Τρίτη 5 Αυγούστου 2014

Ματωμένο Πουλί → "Μια εικόνα... Χίλιες λέξεις" (τοβιβλίο.net)



Ματωμένο Πουλί

Ένα ακόμα βράδυ. Σκέψεις και σκέψεις και σκέψεις... Ο καπνός του τσιγάρου του φεύγει ψηλά, διαλύεται. Σαν την ψυχή του. Τον κοιτάζει, ο χώρος έρημος, πού είναι το γέλιο της; Χάθηκε κι αυτό, σαν τα γαλαζωπά συννεφάκια. Γιατί να νιώθει τόσο μόνος; Χάθηκε το κουράγιο του, πού πήγε; Μάλλον μαζί με το γέλιο της θα πήγε, εκεί ψηλά, μακριά από κείνον.

Ένα ακόμα βράδυ. Πάλι έχει αδειάσει το ποτήρι; Μακάρι να μπορούσε ν’ αδειάσει έτσι και το μυαλό του, να φύγει ο πόνος. Γουλιά - γουλιά περνάει η νύχτα, πάλι θ’ αδειάσει το ποτήρι και ο ύπνος αρνείται να ’ρθεί.

Τέλειωσε το μπουκάλι. Ήταν το αγαπημένο της ποτό αυτό. Κυλάει μέσα στο αίμα του, εκεί όπου κυλάει κι εκείνη. Μπήκε στη ζωή του τόσο ξαφνικά, την πλούτισε, άνθισε η ψυχή του στο γέλιο της, στην ομορφιά της, στην αγάπη της. Τόσες πολλές στιγμές μαζί, κι όμως τόσο λίγες....

Σηκώνεται, οι σκέψεις του τριβελίζουν το μυαλό και ο χώρος τόσο άδειος και τόσο γεμάτος μαζί από τις αναμνήσεις... Μακάρι να υπήρχε κάποιος εδώ να του κρατήσει συντροφιά - αλλά και πάλι; Κανέναν δε θέλει να δει. Μόνο να τη σκέφτεται... να τη σκέφτεται... Σημάδεψε τη ζωή του η Εύα, την ύπαρξή του, και η ειρωνεία; Η δική της ύπαρξη χάθηκε, εκείνο το θλιμμένο απόγευμα. Μια τσαλακωμένη μοτοσυκλέτα κι εκείνη πουλί, ένα ματωμένο πουλί στο δρόμο. Ήταν τόσο ευάλωτη, τόσο γλυκιά, ήθελε να την έχει διαρκώς κάτω από την προστασία του και να την κάνει να γελάει, είχε περάσει πολλά αυτή η κοπέλα κι όμως είχε ατέλειωτο κουράγιο γι’ άλλα τόσα, ήταν αισιόδοξη, ήξερε να τα καταφέρνει… Ας είχε ο ίδιος λίγο, λίγο μόνο από το κουράγιο της - όμως δεν το ’χει.

Θλίψη. Και πόνος. Και δάκρυα. Απώλεια, με άλφα κεφαλαίο. Και τύψεις. Υπήρξαν φορές που τη λύπησε, υπήρξαν φορές που δεν της στάθηκε με όλη τη δύναμή του. Κι εκείνο το απόγευμα είχαν μαλώσει. Μικροκαυγαδάκι ήταν, ναι, αλλά τρελαίνεται στη σκέψη μήπως του κράτησε κακία και την κακία αυτή την κουβάλησε μαζί της, στο ταξίδι της.

