Πριν λίγες μέρες ολοκληρώθηκε ο 24ος Διαγωνισμός "Φωτογραφίζειν" ο οποίος διεξήχθη στο ιστολόγιο της Μαρίας Νι. (Μια ματιά στον ήλιο με γιορτινά).
Το θέμα του Διαγωνισμού ήταν το "Κόκκινο".
Δεύτερη σκέψη; Να υλοποιήσω κάτι που σκεφτόμουν καιρό (και να το κάνω έτσι ώστε να εντάσσεται όσο το δυνατόν περισσότερο στο θέμα).
Σκεφτόμουν να κάνω μια σκηνοθετημένη λήψη, να διαμορφώσω εγώ την πραγματικότητα. Και ήθελα να το κάνω με συγκεκριμένο τρόπο.
Έχω βγάλει ξανά σκηνοθετημένες φωτογραφίες του εαυτού μου, είναι ένα είδος φωτογραφικού πειραματισμού που με εξιτάρει. Συνήθως "τσαλακώνομαι" σε αυτές, και η φωτογραφία που μου έβγαλα και που έστειλα τελικά στο διαγωνισμό δεν αποτέλεσε εξαίρεση.
Μπορεί η λήψη να είχε τις δυσκολίες της για μένα (το να θες να φωτογραφίσεις σωστά τον εαυτό σου και ταυτόχρονα να είσαι ξαπλωμένος στο πάτωμα δεν είναι και πολύ εύκολη υπόθεση!), μπορεί το τελικό αποτέλεσμα να έχει τις ατέλειές του, αλλά μου άρεσε η όλη διαδικασία και την απόλαυσα.
"Κάδρο ενός φιλμ νουάρ"
Ευχαριστώ θερμά όλους τους φίλους που τίμησαν με τις ψήφους τους τη φωτογραφία μου και στέλνω τα συγχαρητήριά μου στην meΜαρία μας για τη διάκρισή της (θα τη βρείτε στο ιστολόγιό της mytripssonblog), καθώς και σε όλους τους άλλους συμμετέχοντες για τις υπέροχες, κατακόκκινες φωτογραφίες τους.
Μαρία μου, σε ευχαριστώ πολύ-πολύ για τη φιλοξενία!
(Για τους φίλους που ενδιαφέρονται σχετικά, η Μαρία ενημερώνει πως ο Διαγωνισμός "Φωτογραφίζειν" θα κάνει ένα διάλειμμα για το καλοκαίρι, και θα ξεκινήσει και πάλι το φθινόπωρο).
Info:
►Το φιλμ Νουάρ
Είναι ένας κινηματογραφικός όρος που χρησιμοποιείται κυρίως για να ορίσει ένα συγκεκριμένο στυλ σε αστυνομικές ταινίες του Χόλιγουντ, οι οποίες δίνουν έμφαση στον κυνισμό των χαρακτήρων και στα κίνητρά τους (τα οποία είναι κυρίως συναισθηματικά-ερωτικά).
Η κλασική περίοδος του φιλμ νουάρ στις ΗΠΑ εκτείνεται από τις αρχές της δεκαετίας του '40 ως το τέλος της δεκαετίας του '50. Πολλές από τις ιστορίες που διαδραματίζονται στις ταινίες αυτής της εποχής και αρκετές από τις συμπεριφορές των χαρακτήρων προέρχονται από το χώρο του αστυνομικού μυθιστορήματος στις ΗΠΑ κατά την περίοδο της Οικονομικής Ύφεσης. Βασικά χαρακτηριστικά των νουάρ είναι ο χαμηλός φωτισμός, οι έντονες αντιθέσεις σε άσπρο-μαύρο και αρκετές επιρροές από το γερμανικό εξπρεσιονισμό.
Ο όρος film noir (στα γαλλικά "μαύρη ταινία") αποδόθηκε για πρώτη φορά σε ταινίες του Χόλιγουντ από τον Γάλλο κριτικό Νίνο Φρανκ το 1946.
Όταν έληξε η Γερμανική Κατοχή στη Γαλλία, άρχισαν να συρρέουν στις γαλλικές κινηματογραφικές αίθουσες διάφορες Αμερικάνικες ταινίες με ποικίλες χρονολογίες παραγωγής. Οι Γάλλοι κριτικοί τις είδαν όλες μαζί, τις σύγκριναν και διέκριναν πρώτοι ένα ενιαίο στυλ, το οποίο ονόμασαν νουάρ (μαύρο), εξαιτίας των ομοιοτήτων που διέκριναν ανάμεσα στις ταινίες αυτές και σε κάποια μυθιστορήματα που είχαν αναδημοσιευτεί σε λαϊκά γαλλικά αστυνομικά περιοδικά υπό τον τίτλο «Μαύρη σειρά».
