Λεύκωμα Αναμνήσεων

  Το καλοκαίρι που μας πέρασε είχα την τιμή και τη χαρά να δημιουργήσω ένα ακόμη Λεύκωμα Αναμνήσεων, για ένα φιλικό μου ζευγάρι. 

  Εκείνος ήταν που με προσέγγισε, ψάχνοντας κάτι ιδιαίτερο για την καλή του - κάτι διαφορετικό. Ήθελε να της κάνει έκπληξη σε μια συγκεκριμένη ημερομηνία που σήμαινε πολλά γι΄αυτούς. 

  Σκέφτηκα το Λεύκωμα Αναμνήσεων (είχα φτιάξει και παλαιότερα για φίλους, σας το είχα δείξει εδώ) και του το πρότεινα. 

 Η φιλοσοφία του λευκώματος είναι απλή: πρόκειται για ένα βιβλίο που συμπληρώνεται και από τους δύο, γεμίζοντας σταδιακά με τις κοινές αναμνήσεις του ζευγαριού. Μέσα σε αυτό μπορούν να καταγραφούν στιγμές που θέλει το ζευγάρι να θυμάται (δημιουργώντας έτσι σιγά-σιγά κάτι σαν κοινό ημερολόγιο των μεταξύ τους στιγμών), μπορούν να μπουν φωτογραφίες, αποκόμματα από εισιτήρια διακοπών και συναυλιών, αγαπημένοι στίχοι, γλυκά λόγια...

  Όσες φορές έφτιαξα κάτι τέτοιο, κράτησα ένα "παιχνιδιάρικο" ύφος. Δεν είναι βιβλίο ευχών γάμου, δε χρειάζεται να είναι τυπικό, στυλιζαρισμένο ή αυστηρό. Είναι πιο προσωπικό, πιο ανέμελο και θέλω να είναι χαρούμενο, να (προσ)καλεί και να εμπνέει τους κατόχους του να το συμπληρώσουν όπως επιθυμούν.

  Η ιδέα άρεσε στον Γ. και πήρα το ok. Συζητήσαμε για όσα τους αρέσουν, μου έστειλε κάποιες βασικές πληροφορίες και μερικές φωτογραφίες τους και έπειτα με άφησε ελεύθερη να εργαστώ, έχοντάς μου εμπιστοσύνη για το τελικό αποτέλεσμα. Τον ευχαριστώ ιδιαίτερα γι΄αυτό... μου αρέσει να δουλεύω με τη φαντασία μου ελεύθερη, αποδίδω καλύτερα έτσι (παρόλο που κρύβει πάντα κάποιο ρίσκο αυτό για μένα - κατάφερα να πιάσω το "σφυγμό" του παραλήπτη; Θα αρέσει το αποτέλεσμα; Δεν θα αρέσει;)

 Επεξεργάστηκα, ρετουσάρισα και επιμελήθηκα τις φωτογραφίες που μου έστειλε, τις έστειλα πίσω για επιβεβαίωση, βρήκα το κατάλληλο βιβλίο και όταν όλα ήταν εντάξει, προχώρησα στη διαμόρφωση του λευκώματος. Εκείνη για την οποία προοριζόταν έχει μια γλυκιά παιδικότητα... έτσι αποφάσισα να δουλέψω έχοντας υπόψη μου αυτό το χαρακτηριστικό της.

 Παρακάτω, σας παρουσιάζω (με μερικές ενδεικτικές φωτογραφίες και με την άδεια εκείνης) το Λεύκωμά τους όπως τελικά διαμορφώθηκε:

Εξώφυλλο

Εσώφυλλο

Μερικές από τις εσωτερικές σελίδες με τις φωτογραφίες του ζευγαριού

Προτελευταία σελίδα

Τελευταία σελίδα

↑

Μερικές από τις εσωτερικές σελίδες, όπου 

ενσωματώθηκαν αγαπημένοι στίχοι και όμορφα λόγια 

↓

Εσωτερικές σελίδες προς συμπλήρωση από το ζευγάρι 

Εσωτερικές σελίδες προς συμπλήρωση 

από το ζευγάρι  ~ στα φακελάκια μπορούν 

να φυλάξουν ο,τιδήποτε σκεφτούν: γλυκά

 λόγια, αποκόμματα, αποξηραμένα λουλούδια

Έτοιμο για τον προορισμό του...

