Τετάρτη 24 Φεβρουαρίου 2016

Shabby chic πίνακας/κορνίζα

  Όλοι έχουμε κορνίζες με αγαπημένες φωτογραφίες στο σπίτι μας!

 Πώς μπορείς όμως να μετατρέψεις μια φωτογραφία σε κάτι το ξεχωριστό, με σκοπό να το προσφέρεις ως δώρο-έκπληξη σε αγαπημένο σου πρόσωπο;

  Όταν ένας φίλος μού έθεσε το ερώτημα, θέλοντας να κάνει ένα ιδιαίτερο δώρο στην καλή του, το σκέφτηκα για λίγο. Για πολύ λίγο! Η ιδέα μου ήρθε αμέσως: μια αγαπημένη φωτογραφία που φέρνει στο νου όμορφες, κοινές στιγμές, χρειάζεται μια ξεχωριστή κορνίζα για να εκτεθεί. Μια κορνίζα που να απέχει από το συνηθισμένο και που να μπορεί να σταθεί σε οποιοδήποτε δωμάτιο του σπιτιού θελήσει η παραλήπτρια (σαλόνι; κρεβατοκάμαρα;) ομορφαίνοντας ταυτόχρονα και το χώρο, όπως ένας πίνακας.

  Με ενθουσιασμό άρχισα να υλοποιώ την ιδέα μου. Καταρχήν επεξεργάστηκα ψηφιακά τη φωτογραφία που μου δόθηκε: δεν ήθελα να είναι όπως οι τυπικές ψηφιακές εκτυπώσεις των φωτογραφείων! Επέλεξα λοιπόν να την επεξεργαστώ με τρόπο τέτοιο, ώστε η όψη της να θυμίζει εκτυπωμένη ακουαρέλα σε καμβά.

  Από κει και πέρα, χρησιμοποιώντας ως βάση ένα τελαρωμένο καμβά διαστάσεων 30x40 cm., (πάνω στον οποίο τοποθέτησα την επεξεργασμένη φωτογραφία), επιστράτευσα διάφορα υλικά και διάφορες τεχνικές για να τον στολίσω.

 Το αποτέλεσμα είναι ένας shabby chic πίνακας/κορνίζα, με αρκετές ρομαντικές πινελιές και ένα μήνυμα αγάπης. (Για ευνόητους λόγους, έχω αποκρύψει τα πρόσωπα που απεικονίζονται στη φωτογραφία).



 Shabby chic πίνακας - κορνίζα

(καμβάς, ακρυλικά, δαντέλα, πέρλες, χάντρες, χειροποίητα 
λουλούδια από τσόχα, σύρμα, υφασμάτινα τριανταφυλλάκια, 
φωτογραφία επεξεργασμένη ψηφιακά & εκτυπωμένη από εμένα)


Αποστολή εξετελέσθη! 


Κυριακή 21 Φεβρουαρίου 2016

25 Λέξεις #5 (η συμμετοχή μου)

 Το 5ο κατά σειρά λογοτεχνικό δρώμενο 25 Λέξεις που διοργανώνεται στο Κείμενο της Μαρίας Νι. μόλις ολοκληρώθηκε. 



  Κάθε φορά, οι συμμετέχοντες καλούνται να εμπνευστούν από μια φωτογραφία και να γράψουν κείμενα 25 λέξεων (ολιγόλεκτα), βασισμένα σε αυτή. 

 Η φωτογραφία που μας έδωσε αυτή τη φορά το έναυσμα ήταν η παρακάτω υπέροχη λήψη της Μαρίας:



  Συμμετείχαν συνολικά 20 ολιγόλεκτα, ανάμεσά τους και το παρακάτω δικό μου: 


Κλειστά παραθυρόφυλλα
σκιρτήματα φυλάσσουν.
Φιλιά και αγκαλιές,
του έρωτα τις μουσικές.
Κρυμμένοι,
ξεδιπλώνουμε ουράνια τόξα.
Κι έπειτα τα αφήνουμε, γελώντας,
να ξεφύγουν από τις γρίλιες.


