Light Painting, Vol. 4 - Using christmas lights

   Στην προηγούμενη ανάρτησή μου σας παρουσίασα τη φωτογραφία με την οποία συμμετείχα στον 6ο διαγωνισμό φωτογραφίας, στο ιστολόγιο της Μαρίας (Μια ματιά στον ήλιο με γιορτινά...). Όπως σας εξήγησα, η φωτογραφία λήφθηκε με την τεχνική Light Painting.

  Για όσους ήρθαν προσφάτως στην παρέα (αλλά και για όσους έρχονται σήμερα εδώ για πρώτη φορά) και δεν γνωρίζουν τι ακριβώς είναι αυτή η τεχνική και πώς την έχω χρησιμοποιήσει, επιτρέψτε μου να σας παραπέμψω στην αντίστοιχη σελίδα του ιστολογίου μου → Light Painting. Εκεί μπορείτε να μπείτε στο κλίμα, να πληροφορηθείτε τα βασικά και να δείτε και τις προηγούμενες φωτογραφίες μου, κάνοντας κλικ στις αντίστοιχες αναρτήσεις που έχουν προηγηθεί. 

  Σε κάθε περίπτωση, για να "ζωγραφίσεις" με το φως χρειάζεσαι μια κάμερα και μια φωτεινή πηγή. Το είδος της φωτεινής πηγής (και το χρώμα του φωτός που αυτή θα έχει) το επιλέγεις εσύ, ανάλογα με το αποτέλεσμα που επιδιώκεις να πετύχεις. 

   Αυτή τη φορά χρησιμοποίησα την καινούρια μου κάμερα, αυτή που μου έφερε ο Άγιος Βασίλης - μια Samsung WB200F. Δεν είναι επαγγελματική, φυσικά, αλλά έχει σαφώς καλύτερη ανάλυση και δυνατότητες από την προηγούμενή μου. Thanks, thanks, thanks (my) Santa!! ♥ 

  Οι γιορτές των Χριστουγέννων που πέρασαν - εκτός από μια καλή ευκαιρία για ξεκούραση - αποδείχτηκαν ιδανικές για να δοκιμάσω τη νέα κάμερα και να πειραματιστώ λίγο ακόμη με αυτή την τεχνική. Ο λόγος; Τα Χριστούγεννα υπάρχουν φωτάκια παντού... πολύχρωμα, λευκά, κίτρινα, LED... δε θα μπορούσα να τα αφήσω ανεκμετάλλευτα!

 Φωτογράφισα μέσα στο σπίτι κυρίως, εκτός από λίγες νυχτερινές λήψεις που πραγματοποιήθηκαν στον κήπο και κάποιες άλλες, που πραγματοποιήθηκαν μέσα σε ένα φιλόξενο caffe bar, το οποίο ήταν πολύ όμορφα στολισμένο και φωτισμένο. 

 Στις λήψεις εντός σπιτιού χρησιμοποίησα οπτικές ίνες, από τις οποίες περνούσε εναλλασσόμενο, πολύχρωμο φως.  

 Σταματώ να σας κουράζω με τις λεπτομέρειες... ήρθε η ώρα να σας δείξω τα αποτελέσματα των προσπαθειών μου:

"Sunset" / Light Painting

"Twister" / Light Painting

"Velocity" / Light Painting

"The hunt" / Light Painting

"Climb" / Light Painting

"Bed of nails" / Light Painting

"The shell" / Light Painting

"Pine tree" / Light Painting

"Road Runner" / Light Painting

"Dancing colors" / Light Painting

"Music vibes" / Light Painting

"Flying" / Light Painting

"Woman's head" / Light Painting

  Ανυπομονώ να ακούσω (εχμ... διαβάσω) τις εντυπώσεις σας! Ποια φωτογραφία είναι η αγαπημένη σας;

6ος Διαγωνισμός "Φωτογραφίζειν" ~ Η συμμετοχή μου (Light Painting)

  Ο 6ος Διαγωνισμός "Φωτογραφίζειν" στο ιστολόγιο της Μαρίας (Μια ματιά στον ήλιο με γιορτινά...) μόλις ολοκληρώθηκε. Το θέμα αυτή τη φορά, ήταν:

"Προσπαθήστε με το φακό σας να αιχμαλωτίσετε τη στιγμή 

μέσα από την οπτική του αγαπημένου σας στίχου.

