Η Πάργα & το νησάκι της Παναγίας (10ος Διαγωνισμός "Φωτογραφίζειν")

  Ο 10ος Διαγωνισμός "Φωτογραφίζειν" στο ιστολόγιο της Μαρίας Νι. (Μια ματιά στον ήλιο με γιορτινά...) ολοκληρώθηκε χθες και είχα τη χαρά να δω τη φωτογραφία μου να λαμβάνει τη 2η θέση, ανάμεσα σε 14 άλλες αξιόλογες συμμετοχές. 

  Το θέμα του διαγωνισμού ήταν "Ξωκλήσια" και επέλεξα να στείλω μια φωτογραφία από το νησάκι της Παναγίας, που βρίσκεται στην Πάργα.

  Ευχαριστώ πολύ όλους τους φίλους του διαγωνισμού που με τίμησαν με τις ψήφους τους και φυσικά τη Μαρία, η οποία με φιλοξένησε άψογα για ακόμη μια φορά. 

Πάμε τώρα να γνωρίσουμε λίγο καλύτερα την 

Πάργα, μέσα από μερικές ακόμη φωτογραφίες.

   Η Πάργα είναι μια παραθαλάσσια κωμόπολη, η οποία βρίσκεται στο βορειοδυτικό τμήμα του νομού Πρέβεζας - ένα πολύ όμορφο μέρος, με υπέροχα τοπία. 

 Στη δεξιά πλευρά της υψώνεται το μεσαιωνικό της κάστρο, το οποίο προφύλασσε την νοτιοδυτική πλευρά της πόλης. Γεωγραφικά έχει απέναντί της τα γραφικά νησιά των Παξών και Αντίπαξων, με τα οποία συνδέεται καθημερινά μέσω ακτοπλοϊκής σύνδεσης (τους καλοκαιρινούς μήνες). Είναι κτισμένη αμφιθεατρικά, σε υψόμετρο 139 μ. και έχει πληθυσμό 2.415 κατοίκους. 

  Τα κτίριά της - είτε πρόκειται γα απλές κατοικίες, είτε για ξενοδοχειακές μονάδες - είναι ιδιαίτερα, βαμμένα με έντονα χρώματα και κτισμένα αρκετά κοντά το ένα με το άλλο.

   Η Πάργα αποτελεί το ιστορικό, οικονομικό, εμπορικό και τουριστικό κέντρο της περιοχής. Είναι πολυσύχναστη και με πολλές παραλίες (εντός του οικισμού, αλλά και περιμετρικά αυτού: Κρυονέρι, Πίσω Κρυονέρι, Βάλτος, Σαρακήνικο, Λίχνος και Αϊ Γιαννάκης). 

Κρυονέρι

Χαρακτηριστική είσοδος καταστήματος στην αγορά...

... κι ένας κάδος απορριμάτων που έχει υποστεί 

μια ενδιαφέρουσα εικαστική παρέμβαση!

  Απέναντι ακριβώς από την πόλη και σε πολύ κοντινή απόσταση, υπάρχει το γραφικό Νησί της Παναγιάς στο οποίο είναι κτισμένη εκκλησία, καθώς και μεσαιωνικά και ενετικά κτίσματα. Η εκκλησία είναι χτισμένη στις παρυφές του ενετικού κάστρου και είναι εμφανώς επηρεασμένη από την επτανησιακή αρχιτεκτονική.

  Το νησάκι της Παναγίας αποτελεί δημοφιλή τουριστικό προορισμό της Ηπείρου. (πηγή) Στο νησάκι μπορεί κανείς να πάει με βάρκα, με θαλάσσιο ποδήλατο (διατίθενται προς ενοικίαση), ή ακόμη και κολυμπώντας.

Καλή εβδομάδα σε όλους και καλά να περνάτε!