Την έφτιαξε τη μηχανή της, να τη, κάτω είναι, πέφτει πάνω στα μεταλλικά της μέρη το φως από το φεγγάρι και γυαλίζουν. Την έφτιαξε όσο καλύτερα μπορούσε, ήταν τόσο διαλυμένη, σαν να ανάστησε κι εκείνη μαζί του φαίνεται. Ώρες - ώρες τη ζηλεύει και τη μισεί. Τη ζηλεύει που έπαιρνε μεγάλο μέρος από την αγάπη της και τη μισεί που εξαιτίας της η Εύα έγινε πουλί, και πέταξε ψηλά. Τη θέλει όμως κιόλας. Είναι τόσο στενά δεμένη με την εικόνα της, που δεν μπορεί να την αποχωριστεί. Ούτε κι η Εύα θα το ’θελε, γι’ αυτό θα του κρατούσε σίγουρα κακία μόλις θα το έβλεπε, έστω κι από κει ψηλά.

Θέλει να πάει από το σπίτι της τώρα, νιώθει την ανάγκη πάλι. Έτσι κι αλλιώς δεν περνάει η ώρα… καλό μπορεί να του έκανε μια βόλτα. Παίρνει τα κλειδιά, ανοίγει την πόρτα και βγαίνει στο δρόμο. Ησυχία. Ο θόρυβος της μηχανής σκίζει τη νύχτα, τόσο γνώριμος. Κάθε βράδυ το ίδιο δρομολόγιο, τις ίδιες ώρες, η μόνη του παρέα είναι πλέον και στη φαντασία του, τους φέρνει πάλι μαζί. Καθώς οδηγεί, βλέπει τον κόσμο και απορεί. Πού ήταν όλοι; Πού βρίσκονται όλοι στις ατέλειωτες ώρες της μοναξιάς του; Η πόλη λοιπόν συνεχίζει να ζει, μόνο ο δικός του κόσμος έχει νεκρώσει. Ας είναι. Δε θα μάθει ποτέ να ζει χωρίς αυτή, πρέπει όμως να μάθει να παλεύει.

Αλλά δε μπορεί.

Νάτο το σπίτι της. Ένας μήνας μετά κι ακόμα έχει την ελπίδα ότι θα δει το φως ν’ ανάβει. Πολλές φορές τη θυμάται στο παράθυρό της να τον χαιρετά και να τον καλεί να μπει. Νοικιάζεται έμαθε, και η πρώτη του σκέψη ήταν να μην αφήσει κανέναν άλλον να ζήσει στο χώρο της. Του είναι αδύνατο όμως να το πιάσει, τα χρήματα λιγοστά, ίσα - ίσα  φτάνουν για να κρατάει το δικό του σπίτι και ούτε σκέψη να φύγει από κει. Είναι στο κέντρο και βολεύει για τη δουλειά. Αν την κρατήσει κι αυτή δηλαδή, έχει μειωθεί η απόδοσή του, όλο λάθη, και ο διευθυντής κάθε μέρα όλο και χειρότερος είναι λέει, αν δεν αλλάξει θα τον διώξει, «Ξέρεις πόσα νέα παιδιά θα ήθελαν τη θέση σου;», λες κι εκείνος δεν είναι νέος πια, λες και εκείνος δεν έχει προσφέρει, λες και δεν έχει δουλέψει σαν σκυλί. Μα τώρα, τώρα είναι αλλιώς.

Πόση ώρα έχει έξω από το σπίτι της, ούτε θυμάται πια. Ένα φάντασμα, που κάθεται καβάλα σε μια μηχανή και περιμένει... Τι; Απόψε νιώθει ακόμα μεγαλύτερο κενό κι η μοναξιά έγινε αβάστακτη πια, πώς θα δουλέψει πάλι το πρωί που δεν έχει κλείσει μάτι; Απελπισία. Ξεκινά να φύγει, ανοίγει τέρμα το γκάζι και τρέχουν δάκρυα, δεν είναι όμως από τον αέρα. Βγαίνει από την πόλη, ούτε ξέρει πού πάει, ξέρει όμως ότι χρειάζεται εκείνη, να, βλέπει το πρόσωπό της σ’ εκείνη τη στροφή και πηγαίνει προς τα κει να το αγγίξει, πηγαίνει και τη βλέπει που πετάει και τον καλεί.

Και γίνεται κι εκείνος ένα ματωμένο πουλί, για να τη φτάσει. 