Να επιχειρήσουμε να καταγράψουμε τη τέχνη της μουσικής 

σε ένα δευτερόλεπτο ή και λιγότερο.

Είναι μία απόπειρα και μία προσπάθεια η καταγραφή αυτή 

και ένα ταξίδι στα ακούσματα του καθενός μας.

Καλή επιτυχία σε όλους μας...

Στράτος."

   Ήρθε λοιπόν η ώρα να σας δείξω τη συμμετοχή μου! 

   Η φωτογραφία που έστειλα έχει υποστεί ελάχιστη επεξεργασία: λίγες μόνο διορθώσεις, για να ενισχυθούν ελαφρώς τα χρώματα και η καθαρότητα των γραμμών. Χρησιμοποίησα οπτικές ίνες και βασίστηκα στην τεχνική "Light Painting" για τη λήψη. Όσοι είστε μαζί μου συχνά, θα θυμάστε πως έχω ασχοληθεί ξανά με αυτή την τεχνική και πως μου αρέσει να πειραματίζομαι μαζί της.

"I'm gonna give it a whirl" / Light Painting

  Ο τίτλος της φωτογραφίας είναι ένας στίχος που εμπεριέχεται στο (ομώνυμο) τραγούδι του Sivert Høyem. 

If I was to expire on a day like this

Then pay no heed at all

Returned again, my secret fire

From confusion trails

To death's own roll call 

And you know that I don't know what to do

But I could wait a thousand years or more

Settled in to the point that I...

Don't know what the hell I'm waiting for 

It's my time to be waiting

Locked down, chained in the hole

But when my waiting is done

I'm gonna give it a whirl 

Again, try to rewire

The connections of your time machine

Well, you know you've been a liar

A good for nothing two-faced go-between 

It's my time to be waiting

Locked down, chained in the hole

But when my waiting is done

I'm gonna give it a whirl

   Τη φωνή αυτού του ανθρώπου τη λατρεύω. Είναι μ α γ ε ί α. Λατρεύω τη χροιά της, το βάθος της... και με το συγκεκριμένο τραγούδι έχω κολλήσει εδώ και καιρό, γιατί αισθάνομαι πως με εκφράζει στην παρούσα φάση της ζωής μου. Βρίσκομαι κι εγώ σε μια φάση αναμονής... και προσδοκώ να δημιουργήσω μια δίνη, όταν η αναμονή μου τελειώσει. Μια δίνη αλλαγής, χαρούμενη και πολύχρωμη.

   Λίγο περισσότερο Light Painting, σε επόμενη ανάρτηση...

   Καλό υπόλοιπο Κυριακής και καλή εβδομάδα από αύριο!

**********

* Ο Sivert Høyem (Σίβερτ Χόιεμ, 22 Ιανουαρίου 1976) ήταν ο τραγουδιστής του Νορβηγικού συγκροτήματος Madrugada. 

Μετά τη διάλυση του συγκροτήματος το 2007, ακολούθησε σόλο καριέρα. Στην προσωπική του δισκογραφία περιλαμβάνονται ήδη αρκετά άλμπουμ. (πηγή)

* Ο Sivert Høyem και οι Madrugada έγιναν πολύ περισσότερο γνωστοί στο ελληνικό κοινό, χάρη στον σκηνοθέτη Πάνο Κοκκινόπουλο. Οι ιδιαίτερες μουσικές επιλογές του για τα επεισόδια των σειρών "Κόκκινος Κύκλος" και "10η Εντολή", άφησαν ιστορία... και συχνά περιλάμβαναν τραγούδια των Madrugada, όπως για παράδειγμα το τραγούδι τους "Strange Color Blue", που μπορείτε να ακούσετε παρακάτω.   

