Τρία χρόνια μαζί, εσείς κι εγώ!

  
 Τέλη Μαΐου του 2012, αυτό το ιστολόγιο βρισκόταν στα σκαριά... κι εδώ μέσα γινόταν χαμός - ένας πολύ δημιουργικός χαμός! 

 Με το όνομά του ήδη στη σκέψη μου (μερικές φορές δε διαλέγουμε εμείς τα ονόματα, αυτά μας διαλέγουν), βρισκόμουν πλέον στη φάση όπου είχα ανασηκώσει τα μανίκια μου και δοκίμαζα πυρετωδώς χρώματα, γραμματοσειρές, εικόνες και λέξεις, για να στήσω το 

  Αρχές Ιουνίου του 2012 το ιστολόγιό μου είχε την τελική του μορφή και ήταν έτοιμο να σας συστηθεί. Στις 2 Ιουνίου, η πρώτη ανάρτηση βγήκε στις οθόνες σας... και έκτοτε, όλα πήραν το δρόμο τους.

 Έναν υπέροχο, μαγικό δρόμο.

 Ένα δρόμο που εκτείνεται (και θα εκτείνεται), και τον οποίο δεν περπατώ μόνη μου, αλλά με την καλύτερη παρέα - εσάς!

Άλλωστε, το blogging είναι επικοινωνία, είναι μοιρασιά, 

είναι ανταλλαγή ιδεών και αλληλεπίδραση. 

  Κάθε φορά που μιλώ για τη δημιουργία του ιστολογίου μου, θυμάμαι εκείνες τις πρώτες, αδέξιες ημέρες του με γλύκα. Βλέπω τις πρώτες αναρτήσεις μου και τις πιο πρόσφατες και συνειδητοποιώ τις μεταξύ τους αλλαγές - τις δικές μου αλλαγές, αν το θέλετε.

  Χωρίς να το καταλαβαίνω καλά-καλά και χωρίς να το επιδιώκω συνειδητά, το μαϊμουδάκι μου με βοήθησε να μην είμαι στάσιμη, να σκέφτομαι και να πραγματοποιώ, να ανοίγω τα μάτια μου και τους ορίζοντές μου περισσότερο, να απλώνω κι άλλο τα φτερά της φαντασίας μου.

Κι έτσι έγραψα κείμενα και ποιήματα, δίνοντας ζωή σε όλα όσα είχα μέσα στο κεφάλι μου...  και σας τα παρουσίασα - δημόσια πια - σε διάφορα δρώμενα φιλικών μου ιστολογίων (Συμπόσιο Ποίησης, Παίζοντας με τις Λέξεις, Ιστορίες της Νύχτας).

Φωτογράφισα ό,τι αγαπώ, αιχμαλώτισα ακόμη και το ίδιο το φως με το φακό μου... 

Δημιούργησα αντικείμενα με τα χέρια μου... 

Ταξίδεψα και σας πήρα μαζί μου... 

Φιλοξένησα δημιουργικούς φίλους ... 

... και κάποιες φορές, είχα τη μεγάλη χαρά να συνεργαστώ με άλλους μπλόγκερς και να δημιουργήσουμε παρέα (♥ Μια ιστορία αγάπης // 15+1 bloggers // ανοικτό eBook, Frankenstein Tale(s), Το Μυστήριο του καφενείου, Ιστορίες του Καφενέ)

 Υπήρξαν διαστήματα που έκανα συνεχώς αναρτήσεις, υπήρξαν όμως και διαστήματα που επέλεξα να απέχω, ή να είμαι μαζί σας λιγότερο συχνά. Άλλοτε γιατί κάτι μου συνέβαινε, κι άλλοτε γιατί πίστευα πως δεν είχα κάτι ενδιαφέρον να μοιραστώ. 

 Ποτέ όμως δεν εγκατέλειψα τούτο το "οικοδόμημα", που χτίστηκε με τόσο κόπο, αγάπη, και από κοινού εργασία (δική μου και δική σας). Νομίζω ότι έλειπε κάτι από την π.Μπ. (προ-μπλόγκινγκ) εποχή μου... κι αυτό το κάτι, τώρα που το γνώρισα και το έχω, δεν το αλλάζω με τίποτα.

 Ένα μεγάλο μέρος από όσα μου έφερε η μ.Μπ. (μετά-μπλόγκινγκ) εποχή μου το χρωστώ σε εσάς, που με κινητοποιείτε και που είστε εδώ, ακόμη κι όταν εγώ δεν είμαι. Που μου λέτε τη γνώμη σας και που με ενθαρρύνετε να συνεχίζω τους πειραματισμούς, που μοιραζόμαστε ιδέες και απόψεις. 

 Σε κάποιους από εσάς που ήρθαμε λίγο πιο κοντά (ξέρετε εσείς...), χρωστώ ακόμη περισσότερα - και κρατώ στην καρδιά μου τις συζητήσεις μας. 

  Έφτιαξα ένα μικρό δώρο για σας, τους φίλους/μέλη του ιστολογίου μου. Είναι ένα δέντρο που ρίζωσε γερά, μεγάλωσε, έβγαλε φύλλα και τώρα είναι γεμάτο με καρπούς. Θέλω να σας το χαρίσω, με μια ευχή: πάντοτε να αποδίδουν καρπούς οι κόποι των προσπαθειών σας!

Δέντρο από σύρμα και χάντρες

επάνω σε λευκό, σμιλεμένο από τη φύση
 και τη θάλασσα, μάρμαρο Θάσου 
(ύψος δέντρου περίπου 13 εκ.)

  Σας ευχαριστώ όλους, για όλα!

  Αφήνοντάς μου ένα σχόλιό σας εδώ, σε αυτή την ανάρτηση, έως και τις 26 Μαΐου 2015, μπαίνετε στην κλήρωση για να γίνει δικό σας. Την Τετάρτη, 27 Μαΐου θα ανακοινώσω τη νικήτρια ή το νικητή. 

   Στέλνω πολλά φιλιά σε όλους, μαζί με την αγάπη μου!

♥