  Από ό,τι μου είπαν όταν το παρέλαβαν, άρεσε και στους δυο τους το τελικό αποτέλεσμα - κάτι το οποίο μου έδωσε μεγάλη χαρά!

  Α. και Γ., εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να είστε πάντοτε αγαπημένοι και ευτυχισμένοι και να γεμίσετε όχι μόνο το Λεύκωμα που σας ετοίμασα εγώ, αλλά και το Βιβλίο της Ζωής σας με υπέροχες εικόνες, ζεστά λόγια και όμορφες στιγμές! Σας ευχαριστώ πολύ για την εμπιστοσύνη!

ΧΙΙ NIFF (12ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Νάουσας), 21-25 Οκτωβρίου 2015

  Κάθε χρόνο στην Ημαθία διεξάγεται ένα σημαντικό, ενδιαφέρον, πρωτοποριακό, δυναμικό και ποιοτικό Κινηματογραφικό Φεστιβάλ. 

  Πρόκειται για το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Νάουσας (NIFF). Φέτος, το 12ο NIFF πραγματοποιήθηκε από τις 21/10/2015 έως και τις 25/10/2015.

 Διανύοντας ήδη τη δεύτερη δεκαετία του, το Φεστιβάλ Νάουσας συνεχίζει να επενδύει στους νέους δημιουργούς από όλο τον κόσμο, δίνοντάς τους την ευκαιρία να παρουσιάσουν το έργο τους, χρησιμοποιεί τεχνολογίες αιχμής και υλοποιεί νέες καινοτόμες δράσεις με επίκεντρο τον άνθρωπο.

Και φέτος, οι δράσεις που προγραμματίστηκαν ήταν ποικίλες: 

1. Προβολές συνολικά 200 ταινιών μικρού μήκους διαφόρων δημιουργών από όλο τον κόσμο (ενδεικτικά: Ισπανία, Γαλλία, ΗΠΑ, Ιταλία, Γερμανία, Αργεντινή, Ουγγαρία, Βραζιλία, Ελλάδα, Μεξικό, Σιγκαπούρη, Νεπάλ, Ηνωμένο Βασίλειο, Ταϊβάν, Ρωσία, Τουρκία...) στις εξής κατηγορίες: Fiction (Μυθοπλασία), Experimental (Πειραματικές), Animation (Κινουμένων Σχεδίων), See Talents (Νεανικές/Σπουδαστικές), Movile (Ταινίες Κινητών Τηλεφώνων), 3D Στερεοσκοπικές Ταινίες
2. Αφιέρωμα στο ΑNIMA SYROS, το Διεθνές Φεστιβάλ & Αγορά Κινουμένων Σχεδίων που διεξάγεται στην Ερμούπολη της Σύρου 
3. Μελωδικά ταξίδια (συναυλία Κινηματογραφικής Μουσικής και άλλες δράσεις)
4. Εικαστικές εκθέσεις: "Άνθρωπος", "Αφρική Αντικατοπτρισμοί", "Οδοιπορικό στη Νότια Αμερική"
5. Παρουσιάσεις βιβλίων
6. Εκδηλώσεις για παιδιά και νέους (εκπαιδευτικές και ψυχαγωγικές δραστηριότητες, προβολή σχολικών ταινιών που δημιουργήθηκαν στα πλαίσια του Προγράμματος Διδασκαλίας σε σχολεία της Ημαθίας, Φωτογραφικός Διαγωνισμός), κ.ά.

(Όλες οι δράσεις είναι δωρεάν, πλην μερικών προβολών που είναι με εισιτήριο)

Εννοείται πως πήγα, και ειλικρινά το απόλαυσα! 

 Το 12ο NIFF διεξάγεται στο υπέροχα ανακαινισμένο πρώην βιομηχανικό συγκρότημα της Βέτλανς - Έρια, όπου δεκάδες εθελοντές βρίσκονται παντού για να σε εξυπηρετήσουν, να σε κατατοπίσουν και να σου λύσουν τις όποιες απορίες σου.