:))

Η στιγμή σου σ΄ένα ποίημα (Υπόγειο, Ρίτα Μπούμη-Παπά)

Υπόγειο

Τους ήλιους δεν εμέτρησες

που σε ζητήσαν τόσα χρόνια

πού 'σαι γυναίκα

με τα γαλάζια τσίνορα

Σ’ έκρυψε στο φουστάνι της

η μαραμένη κοπέλα

πέντε χειμώνες σ’ έθαψαν

σε χιόνι λασπερό

Μεγάλη νυχτερίδα τρέφεται

απ’ τη νιότη σου

γι’ αυτό νωρίς βραδιάζει

πριν χορτάσεις

το μεσημέρι καίει

στα ψηλά τα δώματα

το κύμα του ξανθό

λούζει τους δρόμους

Πεθαίνεις με τους ποιητές

κάθε ηλιοβασίλεμα

τα χέρια σου μυρίζουν

απ’ τα μαλλιά τους

χτυπάει η καμπάνα

που δεν πιστεύεις πια

σε ξένη αυλή συνομιλείς

με το φεγγάρι

Σου ‘φερε ο Μιλόζ

φέτος την άνοιξη

την πείνα σου ποιος άλλος μπορούσε να νοιαστεί

φουρτούνιασε τη γειτονιά

το φιλντισένιο αμάξι του

γίνου όμορφη, γίνου όμορφη,

στα περιβόλια θα σε δείξει

Έχεις ένα χαμόγελο

από μαργαριτάρια

ψαράδες Σικελοί

στο ταίριαξαν να το φοράς

ψάξε και βρες το

πριν σε κλείσει η νύχτα

σ’ ένα υπόγειο βαθύτερο

από τούτο

Ρίτα Μπούμη-Παπά (1906-1984)

  Με την ανάρτηση αυτή συμμετέχω στη στήλη της Μαρίας Νι. (Μια ματιά στον ήλιο με γιορτινά...), με τίτλο "Η στιγμή σου σ΄ένα ποίημα". 

(σ.σ. Το ''Η στιγμή σου σ΄ένα ποίημα...'' είναι στήλη του Μελωδία FM)

  Στόχος αυτής της εβδομαδιαίας στήλης, όπως λέει η Μαρία, είναι "να τολμήσουμε όλοι μας να νιώσουμε ελεύθεροι μέσα απ΄τους στίχους. Να μοιραστούμε ποιήματα αγαπημένα, να μάθουμε ποιητές, να επιβεβαιώσουμε πως ζούμε στην χώρα αυτών".

  Η Ρίτα Μπούμη - Παπά (Σύρος, 1906 - Αθήνα, 8 Σεπτεμβρίου 1984) ήταν Ελληνίδα ποιήτρια και μεταφράστρια, μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Ήταν σύζυγος του επίσης λογοτέχνη Νίκου Παπά. Έγραψε ποιήματα και πεζά, ενώ ασχολήθηκε και με την ταξιδιωτική λογοτεχνία. Υπήρξε αρχισυντάκτης του περιοδικού Ιόνιος Ανθολογία (από το 1929), εκδότρια των περιοδικών Εφημερίδα των ποιητών (1956-1958) και Κυκλάδες (1930-1932) και διευθύντρια του Ιδρύματος Περιθάλψεως Παιδιού (1930-1933). (πηγές: 1, 2)

  Το ποίημά της "Υπόγειο" μελοποίησαν και ερμήνευσαν οι Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας και συμπεριλαμβάνεται στο δίσκο τους "Ζεστά ποτά" (1985).

  Ο Μιλόζ που αναφέρεται στο ποίημα, κατά πάσα πιθανότητα  (και με βάση τα λόγια του Πάνου Κατσιμίχα σε μια συναυλία τους) είναι ο Czeslaw Milosz (1911-2004), Πολωνός νομπελίστας ποιητής, ο οποίος γεννήθηκε σε μια περιοχή που σήμερα ανήκει στη Λιθουανία. Ο στίχος "Σου 'φερε ο Μιλόζ φέτος την άνοιξη" μάλλον παραπέμπει στα ποιήματα της συλλογής του "Τρεις χειμώνες" (1936: Trzy zimy (Three Winters); Warsaw: Władysława Mortkowicz). (πηγή)

14 bloggers γράφουν "Το μυστήριο του καφενείου..."

  Μια ιστορία της Μαρίας Νι. από τις "Ιστορίες του Καφενέ" ήταν που έδωσε την αφορμή... και για ακόμη μία φορά, 14 bloggers αποφασίσαμε να ενώσουμε τις δυνάμεις μας και να τη συνεχίσουμε, ο καθένας με το δικό του μοναδικό τρόπο, δημιουργώντας ένα συλλογικό, συνεργατικό κείμενο. 