Blue

Strange colour blue

Sixteen tons on the moon

Blue

Strange colour blue

Coming back to you

Pushing through

Pouring rain

Nearly there

Nearly there

Oh, blue

Blue

Strange colour blue

Sixteen tons on the moon

Hey little mister driver man

Keep your head up

We are nearly there

I am racing

Outside and below myself

Nearly forgot myself there

Nearly there, yeah

Oh, everybody's sleeping now

An industrial silence singing

And the rain will keep hammering down from overhead

Now there's a blue, blue, strange colour blue

Let me dream of me and you

Oh, how the rain keeps coming down

Pour, oh, running down the window

Like a vein on my arm

Oh, running down the window

Like a vein on my arm, yeah

This is how we do it

This is how we do it

This is how we do it

Nearly there

This is how we do it

This is how we do it

This is how we do it

Nearly there

Oh, blue

Strange colour, a colour blue

Yeah, a colour blue

Oh, blue blue blue yeah

Strange colour, a colour blue

Yeah, a colour blue

Oh, blue blue blue, yeah

Strange colour, a colour blue

Oh, a colour blue

Hey little mister driver man

Keep your head up

We are nearly there

Nearly there

"The Ballerina Project"... και δύο δικά μου projects βασισμένα σε αυτό

   Με το χορό έχω προϊστορία... και, όπως έχω ξαναδηλώσει, λάτρευα και λατρεύω καθετί που σχετίζεται με αυτόν. 

 "Ταξιδεύοντας" στο διαδίκτυο, έπεσα πάνω σε μερικές καταπληκτικές φωτογραφίες χορευτριών, φωτογραφημένες σε μη αναμενόμενα περιβάλλοντα. Απέμεινα να τις χαζεύω, διότι πρόκειται για μια πολύ όμορφη δουλειά. Στην κυριολεξία, με μάγεψαν.

 Με λίγο ψάξιμο παραπάνω, έμαθα πως οι φωτογραφίες είναι μέρος ενός project του φωτογράφου Dane Shitagi, με τον τίτλο "The Ballerina Project". Η βασική ιδέα ήταν να φωτογραφηθούν χορεύτριες μπαλέτου σε μέρη εντελώς ασυνήθιστα για μία χορεύτρια: στους δρόμους και στις γειτονιές της Ν. Υόρκης, σε γέφυρες, πλατείες, σε εγκαταλειμμένα κτίρια, στο νερό, και αλλού.

   Το project άρχισε να υλοποιείται σταδιακά από το 2002 και ολοκληρώθηκε μετά από 8 χρόνια (πηγή).

   Μπορείτε να θαυμάσετε το υπέροχο αποτέλεσμα εδώ, και για όσους έχουν facebook, και σε αυτή την σελίδα.

 Όντας αρκετά επηρεασμένη και εντυπωσιασμένη από τις φωτογραφίες, αποφάσισα να τυπώσω μία από όλες και να δημιουργήσω μ΄αυτή ένα κόσμημα.

   Κι έτσι, γεννήθηκε αυτό το κολιέ:

Μενταγιόν "Ballerina"

Χαρτί, τσόχα, pearl pen, υγρό γυαλί, κορδόνια, δέρμα, 

δαντέλα, κορδέλες οργάντζας & suede, μεταλλικά στοιχεία.

  Αφού το τελείωσα, σκέφτηκα να φτιάξω και ένα βραχιόλι που να του ταιριάζει. Θα μπορούσαν να είναι σετ, θα μπορούσαν όμως και να μην είναι.

Βραχιόλι

Αλυσίδες, κορδόνι, μεταλλικά στοιχεία

   Στο μεταξύ, έφτασε στα χέρια μου και μια υπέροχη έκπληξη: ο ταχυδρόμος με επισκέφθηκε για να μου παραδώσει το αναμνηστικό δώρο της Κάτιας, για τη συμμετοχή μου στο Χριστουγεννιάτικο Πανηγύρι του ιστολογίου της Stars and icicles. Το όμορφα ζωγραφισμένο, πήλινο κρεμαστό συνοδευόταν από μια εξίσου όμορφη καρτούλα με ευχές.