 Οι φωτογραφίες που ακολουθούν είναι μερικά στιγμιότυπα από τις εκθέσεις και από την προβολή την οποία παρακολούθησα. Τράβηξα τις περισσότερες χωρίς φλας, με σεβασμό στο χώρο, στους πολυπληθείς επισκέπτες και στα εκθέματα, οπότε θα μου συγχωρήσετε τον κόκκο που έχουν οι λήψεις!

► Από την Έκθεση: "Άνθρωπος - Εικαστικές Εκφράσεις" 
(15 εικαστικοί δημιουργοί)

Έργο του Αλέξανδρου Τσιούρη

Έργα των Γιάννη Αδαμαντίδη και Χρίστου Κυριαζίδη

Έργο της Μαρίας Παπαδοπούλου

Εγκατάσταση του Γιώργου Αλεξάκη

►Από την Έκθεση Φωτογραφίας: "Αφρική Αντικατοπτρισμοί" 

(Ελένη Γκίνου)

►Στιγμιότυπο από την προβολή της ταινίας μικρού μήκους "Discipline" ("Πειθαρχία") του Christophe M. Saber (Ελβετία, 2014 - Διάρκεια: 12΄)

►Στιγμιότυπο από τις δράσεις των παιδιών στο κτίριο Βέτλανς

  Έτσι λοιπόν πήγα, είδα, απόλαυσα, έφυγα γεμάτη από εικόνες και εμπειρίες (και με γεμάτα χέρια, πρέπει να πω, μιας και πήρα όλο το έντυπο υλικό για να το μελετήσω - το οποίο διανέμεται δωρεάν - συν δυο αναμνηστικά μπλουζάκια και δυο κούπες που αγόρασα για μένα και για το άλλο μου μισό! Μου άρεσε τόσο το banner του φετινού Φεστιβάλ...) και σας το προτείνω ανεπιφύλακτα για του χρόνου, αν σας φέρει ο δρόμος προς τα εδώ! (Οργανώστε το και ελάτε, αν είστε λάτρεις του κινηματογράφου... αξίζει!)

  Καλό υπόλοιπο Κυριακής σε όλους και καλή εβδομάδα από αύριο!

► Ιστότοπος Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Νάουσας:

http://www.niff.gr/el/

► Έντυπο Υλικό του XII NIFF

http://issuu.com/naoussafest/docs/xii_niff2015?e=4776503/30847042

DIY κουκλοθέατρο για δαχτυλόκουκλες, από χάρτινο κουτί παπουτσιών

  Κυριακή σήμερα και είμαι σίγουρη ότι το μικρό σας "οργώνει" όλη μέρα το σπίτι! 

 Πώς μπορείτε να το απασχολήσετε δημιουργικά και ταυτόχρονα να το κάνετε να χαρεί, παίζοντας με την ψυχή του;

  Σας έχω τη λύση!

  Θα φτιάξουμε ένα μικρό κουκλοθέατρο για δαχτυλόκουκλες. 

 Την πρωταρχική ιδέα τη βρήκα εδώ και βασίζεται στη λογική του "reuse & recycle" (ανακύκλωση και επαναχρησιμοποίηση). 

  Τα υλικά που θα χρειαστείτε για να το φτιάξετε είναι απλά και εύκολα να βρεθούν: 

• ένα χάρτινο κουτί παπουτσιών 
• ψαλίδι ή κοπίδι
• κόλλα ρευστή
• ακρυλικά χρώματα
• μερικά χρωματιστά χαρτόνια κάνσον (μονόχρωμα ή με σχέδια)
• μπογιές ή διάφορα άλλα διακοσμητικά (αυτοκόλλητα, λουλουδάκια, πούλιες, glitter, pearl pen), αν θέλετε να δώσετε τη δική σας πινελιά στο τελικό αποτέλεσμα
• μια πλαστική σακούλα με όμορφα μοτίβα (προαιρετικά)

 Δώστε στο παιδί σας την ευκαιρία να συμμετέχει, να σας βοηθήσει και να διαμορφώσει μαζί σας το τελικό αποτέλεσμα, αρκεί να βρίσκεται πάντοτε κάτω από τη δική σας επίβλεψη (μιας και θα χρησιμοποιηθούν κόλλες και ψαλίδια/κοπίδια). 