 Κάτι περίεργο συμβαίνει στο ήσυχο καφενείο του κυρ Μιχάλη: σκοτεινά ραντεβού μεταξύ ανδρών, ύποπτοι μαύροι χαρτοφύλακες που αλλάζουν χέρια... Όταν ένας νεαρός άνδρας εξαφανίζεται και τη θέση του στις περίεργες συναντήσεις παίρνει μια άγνωστη κοπέλα, ο κυρ Μιχάλης, προσπαθώντας να βοηθήσει, μπλέκεται τελικά μαζί με μια παιδική του φίλη σε μια παρακινδυνευμένη ιστορία με πολλές προεκτάσεις: παιδιά που ζουν σε ιδρύματα, μια Λεγεώνα τρομακτικών ανθρώπων που προορισμός τους είναι το κακό, μυστικές δράσεις... Ποιος είναι ο ρόλος του καθενός στην ιστορία; Τι είδους αποκαλύψεις θα έρθουν στο φως και πώς οι ήρωες θα οδηγηθούν τελικά στη λύτρωση; 

Συμμετέχουν οι εξής bloggers,

εξελίσσοντας την ιστορία με την παρακάτω σειρά:

Μαρία Νι. → Η αρχή του μυστηρίου

 ΄Ελενα Λ → Μια ανάσα!

 MARILISE → ΙΣΙΔΩΡΑ

Hengeo → Το Γιασεμί

 ΕΚΦΡΑΣΟΥ → Η Λεγεώνα

 des tzav → Σαν σε όνειρο...

airis → Ελπίδα

 Funky Monkey (εγώ) → Παράλληλες κινήσεις

Maria Kanellaki → Φ

 Levina → Διαφυγή

Xris Kat → Μοιραία συνάντηση

 me (maria) → Η νύχτα των αποφάσεων

Xristina @ Dear e-diary → Μικρές ζωές

Georgette B. → Όλα αλλιώς...

Μαρία Νι. → Η αλήθεια του τέλους

________________________________________________________________________

Παράλληλες κινήσεις 

Η άγνωστη κοπέλα είχε εξαφανιστεί.

«Μα πώς είναι δυνατόν; Τώρα δα μιλούσαμε…  πού πήγε;»  Ο κυρ-Μιχάλης σάρωσε με το βλέμμα του το χώρο, έπειτα κατευθύνθηκε με βιασύνη προς την πόρτα του καφενείου και βγήκε με ορμή στο δρόμο. Κανείς. Ούτε ίχνος της κοπέλας – σαν να μην υπήρξε ποτέ, σαν να μην είχε περάσει ποτέ από το μαγαζί του, σαν να μην είχαν καθίσει ποτέ μαζί στο ίδιο τραπέζι να μιλήσουν, έτσι χαμηλόφωνα και συνωμοτικά.

«Αυτή η ιστορία κοντεύει να με τρελάνει…  μα τι έγινε, άνοιξε η γης και την κατάπιε;» μονολόγησε γεμάτος απορία και λιγάκι φουρκισμένος ο κυρ-Μιχάλης, μπαίνοντας και πάλι μέσα στο καφενείο του. Αποφάσισε να ρωτήσει την παρέα που έφευγε μήπως είχε δει κάτι, όμως αποδείχτηκε πως κανείς δεν είχε δώσει την παραμικρή σημασία στην κοπέλα που καθόταν μαζί του.

Ο κυρ-Μιχάλης υποχρεώθηκε τελικά να πιέσει τον εαυτό του για να επανέλθει στις απαιτήσεις της δουλειάς του στο καφενείο. Πίεσε τον εαυτό του πολύ… και προσπάθησε, όσο βέβαια ήταν αυτό δυνατό, να καταπνίξει προσωρινά κάθε σκέψη που γεννιόταν στο νου του σχετικά με όλο αυτό το μυστήριο – για μια τρομερή στιγμή, αναπάντητα ερωτήματα,  εικασίες που κατέληγαν σε αδιέξοδα, αδικαιολόγητες κινήσεις τρίτων, χαμένα πρόσωπα και κίνδυνοι από το πουθενά αιωρήθηκαν για λίγο ασύνδετα στο νου του κι έπειτα, συμμαζεύτηκαν όπως-όπως σε μια ακρούλα του και φυλάχθηκαν καλά, για μια μετέπειτα επεξεργασία.