  "Χιλιοειπωμένη αυτή η φράση μα και τόσο ακριβής. Μια εικόνα μπορεί να κρύβει μέσα της χίλιες -ίσως κι ακόμα- περισσότερες λέξεις! Υπάρχουν εικόνες που ο θεατής μπορεί να τις κοιτάξει αδιάφορα, να τις προσπεράσει χωρίς κανένα ενδιαφέρον, είναι όμως και κάποιες που μέσα τους κρύβουν μεγάλη δυναμική, κρατούν φυλακισμένα εντός τους αισθήματα δυνατά. Τούτα ακριβώς είναι που ζητάμε να βγουν προς τα έξω, να περάσουν μέσα από τη ματιά του θεατή στο μυαλό του κι από εκεί στο χαρτί, να γίνουν ιστορία, να γίνουν χίλιες λέξεις".

    Με τη δράση "Μια εικόνα... Χίλιες λέξεις", ο δικτυακός τόπος τοβιβλίο.net προσκαλεί αλλά και προκαλεί συνάμα, όποιον το επιθυμεί, να γράψει μια ή περισσότερες ιστορίες ή ποιήματα (ως χίλιες λέξεις), βασισμένα σε δοθείσες εικόνες. (πηγή: τοβιβλίο.net)


Το κείμενό μου "Ματωμένο Πουλί" συμμετέχει σήμερα στο project, εδώ


Ευχαριστώ πάρα πολύ τον δικτυακό τόπο τοβιβλίο.net - και ειδικά τον δημιουργό και διαχειριστή του, Κώστα Θερμογιάννη - για την φιλοξενία του κειμένου μου. 

Αν ενδιαφέρεστε να στείλετε και εσείς τη συμμετοχή σας, μπορείτε να διαβάσετε περισσότερες πληροφορίες εδώ και σε αυτό το σύνδεσμο μπορείτε να διαβάσετε όλες τις ιστορίες που έχουν δημοσιευτεί ως τώρα.

    Εύχομαι καλή επιτυχία και καλή συνέχεια στη δράση!



42 σχόλια:

  1. Ειναι φορές που την απώλεια δεν μπορεί να την χωρέσει ο νους και τότε........!!!
    Ιστορία με πολύ δυνατό συναίσθημα Ελλη μου...μπράβο... ο κ. Κώστας Θερμογιάννης κάνει ένα πολύ αξιόλογο εργο εκει μπορείς να μαθεις οτι έχει σχέσει με τον γραφτό λόγο.. .. φεύγωντας απο εδώ...θα περάσω ...το κάνω ήδη ταχτικά.. καλή συνέχεια ..σου ευχωμαι.. φιλακιααααα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι φορές που ο νους δε μπορεί να τη χωρέσει και η καρδιά λυγίζει, εκεί που η ανάγκη κάνει πάρτι...
      Σ΄ευχαριστώ πάρα πολύ για το χρόνο που μου αφιέρωσες διαβάζοντας και σχολιάζοντας και εδώ, αλλά και στο βιβλίο.net!
      Όντως το έργο τους είναι αξιόλογο, κι εγώ περνάω τακτικά από εκεί και διαβάζω.
      Φιλάκια πολλά και καλή συνέχεια επίσης!

      Διαγραφή
  2. Ωραίο κείμενο, το θέμα που πραγματεύεται όμως είναι βαρύ και δύσκολο..

    Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ΄ευχαριστώ, Γιώργο!
      Να σου πω την αλήθεια, τα βαριά και δύσκολα θέματα πάντοτε με γοήτευαν... εννοώ, το να γράψω γι΄αυτά, να τα εξερευνήσω, μέσω των χαρακτήρων και των ιστοριών τους. Δεν τα βλέπω ως ταμπού. Είναι και τα δύσκολα μέσα στη ζωή, σωστά; Μας συμβαίνουν, μας σημαδεύουν... ο άνθρωπος όσο είναι λογικό ον, άλλο τόσο είναι και συναισθηματικό.
      Καλό βράδυ επίσης, να είσαι καλά!