 Αυτή τη φορά πήγα ηθελημένα εντελώς κόντρα στα πρώτα συναισθήματα που μου έβγαλε η λήψη (κάτι λυπητερό, μοναχικό, σκοτεινό· μια αίσθηση παραίτησης) καθώς και σε όσα (λυπητερά) συνηθίζω να γράφω. Αντ' αυτών, φαντασιώθηκα ότι πίσω από τα κλειστά παραθυρόφυλλα κρύβεται ένα χαρούμενο, τρυφερό ζευγάρι που δεν έχει μάτια για τον κόσμο. Έχουν μάτια μόνο ο ένας για τον άλλο. Και για να φτιάχνουν ουράνια τόξα, με σκοπό να τα αφήσουν ελεύθερα μπας και ομορφύνει λιγάκι ο έξω κόσμος. 

 Αν και το κείμενο δεν τα πήγε καλά όσον αφορά τη βαθμολογία, δεν πτοούμαι: σημασία έχει το γράφειν, το δημιουργείν (και το συν-ταξιδεύειν, με βάρκα τις λέξεις)! 

 Πολλά μπράβο σε όλους τους συμμετέχοντες και ειδικά στην Άννα που διακρίθηκε (θα τη βρείτε στο ιστολόγιό της Ατενίζοντας), πολλά ευχαριστώ σε όσους αφιέρωσαν χρόνο να διαβάσουν το κείμενό μου (και ειδικά στην Ελένη, που το ψήφισε!!) και ένα μεγάλο ευχαριστώ στη Μαρία μας για τη φιλοξενία! 
  
 Για τους φίλους που ενδιαφέρονται σχετικά, η Μαρία ανακοινώνει πως oι "25 λέξεις #6" θα ξεκινήσουν την 1/3/16.

  Καλή Κυριακή σε όλους και καλή εβδομάδα από αύριο!


UPDATE: 

Η Αλεξάνδρα (Ένα κουμπί στο Φεγγάρι) γράφει 122 λέξεις... για τις 25 λέξεις μου και για τη φωτογραφία της Μαρίας. Και μου ξαναθυμίζει πόσο αγαπώ αυτές τις αναπάντεχες συναντήσεις μας στον κόσμο των λέξεων!







Τρίτη 16 Φεβρουαρίου 2016

Η Τέχνη του Δρόμου στη Νάουσα Ημαθίας


 Η Νάουσα - η πόλη που με φιλοξενεί από το 2014 - είναι μια πόλη μικρή, αλλά δημιουργικά, πολιτιστικά και καλλιτεχνικά ασύχαστη. Και όχι μόνο σε έναν τομέα. 

 Το περασμένο φθινόπωρο σας είχα μιλήσει για το ΝIFF (Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Νάουσας) που διεξάγεται εδώ κάθε χρόνο. Το NIFF δεν είναι όμως το μοναδικό φεστιβάλ που οργανώνεται σ΄αυτή την πόλη.

 Εκτός από το NIFF, κάθε χρόνο πραγματοποιείται στη Νάουσα από την LobaTeam το LΟΒΑrt Festival, ένα φεστιβάλ τέχνης και πολιτισμού. Συνήθως, διεξάγεται κάπου στα τέλη Αυγούστου με αρχές Σεπτεμβρίου. (Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερες πληροφορίες σχετικά, στο τέλος της ανάρτησης). 

 Όσο διάστημα ζω εδώ, συγκεντρώνω φωτογραφικό υλικό για την street art της πόλης. Με όσους τα λέμε συχνά εδώ στο ιστολόγιο, θα θυμούνται σίγουρα την αγάπη μου για τη street art, και ιδιαίτερα για τα murals, δηλαδή τις τοιχογραφίες. Είναι μια μορφή τέχνης που βρίσκω υπέροχη, με ελκύει απίστευτα και επειδή συχνά είναι εφήμερη, προσπαθώ με λίγα απλά κλικ του φωτογραφικού μου φακού να διατηρήσω στο χρόνο όσα έργα μπορώ.  