Όσο ο κυρ-Μιχάλης έδινε μάχη για να επιβληθεί στον εαυτό του και στις σκέψεις του, εξυπηρετώντας - φαινομενικά ήρεμος - τους θαμώνες του καφενείου, σε ένα άλλο μέρος του κόσμου κι από ένα άλλο οίκημα, νεαρά ζευγάρια ξεκινούσαν να κάνουν αυτό που είχαν διαταχθεί.  Το πρώτο νέο ζευγάρι εγκατέλειψε το χώρο και κατευθύνθηκε ανατολικά, ένα άλλο αμέσως μετά το ακολούθησε και κατευθύνθηκε νότια, κι ακολούθησαν κι άλλα, κι άλλα… παίρνοντας διαφορετικές κατευθύνσεις το καθένα, και προς όλα τα σημεία του ορίζοντα. Όλοι τους γύρω στα 30, ντυμένοι προσεγμένα, έβγαιναν από το κτίριο με βλέμμα κενό. Την επόμενη στιγμή, το βλέμμα τους άλλαζε, αποκτώντας μια μελετημένη γλυκύτητα και την όψη ανθρώπων της διπλανής πόρτας. Αν τους κοιτούσε προσεκτικά κανείς, το μόνο που θα παρατηρούσε και θα θυμόταν έπειτα θα ήταν το πόσο αγαπημένοι έδειχναν μεταξύ τους. Στην πραγματικότητα, οι άνδρες και οι γυναίκες δεν γνωρίζονταν καν… αλλά αυτό δεν θα το μάθαινε ποτέ κανείς άλλος, πέρα από τους ίδιους και από τη Λεγεώνα.

Κάθε ζευγάρι κατευθυνόταν προς μια διαφορετική πόλη. Όλα τα ζευγάρια θα πήγαιναν σε ένα ορφανοτροφείο. Και όλα τα ζευγάρια θα έπαιρναν μαζί τους φεύγοντας κι από ένα παιδί. Αρκετά μικρό για να μην ξέρει, αρκετά μικρό για να μην καταλαβαίνει, αρκετά μικρό για να μην θυμάται. Όλες οι απαραίτητες διαδικασίες είχαν ήδη κανονιστεί – στα μάτια κάποιου τρίτου, όλες οι διαδικασίες είχαν γίνει νομίμως. Στην πραγματικότητα, η Λεγεώνα είχε κινηθεί παράνομα και αρκετά υπογείως…  μα ο σκοπός λένε αγιάζει τα μέσα, κι ο σκοπός της Λεγεώνας ήταν προκαθορισμένος και μελετημένος εδώ και πολύ καιρό. Τα παιδιά τούς ήταν απόλυτα χρήσιμα.

Όσο τα ζευγάρια πραγματοποιούσαν αυτό που είχαν διαταχθεί, η Ελπίδα έβγαινε από το χώρο που θεωρούσε, τουλάχιστον για την ώρα, σπίτι της. Θα συναντούσε τη Νάντια, την κοπέλα που είχε στείλει να προειδοποιήσει τον κυρ-Μιχάλη για τον κίνδυνο. Έπρεπε να μάθει πώς είχε πάει η συνάντησή τους, κι αν η Νάντια είχε δώσει στον κυρ-Μιχάλη να καταλάβει πως ήταν οι μόνοι που γνώριζαν τι ακριβώς συνέβαινε στα ορφανοτροφεία και πως χρειάζονταν βοήθεια. 

Ξεκλειδώνοντας το νοικιασμένο αυτοκίνητό της, η Ελπίδα βρήκε στο κάθισμα του συνοδηγού, πάνω στο χαρτοφύλακά της, ένα χάρτινο φάκελο. Θορυβήθηκε. Δεν τον είχε αφήσει η ίδια εκεί, ούτε κάποιος άλλος δικός της. Κατάλαβε αμέσως από πού προερχόταν. Τον άνοιξε με τρεμάμενα χέρια και μέσα του ανακάλυψε ένα CD.  Με όλες τις αισθήσεις της τεταμένες και με πυρετώδεις  κινήσεις,  το τοποθέτησε στο CD-player του αυτοκινήτου.