      Διαγραφή
  3. Συγχαρητήρια Έλλη μου!!
    Όπως πάντα εκπληκτικό!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Το διάβασα το μεσημέρι Έλλη μου και γενικώς παρακολουθώ το βιβλίο.
    Είναι με συναισθηματικό βάρος η γραφή σου αλλά απευθύνεται και στο νου που κατακλύζεται με την απώλεια , σπάνιο αλλά υπαρκτό !!!
    Σε φιλώ γλυκά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ Νικόλ μου που πέρασες και από εδώ και από το βιβλίο.net, αφιερώνοντάς μου το χρόνο σου και σχολιάζοντάς μου και στις δύο δημοσιεύσεις!
      Η γνώμη σας είναι πολύτιμη για μένα.
      Πολλά γλυκά φιλιά!

      Διαγραφή
  5. Έλλη μου πόσο βαθιά συναισθηματικό κείμενο!!!! Δεν έχω να πω πολλά για την απώλεια. Ο καθένας τη διαχειρίζεται με διαφορετικό τρόπο. Με γοήτευσε και με συγκίνησε το κείμενό σου και το αγάπησα γιατί ασχολείται με κάτι τόσο βαθύ και βαρύ συγχρόνως. Δυστυχώς είναι πλέον η καθημερινόττα τέτοιες καταστάσεις και λιγότερο τα φρου φρου και αρώματα.... Καλό ξημέρωμα, τα φιλιά μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έχεις δίκιο σ΄αυτό που λες... πράγματι, δεν διαχειριζόμαστε όλοι μας την απώλεια με τον ίδιο τρόπο. Όλοι περνάμε από τα ίδια στάδια, αλλά όσο βρισκόμαστε μέσα στο καθένα από αυτά, και οι ίδιες οι αντιδράσεις μας αλλά και ο χρόνος παραμονής μας σε κάθε στάδιο, διαφοροποιούνται από άνθρωπο σε άνθρωπο.
      Χαίρομαι που σου άρεσε το κείμενό μου και σε ευχαριστώ για το σχόλιό σου! Φιλιά πολλά.

      Διαγραφή
  6. Έλλη μου πολλά πολλά συγχαρητήρια για το υπέροχο κείμενό σου!
    Με συγκλόνισε πραγματικά!!
    Πάω να το καμαρώσω και στο βιβλίο.net...
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρία μου, πολλά-πολλά-πολλά ευχαριστώ!!
      Σε φιλώ! :))

      Διαγραφή
  7. Η διαχείριση της απώλειας ενός αγαπημένου προσώπου είναι μια εμπειρία που για να την ξεπεράσεις πρέπει να περάσεις και τις 5 φάσεις του πένθους.
    Καθόλου εύκολη δεν είναι αυτή η διεργασία γιατί ήδη στην πρώτη φάση υπάρχει άρνηση της παραδοχής της απώλειας.
    Άντε τώρα να καταφέρεις να φτάσεις στην τελευταία φάση που είναι της αποδοχής.
    Φοβερά ψυχοφθόρα διαδικασία αλλά απαραίτητη για την εσωτερική θεραπεία.
    Πολύ δυνατό το κείμενο σου Έλλη για ένα θέμα δύσκολο αλλά που είναι μέρος της ζωής όλων μας.
    Έκανα και την τσάρκα μου στο βιβλίο.net που κρύβει πολλές ευχάριστες εκπλήξεις.
    Να είσαι καλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έχεις απόλυτο δίκιο σε όσα λες σε σχέση με την απώλεια και το πένθος, δεν έχω τίποτε να προσθέσω - με κάλυψες!
      Χαίρομαι που σου γνώρισα και το βιβλίο.net, θα βρεις πολλά και ενδιαφέροντα σ΄αυτό το δικτυακό τόπο.
      Πολλά φιλιά, κι εσύ να είσαι καλά και να περνάς όμορφα!