 Περπατώντας λοιπόν στην πόλη, είδα, θαύμασα και φωτογράφισα δεκάδες από τα έργα που δημιουργήθηκαν στα πλαίσια των τελευταίων φεστιβάλ (κυρίως το 2014 και 2015). Κάποια τα φωτογράφισα τη μέρα, άλλα τη νύχτα, κάποια υπό βροχή. Τα περισσότερα με τη φωτογραφική μου μηχανή, και κάποια με την (όχι και τόσο καλή) κάμερα του κινητού μου.

 Και τώρα, ήρθε η ώρα να σας παρουσιάσω μερικά από αυτά (όπου γνωρίζω ποιος είναι ο καλλιτέχνης, το αναγράφω κάτω από τη φωτογραφία του έργου του).


Κωστής Δαμουλάκης- Σταμάτης Λάσκος



Sive 


Jamer


Rtm 


Rtm 


Rtm 





Ser





Ser - Simoni





Simple G 


Simple G
(η ίδια λήψη, χωρίς τη χρήση φλας - τα κλαδιά του δέντρου αφήνουν τις σκιές τους 
πάνω στο έργο και προσωπικά, λατρεύω αυτό το απόκοσμο οπτικό αποτέλεσμα!)


insane 51


Σταμάτης Λάσκος 
Rihno


Έφη Θεοδωροπούλου - Αλέξανδρος Τσάκωνας 


insane 51
(απεικόνιση της Μπούλας, χαρακτηριστικής φιγούρας 
του παλαιότατου αποκριάτικου έθιμου της Νάουσας)



Δημήτρης Κρέτσης - Θανάσης Κρέτσης


Sia


Dem


Dem


 Θα χαρώ να μου πείτε στα σχόλια τι σας έκανε εντύπωση από όσα διαβάσατε και είδατε! 


Info:

► Η ομάδα Loba ιδρύθηκε το 2010, με πρωτοβουλία των Κωνσταντίνου Αντιφάκου, Γεωργίου Μεγαλογιάννη, Γιάννη Μεγαλογιάννη και Κωνσταντίνου Τούφα. Βασικός τους στόχος είναι η δημιουργία και η προώθηση των εναλλακτικών μορφών πολιτισμού και της τέχνης. 

► Το LOBArt Festival αποτελεί ένα καινοτόμο αναπτυξιακό festival με σκοπό τις δημόσιες τοιχογραφίες, τις συνεργασίες με δημόσιους φορείς, οργανισμούς, συλλόγους κ.τ.λ, σε όλα τα μήκη και πλάτη της χώρας και του εξωτερικού, καθιστώντας τον πολιτισμό ως αναπτυξιακό εργαλείο στην εν γένει πολιτιστική ανάπτυξη της περιοχής και ολόκληρης της χώρας.
  Είναι η ανάγκη της έκφρασης και δημιουργίας μέσω εικαστικών παρεμβάσεων σε δημόσια μέρη που ο ίδιος ο καλλιτέχνης μεταφέρει και ταυτόχρονα μοιράζεται με το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο. Αναβαθμίζει και αναβαθμίζεται!
  Η μεταφορά της τέχνης από τον εσωτερικό κόσμο του καλλιτέχνη στον εξωτερικό, τονώνει και συνάμα συνδράμει στο πολιτιστικό και βιοτικό επίπεδο όλων των ανθρώπων, κάνοντάς τους συμμέτοχους και συνοδοιπόρους σε ένα ατελείωτο ταξίδι πολύχρωμων συναισθημάτων.