   Το λάτρεψα!!! Κάτια μου, σ΄ευχαριστώ πάρα πολύ για την κίνησή σου να μου στείλεις κάτι τόσο όμορφο και σ΄ευχαριστώ πολύ και για τις ευχές σου! Αντεύχομαι! Να είσαι καλά!

   Εύχομαι σε όλους σας ένα πολύ-πολύ καλό και ξεκούραστο Σαββατοκύριακο! 

Θα πάρω τα βουνά... θα 'ρθεις για παρέα;

Μιας και σε θάλασσες έχουμε περπατήσει μαζί αρκετές φορές, 

σήμερα λέω να... πάρουμε τα βουνά!

:))

Βάλε κατάλληλα παπούτσια, γιατί εκεί που θα πάμε θα περπατήσουμε. 

Θα έχει υγρασία... και ο καιρός δε θα είναι και πολύ καλός. 

Εγώ φόρεσα τις γαλότσες μου, για παν ενδεχόμενο!

Θα σε πάω σε ένα από τα αγαπημένα μου μέρη. 

  Θα ταξιδέψουμε στην Πύλη Τρικάλων, και θα επισκεφθούμε ένα από τα πιο σπουδαία της αξιοθέατα: το τοξωτό γεφύρι του Αγίου Βησσαρίωνα, που γεφυρώνει τον Πορταϊκό ποταμό στο δυτικό όριο της Πύλης.

Πετύχαμε μέρα με συννεφιά και ομίχλη, αλλά δεν μας πτοεί αυτό, έτσι δεν είναι; 

Άλλωστε, βρισκόμαστε σε βουνό... και είναι χειμώνας.

Φτάσαμε κιόλας.

Το ψηλό γεφύρι, αν και πλήρως εναρμονισμένο με το τοπίο, τραβά το βλέμμα μας.

Κάτω από αυτό, περνά το ποτάμι.

Η συννεφιά μας βοηθά τελικά να παρατηρήσουμε καλύτερα τα χρώματα της φύσης.

Τι όμορφα που μπλέκονται, μπροστά στα μάτια μας, το πράσινο με το καφέ... 

... και τι όμορφα που μας τραγουδάει το ποτάμι...

Έλα. Θα περάσουμε κι εμείς κάτω από τη γέφυρα, 

για να δούμε το τοπίο και από την άλλη πλευρά.

Πόσο μεγάλη γέφυρα είναι! Τι ύψος λες να έχει;

Στην άλλη πλευρά, κάτω από τα δέντρα, ξύλινοι πάγκοι και τραπεζάκια 

περιμένουν υπομονετικά τον επισκέπτη, να ξαποστάσει στην αγκαλιά τους 

και να χαρεί τη θέα του ποταμού που κυλά.

Εμείς δυστυχώς δεν μπορούμε να καθίσουμε για ώρα εδώ. 

Έχει κρύο ακόμη.

Όμως, άκου με, θα σου δώσω μια συμβουλή: 

αν έρθεις την άνοιξη και το καλοκαίρι σ΄αυτό τον τόπο,  

μην παραλείψεις να κάνεις ένα πικ-νικ εδώ, κάτω από τα θεόρατα δέντρα. 

Θα το ευχαριστηθείς.

Καιρός να ανεβούμε πάνω στη γέφυρα, να θαυμάσουμε τη θέα.

Πήγαινε μπροστά εσύ, ανέβα προσεκτικά τα πέτρινα σκαλοπατάκια. 

Θα σε ακολουθήσω σε ένα λεπτό.

Είδα ένα φύλλο που μου άρεσε να κείτεται πάνω τους... 

και θέλω πρώτα να το φωτογραφίσω.

Λοιπόν; Ωραία δεν είναι εδώ πάνω; 

Είμαστε πολύ ψηλά!