      Διαγραφή
  8. Η χαρά και τη τιμή είναι όλη δική μου Έλλη και σε ευχαριστώ πολύ για τη συμμετοχή με το υπέροχο αυτό κείμενο.

    Σας ευχαριστώ πολύ όλους για τα καλά σας λόγια, να ξέρετε δε πως ο δικτυακός τόπος τοβιβλίο.net είναι ανοιχτός σε όλους!

    Την καλημέρα μου στην όμορφη και ζεστή παρέα σας :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ ευχαριστώ Κώστα, για ακόμη μια φορά, για την ευκαιρία που μου δώσατε να συμμετέχω στη δράση, για τη ζεστή υποδοχή, την άψογη φιλοξενία και για την εμψύχωση!
      Κάνετε όλοι σας πολύ καλή δουλειά - συγχαρητήρια! Είναι υπέροχο να μπορούμε μέσω του βιβλίου.net να ερχόμαστε σε επαφή με δημιουργούς, να ταξιδεύουμε με το λόγο και την τέχνη τους και να ενημερωνόμαστε σχετικά.
      Καλή συνέχεια και καλή επιτυχία σε ό,τι κάνετε!
      :)

      Διαγραφή
  9. Έλλη μου εξαιρετικο!!! Συγκινήθηκα τόσο πολύ! Υπεροχο τελος! Ολη η ιστορια υπεροχη! Με νοηματα, με εικονες! Συγχαρητηρια! <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ΄ευχαριστώ πολύ-πολύ, Κική μου! Να είσαι καλά!
      Πολλά φιλιά! ♥

      Διαγραφή
  10. Έλλη μου χειρίστηκες ένα ανθρώπινο δράμα με περίσσιο σεβασμό.Με άγγιξες πολύ!
    Να'σαι καλά...Μαγική η πένα σου!
    Φιλιά! ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Με συγκινείς... Χαίρομαι ιδιαίτερα με όσα λες, Αριστέα μου, σ΄ευχαριστώ!
      Γλυκά φιλιά! ♥

      Διαγραφή
  11. Έλλη συγκινήθηκα..Ήταν πολύ όμορφο...Φιλιά :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. :))
      Σ΄ευχαριστώ πάρα πολύ, Aby μου! Φιλιά κι από εμένα!

      Διαγραφή
  12. Υπέροχη η γραφή σου, 'Ελλη μου, σ'αυτό το κείμενο με το συγκλονιστικό τέλος ! Καλή συνέχεια και συγχαρητήρια για την συμμετοχή σου στο βιβλίο-net!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαριάννα μου, να είσαι καλά, σ΄ευχαριστώ πολύ!
      Επίσης καλή συνέχεια! :))

      Διαγραφή
  13. Ανώνυμος7/8/14, 9:16 π.μ.

    πολύ ωραίο κείμενο.. μπράβο..
    με άγγιξες ♥
    Φιλια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ΄ευχαριστώ, κορίτσι μου! Χαίρομαι που σου άρεσε!
      Φιλιά!

      Διαγραφή
  14. έλλη μου εσύ το έγραψες? μπράβο σοβαρά !!!
    θα επισκεπτώ και τη σελίδα και καλή συμμετοχή ευχομαι
    παντα τέτοια καλημέρα όλη μέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ, ναι! :))
      Να είσαι καλά, Νικόλα μου, σ΄ευχαριστώ πάρα πολύ για τα καλά σου λόγια!

      Διαγραφή
  15. Συγχαρητήρια Ελλη μου!!Υπέροχο κείμενο!Μέ συγκίνησε πολύ η ιστορία πού μάς διηγήθηκες!Φοβερή η γραφή σου!!Σέ θαυμάζω φίλη μου!Καλή επιτυχία!!Είναι σίγουρη!Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δήμητρα, σ΄ευχαριστώ πάρα πολύ για όλα τα καλά που μου έγραψες! Χαίρομαι πολύ που σου άρεσε το κείμενο!
      Πολλά φιλιά!