Ξεκινάμε βάφοντας όλο το κουτί μας με ακρυλικά χρώματα. Μόλις στεγνώσει καλά, κόβουμε με το ψαλίδι/κοπίδι και αφαιρούμε ένα ορθογώνιο πλαίσιο από το μπροστινό του μέρος για να σχηματιστεί η σκηνή (αφήνοντας περίπου 3 εκ. περιθώριο από κάθε πλευρά). Το ίδιο κάνουμε και στην πίσω πλευρά, αφήνοντας τον απαιτούμενο χώρο για να μπορεί το παιδί να περνάει τα χέρια του και να παίζει με τις κούκλες. 

 Σχεδιάζουμε σε ένα χαρτόνι κάνσον της επιλογής μας δύο ίδια ελλειπτικά σχήματα, τα κόβουμε και τα κολλάμε στο πλάι της σκηνής, από την εσωτερική πλευρά του κουτιού, για να δημιουργηθούν οι κουρτίνες. 

 Έπειτα, σε άλλα δύο χαρτόνια κάνσον, σχεδιάζουμε και κόβουμε τρία ημικύκλια. Τα κολλάμε πάνω στα άχρηστα κομμάτια χοντρού χαρτονιού που κόψαμε και αφαιρέσαμε από το κουτί (για να είναι πιο σταθερά) και έπειτα τα τοποθετούμε στο επάνω μέρος της σκηνής, με λίγη κόλλα. Αν θέλουμε, διακοσμούμε (εγώ χρησιμοποίησα pearl pen), ή γράφουμε τη λέξη "Κουκλοθέατρο".

Για να διακοσμήσουμε τις πλαϊνές πλευρές του μικρού κουκλοθεάτρου: μπορούμε να ζωγραφίσουμε με ακρυλικά χρώματα, ή να δώσουμε στο παιδί μας να κολλήσει διάφορα διακοσμητικά/αυτοκόλλητα, ή μπορούμε να κολλήσουμε μια δική του αγαπημένη ζωγραφιά.

  

 Εγώ, αντί για μπογιές, χρησιμοποίησα τα μοτίβα μιας πλαστικής σακούλας ενός πολυκαταστήματος. Την είχα κρατήσει γιατί τα σχέδιά της μου είχαν αρέσει φοβερά, και να που ήρθε η ώρα της να χρησιμοποιηθεί! Έκοψα δυο παραλληλόγραμμα από τη σακούλα, τα οποία περιείχαν τα μοτίβα που μου άρεσαν, και τα κόλλησα στις πλαϊνές πλευρές του κουτιού μου. 

Έτοιμο! 

  Και τώρα, πού θα βρούμε τις κούκλες που χρειαζόμαστε για να παίξουμε;

 Η μία λύση είναι να τις αγοράσουμε. Η άλλη λύση - και πολύ πιο διασκεδαστική και δημιουργική, πιστέψτε με! - είναι να τις φτιάξουμε μόνοι μας. 

 Αν κάνετε αναζήτηση στο διαδίκτυο με το λήμμα "finger dolls" θα βρείτε αρκετές δαχτυλόκουκλες σε έγχρωμη και εκτυπώσιμη μορφή, καθώς επίσης και ασπρόμαυρες, τις οποίες μπορεί το παιδί να ζωγραφίσει με τους μαρκαδόρους του. Τις τυπώνετε, τις πλαστικοποιείτε, και έτοιμες!

Επί τω έργω... 

Καλή διασκέδαση!

☺

I’m back!

Αυτό που μου συμβαίνει τώρα που γράφω αυτή την ανάρτηση, έχω παρατηρήσει ότι το παθαίνω μετά από μεγάλα διαστήματα απουσίας μου από το blogging: έχω κομπλάρει λιγουλάκι. Σαν να πρόκειται να κάνω προσγείωση από τη στρατόσφαιρα αισθάνομαι! Γράφω λέξεις, σβήνω λέξεις, δεν ξέρω από πού να ξεκινήσω και τι να σας πρωτοπώ. 