Κοίτα δεξιά μας, πώς αγκαλιάζει η ομίχλη το βουνό...

... και αριστερά, τον μικρούλη καταρράκτη που σχηματίζει το ποτάμι.

Ανάμεσα στις πέτρες έχουν φυτρώσει βρύα...

  ένα από όλα αυτά - το βλέπεις; - σαν να βιάζεται να μεγαλώσει!!

 

Ήρθε όμως η ώρα να επιστρέψουμε...

Μη μου στενοχωριέσαι που φεύγουμε... 

σου υπόσχομαι πως θα ξαναρθούμε σύντομα προς τα μέρη αυτά!

Και για να μην ξεχάσεις αυτή μου την υπόσχεση, 

σου χαρίζω ένα μικρούλι τρένο. 

Σου το δίνω να το κοιτάς και να θυμάσαι πως εσύ κι εγώ, θα ταξιδεύουμε μαζί...

κάθε φορά που θα το έχουμε ανάγκη.

Με ένα μικρούλι τρένο;... Με το αυτοκίνητο;... Με ένα καράβι;...

Δεν έχει σημασία με τι...

Σημασία έχει πως θα θαυμάζουμε, θα γνωρίζουμε... και θα μαθαίνουμε μαζί.

Πύλη:

   Η κωμόπολη της Πύλης απέχει περίπου 18 χιλιόμετρα από τα Τρίκαλα. Ονομάστηκε έτσι γιατί γεωγραφικά βρίσκεται χτισμένη ανάμεσα σε δύο βουνά (Κόζιακας και Ίταμος), και στην ουσία σηματοδοτεί το πέρασμα από τις πεδινές περιοχές του νομού Τρικάλων προς τις ορεινές περιοχές της νότιας Πίνδου.

  Αποτελεί αγαπημένη στάση πολλών εκδρομέων που οδεύουν προς την Ελάτη, το Περτούλι και το Χιονοδρομικό Κέντρο Περτουλίου.

Τοξωτή γέφυρα Πύλης (γέφυρα του Αγίου Βησσαρίωνα):

   Βρίσκεται ενάμισι χιλιόμετρο έξω από την Πύλη.

  Κατασκευάστηκε το 1527, με μέριμνα του τότε μητροπολίτη Λαρίσης (και μετέπειτα πολιούχου των πόλεων Τρικάλων, Καλαμπάκας και Πύλης) Αγίου Βησσαρίωνα. 

  Σκοπός ήταν να γεφυρωθεί και να γίνει προσπελάσιμο το ποτάμι, το οποίο βρισκόταν πάνω στη μοναδική οδό που συνέδεε τότε (και ως περίπου το πρώτο τέταρτο του 20ου αιώνα) τη Θεσσαλία με την Ήπειρο. 

  

  Στη γέφυρα έχουν γίνει πολλαπλές εργασίες συντήρησης και επισκευής, κατά τα έτη 1967, 1968, 1973, 1977, 1983, 2005 και 2006.

Χαρακτηριστικά

Άνοιγμα τόξου:  28.76 μ. (ανατολική όψη) - 28.99 μ. (δυτική όψη)

Ύψος τόξου (από τη στάθμη της κοίτης): 12.77 μ.

Μήκος γέφυρας: 65.67 μ.

Πλάτος καταστρώματος: 2.10 μ.

Υλικό κατασκευής: ψαμμίτης (βόρειο βάθρο-τόξο), ασβεστόλιθος (νότιο βάθρο)

(οι πληροφορίες προέρχονται από την ενημερωτική για το κοινό πινακίδα, που βρίσκεται αναρτημένη στην τοποθεσία)

   

Νερόμυλος:

   Λίγο πριν φτάσει στη γέφυρα, ο επισκέπτης συναντά την περιοχή "Νερόμυλος". 

