Ο Μονόλογος της Μάνας - 11ο Παιχνίδι "Παίζοντας με τις Λέξεις", στο "ΤΕΧNIS STORIES"

Ο μονόλογος της Μάνας

Τι άλλο να σου πω, γιε μου

δεν ξέρω.

Σε βλέπω να κοιμάσαι και μέσα μου υποφέρω.

Πού θα βρεις δρόμο να πας…

Στο προσκεφάλι σου γαλήνια ακουμπάς.

Ξέρω πως πρέπει να σε δασκαλέψω

όμως, το μόνο που θέλω

είναι να κλέψω

για χάρη σου, μαζί σου να’ χεις

πιο πολλές στιγμές ευτυχίας και άδολης αγάπης.

Δεν ξέρω… μ’ ακούς;

Γιατί κοιμάσαι…

Δυο λόγια έχω να σου πω, να τα θυμάσαι.

Ν΄ανακατεύεις εσύ της ζωής σου την τράπουλα

Μείνε μακριά από όντα άβουλα.

Εσύ Δράσε.

Ξέρω πως σε νοιάζει τι σκέφτεται η κοινωνία

- μα είναι σκληρή και η ζωή σου είναι μόνο μία.

Δε θα’χεις άλλη ευκαιρία.

Νιώσε.

Όσα σου δίδαξα, δεν είναι μύθος

θυμήσου –

να προχωράς πάντα με ήθος.

Αγάπησε.

Είσαι από τους μόνους που απέμειναν

-κι ας είσαι ακόμη παιδί-

που ίσως μπορέσουν να φέρουν την ανατροπή.

Κάποτε.

Είσαι η ελπίδα.

Εσύ δεν έχεις φτερά κομμένα.

Άσε με εμένα…

Το μέλλον ανήκει σ’ εσένα.

Ο κόσμος ανήκει σ’ εσένα.

Ο δικός μου κόσμος τα έχει χαμένα.

Γιε μου, μ’ ακούς;

Γιατί κοιμάσαι…

Άσε με εμένα.

Εσύ Ζήσε – να το θυμάσαι.

  Με το ποίημα αυτό έλαβα μέρος στο 11ο Παιχνίδι "Παίζοντας με τις Λέξεις", που έγινε στο ιστολόγιο της φίλης μας Φλώρας "ΤΕΧNIS STORIES".  

 Είχα πάνω από μια δεκαετία να γράψω ποίηση και πολύ το ευχαριστήθηκα! Αν και δεν το περίμενα, το ποίημά μου τα πήγε πολύ καλά στο Παιχνίδι και ευχαριστώ όλους τους φίλους του ιστολογίου που το διάβασαν και το ψήφισαν. Φλώρα μου, σε ευχαριστώ πολύ κι εσένα για τη φιλοξενία.

 Όπως πάντα, οι λέξεις που έπρεπε να χρησιμοποιηθούν από όλους τους συμμετέχοντες έχουν επισημανθεί μέσα στο κείμενο. 

 Το 11ο Παιχνίδι ολοκληρώθηκε την Παρασκευή που μας πέρασε και ήδη έχει ξεκινήσει το επόμενο. Οι 5 νέες λέξεις είναι:

μπαλαρίνα, πλήκτρο, κάγκελο, τοίχος, αυτοκτονία 

 Περισσότερες πληροφορίες για το 12ο Παιχνίδι θα βρείτε στο ιστολόγιο της Φλώρας, πατώντας εδώ.

 Καλή Κυριακή σε όλους!

DIY: Παιδικό καλοκαιρινό μπλουζάκι, με στάμπα ζωγραφισμένη στο χέρι

    Όσοι φίλοι είστε εδώ μαζί μου συχνά, θα έχετε δει τα t-shirt που έχω φτιάξει κατά καιρούς.

    Αυτά όμως ήταν ενηλίκων... τα μικρούλια μας θα τα αφήσουμε παραπονεμένα;

  Σήμερα, θα ετοιμάσουμε μαζί ένα απλό παιδικό μπλουζάκι με ζωγραφισμένη στάμπα και θαλασσινό θέμα, το οποίο μπορεί να φορεθεί είτε από ένα αγοράκι, είτε από ένα κοριτσάκι. Μην το φοβάστε, δεν είναι καθόλου δύσκολο. Είμαι σίγουρη πως το μικρό σας (παιδί, εγγόνι, ανιψάκι, βαφτιστήρι, αδελφάκι, ξαδελφάκι...) θα το ευχαριστηθεί και θα το φοράει περήφανο όλο το καλοκαίρι στις βόλτες του (ειδικά αν του επιτρέψετε να σας βοηθήσει καθώς θα του το φτιάχνετε!!!).

                           

    Τι λέτε, ξεκινάμε; 

    Θα χρειαστούμε:

- χαρτόνι σκληρό

- χάρακα, ψαλίδι

- μια εικόνα απλή που θα χρησιμοποιηθεί για να σχηματιστούν με ασφάλεια τα περιγράμματα (εδώ, ένα καραβάκι που βρήκα στο διαδίκτυο και επεξεργάστηκα λίγο, τουλάχιστον όσον αφορά το κάτω μέρος)

- σελοτέιπ

- ένα μολύβι

- μαρκαδόρους για ζωγραφική σε ύφασμα (εδώ χρησιμοποιήθηκαν αυτοί, εσείς μπορείτε να χρησιμοποιήσετε οποιαδήποτε μάρκα βρείτε στο εμπόριο, κάνουν όλες την ίδια καλή δουλειά).

- pearl pen (συνήθως είναι κατάλληλο για ύφασμα, αλλά επειδή δε γνωρίζω όλες τις εταιρείες, ελέγξτε για σιγουριά αν το αναγράφει στις προδιαγραφές του)

- ένα παιδικό λευκό φανελάκι 

1. Κόβουμε ένα ορθογώνιο σχήμα από το χαρτόνι στη διάσταση που θέλουμε. Αυτό το σχήμα θα χρησιμοποιηθεί ως πλαίσιο, μέσα στο οποίο θα ζωγραφίσουμε τη στάμπα μας.

    Από το ίδιο χαρτόνι κόβουμε και τα μέρη που αποτελούν το καραβάκι: τρία τρίγωνα (τα πανιά και η σημαιούλα) και το κάτω μέρος του καραβιού. Έπειτα, χρησιμοποιούμε κάτι στρογγυλό (καπάκι από μπουκάλι, νόμισμα) και κόβουμε έναν κύκλο που θα είναι ο ήλιος. 