Ωστόσο, ο νεοσύστατος όρος ήταν άγνωστος στους περισσότερους επαγγελματίες της αμερικανικής κινηματογραφικής βιομηχανίας της "κλασικής εποχής" του είδους. Ουσιαστικά, ο όρος καθορίστηκε εκ των υστέρων από τους κριτικούς και τους ιστορικούς του κινηματογράφου, ενώ έως και σήμερα μεταξύ των ειδικών παραμένει το ερώτημα αν το φιλμ νουάρ αποτελεί ξεχωριστό κινηματογραφικό είδος ή όχι.
Η αισθητική, η υπόθεση, οι χαρακτήρες, οι τοποθεσίες
Η αισθητική του νουάρ είναι σε μεγάλο βαθμό επηρεασμένη από τον Γερμανικό Εξπρεσιονισμό: έντονο κοντράστ, φωτοσκιάσεις, παραμόρφωση της εικόνας μέσω περίεργων γωνιών λήψης, καθρεφτίσματα, λοξά καδραρίσματα, κλειστές συνθέσεις κάδρου, λήψεις με ευρυγώνιο φακό και άλλα.
Κύρια θέματα του είδους είναι η ζήλια, το έγκλημα, ο φόνος, η προδοσία, ο φαταλισμός και η απιστία.
Συνήθως (χωρίς όμως να συμβαίνει σε όλα τα έργα του είδους) οι πρωταγωνιστές είναι: ο ιδιωτικός ντετέκτιβ, η μοιραία γυναίκα (femme fatale), οι διεφθαρμένοι αστυνομικοί, οι ζηλόφθονες σύζυγοι, πράκτορες ασφαλιστικών εταιριών και άλλοι.
Οι ταινίες του είδους συνδέονται με κάποιο αστικό σκηνικό (συνήθως, μεγαλουπόλεις). Κέντρα δράσης αποτελούν μπαρ, νυχτερινά μαγαζιά, ύποπτα ξενοδοχεία, μπιλιαρδάδικα και λέσχες τυχερών παιχνιδιών, ενώ η κορύφωση πολλών ταινιών λαμβάνει χώρα σε βιομηχανικά σκηνικά (π.χ. διυλιστήρια, εργοστάσια, αμαξοστάσια τρένου, μονάδες παραγωγής ενέργειας κ.ά.)
► Το κάδρο
"Με το κάδρο, είτε πρόκειται για σχεδόν τετράγωνο (διαστάσεις 4:3), είτε για cimenascope (16:9), είτε σε οποιεσδήποτε άλλες διαστάσεις, το σινεμά αρχίζει να σκέφτεται τον κόσμο - ακόμα και αν δεν μας έχει δείξει τίποτα μέχρι εκείνη τη στιγμή γι΄αυτόν. Δεν είναι απλώς ένα τεχνικό στοιχείο του σινεμά, είναι μέρος της κινηματογραφικής σκέψης. Είναι μια θέση οπτικής, μια θέση από όπου βλέπουμε τα πράγματα, τα αντιλαμβανόμαστε και μας δημιουργούνται συναισθήματα γι΄αυτά.
Το κάδρο διαποτίζει την ταινία a priori, όπως η βαρύτητα".
Είναι ένας κινηματογραφικός όρος που χρησιμοποιείται κυρίως για να ορίσει ένα συγκεκριμένο στυλ σε αστυνομικές ταινίες του Χόλιγουντ, οι οποίες δίνουν έμφαση στον κυνισμό των χαρακτήρων και στα κίνητρά τους (τα οποία είναι κυρίως συναισθηματικά-ερωτικά).
Η κλασική περίοδος του φιλμ νουάρ στις ΗΠΑ εκτείνεται από τις αρχές της δεκαετίας του '40 ως το τέλος της δεκαετίας του '50. Πολλές από τις ιστορίες που διαδραματίζονται στις ταινίες αυτής της εποχής και αρκετές από τις συμπεριφορές των χαρακτήρων προέρχονται από το χώρο του αστυνομικού μυθιστορήματος στις ΗΠΑ κατά την περίοδο της Οικονομικής Ύφεσης. Βασικά χαρακτηριστικά των νουάρ είναι ο χαμηλός φωτισμός, οι έντονες αντιθέσεις σε άσπρο-μαύρο και αρκετές επιρροές από το γερμανικό εξπρεσιονισμό.