 Στη θέση αυτή υπήρχε παλαιότερα ένας πέτρινος μύλος, ο οποίος κατασκευάστηκε το 1665 και λειτούργησε ως το 1970. Σήμερα, σ΄αυτό το χώρο λειτουργεί ένα αναψυκτήριο/καφέ.

  Ορισμένα τμήματα του παλαιού πέτρινου μύλου (τοξωτά και θολωτά μέρη) έχουν διασωθεί, ενώ στο χώρο λειτουργεί (με τη βοήθεια των νερών του Πορταϊκού ποταμού) ένα μικρό μουσείο, που αποτελείται από: ένα νερόμυλο, μια δριστέλα, μαντάνια και μια υδρογεννήτρια (πηγή)

"Διάλογοι" επάνω στον τοίχο... κι ένα παιχνίδι αγάπης

 Κάποτε, πήρα έναν ασημένιο, χοντρό μαρκαδόρο. Γυαλιστερό και ανεξίτηλο. Σκαρφάλωσα ψηλά, κρατώντας τον... και γέμισα ένα τοίχο ολόκληρο με μερικούς αγαπημένους στίχους. 

  Γέμισα με καλλιγραφικά γράμματα τον τοίχο της κρεβατοκάμαράς μας. Για να βλέπω και να μην ξεχνώ. Έγραψα στα γαλλικά - δε χρειαζόμουν τη μετάφραση, το νόημα των λέξεων και των φράσεων μου είχε εντυπωθεί.

  Σήμερα αποφάσισα να μοιραστώ μαζί σας ένα από τα αγαπημένα μου ποιήματα. Αυτό που έγραψα τότε στον τοίχο. Το μοιράζομαι σήμερα, μία ημέρα μετά τη γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου, ως "τροφή για σκέψη" για τις υπόλοιπες 364 ημέρες του χρόνου. Το μοιράζομαι σήμερα, γιατί η αγάπη γιορτάζεται ΚΑΙ σήμερα. Δε γιορτάζεται μόνο μέρες σαν τη χθεσινή - η αγάπη γιορτάζεται και σήμερα, και αύριο, και μεθαύριο, όπως και χθες και προχθές... και πριν ένα μήνα... και μετά από ένα μήνα. Κάθε μέρα. 

Αλλά, ποια αγάπη;

  Το ποίημα είναι του Ζακ Πρεβέρ*, από την ποιητική συλλογή "Διάλογοι" (Jacques Prévert, Paroles, 1946):

Pour toi, mon amour 

Je suis allé au marché aux oiseaux

Et j'ai acheté des oiseaux

Pour toi

Mon amour

Je suis allé au marché aux fleurs

Et j'ai acheté des fleurs

Pour toi

Mon amour

Je suis allé au marché à la ferraille

Et j'ai acheté des chaînes

De lourdes chaînes

Pour toi

Mon amour

Et je suis allé au marché aux esclaves

Et je t'ai cherchée

Mais je ne t'ai pas trouvée

Mon amour

*****

Για σένα, αγάπη μου

Πήγα στην αγορά με τα πουλιά
Κι αγόρασα πουλιά
Για σένα
αγάπη μου
Πήγα στην αγορά με τα λουλούδια
Κι αγόρασα λουλούδια
Για σένα
αγάπη μου
Πήγα στην αγορά με τα σιδερικά
Κι αγόρασα αλυσίδες
Βαριές αλυσίδες
Για σένα
αγάπη μου
Και μετά πήγα στην αγορά με τους σκλάβους
Και σ’ έψαξα
Αλλά δε σε βρήκα
αγάπη μου

*****

For You, My Love 

I went to the market of birds

And I bought birds

For you

my love

I went to the market of flowers

And I bought flowers

For you

my love

I went to the market of ironwork

And I bought chains

Heavy chains

For you

my love

And then I went to the market of slaves

And I searched for you

But I did not find you

My love

   Η αγάπη είναι μια μικρή λεξούλα, που κλείνει μέσα της τόσα πολλά. Μπορείς εύκολα να την προφέρεις, δύσκολα να την ορίσεις και είναι αδύνατο να ζήσεις χωρίς αυτή. 