  Αν θέλετε, μπορείτε να εκτυπώσετε το σχέδιο από εδώ (τα μέρη της εικόνας είναι ζωγραφισμένα περιμετρικά επειδή τα φωτογράφισα αφού έκανα το μπλουζάκι, θεωρώντας πως θα τα διακρίνετε πιο εύκολα).

2. Στρώνουμε το μπλουζάκι επάνω στην επιφάνεια που θα δουλέψουμε και εσωτερικά, ανάμεσα από την μπροστινή και πίσω όψη του, βάζουμε ένα χαρτί (ή μια λαδόκολλα). Έτσι θα αποφύγουμε να διαπεράσει το ύφασμα ο μαρκαδόρος και θα προστατέψουμε την πίσω πλευρά. 

  Παίρνουμε το ορθογώνιο χαρτόνι, κολλάμε σελοτέιπ στην πίσω όψη του και το εφαρμόζουμε στο φανελάκι, στο σημείο που θέλουμε. Το σελοτέιπ βοηθάει ώστε να μην κινείται το χαρτόνι, όσο δουλεύουμε. 

 Παίρνουμε έπειτα το μπλε μαρκαδόρο και σχηματίζουμε το περίγραμμα του χαρτονιού, ακουμπώντας ελαφρά το μαρκαδόρο πάνω στο ύφασμα. Δεν ασκούμε δύναμη, γιατί ο μαρκαδόρος θα παρασύρει το ύφασμα και η γραμμή μας δε θα γίνει ίσια. Επίσης, δεν αφήνουμε για πολύ σε ένα σημείο το μαρκαδόρο, γιατί το ύφασμα απορροφά πολύ εύκολα το χρώμα και δημιουργούνται χοντρές κηλίδες.

3. Έχοντας ολοκληρώσει το περίγραμμα, αφαιρούμε το ορθογώνιο χαρτόνι, ξεκολλώντας το απαλά από το φανελάκι. Θα δείχνει κάπως έτσι:

4. Κολλάμε πάλι με σελοτέιπ τα τμήματα που αποτελούν το καραβάκι και τον ήλιο στα επιθυμητά σημεία και κάνουμε τα περιγράμματά τους. Έπειτα αφαιρούμε τα χαρτονάκια και αρχίζουμε να γεμίζουμε με χρώμα.

   Εδώ επέλεξα να κάνω ρίγες και βούλες στο καραβάκι, κάτι το οποίο είναι και πιο εύκολο. Μπορείτε να γεμίσετε ολόκληρα τα περιγράμματα με χρώμα, όπως έκανα στον ήλιο, αλλά χρειάζεται πολύ περισσότερη υπομονή και, αν επιλέξετε να σας βοηθήσει το μικρό σας, θα είναι πιο δύσκολο γι΄αυτό από ό,τι το να σχηματίσει βουλίτσες (οι οποίες γίνονται εύκολα, απλώς ακουμπώντας σταθερά το μαρκαδόρο σε ένα σημείο). 

5. Σχεδιάζουμε ακτίνες στον ήλιο, οριοθετούμε τη θάλασσα και σχεδιάζουμε κυματάκια. Ζωγραφίζουμε γλάρους ή ό,τι άλλο θέλουμε (για παράδειγμα, συννεφάκια).

    Ανάμεσα από τα δύο πανιά του καραβιού, χαράζουμε μια γραμμή (απαλή) με το μολύβι μας, χρησιμοποιώντας το χάρακα. Αυτή η γραμμή θα μας χρησιμεύσει ως οδηγός για να σχεδιάσουμε το κατάρτι.

 6. Χρησιμοποιούμε το pearl pen και σχηματίζουμε μια γραμμή ακριβώς επάνω στη γραμμή που χαράξαμε με το μολύβι, για να δημιουργήσουμε το κατάρτι. Αφήνουμε να στεγνώσει το υλικό.

7. Έτοιμο!!

Συμβουλές: 

- Πριν πλυθεί για πρώτη φορά το μπλουζάκι μας, πρέπει να σταθεροποιήσουμε το χρώμα. Στη συσκευασία των μαρκαδόρων δίνονται οι ακριβείς οδηγίες (συνήθως σιδερώνουμε τη στάμπα από την ανάποδη, με καυτό σίδερο). Έπειτα, το μπλουζάκι μπορεί να πλυθεί κανονικά ως τους 40 βαθμούς χωρίς να ξεβάψει και τα χρώματα αντέχουν στο χρόνο και στις καιρικές συνθήκες (δεν ξεβάφουν από την έκθεση στον ήλιο). Αν δεν χρησιμοποιήσετε pearl pen και σχεδιάσετε τα πάντα με μαρκαδόρο, το μπλουζάκι μπορεί να πλυθεί και ως τους 60 βαθμούς.

- Αν θέλετε το μικρό σας να χαρεί περισσότερο το μπλουζάκι που του φτιάξατε, απλώς αγοράστε του ένα νούμερο μεγαλύτερο!! Έτσι, εκτός από το καλοκαίρι, θα μπορεί να το φοράει και το χειμώνα, ως φανελάκι μέσα από τα ρούχα του.

- Μπορείτε να γράψετε το όνομα του μικρού σας, ή ακόμη καλύτερα, να το αφήσετε να το γράψει μόνο του!

- Ανάλογα με τους συνδυασμούς των χρωμάτων που θα επιλέξετε, το μπλουζάκι μπορεί να γίνει αγορίστικο (πράσινο, κόκκινο, μπλε, πορτοκαλί), ή κοριτσίστικο (κίτρινο, μωβ, ροζ).

    Για οποιαδήποτε απορία, είμαι στη διάθεσή σας.

    Καλή επιτυχία!

Βραβειάκι!

    Καλησπέρα σε όλη την παρέα!

  Οι φίλες Χριστίνα (Neraidodimiourgies) και Δάφνη (Κόσμημα και Κόσμημα/Daphnofila) με τίμησαν, χαρίζοντάς μου το παρακάτω, όμορφο βραβειάκι:

   Χριστίνα και Δάφνη, Δάφνη και Χριστίνα, σας ευχαριστώ πολύ-πολύ για την τιμή που μου κάνατε!

    Το βραβείο συνοδεύεται από όρους:

1. Ευχαρίστησε όποιον σου το έδωσε

2. Απάντησε στις ερωτήσεις

3. Βράβευσε 7 blogs με links και ειδοποίησέ τους για την παραλαβή.