  Συνεργασίες - διοργανώσεις - παρεμβάσεις:

* δημόσιες εικαστικές παρεμβάσεις-τοιχογραφίες
* διοργανώσεις φεστιβάλ
* διοργανώσεις εκθέσεων
* workshops for kids
* συνεργασίες με αρχιτεκτονικά γραφεία, πολιτικούς μηχανικούς
* συνεργασίες με καλλιτέχνες
* συνεργασίες με εταιρίες
* εθελοντισμός, ενεργός συμμετοχή πολιτών, ατόμων με ειδικές ανάγκες. (πηγή)

► Το 2014 πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια του Φεστιβάλ η μεγαλύτερη έκθεση ζωγραφικής - street art για πρώτη φορά στα χρονικά της πόλης της Νάουσας, στο μουσείο Οίνου και Αμπέλου (παραδοσιακό κτίριο Μπουτάρη), με τη συμμετοχή γνωστών καλλιτεχνών από όλη την Ελλάδα (Κωστής Δαμουλάκης, Σταμάτης Λάσκος, Γιάννης Φάλλας, Αλέξανδρος Τσάκωνας, Δήμητρα Οικονόμου, Τέο Δμφ, Νάντια Στασινού, Rtm, INO, Ser, Simoni, Lefteris Toulis, Daver , Shuen , Erz, Rino, ApSet, Ners, Kostis Enti). 

  Ταυτόχρονα δημιουργήθηκαν πολλά street art murals στο κέντρο της πόλης, στο 1ο και 2ο δημοτικό σχολείο, με τη συμμετοχή πολλών καλλιτεχνών (Κωστής Δαμουλάκης, Σταμάτης Λάσκος, Αλέξανδρος Τσάκωνας, Γιάννης Φάλλας, Νάντια Στασινού, Rtm, INO, Ners, Ser, Simoni, Rino, Apset, Erz, Shuen, Daver, Load, Ais, Roe) αλλά και με τη συμμετοχή αρκετών μαθητών, οι οποίοι είχαν την ευκαιρία να μάθουν περισσότερα γι΄αυτή τη μορφή τέχνης. 

  Το ενδιαφέρον είναι πως, παρόλο που τα παιδιά δεν είχαν σχολείο εκείνες τις μέρες αφού βρίσκονταν σε περίοδο καλοκαιρινών διακοπών, ανταποκρίθηκαν με χαρά στο κάλεσμα και συμμετείχαν παρακολουθώντας βιωματικά εργαστήρια για τη street art και μαθήματα ζωγραφικής στην αυλή των σχολείων τους.

► Το 2015 στα πλαίσια του Φεστιβάλ, 32 καταξιωμένοι καλλιτέχνες και 15 street artists απ’ όλη την Ελλάδα, μύησαν τους επισκέπτες στα μυστικά της σύγχρονης τέχνης, της ζωγραφικής και του graffiti σε πραγματικό χρόνο. Παράλληλα, οργανώθηκε μεγάλη ομαδική έκθεση ζωγραφικής και street art με τη συμμετοχή καλλιτεχνών απ’ όλη την Ελλάδα. 

(Εικαστικοί: Δημήτρης Βύζας, Φανή Βόλου, Ειρήνη Βογιατζή, Κων/νος Βραζιώτης, Δημήτρης Γιαννακόπουλος, Θεανώ Γιανέζη, Daver, Dem, Έντι, Έφη Θεοδωροπούλου, Γιάννα Θωμά, Insane 51, Δημήτρης Κοκόρης, Άννα Κοντακσίου, Δημήτρης Κρέτσης, Σταμάτης Λάσκος, Θωμάς Λιούτας, Alex Martinez, Δήμητρα Οικονόμου, Μαρία Παναγιώτου, Rtm, Ser, Simoni, Simple G, Ειρήνη Σωτηροπούλου, Φίλιππος Τατάκης, Άρτεμις Τσακίρη, Αλέξανδρος Τσάκωνας, Δέσποινα Τσάκωνα, Ερμιόνη Τσάνου, Χρήστος Τσιντσάρης, Γιώργος Χιώνης. 

Street artists: Daver, Dem, Έφη Θεοδωροπούλου, Insane 51, Δημήτρης Κρέτσης, Σταμάτης Λάσκος, Rino, Roe, Ser, Sia, Simoni, Simple G, Shuen, Λευτέρης Toulis). 