  Η αγάπη δε δηλώνεται με δώρα. Δεν αποδεικνύεται με αρκουδάκια, δαχτυλίδια, γεύματα σε ακριβά εστιατόρια, τυπικότητες και δώρα που έρχονται μια φορά το χρόνο, χωρίς να εννοούνται, μόνο και μόνο επειδή οι περιστάσεις το επιβάλλουν. Η αγάπη φαίνεται αλλού. Φαίνεται στις μικρές λεπτομέρειες της κάθε μέρας (1): σ΄ένα χαμόγελο, στον γλυκό ήχο του φιλιού (2), στη λάμψη της ματιάς, σε μια αγκαλιά. Στα δύσκολα. Στη "συγνώμη" μετά από τον καυγά. Σε ένα δάκρυ που κυλάει, μαζί με το δικό σου, για συμπαράσταση. Σε μια έκπληξη, σε ένα μαγείρεμα από κοινού που αφήνει την κουζίνα βομβαρδισμένο τοπίο. Στο "μαζί" μιας βόλτας με το αυτοκίνητο στην πόλη, σε μια παραλία το ξημέρωμα, στο περπάτημα αγκαλιά στη βροχή. Στο χάδι που απαλύνει τον πόνο, στη ζεστή κούπα τσάι που σου φτιάχνουν για να σου φύγει το κρύωμα. Φαίνεται στην προστατευτική αγκαλιά που σε παίρνουν τη νύχτα, λίγο πριν κοιμηθείς. 

  Η αγάπη δεν αντέχει τις αλυσίδες. Δεν είναι κτήμα μας, είμαστε μέρος της. Χρειάζεται ελευθερία, για να μπορεί να αναπνέει και να δυναμώνει. Χρειάζεται εμπιστοσύνη. 

  Δεν είναι τέλεια και δεν είναι εύκολη - δεν είναι ένα παραμύθι που σου το διαβάζουν το βράδυ πριν κοιμηθείς. Είναι μια ιστορία που τη γράφουν δυο συγγραφείς: εσύ και ο άνθρωπός σου. Καθημερινά, κρατάτε και οι δυο μαζί ένα μεγάλο φτερό πουλιού (3), το βουτάτε στη μελάνη... και γράφετε την ιστορία της αγάπης, στο βιβλίο της ζωής. 

  Η αγάπη θέλει κόπο και προσπάθεια. Χτίζεται σιγά-σιγά, με δουλειά από κοινού. Χρειάζεται να δίνεις μάχες, να ξεπερνάς τα εμπόδια, να μπορείς να δέχεσαι τα "όχι" του άλλου, όπως και τα "ναι" του. Να αντέχεις. Να υποχωρείς, όταν πρέπει. Να μην εγκαταλείπεις. Η αγάπη είναι σαν τον ήλιο, που πάντα βγαίνει μετά την καταιγίδα. (4)

  Η αγάπη θέλει να συνειδητοποιείς πως κάθε ώρα, κάθε λεπτό, κάθε δευτερόλεπτό της αξίζει, επειδή όλα όσα κάνεις κι όλα όσα περνάς, τα βιώνεις ΜΑΖΙ με τον άνθρωπό σου. Και τα καλά, και τα άσχημα.

  Αν δεν ήταν συναίσθημα, η αγάπη θα ήταν όλα τα χρώματα του κόσμου, κι όλες οι αποχρώσεις τους μαζί. (5)

(1) - (πηγή)

  Την ώρα που είχα ξεκινήσει να γράφω αυτή τη δημοσίευση, η Κική (ΕΚΦΡΑΣΟΥ) με επισκέφθηκε για να μου αποδώσει ένα tag, καλώντας με να παίξω ένα παιχνίδι για την αγάπη. Κική μου, δε θα μπορούσες να είχες βρει καλύτερη στιγμή για να με καλέσεις... και σε ευχαριστώ που με σκέφτηκες!