      Διαγραφή
  16. Καλησπέρα Ελλάκι μου,μόλις γύρισα απο ολιγοήμερες διακοπές και είμαι σε φάση που θέλω χαλάρωση τώρα και ηρεμία!με ενθουσίασε η γραφή σου-μπράβο κοριτσάκι μου για τη συμμετοχή σου!-το ευαίσθητο κομμάτι της''απώλειας με Α κεφαλαίο που στιγματίζει την ψυχή και είναι δύσκολο να μεταφερθεί με λέξεις στο χαρτί..το ματωμένο πουλί στροβιλίζεται στον αέρα με θλίψη και άδεια ψυχή πληγωμένο απο την απώλεια και την απουσία της αγάπης που εδώ αγγίζει την αιωνιότητα!συνέχισε έτσι!έχεις απίστευτη πένα και δεν στο λέω έτσι για να μακρηγορήσω..την αγάπη μου σου στέλνω και μια μεγάλη αγκαλίτσα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μέχρι να καταφέρω εγώ να έρθω εδώ και να σου απαντήσω (το καλοκαιράκι με έχει ξεμυαλίσει πλήρως, βλέπεις) ελπίζω ήδη να έχεις βρει το χρόνο να χαλαρώσεις και να ξεκουραστείς!
      Σ΄ευχαριστώ τόσο πολύ για όλα τα όμορφα που μου έγραψες! Με εμψυχώνεις κάθε φορά και μου δίνεις δύναμη για τη συνέχεια! Ειλικρινά σε ευχαριστώ!
      Αγκαλίτσα κι από εμένα, πολλά φιλιά και την αγάπη μου!

      Διαγραφή
  17. .°º。✿⊱
    Texto denso, com muita dramaticidade... ante a fragilidade humana de sentimentos.

    Bom fim de semana!
    Beijinhos.
    .°º。✿✿◠

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Thank you very much for your kind comment, Magia!
      Kisses from your friend from Greece! :)

      Διαγραφή
  18. Εξαιρετικη η γραφή, 'Ελλη!!! Εκπληκτικό κείμενο, με βαθύ συναισθηματικό φόρτο αλλά και συγκλονιστικό !! Μπράβο για τη συμμετοχή σου!!
    Να'σαι καλά και περνάς ακόμη καλύτερα!!! Φιλάκια αυγουστιάτικα σου στέλνω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ΄ευχαριστώ πολύ-πολύ, Πέπη μου! Κι εσύ να είσαι καλά και να περνάς όμορφα!
      Πολλά φιλιά κι από εμένα!

      Διαγραφή
  19. Χάρηκα πολύ που γνώρισα μια άλλη πλευρά σου, μέσα απ' αυτή τη συμμετοχή σου. Μια ιστορία, χίλιες σκέψεις κι άλλα τόσα συναισθήματα. Γνώριμες πληγές και βιώματα, ταυτίστηκα κάποιες στιγμές με τον ήρωα σου...
    Έλλη μου, τα ταπεινά μου συγχαρητήρια!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εγώ χάρηκα πολύ διαβάζοντας το σχόλιό σου... σε ευχαριστώ, Μαρία μου!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  20. ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΕΛΛΗ ΜΟΥ. ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ ΚΕΙΜΕΝΟ! ΦΙΛΑΚΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΡΝΑΣ ΚΑΛΑ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ, Τέτα μου! Καλά να περνάς κι εσύ, σε φιλώ!

      Διαγραφή
  21. Υπέροχη καταθεση ψυχης!
    Καλη επιτυχία
    Καλή μας εβδομάδα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ! Καλή μας εβδομάδα, καλά να περνάς! :)

      Διαγραφή

Μη διστάσετε να μου πείτε τη γνώμη σας... Χαίρομαι πάντοτε την επικοινωνία μαζί σας!

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...