Νομίζω ότι αυτό το διάστημα που απουσιάζω από το ιστολόγιο είναι συνολικά το μεγαλύτερο που έχω λείψει ποτέ. Κάπου στο μεταξύ από την τελευταία ανάρτηση που δημοσίευσα  τον Ιούνιο και ως τώρα που γράφω αυτές τις γραμμές, το καλοκαίρι πέρασε και πάει (ευκαιρία να ευχηθώ εδώ σε όλους Καλό Φθινόπωρο και Καλό Μήνα, μιας και βρισκόμαστε αισίως στον Οκτώβρη…) και εγώ χαμπάρι δεν πήρα. Στο κεφάλι μου μέσα, και σε πείσμα του άστατου καιρού, ακόμη κλωθογυρίζουν ονειρικές εικόνες παραλιών, ψιλής άμμου που κολλάει στο δέρμα και μεσημεριανής ραστώνης κάτω από το καυτό ηλιόφως. Εικόνες που δεν χόρτασα.

Πώς ήταν το καλοκαίρι μου; Χμμμ… όχι σαν όλα τα άλλα. Όμως, φοβούνται τα παλικάρια, ωρέ Μανωλιό; Όχι, δε φοβούνται – αντιθέτως, πιάνουν τον ταύρο από τα κέρατα και προχωράνε. Και ταυτόχρονα, τον κοιτάνε και στα μάτια!

Το καλοκαίρι μου θα μείνει στην ιστορία (μου) ως το καλοκαίρι των Μαθηματικών, της Χημείας και του Ιπποκράτη. Τι; Όχι, δεν έκανα μαθήματα. Τα Μαθηματικά, η Χημεία και τα ευρήματα του Ιπποκράτη εφαρμόστηκαν επάνω μου… και επάνω σε ένα άλλο μέλος της οικογένειάς μου.

Είμαι καλά, είναι καλά, αλλά τίποτα δεν έχει τελειώσει ακόμη για να είμαστε καλύτερα. Μαζί, αλλά και χώρια, προχωράμε ακόμη η καθεμία στο μονοπάτι της. Και κάποια στιγμή, που θα τα φέρει κατάλληλα ο χρόνος κι ο καιρός, θα έχω να μοιραστώ μαζί σας τη δική μου τουλάχιστον ιστορία ολοκληρωμένη. Είναι κάτι που το θέλω, κάτι που έχει ήδη μπει στο πρόγραμμα να γίνει.

Κατά τα άλλα, εκδρομές δεν κατάφερα να πάω, μπανάκια έκανα ελάχιστα... γνώρισα όμως για λίγο χρονικό διάστημα κάτι που δεν είχα ξανασυναντήσει, ούτε και πρόκειται να ξανασυναντήσω (εύχομαι κι ελπίζω): μια νέα φυλή ανθρώπων, τη Φυλή Των Μετά Τις 02.00. Κι όχι μόνο τους γνώρισα, αλλά και εντάχθηκα σταδιακά στους κόλπους τους (αν ενταχθήκατε κι εσείς στην ίδια Φυλή, σας χαιρετώ και σας σφίγγω το χέρι, αδέρφια και συνοδοιπόροι! Χαρά στην υπομονή μας…) 

