Φαράγγι Καλυψώς, Κίσσαβος

  Χρόνια πολλά και καλά σε όλους!

  Καιρό πριν από το Πάσχα πληροφορηθήκαμε για ένα ιδιαίτερο και πολύ όμορφο σημείο του Κισσάβου: το Φαράγγι της Καλυψώς. 

  Και εγώ και ο σύντροφός μου ζούμε, κινούμαστε και ταξιδεύουμε στην ευρύτερη περιοχή χρόνια και χρόνια τώρα, το φαράγγι αυτό όμως δεν το είχαμε ακούσει ξανά... σκεφτήκαμε λοιπόν πως τώρα ήταν η κατάλληλη ευκαιρία για να το αναζητήσουμε.

 Ψάχνοντας για περισσότερες πληροφορίες στο διαδίκτυο μάθαμε πως το φαράγγι της Καλυψώς βρίσκεται στην περιοχή του Κόκκινου Νερού, πάνω από το χωριό Καρίτσα. 

 Σε κάποια σημεία του είναι προσβάσιμο με τα πόδια μέσω πεζοπορικών διαδρομών, ενώ σε άλλα απαιτείται η χρήση αναρριχητικού εξοπλισμού. 

 Στο φαράγγι υπάρχει πυκνή βλάστηση (κουμαριές, οξιές και πολλές καστανιές), πολλά τρεχούμενα νερά, μικροί καταρράκτες και μικρές βάθρες. Το πιο εντυπωσιακό όμως είναι το μυστικό ξέφωτο που βρίσκεται στην καρδιά του φαραγγιού, όπου υπάρχει ένας μεγάλος, διπλός καταρράκτης ύψους 70μ., ο οποίος καταλήγει σε μια λίμνη, κατάλληλη για κολύμπι τους ζεστούς μήνες του χρόνου. 

 Ως εδώ όλα καλά... είχαμε ήδη ενθουσιαστεί με όσα είχαμε διαβάσει. Προσπαθώντας να προγραμματίσουμε την επίσκεψή μας όμως, άρχισαν τα δύσκολα: οι πληροφορίες που βρίσκαμε στο διαδίκτυο είτε δεν ήταν σαφείς, είτε ήταν ελλιπείς, είτε ήταν συγκεκχυμένες. 

  Αποφασίσαμε τελικά να ξεκινήσουμε και να δούμε στην πορεία πώς ακριβώς θα βρούμε το φαράγγι και πώς θα κινηθούμε γενικότερα, έχοντας υπόψη μας πως δεν είμαστε έμπειροι αναρριχητές, δεν έχουμε αναρριχητικό εξοπλισμό, το αυτοκίνητό μας δεν είναι 4x4 και πως η φυσική μας κατάσταση είναι αυτή ενός μέσου ανθρώπου. 

 Οι πεζοπορικές διαδρομές για το Φαράγγι είναι δύο και έχουν ικανοποιητική σήμανση από τον ΕΟΣ (πινακίδες και κόκκινα και μπλε σημάδια). 

  Η μία διαδρομή ξεκινά από το Κόκκινο Νερό, ανεβαίνει προς την Καρίτσα και συνεχίζει έπειτα για το φαράγγι. Η άλλη ξεκινάει από την Καρίτσα (σε κάποιο σημείο οι δύο διαδρομές συναντιούνται) και συνεχίζει και αυτή προς το φαράγγι ακολουθώντας τον ίδιο δρόμο. 

  Εμείς προτιμήσαμε τη δεύτερη ως πιο σύντομη και για αυτή θα σας δώσω οδηγίες σήμερα, αν θέλετε να το επισκεφθείτε.

• Ορεινή πεζοπορική διαδρομή: Καρίτσα-Φαράγγι Καλυψώς •

  Ερχόμενοι από Λάρισα, περάσαμε τα Τέμπη και στρίψαμε στη διασταύρωση για Ομόλιο-Στόμιο. Συνεχίσαμε ώσπου βρήκαμε τη διασταύρωση για την Καρίτσα. Ανεβαίνοντας το βουνό, η θέα προς τα παράλια είναι μαγευτική.

