

Σκουλαρίκια διαφορετικά μεταξύ τους, από φυσικούς αχινούς, επεξεργασμένα 

κοχύλια και ακριλικές χάντρες, όλα περασμένα σε μαύρο, δερμάτινο κορδόνι.  

... κολιέ...

Κολιέ από φυσικούς αχινούς, επεξεργασμένα κοχύλια και 

ακριλικές χάντρες, όλα περασμένα σε μαύρο, δερμάτινο κορδόνι.  

... και δαχτυλίδι!

Δαχτυλίδι σε μεταλλική βάση που αυξομειώνεται, με καλούπι από φύλλο αλουμινίου. Με 

φυσικό αχινό και φυσική άμμο. Ζωγραφισμένο με πάστες και σμάλτο και περασμένο με ειδικό βερνίκι.

    Το καλό είναι το ότι η φίλη μου με ξέρει... και ξέρει ότι προτιμώ το να με αφήνουν να δουλέψω ελεύθερη, χωρίς πολλούς περιορισμούς στη φαντασία μου. Το μόνο που μου ζήτησε, ήταν τα σκουλαρίκια να είναι διαφορετικά μεταξύ τους, καθώς της αρέσει μερικές φορές να φοράει μόνο ένα. Και, να χρησιμοποιήσω δερμάτινο κορδόνι. Για όλα τα άλλα, υπεύθυνη είμαι εγώ! Ευτυχώς, της άρεσαν στο τέλος... (και για μένα, δεν υπάρχει καλύτερο πράγμα από αυτό)!

   Λοιπόν... Παρότι έχω κι εγώ θέμα με τα κοχύλια και μαζεύω μανιωδώς, έχω να σας πω ορισμένες διαπιστώσεις:

1. Πρώτη φορά δοκίμασα να κάνω κοσμήματα με τέτοιου είδους θησαυρούς της θάλασσας. Δεν ξέρω αν θα το ξανακάνω. Γιατί;

2. Το καύκαλο των αχινών είναι πολύυυυυυυ ευαίσθητο στο άγγιγμα και σπάζει πανεύκολα. Η φίλη μου είχε ήδη μια απώλεια πριν μου τους δώσει για να τους ενσωματώσω στα κοσμήματα... κι εγώ άλλη μία, καθώς θρυμματίστηκε από μόνος του στα δάχτυλά μου! Πρέπει να τους πιάνεις με ακρίβεια χειρουργού...

3. Γι' αυτό το λόγο, τους πέρασα πολλές στρώσεις βερνίκι σε σπρέι, ώστε να γίνουν όσο το δυνατόν περισσότερο ανθεκτικοί.

4. Το δαχτυλίδι πέρασε από 40 κύματα - στην κυριολεξία! Την ιδέα την είχα... τη γνώση δεν είχα! Ας πούμε ότι πειραματίστηκα για την κατασκευή του, από την αρχή μέχρι το τέλος. Για παράδειγμα, επειδή το ήθελε μεγάλο σε μέγεθος και οι βάσεις που είχα ήταν οι απλές, στρογγυλές για υγρό γυαλί, εν τέλει το καλούπι του και το σχήμα του τα έφτιαξα εγώ (από φύλλο αλουμινίου).

    Φλεβάρη, μ' ακούς; Φλεβίζεις δε φλεβίζεις, εμένα σήμερα το "σπιτάκι" μου μύρισε καλοκαίρι... Από αύριο, βλέπουμε!!

     Πολλά φιλιά σε όλους!