Στην αρχή, δεν ακούστηκε τίποτε. Κι έπειτα, μια βαριά, κοφτή και αλλοιωμένη φωνή γέμισε το μικρό χώρο και έκανε τις τρίχες στο σβέρκο της να ορθωθούν.

«Σας προειδοποιήσαμε. Και όχι μία φορά. Ξεκινήσατε τη δική σας σταυροφορία. Εναντίον μας; Είμαστε πιο δυνατοί από εσάς. Και δε θα σταματήσουμε. Αυτός που αναζητάς είναι μαζί μας… για λίγο ακόμη. Νομίζεις πως τον βοηθάς μπλέκοντας κι άλλους, Ελπίδα; Μιλάτε πολύ. Μιλάτε πολύ… και το ξέρουμε. Τώρα λοιπόν καλείσαι να πάρεις αποφάσεις. Αυτόν που αγαπάς; Τους φίλους που σε στηρίζουν; Ή κάποια παιδιά που εσύ δεν γνωρίζεις, ούτε θα γνωρίσεις ποτέ, και κανείς δεν νοιάζεται γι΄αυτά; Τα πράγματα είναι απλά: ποιον θα διαλέξεις να σώσεις, Ελπίδα; Ο χρόνος σου τελειώνει…»

Η σκληρή φωνή σταμάτησε απότομα να μιλά. Η Ελπίδα είδε μεμιάς μπροστά της την εικόνα του μικρού Βασίλη και της ξανθούλας Όλγας, που σε μια νύχτα εξαφανίστηκαν από το ορφανοτροφείο. Από το δικό τους ορφανοτροφείο - από τα κρεβάτια δίπλα τους. Εκείνη, η Νάντια και ο Φώτης ήταν μικροί… μα όχι και τόσο μικροί. Εκείνο το ίδιο βράδυ και πριν από την εξαφάνιση των δυο μικρότερων παιδιών, δόθηκε σε όλα τα παιδιά ένα χάπι, δήθεν για την «ίωση» - έτσι τους είπαν. Υποψιασμένοι, μιας και σπάνια συνέβαινε αυτό κι επειδή δεν ένιωθαν καθόλου άρρωστοι, η Ελπίδα, η Νάντια και ο Φώτης αρνήθηκαν να το καταπιούν και το έφτυσαν κρυφά στη χούφτα τους, όταν έφυγαν οι υπεύθυνες του θαλάμου. Έτσι δεν κοιμήθηκαν. Και είδαν, πίσω από τα μισόκλειστα μάτια. Είδαν τα πάντα. Και δεν ξέχασαν. Ήταν οι μόνοι από όλα τα παιδιά στο θάλαμο που είδαν… και δεν ξέχασαν ποτέ πως υπήρξαν κάποτε μαζί τους, ανάμεσά τους, ο Βασίλης και η Όλγα. Κανένα άλλο παιδί δε τους ξαναθυμήθηκε έκτοτε.    

Οι τρεις φίλοι συνειδητοποίησαν πολύ γρήγορα πως κάποιοι, άγνωστοι σ΄αυτούς, κινούσαν τα νήματα της ζωής τους εν αγνοία τους. Όπως και όλα τα άλλα παιδιά του ορφανοτροφείου, έτσι κι εκείνοι, δεν ήξεραν από πού προέρχονταν, ποιοι ήταν οι γονείς τους και πώς είχαν καταλήξει εκεί. Και πέρα από αυτό, δεν καταλάβαιναν το λόγο που είχαν εξαφανιστεί, από τη μια στιγμή στην άλλη, τα δυο μικρά παιδιά από το ίδρυμα και κανείς πια δεν μιλούσε γι΄αυτά.

Μεγαλώνοντας, η Ελπίδα, ο Φώτης και η Νάντια αποφάσισαν να ενώσουν τις δυνάμεις τους για να βρουν τις απαντήσεις στα τόσα ερωτήματα. Ποτέ δεν φαντάστηκαν το πόσο δύσκολο αυτό θα ήταν και το πόσο επικίνδυνη θα μπορούσε να αποβεί η συλλογή των πληροφοριών… Ήταν μια άνιση μάχη, μια σταυροφορία ενάντια σε πολύ ισχυρούς αντιπάλους.

Η Ελπίδα, συναισθηματικά φορτισμένη πια, αφαίρεσε το CD από τη συσκευή και αναλύθηκε σε δάκρυα.