  Διασχίσαμε την Καρίτσα και αμέσως μόλις βγήκαμε από το χωριό συναντήσαμε στα δεξιά μας ένα χωματόδρομο. Αυτός ο χωματόδρομος είναι η αρχή της διαδρομής για το Φαράγγι και υπάρχει και η ανάλογη σήμανση.

 Ο χωματόδρομος είναι φαρδύς, αλλά κακοτράχαλος σε αρκετά σημεία (μεγάλες πέτρες ξεπροβάλλουν στο οδόστρωμα) έτσι δε θα έλεγα ότι είναι και ο πλέον κατάλληλος για ένα συμβατικό αυτοκίνητο (όχι δηλαδή 4x4). Τον ακολουθήσαμε για λίγο πολύ προσεκτικά και έπειτα φτάσαμε σε μια διχάλα: δεξιά ο δρόμος πηγαίνει προς την Αγ. Τριάδα, αριστερά συνεχίζει προς το Φαράγγι. Σε εκείνο το σημείο βρήκαμε χώρο και αφήσαμε το αυτοκίνητό μας για να συνεχίσουμε με τα πόδια πια.

 Κάναμε καλά, γιατί έπειτα ο χωματόδρομος είχε αρκετά δύσκολα σημεία. Η συμβουλή μου επομένως είναι να κάνετε το ίδιο αν έρθετε από αυτή την πλευρά, ώστε να μη ρισκάρετε τυχόν προβλήματα στο αυτοκίνητό σας. (Μπορείτε βέβαια να αφήσετε το αυτοκίνητο και πιο πριν, αλλά θα περπατήσετε πολύ περισσότερη ώρα και το σύνολο σχεδόν του χωματόδρομου).

  Η σήμανση του ΕΟΣ είναι πολύ βοηθητική και δεν σε αφήνει να χαθείς. Υπάρχουν σημάδια παντού, επάνω σε δέντρα και επάνω στα βράχια. 

→ Αν μάλιστα έχεις και το σκύλο σου μαζί, όπως είχαμε εμείς τη δική μας λαμπραντορίνα, να είσαι σίγουρος ότι δε θα χαθείς με τίποτα και θα περπατάς στο δάσος με ασφάλεια! Διαπιστώσαμε πως το σκυλί μας ακολουθούσε από ένστικτο το μονοπάτι (μυρίζοντας ίσως τις οσμές άλλων ανθρώπων που πέρασαν από εκεί πριν από εμάς) και επιπλέον μας προειδοποιούσε κάθε φορά που μας πλησίαζε κάποιος άλλος περιπατητής.

  Από ένα σημείο και έπειτα η διαδρομή γίνεται καθαρά δασική, που σημαίνει ότι φεύγεις από το χωματόδρομο και κινείσαι πια σε ένα στενό μονοπάτι, χωμένο μέσα στο πυκνό δάσος.

  Παρόλο που η διαδρομή δεν αναφερόταν στο διαδίκτυο ως ιδιαίτερα δύσκολη, στο τελευταίο κομμάτι της αμέσως πριν το ξέφωτο και τον καταρράκτη ήταν αρκετά απαιτητική και κουραστική. Χρειάστηκε να αναζητήσουμε μακριά ξύλα για στηρίγματα και να κάνουμε δύσκολες και απότομες καταβάσεις στο στενό μονοπάτι, πάνω από ρίζες και ανάμεσα από μεγάλα βράχια.

  Φτάνοντας όμως στο ξέφωτο, αυτό που αντικρίζεις (και το οποίο παραμένει ως το τέλος πολύ καλά κρυμμένο) σε αποζημιώνει. Πρόκειται για ένα μοναδικό θέαμα... και εδώ, θα αφήσω τις εικόνες να μιλήσουν.