    Μιας και έχω ευχαριστήσει ήδη πιο πάνω τα κορίτσια, θα απαντήσω τώρα στις ερωτήσεις:

1.  Αγαπημένο περιοδικό:

   Δεν έχω κάποιο αγαπημένο. Τις περισσότερες φορές διαβάζω περιοδικά για να παίρνω ιδέες... είτε για το σπίτι, είτε για τις κατασκευές μου.

2. Αγαπημένος τραγουδιστής/Αγαπημένη μουσική:

   Rock, rock και πάλι rock. Σε όλες του τις μορφές (αν και συνήθως επιλέγω να ακούω κλασικό ροκ). Μπορώ να ακούσω τα πάντα από μουσική, αλλά όταν είμαι μόνη μου, όταν οδηγώ, όταν θέλω να τραγουδήσω, όταν θέλω να ξεφύγω, πάντα σ΄αυτό το είδος μουσικής επιστρέφω. Αγαπημένοι τραγουδιστές πολλοί... και μου είναι δύσκολο να ξεχωρίσω. Πώς να διαλέξω ανάμεσα στον Robert Plant των Led Zeppelin, ή στον Roger Waters των Pink Floyd, ή στον Mick Jagger των Rolling Stones, ή στον Ozzy Osbourne των Black Sabbath;

3. Αγαπημένος/η YouTube guru:

  Αν εννοεί όντως αυτό που κατάλαβα, με διαφορά, γιατί είναι πολύ χαρούμενος άνθρωπος, γεμάτη ζωντάνια και ιδέες, η Wendy (Wendy'sLookbook). Είτε παρουσιάζει χαμογελαστά ιδέες σχετικά με τη μόδα, είτε δημιουργεί καλλιτεχνικά βίντεο/ταινίες μικρού μήκους, όλες οι προσπάθειές της -αλλά και η ίδια- σου φτιάχνουν τη μέρα.

4. Αγαπημένο είδος μακιγιάζ:

   Αυτό που αναδεικνύει και όχι αυτό που καλύπτει τη φυσική ομορφιά.

5. Αγαπημένο μέρος διαμονής:

   Το σπιτάκι μου... που είναι το λιμάνι μου και το ησυχαστήριό μου.

6. Αγαπημένη ταινία:

   Μόνο μία; Ουφ, δύσκολο... Αγαπώ τα θρίλερ (The Exorcist). Αγαπώ τις ταινίες με διαφορετική οπτική (Pulp Fiction, Οι μέρες της αφθονίας σας είναι μετρημένες). Αγαπώ όμως και ορισμένες ταινίες που δεν ανήκουν σε αυτά τα είδη, αλλά έχουν μιλήσει στην ψυχή μου (Braveheart, City of Angels).

... και σταματώ εδώ, να μην το παρακάνω...

7.  Πόσα ζευγάρια παπούτσια έχεις;

................

ΠΟΛΛΑ!

(ποιος τα μετράει τώρα...)

8. Αγαπημένο χρώμα:

   Μου αρέσουν γενικά όλα τα χρώματα, αλλά όταν βλέπω πετρόλ ή τυρκουάζ "κολλάω". Αυτό το χρώμα με ταξιδεύει... και με κάνει να χαίρομαι όταν το έχω γύρω μου ή πάνω μου.

   Το βραβείο αυτό το χαρίζω με τη σειρά μου στα παρακάτω 7 ιστολόγια, με όλη μου την αγάπη:

1. Στην Κατερίνα (Made by me)

2. Στην Τέτα (Θαλασσόξυλα και άλλα)

3. Στο Κατερινάκι 

4. Στη Φωτεινή (Little Treasures)

5. Στην Έφη (Παλέτα Δημιουργίας)

6. Στη Μάρσια (Art of Memories)

7. Στη Μαίρη (Merry Mary Stories)

    Να περάσετε υπέροχα την ημέρα σας, φιλιά!

Αέναο ταξίδι - 10ο Παιχνίδι "Παίζοντας με τις Λέξεις", στο "ΤΕΧNIS STORIES"

Αέναο Ταξίδι

Έβλεπε για ώρες τον ορίζοντα, χωρίς να τον βλέπει.

Ο ήλιος κύλησε στον ουρανό, χαμήλωσε, κατέβηκε. Βάφτηκε η φύση κοραλλί, έπειτα μενεξεδιά. Σκιές άρχισαν να δημιουργούνται. Γνώριμες, ω, πόσο γνώριμες. Οι φίλες του της νύχτας.

Εκείνος έβλεπε τις στιγμές της ζωής του να περνούν, χωρίς να τις βλέπει, χωρίς να τις ζει. Ταξίδευε ξαπλωμένος απέναντι από ένα σπασμένο παράθυρο, στο κέντρο του ενός και μοναδικού τοίχου που είχε απομείνει όρθιος στο ερειπωμένο, βρώμικο κτίριο.

Κάποια στιγμή, το βλέμμα του ξεθόλωσε. Είδε πως δεν ήταν μόνος στο ερείπιο, αλλά δεν μπορούσε να διακρίνει ποιοι άλλοι ήταν μαζί του. Τα χαρακτηριστικά τους συγχέονταν και οι φυσιογνωμίες όλων του φαίνονταν ίδιες. Αγριωπές, βρώμικες, ταξιδιάρικες, ταλαιπωρημένες, γερασμένες. Παραιτημένες.

«Εφιάλτες» μουρμούρισε και κοίταξε πάλι έξω. «Σας βαρέθηκα».

Θυμήθηκε την πρώτη φορά που αποφάσισε να δοκιμάσει. Ήταν μια απόφαση-σταθμός στη ζωή του, γιατί δε μπόρεσε να κάνει πίσω ποτέ, ποτέ δεν μπόρεσε πραγματικά να κατεβεί από τούτο το τρένο του παραλόγου, ποτέ δε μπόρεσε να εγκαταλείψει το καθημερινό του δρομολόγιο. Οι σταθμοί όπου το τρένο σταματούσε διαδέχονταν ο ένας τον άλλον, κάθε μέρα, πάντα με την ίδια σειρά: Ανάγκη, Αναζήτηση, Τρέξιμο, Χαρά, Προσμονή, Απόλαυση, Ταξίδι… Γκρεμός, Πτώση και Πόνος. Και πάλι από την αρχή… και πάλι… και πάλι…

Προσπάθησε μια φορά να κατεβεί από το τρένο -  το είχε αποφασίσει να αντέξει. Κατέβηκε έπειτα από το Σταθμό της Ανάγκης… και βρέθηκε μόνος, χωρίς να ξέρει πού να πάει, χωρίς να ξέρει ποια θα μπορούσε να γίνει η εναλλακτική του διαδρομή. Κανείς δεν ήταν δίπλα του, κανείς δεν τον πήρε από το χέρι, κανείς δεν του έδειξε το δρόμο. Είχε εγκλωβιστεί σε ένα αέναο δρομολόγιο, αλλά δεν είχε καταλάβει πότε ακριβώς αυτό συνέβη.