(πηγή: τοπικός τύπος)


Κυριακή 14 Φεβρουαρίου 2016

Λύτρωση ~ 6ο Παιχνίδι "Παίζοντας με τις Λέξεις", στο "mytripsonblog"



Λύτρωση


Katie O'Hagan - Life raft
(via - © Katie O' Hagan) 


Εδώ και 40 χρόνια την ετοίμαζε. Κάθε νύχτα. Ξύλο το ξύλο, σχοινί το σχοινί, μέσα στο ίδιο δωμάτιο με εκείνον, αλλά μόνη μέσα στο δικό της όνειρο, η Μερόπη ένωνε ένα-ένα τα κομμάτια και έφτιαχνε τη σχεδία που θα της έδινε επιτέλους τη δυνατότητα διαφυγής. Κοιμόταν εκείνος, κοιμόταν κι εκείνη· μα στο όνειρό της μοχθούσε, κι αγωνιζόταν για ένα σκοπό ιερό.
Από τα είκοσί της παντρεμένη με έναν άνθρωπο που δεν τη νοιάστηκε ποτέ, ζούσε στο μικρό, ακριτικό νησί, μαζί με μια φούχτα άλλους κατοίκους. Από τη ζωή της έλειψε το τραγούδι και περίσσεψαν οι διαταγές, οι απαιτήσεις, οι προσβολές και οι επικρίσεις.
Τον δεύτερο χρόνο του γάμου της τόλμησε το ανήκουστο: στράφηκε στον πατέρα της για βοήθεια. Μίλησε με συστολή, εξήγησε, ζήτησε να ξεφύγει. Μα ο πατέρας της την άκουσε βλοσυρός: «Άκου δω, κόρη, και μην παίρνουν τα μυαλά σου αέρα. Μην ακούσω τίποτε ξανά για φευγιό! Δε θα με κάνεις εσύ ρεζίλι στο νησί… Τον άντρα της η γυναίκα πρέπει να τον υπακούει· ο άντρας ξέρει, στις πλάτες του στηρίζεται το σπιτικό. Ό,τι λέει είναι διαταγή, βάλε το καλά στο μυαλό σου και μη μου μιλήσεις γι΄αυτό το θέμα ξανά».
Κι η Μερόπη σώπασε. Άρχισε να βλέπει το ίδιο όνειρο, άρχισε να φτιάχνει τη σχεδία. Στο μεταξύ δυο παιδιά βγήκαν από τη μήτρα της, και το παιδικό, γλυκό τους άρωμα τής έδωσε κουράγιο – μα ακόμη κι αυτά δεν στάθηκαν ικανά να μαλακώσουν την καρδιά εκείνου.
Τα χρόνια πέρασαν, τα παιδιά μεγάλωσαν, άνοιξαν τα φτερά τους και πέταξαν από το νησί. Τα ελευθέρωσε, όμως η απουσία τους φαρμάκι… από πού να πάρει πια το κουράγιο της η Μερόπη; Πώς να σβήσει τα σημάδια της ψυχής, χωρίς τα χαμόγελά τους; Επικεντρώθηκε στη σχεδία της· έλυνε, έδενε, ένωνε, δοκίμαζε, πρόσθετε, αφαιρούσε.
Εκείνο το βράδυ του έφτιαξε το αγαπημένο του φαγητό. Έφαγε σιωπηλή, δέχτηκε τις επικρίσεις του για ακόμη μια φορά  - «Άχρηστη είσαι, άχρηστη… πόσες φορές σου έχω πει ότι χωρίς μπόλικο πιπέρι το φαγητό δεν έχει νοστιμάδα;» και μάζεψε όπως πάντα τα πιάτα από το τραπέζι. Τα έπλυνε με το νου της στο φευγιό· επιτέλους, είχε φτάσει η πολυπόθητη μέρα.
Ξάπλωσαν νωρίς. Η Μερόπη τράβηξε τη σχεδία της, την έριξε στο ήσυχο νερό. Σκαρφάλωσε πάνω της, πήρε την κατάλληλη θέση και άρχισε να πλέει. Δεν έριξε πίσω της ούτε μια ματιά.
Το χάραμα εκείνος ξύπνησε με άσχημη διάθεση. «Άντε γυναίκα, σήκω. Ξημέρωσε κι ακόμη να σηκωθείς να μου φτιάξεις τον καφέ;»
Καμιά απάντηση. Στράφηκε να τη δει, την άγγιξε, την κούνησε. Τίποτα. Η Μερόπη δίπλα του ήταν φευγάτη εδώ και ώρες, παγωμένη, μα με ένα χαμόγελο ανακούφισης γερά στερεωμένο στο πρόσωπο. 
Έπλεε στ’ ανοιχτά, και βρισκόταν ήδη πολύ μακριά από εκείνον.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Με την ιστορία αυτή έλαβα μέρος στο 6ο Παιχνίδι "Παίζοντας με τις Λέξεις" που πραγματοποιήθηκε στο ιστολόγιο mytripsonblog της Μαρίας. 
Με αφορμή πέντε δοθείσες λέξεις (που έπρεπε να χρησιμοποιηθούν από όλους τους διαγωνιζόμενους, και οι οποίες έχουν επισημανθεί στο κείμενό μου) 20 συμμετέχοντες ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της Μαρίας, με αποτέλεσμα να συγκεντρωθούν 21 αξιόλογα κείμενα, πεζά αλλά και ποιήματα. 
Μπορείτε να διαβάσετε τις συμμετοχές 1-6 εδώ, 7-13 εδώ και 14-21 εδώ
Οι δύο ιστορίες που διακρίθηκαν, τα "Σκόρπια βήματα" του Giannis Pit (Ηδύποτονκαι οι "Πικρές αγγελίες" της Μαρίας Κανελλάκη (Απάγκιοπεριμένουν την προσοχή σας και εδώ

