"Aaban: το όνομα του αγγέλου" ~ 12ο Παιχνίδι "Παίζοντας με τις Λέξεις" στο "mytripsonblog"

Aaban: το όνομα του αγγέλου

Μερικές φορές κάποιες ιστορίες αφήνουν μια γλυκιά γεύση· κάποιες άλλες είναι πικρές και στενόχωρες. Τούτη εδώ η ιστορία; Λοιπόν άκου, και ύστερα θα μου πεις.

Βασικός πρωταγωνιστής της ο μπαρμπα-Μαθιός, που ζει σε ένα μικρό, ακριτικό νησί. Η ζωή του μοιάζει αρκετά με σενάριο παλιάς ελληνικής ταινίας. Εδώ και πολλά χρόνια βιοπορίζεται από το ψάρεμα. Ο αδυσώπητος χρόνος έσκαψε τα μάγουλά του, το μέτωπό του είναι γεμάτο ρωγμές από τον ήλιο και την αλμύρα της θάλασσας, τα χέρια του είναι πάντοτε τραχιά από τα δίχτυα και τη σκληρή δουλειά. Με τα λίγα χρήματα που κατάφερε να συγκεντρώσει όλα αυτά τα χρόνια έφτιαξε με τα ίδια του τα χέρια μια καλύβα κοντά στην ακτή και στέγασε κάποτε εκεί την κυρα-Μαριώ και την αγάπη τους. Κάποτε. Γιατί τώρα η Μαριώ δε ζει πια κι εκείνος τα βράδια ανάβει ολομόναχος το τζάκι στη γωνιά τους κι απομένει εκεί, να τη θυμάται. Παιδιά; Όχι, δεν έχουν - δεν πρόλαβαν. Η αρρώστια της αποφάσισε αλλιώς και την έστειλε μια ώρα αρχύτερα κοντά στους αγγέλους.

Και κάπου εκεί είναι που ξάφνου εμφανίζεται στην ιστορία ο μικρός μπόγος, αναζητώντας τη θέση που δικαιωματικά του αξίζει στο σενάριο της ζωής. Στο λυκαυγές, ο μπαρμπα-Μαθιός κατηφορίζει γρήγορα προς την ακτή. Έχει δει το ασυνήθιστο μπογαλάκι από το παράθυρο της καλύβας, το βλέμμα του όμως είναι θολό πια και δεν πολυκαταλαβαίνει τι αντικρίζει. Όταν πλησιάζει τα μάτια του αρχίζουν να τσούζουν, να καίνε.

Γιατί τώρα έχει δει.

«Αμπάα»… φωνάζει αδύναμα ο μικρός μπόγος. «Αμπάαααα… μά-μαααα… Άυν ’αντ;»*

Ο μπαρμπα-Μαθιός αραβικά δεν ξέρει (και γιατί άλλωστε; Ποτέ δεν του είχαν χρειαστεί ως τώρα) ο πόνος όμως, ο φόβος, η απόγνωση και η ανάγκη των δικών σου αποτελούν μια γλώσσα πανανθρώπινη. Τούτος εδώ ο μικρούλης, βρεγμένος ως το κόκαλο και μαζεμένος σαν κουβαράκι μέσα στο κρύο της αυγής, ίσως να είναι πρόσφυγας, ίσως να είναι μετανάστης. Τι σημασία έχει; Είναι ένα μικρό παιδί· και αυτή τη στιγμή έχει απομείνει μόνο του στον κόσμο.

«Εγώ, Μαθιός», λέει ο μπαρμπα-Μαθιός στο παιδί, δείχνοντας τον εαυτό του.

Καταλαβαίνει το παιδί και κάνει δειλά το ίδιο. «Aaban…»

Μια καλή αρχή.

«Φτωχό αγγελούδι…» λέει ο μπαρμπα-Μαθιός, χωρίς να ξέρει πως το όνομα του παιδιού στην πραγματικότητα σημαίνει «το όνομα του αγγέλου». Τον σηκώνει, τον τυλίγει σφιχτά με τα χέρια του και τον οδηγεί στη ζεστασιά της καλύβας. «Πάμε να σου δώσω ρούχα στεγνά, να σου βάλω να φας»…

Ο μπαρμπα-Μαθιός δε θα πάει για ψάρεμα σήμερα, ίσως ούτε αύριο. Δε θα πεινάσουν δα για μια-δυο μέρες. Προς το παρόν το μόνο που θέλει είναι να δείξει στο μικρό πλάσμα πως η ζωή μπορεί να είναι και όμορφη, πέρα από ανυπόφορη και άσχημη. Πως αξίζει να τη ζεις. Κι έπειτα, θέλει να του μάθει την αγάπη. Το χαμόγελο. Τη ζεστασιά. Την ασφάλεια. Αν θα το καταφέρει; Θα προσπαθήσει με κάθε τρόπο που έχει και μπορεί.

Μα αυτό είναι ένα άλλο σενάριο, μια άλλη ιστορία… 

*  أب … ماما … 'أين أنت' ('ab … mama…'ayn 'ant?) = μαμά… μπαμπά… πού είσαι;

(image via Latina Lista - επεξεργασμένη από μένα για τους σκοπούς της ιστορίας)

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Με την ιστορία αυτή έλαβα μέρος στο 12ο Παιχνίδι "Παίζοντας με τις Λέξεις" που πραγματοποιήθηκε στο ιστολόγιο mytripsonblog της Μαρίας. 

Με αφορμή πέντε δοθείσες λέξεις (που έπρεπε να χρησιμοποιηθούν από όλους τους διαγωνιζόμενους, και οι οποίες έχουν επισημανθεί στο κείμενό μου) συγκεντρώθηκαν 23 αξιόλογα κείμενα, πεζά αλλά και ποιήματα. 

Μπορείτε να διαβάσετε τις συμμετοχές 1-6 εδώ, 7-14 εδώ και 15-23 εδώ. 

Η ιστορία που διακρίθηκε ήταν το "Κόκκινο φόρεμα" της Ελένης (ποιώ) και μπορείτε να τη διαβάσετε και στο χώρο της εδώ. 

Στέλνω θερμά συγχαρητήρια στην Ελένη μας για τη διάκρισή της! Οφείλω επίσης πολλά ευχαριστώ στους φίλους του ιστολογίου που αφιέρωσαν χρόνο για να διαβάσουν την ιστορία μου, σε όσους την τίμησαν με την ψήφο τους ή μου χάρισαν τη γνώμη τους, καθώς και στη Μαρία μας για την άψογη φιλοξενία.