 Έψαξε, προσπάθησε να βρει διέξοδο. Και περπατώντας, βρέθηκε μπροστά στην αποβάθρα του σταθμού της Αναζήτησης. Κατάλαβε πως είχε κάνει το πρώτο βήμα, και παίρνοντας κουράγιο, την προσπέρασε. Περπάτησε ώρες, χωρίς να βρει άλλο σταθμό, μα ούτε και μια οδό διαφυγής. Κι όταν πια είχε απελπιστεί, βρέθηκε μπροστά στο Σταθμό του Πόνου. 

Τι πόνος. Ακόμη τον θυμόταν. Έκλαιγε, δεν όριζε το σώμα του. Καιγόταν, τρελαινόταν και προσπαθούσε να αντέξει. Πόσο; Όταν  το τρένο σταμάτησε ξανά μπροστά του, καλώντας τον σε ακόμη ένα δρομολόγιο, δεν μπόρεσε άλλο ν’ αντισταθεί στον πειρασμό και το πήρε. Έκτοτε, δεν προσπάθησε να κατεβεί ξανά. Έτσι κι αλλιώς, θα πάλευε μόνος.

Οι σκιές είχαν γίνει πιο έντονες τώρα. Σήκωσε ψηλά το βλέμμα του και αντίκρισε τον ουρανό, που στολιζόταν από ένα ολοστρόγγυλο, ασημένιο φεγγάρι. Δεν υπήρχε πια οροφή στο κτίριο, έτσι το φως του φώτιζε το βρώμικο, γεμάτο σκουπίδια χώρο και τις άλλες ανθρώπινες φιγούρες που ταξίδευαν με το δικό τους τρένο.

«Εκεί θέλω να πάω απόψε» είπε. «Στο φεγγάρι. Ίσως να είναι πιο όμορφα εκεί…».

Πήρε το βρώμικο κουταλάκι, έριξε με προσοχή τη σκόνη και έψαξε για τον αναπτήρα του. Άναψε με αυτόν ένα μισολιωμένο κερί, δεν ήθελε να τον τελειώσει. Πήρε τη σύριγγα, ανέβηκε στο σταθμό της Απόλαυσης και ξεκίνησε το Ταξίδι.

    Με την ιστορία αυτή είχα λάβει μέρος στο 10ο Παιχνίδι "Παίζοντας με τις Λέξεις" που είχε γίνει στο ιστολόγιο ΤΕΧNIS STORIES. Το Παιχνίδι ολοκληρώθηκε αρκετές ημέρες πριν, αλλά μόλις τώρα κατάφερα να σας παρουσιάσω την ιστορία με την οποία συμμετείχα. Όπως πάντα, οι λέξεις που έπρεπε να χρησιμοποιηθούν, έχουν επισημανθεί μέσα στο κείμενο. Στέλνω πολλές ευχαριστίες στους φίλους του ιστολογίου που αφιέρωσαν χρόνο να διαβάσουν την ιστορία μου... και στην φίλη μου Φλώρα, για την όμορφη φιλοξενία.

   Όσο εγώ γράφω αυτές τις γραμμές, η Φλώρα φιλοξενεί ήδη το 11ο Παιχνίδι "Παίζοντας με τις Λέξεις" στο ιστολόγιό της. Οι νέες ιστορίες έχουν κιόλας αναρτηθεί (ανώνυμα όπως πάντα)... και οι πέντε δοθείσες λέξεις (που έπρεπε να ενσωματωθούν στις ιστορίες από όλους τους συμμετέχοντες), ήταν οι παρακάτω:

ανατροπή, ευκαιρία, κοινωνία, τράπουλα, μύθος

  Οι ιστορίες που έχουν συγκεντρωθεί σε αυτό το Παιχνίδι, είναι 18. Αν θέλετε μπορείτε να επισκεφθείτε το ιστολόγιο ΤΕΧΝIS STORIES για να τις διαβάσετε και για να τις βαθμολογήσετε, έως και την Παρασκευή 28/6/13.

   Καλό απόγευμα Κυριακής σε όλους, να περνάτε όμορφα!

Χειροποίητο t-shirt "Audrey Hepburn"

  H Audrey Hepburn (Όντρεϊ Χέπμπορν) γεννήθηκε το 1929 και είχε ολλανδική και αγγλική καταγωγή. Οι περισσότεροι από εμάς τη γνωρίζουμε και τη θυμόμαστε κυρίως ως παγκοσμίως φημισμένη ηθοποιό, αλλά η Χέπμπορν δεν ήταν μόνο αυτό: ήταν ένας ενδιαφέρων, πολυδιάστατος, πολυτάλαντος άνθρωπος, μια Γυναίκα την οποία δεν μπορεί κανείς παρά να θαυμάζει, έως και σήμερα.

   Τα παιδικά της χρόνια δεν ήταν ιδιαίτερα δύσκολα, αν εξαιρέσει κανείς τις διαρκείς μετακινήσεις που αναγκαζόταν να κάνει η οικογένειά της, λόγω του επαγγέλματος του πατέρα της. Οι δυσκολίες προέκυψαν μετά, κατά τη διάρκεια του Β΄Παγκοσμίου πολέμου. Συγγενείς της εκτελέστηκαν, η αγγλική της καταγωγή θεωρήθηκε επικίνδυνη και η ίδια, υποφέροντας από υποσιτισμό, αντιμετώπισε έντονα προβλήματα υγείας. Ως το 1944 η Χέμπορν είχε εξελιχθεί σε μια πολύ καλή μπαλαρίνα και χόρευε μυστικά, προσπαθώντας μέσα από το χορό να μαζέψει χρήματα για να ενισχύσει την Ολλανδική αντίσταση εναντίον των κατακτητών. Ταυτόχρονα, ζωγράφιζε (κάποια από τα σχέδιά της μπορεί κάποιος να τα δει έως και σήμερα).