Στέλνω θερμά συγχαρητήρια στους δύο νικητές για τη διάκρισή τους!


Από τότε που η Μαρία ανέλαβε τα ηνία του παιχνιδιού από τη Φλώρα, στο ιστολόγιο της οποίας πρωτοξεκίνησε (Texnis Stories), δυστυχώς δεν είχα καταφέρει να λάβω ξανά μέρος στέλνοντας συμμετοχή - άλλες φορές δεν βρήκα το χρόνο, κι άλλες, την έμπνευση. Ήταν κάτι που έφερνα βαρέως... έτσι, αυτή τη φορά απόλαυσα ιδιαιτέρως τη συμμετοχή μου και το κοινό μας ταξίδι στις λέξεις!

Στέλνω πολλές ευχαριστίες στους φίλους του ιστολογίου που αφιέρωσαν χρόνο για να διαβάσουν την ιστορία μου, σε όσους την τίμησαν με την ψήφο τους ή μου χάρισαν τη γνώμη τους, καθώς και στη Μαρία μας για την άψογη φιλοξενία.

Να είστε όλοι καλά, καλή Κυριακή!


Πέμπτη 11 Φεβρουαρίου 2016

τοβιβλίο.net: "Μια εικόνα... Χίλιες λέξεις" (Ανοικτό e-book, α' και β΄τόμος)




 Το 2014, με τη δράση "Μια εικόνα... Χίλιες λέξεις", ο δικτυακός τόπος τοβιβλίο.net προσκάλεσε αλλά και προκάλεσε συνάμα όποιον το επιθυμούσε, να γράψει μια ή περισσότερες ιστορίες ή ποιήματα (ως χίλιες λέξεις), με αφορμή επιλεγμένες φωτογραφίες. 

  Η δράση διήρκεσε δύο χρόνια. Συνολικά συμμετείχαν 118 συγγραφείς και ποιητές, με περισσότερα από 200 αξιόλογα έργα, γραμμένα με το ξεχωριστό στυλ του καθενός. Το αποτέλεσμα ήταν η σύνθεση ενός ενδιαφέροντος, συλλογικού λογοτεχνικού παζλ. (πηγή: τοβιβλίο.net)


  Το Σεπτέμβριο του 2014 εκδόθηκε από το Βιβλίο.net ο πρώτος τόμος του βιβλίου «Μια εικόνα... Χίλιες λέξεις», σε μορφή ανοιχτού e-book, το οποίο περιλαμβάνει 100 λογοτεχνικά έργα σε έκταση 428 σελίδων. 