Η πρώτη εικόνα της λίμνης που αντικρίζεις, 

φτάνοντας στο τέλος του δασικού μονοπατιού.

Και ο μεγάλος καταρράκτης.

Τα νερά είναι κρυστάλλινα και παγωμένα...

... και υπάρχει άπλετος χώρος για ξεκούραση.

 Για να φτάσουμε από το σημείο όπου αφήσαμε το αυτοκίνητο ως τον καταρράκτη, περπατήσαμε λίγο παραπάνω από μιάμιση ώρα (ο χρόνος είναι χωρίς στάσεις και με μέτριας ταχύτητας περπάτημα). 

→ Το βηματόμετρό μας έδειξε περίπου 13.700 βήματα πήγαινε-έλα... και το αναφέρω ενδεικτικά, αν θέλετε να υπολογίσετε κατά προσέγγιση πόση απόσταση πρόκειται να διανύσετε αν ακολουθήσετε την ίδια διαδρομή.

  Για μένα κατάλληλες εποχές για να επισκεφθείτε το σημείο είναι η άνοιξη και το τέλος του καλοκαιριού / αρχή του φθινοπώρου. Το κατακαλόκαιρο μπορεί να φαντάζει ιδανικό αν σκοπεύετε να κάνετε μπάνιο στην παγωμένη λίμνη, δεν το προτείνω όμως και τόσο για πεζοπορία· η υπερβολική ζέστη κουράζει πολύ και δεν ευνοεί το άνετο περπάτημα. Επίσης τότε τα νερά μειώνονται λόγω εποχής, αλλά και επειδή αντλούνται (χωρίς άδεια φυσικά) από τους ντόπιους αγρότες για να ποτιστούν τα καστανοπερίβολα της περιοχής (στη φωτογραφία πιο πάνω φαίνονται τα τοποθετημένα λάστιχα...) 

 Φορέστε οπωσδήποτε καλά αθλητικά παπούτσια, θα σας βοηθήσουν πολύ στις καταβάσεις σας, και πάρτε μαζί σας νερό. Εννοείται πως στο κέντρο του φαραγγιού και στο σημείο του καταρράκτη δεν υπάρχει σήμα, έτσι δεν θα έχετε καθόλου τηλέφωνο.

  Σε κάθε περίπτωση επειδή πρόκειται να βρεθείτε μέσα στην καρδιά της κοίτης του ρέματος, συνιστώ να μην επισκεφθείτε το σημείο έπειτα από βροχερές περιόδους. Θεωρώ πως έτσι ίσως ρισκάρετε να συναντήσετε αλλαγές στην κοίτη ή στα τελευταία μέτρα του μονοπατιού, ή ακόμη χειρότερα αλλαγές στην ποσότητα των νερών ή ενδεχόμενες πτώσεις βράχων. 

 Εμείς πήγαμε στις 22 Απρίλη, μόνοι μας, χωρίς κάποιον οδηγό/συνοδό· ο καταρράκτης δεν είχε υπερβολική ροή, η λίμνη ήταν ήρεμη, η κοίτη ήταν εύκολα προσβάσιμη και κάποιες μικρότερες βάθρες κάτω από τον καταρράκτη (και τη μεγάλη βάθρα) ήταν χωρίς καθόλου νερό ή με ελάχιστο νερό και στάσιμο. 

  Έπειτα από περίοδο βροχών ίσως να γεμίζει όλη η κοίτη (δεν το γνωρίζω σίγουρα αυτό για να σας το πω) και πιθανόν να μη μπορείτε να προσπελάσετε το σημείο όπως το προσπελάσαμε εμείς.

 Αν επιχειρήσετε αυτή την εξόρμηση, σας υπόσχομαι πως θα έχετε μια αξέχαστη εμπειρία. Τυχόν απορίες σας τις συζητάμε στα σχόλια! 

  Καλές διαδρομές!