   Μετά τον πόλεμο, η Όντρεϊ στράφηκε προς το μπαλέτο, επιχειρώντας να γίνει μια πρίμα μπαλαρίνα. Όμως, λόγω του ύψους της και της κακής διατροφής που ακολουθούσε κατά τη διάρκεια του πολέμου, αυτό κρίθηκε αδύνατο. Έτσι, ακολουθώντας τις συμβουλές της δασκάλας της του χορού, η Χέπμπορν στράφηκε προς την ηθοποιία. 

  Εμφανίστηκε σε πάμπολλες κινηματογραφικές ταινίες, καθώς επίσης και σε θεατρικές και μουσικές παραστάσεις του Μπρόντγουεϊ.  Έχει βραβευτεί με βραβεία Όσκαρ, Γκράμι, Τόνυ και Έμμι, αλλά και με Χρυσές Σφαίρες (είναι μάλιστα μία από τα λιγοστά άτομα που έχει κερδίσει όλα αυτά τα βραβεία στην καριέρα της) και έχει καταταγεί στην 3η θέση της λίστας με τις μεγαλύτερες σταρ όλων των εποχών. Ταυτόχρονα, αποτέλεσε σύμβολο μόδας, ομορφιάς, θηλυκότητας, φινέτσας και κομψότητας.

   Το 1961, υποδύθηκε την Χόλι Γκολάιτλι στην ταινία "Πρόγευμα στο Τίφανι'ς" (Breakfast at Tiffany's) και κατάφερε να μετατρέψει το χαρακτήρα της Χόλι σε ένα χαρακτήρα-σύμβολο του Αμερικανικού σινεμά για τον 20ο αιώνα.  Τα ρούχα που φορούσε η ηθοποιός στην ταινία τα σχεδίασε η ίδια μαζί με τον σχεδιαστή Ζιβανσί. Ένα από όλα αυτά, το μικρό μαύρο φόρεμα του Ζιβανσί, έγινε το πλέον αναγνωρίσιμο μικρό μαύρο φόρεμα στην ιστορία.

   Τα τελευταία χρόνια της ζωής της, η ηθοποιός (επηρεασμένη σαφώς από τις εμπειρίες της από τον πόλεμο) τα αφιέρωσε σε ανθρωπιστικά έργα: έγινε Πρέσβειρα Καλής Θελήσεως της UNICEF, περιοδεύοντας σε πολλές χώρες για να βοηθήσει και να στηρίξει τα παιδιά που το είχαν ανάγκη. Για τη συνολική συνεισφορά της στην ανθρωπότητα, της έχουν απονεμηθεί το "Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας" (από τον Τζ. Μπους) και το "Βραβείο Ανθρωπισμού Τζιν Χέρσολτ" (από την Ακαδημία των Κινηματογραφικών Τεχνών και Επιστημών), το οποίο όμως της αποδόθηκε μετά θάνατον.

   Η Όντρεϊ Χέπμπορν απεβίωσε το 1993, από την επάρατη νόσο. 

  Η Χέπμπορν, κατά τη γνώμη μου, ήταν μια φοβερά συνειδητοποιημένη γυναίκα και ηθοποιός. Αν κάνετε αναζήτηση στο διαδίκτυο για όσα έχει δηλώσει κατά καιρούς (στο κοινό και σε συνεντεύξεις) σχετικά με τη ζωή, τον άνθρωπο, αλλά και διάφορα άλλα ζητήματα, θα το διαπιστώσετε και οι ίδιοι. Κάθε ατάκα της, κάθε λόγος της, είναι και μια συμβουλή ή διαπίστωση, γεμάτη σοφία.

  Σαφώς επηρεασμένη από την ηθοποιό, τη γυναίκα, τον άνθρωπο Όντρεϊ Χέπμπορν... αυτή τη φορά έφτιαξα ένα t-shirt για μένα, με τη μορφή της και κάποια από τα λόγια της - τα πιο αγαπημένα μου, ίσως, ή αν θέλετε, τα πιο ταιριαστά με εμένα και τη δική μου κοσμοθεωρία.

"Audrey Hepburn" 

T-shirt με χειροποίητη, ζωγραφισμένη στάμπα 

(σε ασημί και μαύρο χρώμα)

"Πιστεύω στο να φιλιέσαι... να φιλιέσαι πολύ.

Πιστεύω στο να είσαι δυνατός, όταν όλα φαίνονται να πηγαίνουν στραβά.

Πιστεύω ότι τα ευτυχισμένα κορίτσια, είναι τα πιο όμορφα κορίτσια.

Πιστεύω ότι το αύριο είναι μια άλλη μέρα...

και πιστεύω στα θαύματα."

    Τι να πει κανείς περισσότερο; Σε τι να πιστέψει περισσότερο; Τα λόγια της τα λένε όλα...

(Αν θέλετε να διαβάσετε περισσότερες πληροφορίες για την ηθοποιό, δείτε εδώ)

Off the record: Γράφοντας την προηγούμενη ανάρτηση, το ξέρετε, το καταλάβατε όσοι από εσάς τη διαβάσατε, δεν ήμουν και πολύ στα καλά μου. Συμβαίνει... αν και δε σας έχω συνηθίσει σε αυτό. 
   Αυτό που είναι σπάνιο, είναι αυτό που κάνατε εσείς: ήρθατε, διαβάσατε κάτι που ήταν και δεν ήταν σαφές... και είπατε μια (δυο, τρεις...) καλές κουβέντες. Με στηρίξατε με το δικό σας, μοναδικό τρόπο, με αγκαλιάσατε, με εμψυχώσατε, με κάνατε να χαμογελάσω ξανά, με συγκινήσατε. Ήσαστε εδώ, όταν το χρειάστηκα να ξεσπάσω και με ακούσατε (εντάξει, διαβάσατε). Σας ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για τη φιλία σας. Να είστε καλά... και ανταποδίδω την αγάπη σας.
   And now, I'm back... 
 (Αν και, λόγω της επερχόμενης μετακόμισης δεν έχω και πολύ χρόνο προς το παρόν για να επισκεφθώ τα σπιτάκια σας, αλλά θα επανορθώσω σύντομα). 

   Καλό σας βράδυ!

5 ημέρες, 10 γεγονότα, 100 συναισθήματα, 1 άνθρωπος

    Έχουμε να τα πούμε από τη Δευτέρα...

    Αυτή η (εργάσιμη) εβδομάδα τα είχε όλα για μένα:

Είχε αναμονή, κόπο και συλλογική προσπάθεια για να παρουσιαστεί ένα όμορφο αποτέλεσμα στη δουλειά μου...