  Μπορείτε να το διαβάσετε (μαζί με ενδιαφέρουσες σχετικές πληροφορίες) κάνοντας κλικ στο σύνδεσμο που παραθέτω κάτω από την εικόνα, ή να τον κατεβάσετε απευθείας και να τον αποθηκεύσετε στον υπολογιστή σας ελεύθερα και δωρεάν, κάνοντας κλικ εδώ (και πατώντας το download).


  Χθες πληροφορήθηκα με χαρά πως εκδόθηκε και ο δεύτερος τόμος της συλλογικής δράσης «Μια εικόνα... Χίλιες λέξεις», και πάλι σε μορφή ανοιχτού e-book. 




   Στις 318 σελίδες του περιλαμβάνονται τα υπόλοιπα έργα που συμμετείχαν στη δράση, και που δεν είχαν συμπεριληφθεί στον πρώτο τόμο.  

  Ανάμεσά τους και ένα δικό μου κείμενο, το "Ματωμένο Πουλί", καθώς και το κείμενο της φίλης Μαρίας Κανελλάκη "Το νου σου στο γιασεμί".

  Μπορείτε να διαβάσετε τον δεύτερο τόμο κάνοντας κλικ στο σύνδεσμο που παραθέτω κάτω από την εικόνα, ή να τον κατεβάσετε απευθείας, ελεύθερα και δωρεάν, κάνοντας κλικ εδώ.



  Είναι μεγάλη τιμή και χαρά μου που συμμετείχα κι εγώ σε αυτή τη συλλογική δράση - είμαι ευγνώμων για την ευκαιρία που μου δόθηκε, και για την άψογη φιλοξενία του κειμένου μου. Αισθάνομαι επίσης συγκινημένη, βλέποντας το υπέροχο τελικό αποτέλεσμα των δύο e-book.

  Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στους συνοδοιπόρους μου δημιουργούς για τα εξαιρετικά κείμενα και ποιήματά τους, αλλά και στην ομάδα του Βιβλίου.net που επιμελήθηκε τις δύο εκδόσεις (Δήμος Χλωπτσιούδης, Κώστας Θερμογιάννης, Μάχη Τζουγανάκη), δημιουργώντας ένα τόσο προσεγμένο, καλαίσθητο, άρτιο αποτέλεσμα, με σεβασμό στους δημιουργούς και στα πονήματά τους. 


Ένα μεγάλο ευχαριστώ από καρδιάς - για όλα!


 Σε αυτό το σημείο πρέπει να σας πω πως το Βιβλίο.net έχει την πρόθεση να προχωρήσει τη δράση ένα βήμα παρακάτω... (Μεταφέρω αυτολεξεί από τη σελίδα τους):


"Η πρόθεσή μας είναι να προβούμε σε μία μοναδική και συλλεκτική εκτύπωση του δεύτερου τόμου της συλλογικής δράσης «Μια εικόνα... Χίλιες λέξεις!». Όποιος ενδιαφέρεται να συμμετέχει, μπορεί να στείλει μήνυμα μέχρι την Τετάρτη, 17 Φεβρουαρίου, στο email ekdoseis@tovivlio.net, προκειμένου να εκδηλώσει το ενδιαφέρον του. Η ενδεικτική τιμή για κάθε αντίτυπο θα κυμανθεί περίπου στα 12,00€ (συμπεριλαμβανομένων και των εξόδων συσκευασίας και αποστολής), αλλά αυτό βεβαίως θα εξαρτηθεί από τον τελικό αριθμό των αντιτύπων που θα εκτυπωθούν". (πηγή)


 Αν θα θέλατε κι εσείς να έχετε στα χέρια σας ένα εκτυπωμένο αντίτυπο της συλλογής, ξέρετε τι πρέπει να κάνετε. Εγώ έχω ζητήσει ήδη το δικό μου! 


Να είστε καλά και να περνάτε όμορφα 
(και δημιουργικά)!


Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...