  Η Κική μου έθεσε 5 ερωτήσεις, οι απαντήσεις των οποίων έχουν ενσωματωθεί μέσα στο κείμενό μου. Για να τις ξεχωρίσετε, οι απαντήσεις έχουν επισημανθεί με τους αντίστοιχους αριθμούς και η εικόνα που επέλεξα υπάγεται επίσης στην 1η ερώτηση.

Οι ερωτήσεις ήταν:

1. Αν η αγάπη ήταν εικόνα, ποια θα ήταν και γιατί;

2. Αν η αγάπη ήταν ήχος, ποιος ήχος θα ήταν και γιατί;

3. Αν η αγάπη ήταν φτερό, τι φτερό θα ήταν και γιατί;

4. Αν η αγάπη ήταν φυσικό φαινόμενο, ποιο θα ήταν και γιατί;

5. Αν η αγάπη δεν ήταν συναίσθημα, τι άλλο θα μπορούσε να ήταν και γιατί;

  Με τη σειρά μου, πρέπει να θέσω κι εγώ 5 ερωτήσεις και να προσκαλέσω 10 φιλικά ιστολόγια, αν θέλουν, να συνεχίσουν το παιχνίδι.

Οι ερωτήσεις μου είναι:

1. Aγάπη είναι........

2. Μια κίνηση αγάπης που δέχτηκες και που δεν θα ξεχάσεις ποτέ.

3. Ένα απόφθεγμα για την αγάπη που διάβασες και σου άρεσε.

4. Ποιες συμβουλές θα έδινες στο παιδί σου για την αγάπη;

5. Διάλεξε ένα τραγούδι και αφιέρωσέ το σε κάποιον που αγαπάς. 

Και καλώ τα εξής ιστολόγια:

1. Κατερίνα (follow me... Σκέψεις, απόψεις)

2. Μαριλένα (MARILENASPOTOFART)

3. Καίτη (Kate's CakeBox)

4. Αριστέα (Η ζωή είναι ωραία)

5. Νικόλ (Χειροποιήματα της Νικόλ)

6. Φλώρα (TEXNIS STORIES)

7. Joan (Ο πιο πιστός φίλος του σκύλου)

8. Νικολέτα (Little me and little you)

9. Λιακάδα (The red thin line)

10. Μαρία (Swanocean)

*********

* Ο Ζακ Πρεβέρ (1900-1977) ήταν Γάλλος ποιητής και σεναριογράφος. Έγραψε σενάρια για το θέατρο και διαλόγους για γνωστές ταινίες του γαλλικού κινηματογράφου. Ποιήματα από τις ποιητικές συλλογές του τραγουδήθηκαν και έξω από τα όρια της χώρας του και χαρακτηρίστηκε ως ο "Πικάσο της σύγχρονης γαλλικής ποίησης". (πηγή)

UPDATE: Το ίδιο tag μου προώθησε και η Άννα (Συννεφάκι). Ευχαριστώ πολύ, Άννα μου!

Οι ερωτήσεις της και οι απαντήσεις μου:

1. Με ποιο καιρικό φαινόμενο θα παρομοίαζες τον έρωτα; Το έχω απαντήσει πιο πάνω, με τον ήλιο μετά τη βροχή.
2. Με ποιο τραγούδι σου φανέρωσαν την αγάπη τους; "Ξύπνα λουλούδι του δάσους", Κατσιμίχα.
3. Ποια ταινία θα ήθελες να δεις αγκαλιά με το ταίρι σου; Οποιαδήποτε! Το θέμα είναι το "μαζί"...
4. Σε ποιο μέρος θα ήθελες να ταξιδέψεις με το σύντροφό σου; Οπουδήποτε! Και πάλι, για μένα το θέμα έχει να κάνει με το "μαζί"... αλλά αν πρέπει να δώσω οπωσδήποτε απάντηση, ξανά στη Ρώμη. Και στην Κωνσταντινούπολη.
5. Αν η αγάπη ήταν πουλί, ποιο θα ήταν; Παραδείσιο πτηνό.