Είχε κλάμα, απελπισία, λύπη και οργή, γιατί κάτι που περίμενα εδώ και τόσο καιρό να συμβεί στη ζωή μου, τελικά δεν συνέβη για άλλη μια φορά, δοκιμάζοντας την αντοχή και την υπομονή μου...

Είχε περηφάνια, θαυμασμό, συγκίνηση και τρυφερότητα για κάποιους που, έχοντας ολοκληρώσει μια δύσκολη διαδρομή, αφήνουν τον πρώτο μεγάλο σταθμό της ζωής τους... και ετοιμάζονται για τον επόμενο...

Είχε φιλία και συμπαράσταση στα δύσκολα...

Είχε αγάπη και παιδικές αγκαλιές, όταν ακριβώς τις χρειαζόμουν...

Είχε δώρα καρδιάς και λόγια καρδιάς...

Είχε αβεβαιότητα...

Είχε αποδοχή, αναγνώριση, επαίνους και καλά λόγια...

Είχε αποχαιρετισμούς...

  Στο μέσον όλων αυτών, βρισκόμουν εγώ, προσπαθώντας να διαχειριστώ τα συναισθήματά μου και τα γεγονότα, τα οποία διαδέχονταν το ένα το άλλο με ταχύτητα-αστραπή. 

5 ημέρες, 10 γεγονότα, 100 συναισθήματα, 1 άνθρωπος.

   Υπήρξαν στιγμές που τα διαχειρίστηκα και στιγμές που δεν μπόρεσα να το κάνω. Υπήρξαν στιγμές που λύγισα και στιγμές που με στήριξαν "όρθια" βοηθώντας με να ξεχαστώ. Υπήρξαν στιγμές που με ένα χαμόγελο, φωτίστηκε η μέρα μου και με μια απόφαση, σφραγίστηκε ένας χρόνος από τη ζωή μου.

   Χάθηκα -αναγκαστικά, εξαιτίας όλων αυτών- από εσάς... δεν επισκέφτηκα τα ιστολόγιά σας, δεν απάντησα εγκαίρως σε e-mail που μου στείλατε. Λυπάμαι, δε σας ξέχασα - μα ήταν πάνω από τις δυνάμεις μου.

   Ας είναι. Με περιμένει μια μετακόμιση από βδομάδα, πολλά πρέπει να γίνουν, μα είμαι εδώ, είμαι κάπως καλύτερα. 

    Αυτή είμαι εγώ. Και αυτή η ζωγραφιά είναι ένα δώρο. Γελάω πλατιά, όπως κάνω πάντα και όπως θα συνεχίσω να κάνω: και για τον εαυτό μου και για τους άλλους. Φοράω το κολιέ μου και όμορφα κοκαλάκια στα μαλλιά μου. Τριγύρω μου έχω αγάπη, πολλή αγάπη... Ο ουρανός πάνω μου μπορεί να έχει συννεφάκια, αλλά έχει και έναν υπέρλαμπρο ήλιο. 

     Τι να κάνουμε, έτσι είναι η ζωή: πότε συννεφιάζει και πότε είναι ηλιόλουστη. 

Σημασία έχει να την αντιμετωπίζουμε με χαμόγελο... 

και να έχουμε γύρω μας αγάπη.

     Καλό απόγευμα σε όλους, να είστε καλά και να έχετε ένα όμορφο Σαββατοκύριακο.  

Τσαντάκι-φάκελος από βινύλιο σε καλοκαιρινές αποχρώσεις

  Καλή εβδομάδα σε όλους! Επανέρχομαι για να σας δείξω άλλο ένα τσαντάκι-φάκελο που έφτιαξα αυτές τις ημέρες. 

  Είναι και αυτό ριγέ όπως το προηγούμενο που σας είχα δείξει πριν λίγο καιρό, αλλά αυτή τη φορά οι ρίγες του υφάσματος δεν είναι κάθετες, είναι οριζόντιες και σε άλλους χρωματισμούς. Το υλικό του είναι επίσης βινύλιο (vinyl) που σημαίνει ότι το τσαντάκι μπορεί να πλυθεί.

 Εσωτερικά, έχω επενδύσει το τσαντάκι με μονόχρωμη επένδυση από το ίδιο υλικό, δημιουργώντας μια χρωματική αντίθεση όταν ανοίγει. Ανάμεσα από το εξωτερικό και το εσωτερικό vinyl ύφασμα έχω ενσωματώσει μια βάτα για σταθερότητα (όπως σε όλα τα τσαντάκια που έχω φτιάξει κατά καιρούς) - έτσι, το τσαντάκι δεν λυγίζει και δεν χάνει το σχήμα του όταν το κρατάς. 

  Και, όπως συνήθως -μιας και δεν έχω ραπτομηχανή- είναι ραμμένο εξ' ολοκλήρου στο χέρι!

Τσαντάκι-φάκελος από βινύλιο (ριγέ εξωτερικά, μονόχρωμο 

εσωτερικά). Διακοσμήσεις: τσόχινο λουλούδι με ασημί 

κουμπί, φερμουάρ και μοβ σατέν κορδέλα στο εσωτερικό.

Ραμμένο στο χέρι, κλείνει με μαγνητικό κούμπωμα. 

Διαστάσεις (κλειστό): 17 x 30 εκ. περίπου 

  Πριν σας αφήσω, θα ήθελα να σας ενημερώσω ότι το ιστολόγιο The A citY, το οποίο και παρακολουθώ, διεξάγει ψηφοφορία για τα "The A citY Awards 2013". Οι διαχειριστές του ιστολογίου είναι αρκετοί, οι στήλες τους πολλές και αξιόλογες... αν δεν το γνωρίζετε, επισκεφθείτε το και περιηγηθείτε, θα βρείτε ενδιαφέροντα πράγματα να διαβάσετε. 

   Στα "The A citY Awards 2013", οι φίλοι του ιστολογίου καλούνται να ψηφίσουν τις αγαπημένες τους στήλες, οι οποίες χωρίζονται σε κατηγορίες. 

  Ανάμεσα στις υπόλοιπες κατηγορίες συμπεριλαμβάνεται και η κατηγορία "Αγαπημένο Φιλικό Blog-Site", όπου συμμετέχουν 4 ιστολόγια: η Φλώρα μας με το TEXNIS STORIES, εγώ με το "Μαϊμουδάκι" μου (Funky Monkey - Χειροποίητες Δημιουργίες) και άλλα δύο ιστολόγια (LIFE IN STYLE και koyzinopagida). Αν θέλετε να ψηφίσετε οποιαδήποτε κατηγορία, μπορείτε να το κάνετε εδώ.