Ο όρος film noir (στα γαλλικά "μαύρη ταινία") αποδόθηκε για πρώτη φορά σε ταινίες του Χόλιγουντ από τον Γάλλο κριτικό Νίνο Φρανκ το 1946.
Όταν έληξε η Γερμανική Κατοχή στη Γαλλία, άρχισαν να συρρέουν στις γαλλικές κινηματογραφικές αίθουσες διάφορες Αμερικάνικες ταινίες με ποικίλες χρονολογίες παραγωγής. Οι Γάλλοι κριτικοί τις είδαν όλες μαζί, τις σύγκριναν και διέκριναν πρώτοι ένα ενιαίο στυλ, το οποίο ονόμασαν νουάρ (μαύρο), εξαιτίας των ομοιοτήτων που διέκριναν ανάμεσα στις ταινίες αυτές και σε κάποια μυθιστορήματα που είχαν αναδημοσιευτεί σε λαϊκά γαλλικά αστυνομικά περιοδικά υπό τον τίτλο «Μαύρη σειρά».
Ωστόσο, ο νεοσύστατος όρος ήταν άγνωστος στους περισσότερους επαγγελματίες της αμερικανικής κινηματογραφικής βιομηχανίας της "κλασικής εποχής" του είδους. Ουσιαστικά, ο όρος καθορίστηκε εκ των υστέρων από τους κριτικούς και τους ιστορικούς του κινηματογράφου, ενώ έως και σήμερα μεταξύ των ειδικών παραμένει το ερώτημα αν το φιλμ νουάρ αποτελεί ξεχωριστό κινηματογραφικό είδος ή όχι.
Η αισθητική, η υπόθεση, οι χαρακτήρες, οι τοποθεσίες
Η αισθητική του νουάρ είναι σε μεγάλο βαθμό επηρεασμένη από τον Γερμανικό Εξπρεσιονισμό: έντονο κοντράστ, φωτοσκιάσεις, παραμόρφωση της εικόνας μέσω περίεργων γωνιών λήψης, καθρεφτίσματα, λοξά καδραρίσματα, κλειστές συνθέσεις κάδρου, λήψεις με ευρυγώνιο φακό και άλλα.
Κύρια θέματα του είδους είναι η ζήλια, το έγκλημα, ο φόνος, η προδοσία, ο φαταλισμός και η απιστία.
Συνήθως (χωρίς όμως να συμβαίνει σε όλα τα έργα του είδους) οι πρωταγωνιστές είναι: ο ιδιωτικός ντετέκτιβ, η μοιραία γυναίκα (femme fatale), οι διεφθαρμένοι αστυνομικοί, οι ζηλόφθονες σύζυγοι, πράκτορες ασφαλιστικών εταιριών και άλλοι.
Οι ταινίες του είδους συνδέονται με κάποιο αστικό σκηνικό (συνήθως, μεγαλουπόλεις). Κέντρα δράσης αποτελούν μπαρ, νυχτερινά μαγαζιά, ύποπτα ξενοδοχεία, μπιλιαρδάδικα και λέσχες τυχερών παιχνιδιών, ενώ η κορύφωση πολλών ταινιών λαμβάνει χώρα σε βιομηχανικά σκηνικά (π.χ. διυλιστήρια, εργοστάσια, αμαξοστάσια τρένου, μονάδες παραγωγής ενέργειας κ.ά.)
Πηγές:
► Το κάδρο
"Με το κάδρο, είτε πρόκειται για σχεδόν τετράγωνο (διαστάσεις 4:3), είτε για cimenascope (16:9), είτε σε οποιεσδήποτε άλλες διαστάσεις, το σινεμά αρχίζει να σκέφτεται τον κόσμο - ακόμα και αν δεν μας έχει δείξει τίποτα μέχρι εκείνη τη στιγμή γι΄αυτόν. Δεν είναι απλώς ένα τεχνικό στοιχείο του σινεμά, είναι μέρος της κινηματογραφικής σκέψης. Είναι μια θέση οπτικής, μια θέση από όπου βλέπουμε τα πράγματα, τα αντιλαμβανόμαστε και μας δημιουργούνται συναισθήματα γι΄αυτά.
Το κάδρο διαποτίζει την ταινία a priori, όπως η βαρύτητα".
Πηγή:
Γιώργος Παυλίδης,