Ήταν τότε που οι τράπεζες έκλεισαν μέσα στο καλοκαίρι, και τα ΑΤΜ στέρεψαν. Κάθε βράδυ, μετά τις 02.00 τα μεσάνυχτα, στηνόμουν μαζί με το άλλο μου μισό στην ουρά, μπροστά σε ένα ΑΤΜ, μαζί με δεκάδες άλλους, νέους και ηλικιωμένους,  για ένα 60ευρω (στα λόγια),  50ευρω (στην πράξη).  Διαπίστωσα γρήγορα πως η Φυλή Των Μετά Τις 02.00 είχε μερικά ιδιαίτερα χαρακτηριστικά: τα μέλη της πήγαιναν στο ΑΤΜ πάντα τη συγκεκριμένη ώρα (την ημέρα βλέπετε οι ουρές ήταν ταραχώδεις, αφόρητα δαιδαλώδεις και συνεπώς ανελέητα χρονοβόρες για όλους), περίμεναν πάντα υπομονετικά στη σειρά τους, και μπορούσες να κάνεις μαζί τους πολύ ενδιαφέρουσες συζητήσεις για τα τεκταινόμενα, ανταλλάσσοντας απόψεις συχνά σε πανεπιστημιακό επίπεδο (οι αμπελοφιλοσοφίες και η τυχόν χιουμοριστική διάθεση του καθενός μας είχαν προ πολλού πάει περίπατο).

Η νέα Φυλή εμφανίστηκε γρήγορα όταν το απαίτησαν οι συνθήκες, συγκροτήθηκε άψογα, και το ίδιο γρήγορα τελικά εξαφανίστηκε, όταν οι τράπεζες άνοιξαν και πάλι. Προσαρμογή, όπως συμβαίνει και στη φύση – σκεφτείτε το χαμαιλέοντα… Όπως και να το πεις, πάντως, ήταν μια εμπειρία “once in a lifetime” που λένε και στο χωριό μου (ελπίζω και πάλι).

Μ΄αυτά και μ΄εκείνα (από τη μία τα της χώρας, από την άλλη τα δικά μου), κάπου μου παρέπεσε η ψυχολογία για blogging. 

Και έρχομαι στο τώρα: η χώρα και ο καθένας από μας προσπαθούμε να μαζέψουμε τα κομμάτια μας, ο Οκτώβριος ξεκινάει δροσερός, κι εγώ δουλεύω σε καινούριο μέρος πια εδώ κι ένα μήνα, και μένω σε καινούριο σπίτι. Μετακόμισα ξανά, αλλά αυτή τη φορά σταδιακά και πιο ήρεμα, μιας και ξεκίνησα σιγά-σιγά τις απαραίτητες διαδικασίες από τον Αύγουστο. Πρώτη φορά εδώ και χρόνια που έστησα σπίτι από την αρχή και δεν κουράστηκα! 

Μέχρι τώρα δεν είχα σύνδεση στο ίντερνετ στο νέο μου σπίτι, με αποτέλεσμα να έχω αποκοπεί από όλους και από όλα. Και μιας και είμαστε ακόμα στην Ευρώπη - να μην ξεχνιόμαστε, ε; - μου είπαν ότι χρειάζονταν 25 ημέρες για να ενεργοποιηθεί η σύνδεση στο ίντερνετ που αιτήθηκα (φαντάζομαι ότι με τέτοιες ταχύτατες και συνοπτικές διαδικασίες λειτουργούν και σε κάθε Ευρωπαϊκή χώρα, όχι μόνο στη δική μας). 

Έκανα υπομονή, διάβασα του κόσμου τα βιβλία για να περνάει η ώρα (είμαι από αυτούς που έχουν απαρνηθεί το χαζοκούτι εδώ και χρόνια, συνεπώς δεν κουβάλησα καν τηλεόραση στο νέο σπίτι) και επιτέλους, να ’μαι: Γεια σου, πολιτισμέ, γεια σου, γειτονίτσα των bloggers! Δικτυωθήκαμε και πάλι, το μαϊμουδάκι μου κι εγώ!

Μου λείψατε, σας το ΄πα; Πολύ! Μου αφήνατε μηνύματα και δεν μπορούσα να σας απαντήσω. Μα τώρα είμαι εδώ, και θα ’χουμε πολλά να πούμε.

Έχω χάσει πολλά επεισόδια, είμαι σίγουρη ότι τρέχουν πολλά και διάφορα στη γειτονιά. Αν διεξάγετε κάποια δράση που τρέχει τώρα που μιλάμε, επειδή σίγουρα την έχω χάσει, αφήστε μου ένα link, αν θέλετε, για να την επισκεφθώ. 

Σας φιλώ, να περνάτε όμορφα και να προσέχετε τους εαυτούς σας! ♥