  Καλό σας βράδυ!

Μαρμάρινα διακοσμητικά/press papier με Roybal... μυστήριο

    Στην περιοχή όπου ζω η θάλασσα ξεβράζει αρκετά θαλασσόξυλα, πολύ λίγα κοχύλια και αρκετά κομμάτια μαρμάρου. Εντάξει, θαλασσόξυλα και κοχύλια μπορεί να βρει κανείς σχεδόν σε κάθε παραλία - μάρμαρα όμως, δεν είχα συναντήσει ξανά κάπου αλλού.

    Από τότε που ήρθα για διαμονή εδώ, αυτό το γεγονός με γοητεύει. Μέσα στα χρόνια έχω συλλέξει ποσότητες από αυτά. Μου αρέσουν γιατί είναι ολόλευκα και λεία, η "γλύπτρια" θάλασσα βλέπετε κάνει αρκετή δουλειά όλο το χειμώνα, λειαίνει τις τραχιές άκρες τους και τις επιφάνειές τους και δημιουργεί απίστευτα σχήματα, όπως μόνο εκείνη ξέρει. Περπατάς στην αμμουδιά και σε "καλεί" το λευκό χρώμα τους, το ιδιαίτερο σχήμα τους. Έχω μάθει να ξεχωρίζω πότε μπορώ να βρω αρκετά (συνήθως μετά από θαλασσοταραχή) και σε ποια σημεία της παραλίας κείτονται τα περισσότερα. Έχω γίνει λοιπόν, κανονικό "λαγωνικό"!!! 

   Κατά καιρούς, έχω κατασκευάσει διάφορα πράγματα με τα μαρμαράκια που βρίσκω (για παράδειγμα, θυμάστε το κηροπήγιο που είχα ετοιμάσει για το giveaway του ιστολογίου μου; Με κομμάτια τέτοιου λειασμένου μαρμάρου ήταν φτιαγμένο).  Αυτή τη φορά επισκέφθηκα ξανά την παραλία και αναζήτησα μαρμαράκια, αλλά για μια διαφορετική κατασκευή. Ο σκοπός μου ήταν να ετοιμάσω μερικά καλοκαιρινά, επιτραπέζια διακοσμητικά που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν και ως πρες παπιέ (press papier), για να δοθούν ως δώρο σε οικογένειες που γνωρίζω.

   Αφού συνέλεξα τα μάρμαρα και τα έπλυνα για να φύγει η αλμύρα και η σκόνη, έκανα μια αναζήτηση στο διαδίκτυο για καλοκαιρινές εικόνες. Ήθελα να είναι πιο καλλιτεχνικές, έτσι αναζήτησα πίνακες. Και βρέθηκα πάνω σ΄αυτή την όμορφη εικόνα, την οποία και τύπωσα τελικά.

   Κόλλησα την εκτύπωση επάνω στα μάρμαρα και σειρά είχε η διακόσμηση. Πήρα pearl pen και τόνισα τα κύματα (με ανοιχτό γαλάζιο), τη βάρκα (με πορτοκαλί), το κουπί και το φάρο (με κόκκινο), για να δώσω μια ανάγλυφη όψη. Με ασημί pearl pen έκανα το περίγραμμα της εικόνας, πέρασα με βερνίκι νεφτιού για προστασία και το τελικό αποτέλεσμα ήταν αυτό:

Επιτραπέζια διακοσμητικά/press papier σε διάφορα σχήματα και μεγέθη

Μάρμαρο, εκτυπωμένο χαρτί, pearl pen (ασημί, κόκκινο, πορτοκαλί, ανοιχτό γαλάζιο)

   Ο συγκεκριμένος πίνακας που χρησιμοποίησα αναφέρεται ως αναπαραγωγή (reproduction) πίνακα του/της Roybal. Αν κάνετε αναζήτηση με αυτό το όνομα στις εικόνες στον Παγκόσμιο Ιστό, θα δείτε μερικούς πολύ όμορφους, χαρούμενους και πολύχρωμους πίνακες, πάντα με τις ίδιες μορφές. Αν κάνετε αναζήτηση όμως για πληροφορίες σχετικά με τον/την ζωγράφο... ε τότε, αρχίζουν τα προβλήματα. 

   Με μία λέξη, μυστήριο. Εγώ έψαξα για να δώσω και σε εσάς πληροφορίες για τον/την ζωγράφο και έπεσα πάνω σε τοίχο. Δεν υπάρχει τίποτα! Το πλήρες όνομα που βρίσκει κανείς αμέσως είναι το J. Roybal, αλλά δεν αναφέρεται πουθενά αν είναι άνδρας ή γυναίκα. Ψάχνοντας με τον όρο James Roybal οδηγείται κανείς στη σελίδα ενός Μεξικανού ζωγράφου, αλλά τα έργα του είναι εντελώς διαφορετικού ύφους οπότε συμπεραίνω πως δεν είναι αυτός... ψάχνοντας με τον όρο Joyce Roybal θα συναντήσετε κάποιους πίνακες με αυτά τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα, αλλά πουθενά ένα βιογραφικό της καλλιτέχνη. Σε διάφορα forum ή blogs συνάντησα και την άποψη ότι ο/η καλλιτέχνης αυτός/ή δεν είναι υπαρκτός/ή, αλλά οι πίνακες παράγονται μαζικά σε εργοστάσιο στην Κίνα και πωλούνται ευρέως σε χαμηλές τιμές. 

    Μπερδευτήκατε; Κι εγώ... Δε μου έχει ξανασυμβεί κάτι τέτοιο, να μην μπορώ να βρω πουθενά σαφείς πληροφορίες για έναν καλλιτέχνη! Και μάλλον θα μείνουμε με την απορία... εκτός αν κάποιος από εσάς γνωρίζει κάτι.

    Να περάσετε υπέροχα το Σαββατοκύριακο, πολλά φιλιά σε όλους!

Σώζοντας από τη λήθη... δυο ανδρικά T-shirt (μεταποίηση)

     Σας έχω μια ερώτηση: 

   Τι κάνεις όταν το άλλο σου μισό έχει δυο t-shirt που έχουν πάνω τους στάμπες από τις αγαπημένες του ταινίες, τα οποία όμως δεν του κάνουν πια... γιατί είναι ακόμα στην ανάπτυξη (!!) και του είναι στενά;  

1. Τα πετάς;

2. Τον αφήνεις να τα κοιτάζει περίλυπος στην ντουλάπα κι εσύ αδιαφορείς;

3. Δεν τα πετάς και αναλαμβάνεις δράση, ώστε να μην τα κοιτάζει περίλυπος στην ντουλάπα και να μπορεί επιτέλους να τα χαρεί;

     Όσοι φίλοι απαντήσατε το 3... ε, ναι, το βρήκατε!!!

    Η καλύτερη λύση είναι να σώσεις και τα δύο, σε... μεγαλύτερη διάσταση και μάλιστα, σχετικά ανέξοδα. Μαγικό; Όχι βέβαια. Δύσκολο; Όχι και τόσο. Ενδιαφέρον αποτέλεσμα; Ίσως... Χρήσιμο; Φυσικά, αφού θα φορεθούν επιτέλους!

    Πάμε να δούμε πώς.

    Το ένα t-shirt που έπρεπε να σωθεί ήταν λευκό, με μαύρη στάμπα (και μάλιστα σε συλλεκτική έκδοση). Δυστυχώς δεν το φωτογράφισα πριν το... περιλάβω στα χέρια μου, αλλά έμοιαζε κάπως έτσι:

Τ-shirt "Scarface" (Ο Σημαδεμένος) *

via

(Οι διαφορές του δικού μας t-shirt με αυτό που σας δείχνω, είναι πως το δικό μας είχε τα 

γράμματα στο πλάι, αντί για κάτω, λευκά, αντί για κόκκινα και μια πιο αφηρημένη στάμπα).

   Το δεύτερο t-shirt που έπρεπε να σωθεί ήταν μαύρο, με στάμπα σε λευκή και κόκκινη απόχρωση, αγορασμένο στη Ρώμη... και ήταν έτσι:

Τ-shirt "Il Padrino" (The Godfather, Ο Νονός) **

via

   Εφόσον και τα δύο μπλουζάκια ήταν στενά και δεν μπορούσαν έτσι κι αλλιώς να χρησιμοποιηθούν, σκέφτηκα να αφαιρέσω από αυτά τις στάμπες και να τις προσαρμόσω σε κάποια άλλα μπλουζάκια, πιο φαρδιά. Πήγα λοιπόν μια βόλτα στην αγορά και αγόρασα απλά, μονόχρωμα t-shirt στην επιθυμητή διάσταση: ένα γκρι και ένα μαύρο. Βρήκα καλής ποιότητας ύφασμα, και κόστισαν κάτω από 10 ευρώ το καθένα. Επέστρεψα στο σπίτι και τα έπλυνα.

   Έπειτα, πήρα τα παλιά μπλουζάκια και έκοψα με ένα καλό ψαλίδι τις στάμπες περιμετρικά, στα σημεία που ήθελα. Άφησα περιθώρια γύρω από τη μία στάμπα (Scarface) και την άλλη την έκοψα σε ορθογώνιο σχήμα (Il Padrino).  

   Από το λευκό t-shirt αφαίρεσα εκτός από τη μπροστινή στάμπα και τη λέξη "Scarface", την οποία είχε στο εσωτερικό της πλάτης, ψηλά στο γιακά, δίπλα από την ετικέτα. 

  Χρησιμοποίησα κόλλα για ύφασμα και τοποθέτησα τα κομμάτια του υφάσματος με τις στάμπες, κολλώντας τες επάνω στα καινούρια, μονόχρωμα μπλουζάκια - συνδύασα όμως τα χρώματα εναλλάξ. Δεν έραψα καθόλου αυτή τη φορά, όπως είχα κάνει παλαιότερα εδώ - χρησιμοποίησα μόνο την κόλλα, η οποία είναι αδιάβροχη, διαφανής και σταθερή (αντέχει στα πλυσίματα και στο σιδέρωμα). 

     Το αποτέλεσμα ήταν αυτό:

Μεταποιημένο ανδρικό t-shirt, με στάμπα από την ταινία "Scarface" (Ο Σημαδεμένος)

Μεταποιημένο ανδρικό t-shirt, με στάμπα από την ταινία "The Godfather" (Ο Νονός)

    Όχι κι άσχημα! Τι λέτε;

   Νομίζω πως τώρα θα τα χαρεί το άλλο μου μισό... εκτός του ότι δε θα είναι στενά πια, θα είναι τα δικά του, μοναδικά μπλουζάκια, με στάμπες από τις αγαπημένες του ταινίες!

********

* Ο Σημαδεμένος (Scarface, 1983). Αμερικανική ταινία με τον Αλ Πατσίνο στο ρόλο του Τόνι Μοντάνα. 

  Πρόκειται για ριμέικ της ομώνυμης ταινίας του 1932, η οποία αφηγείται την ιστορία ενός Κουβανού πρόσφυγα που φτάνει το 1980 στο Μαϊάμι και γίνεται βαρώνος στο καρτέλ ναρκωτικών, ακολουθώντας τη ραγδαία αύξηση της χρήσης κοκαΐνης στη δεκαετία του 1980. (Πηγή) 

** Ο Νονός (The Godfather, 1972). Η ταινία βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του Μάριο Πούτζο και θεωρείται μια από τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών. Έχει κερδίσει πάνω από 20 βραβεία (ανάμεσά τους 3 Όσκαρ, 5 Χρυσές Σφαίρες και 1 Βραβείο Γκράμι). 

   Ο Μάρλον Μπράντο υποδύεται τον Δον Βίτο Κορλεόνε, τον "Padrino" ή "Νονό", τον αρχηγό μιας Ιταλο-Αμερικάνικης οικογένειας μαφιόζων: της φαμίλιας των Κορλεόνε. Ο Μπράντο κέρδισε το Όσκαρ Πρώτου Αντρικού Ρόλου για την ερμηνεία του αυτή. Μάλιστα, μια φράση που έχει πει στην ταινία ο Μπράντο ως Δον Κορλεόνε, έχει μείνει στην ιστορία του κινηματογράφου και έχει ψηφιστεί ως η δεύτερη πιο αξιομνημόνευτη φράση ("I'm going to make him an offer he can't refuse", Θα του κάνω μια προσφορά την οποία δε μπορεί να αρνηθεί).

   Λόγω της μεγάλης επιτυχίας της πρώτης ταινίας ακολούθησαν άλλες δύο (Ο Νονός ΙΙ, 1974 και ο Νονός ΙΙΙ, 1990). (Πηγή)