Τι έπρεπε τώρα να κάνει; Πόσο, ποιους και με ποιο τρόπο θα επηρέαζε μία της απόφαση;

Ο χρόνος της τελείωνε… και χρειαζόταν οπωσδήποτε βοήθεια.

     

 **********

 Σ΄αυτό το σημείο, παραδίδω τη σκυτάλη στην Μαρία Κανελλάκη (Απάγκιο). Μαρία μου, καλή συνέχεια! 

(Και τώρα τρέχω να κρυφτώ από όσους πρόκειται να

 συνεχίσουν την ιστορία, γιατί μετά από όλα αυτά που 

έγραψα, έχω σοβαρές υποψίες πως θα με κυνηγάνε...)

:))

 Καλό Σαββατοκύριακο σε όλους, να περάσετε υπέροχα! 

Αποτελέσματα Giveaway!

  Καλημέρα, καλημέρα!

  Έφτασε η ώρα να ανακοινώσω την νικήτρια ή τον νικητή του giveaway που διοργάνωσα για τα δεύτερα γενέθλια του ιστολογίου μου. Σας ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ  πάρα πολύ όλους σας για τις όμορφες ευχές που μου αφήσατε, μα πάνω από όλα, που είστε πάντα εδώ, μαζί μου! Αισθάνομαι ευτυχής που σας έχω γνωρίσει...

 Μετά την αφαίρεση κάποιων διπλοεγγραφών στα σχόλια, οι συμμετοχές σας ήταν συνολικά 49. Στο τέλος της ανάρτησης σας παραθέτω όλες τις συμμετοχές, με τον αύξοντα αριθμό που συνοδεύει την καθεμία, ανάλογα με την ημέρα και την ώρα που δημοσιεύτηκε κάθε σχόλιο.

    Η κλήρωση έγινε ηλεκτρονικά, με τη βοήθεια randomizer.

    Από σήμερα, λοιπόν, η "Ραστώνη".....

 ........ ανήκει στη Νικόλ!! (σχόλιο με τον αριθμό 6).

   Νικόλ μου συγχαρητήρια! Να χαρείς το δωράκι σου και εύχομαι να είσαι πάντοτε τυχερή στη ζωή σου! 
  Περιμένω τη διεύθυνσή σου στο e-mail μου (funkymonkey.handmade@gmail.com) για να σου το στείλω. Ελπίζω να σου αρέσει! 

    Πολλά φιλιά σε όλους, να έχετε μια όμορφη ημέρα!

 ***********

     Οι συμμετοχές:

1. Ελένη Φλογερά, 2/6/14 - 11:27 μ.μ.
2. me (maria), 2/6/14 - 11:31 μ.μ.
3. Evi @ sexta-feira, 2/6/14 - 11:42 μ.μ.
4. Maria Kanellaki, 2/6/14 - 11:51 μ.μ.
5. Άμυ (Ψυχής σιωπές), 3/6/14 - 12:37 π.μ.
6. nikol, 3/6/14 - 1:00 π.μ 
7. Ο κόσμος της Ράνιας, 3/6/14 - 1:41 π.μ
8. Marie-Anne, 3/6/14 - 2:24 π.μ
9. Maria Fe, 3/6/14 - 2:32 π.μ
10. Parents Land Gr, 3/6/14 - 6:27 π.μ
11. DIMI, 3/6/14 - 8:27 π.μ
12. Katerina Verigka, 3/6/14 - 8:44 π.μ
13. Καλλιτεχνί-Ζω, 3/6/14 - 8:57 π.μ
14. Tis Annios, 3/6/14 - 9:35 π.μ 
15. Χαρά Θ., 3/6/14 - 11:12 π.μ. 
16. Μαρία Νι, 3/6/14 - 11:49 π.μ 
17. ΕΚΦΡΑΣΟΥ, 3/6/14 - 12:22 μ.μ.
18. Νικόλας Τσάρας, 3/6/14 - 1:04 μ.μ.

19.litsa t., 3/6/14 - 2:45 μ.μ 

20. paloma, 3/6/14 - 4:14 μ.μ 

21. Σμαραγδένια Ρούλα, 3/6/14 - 4:54 μ.μ 

22. Δημιουργία, 3/6/14 - 5:38 μ.μ. 

23. airis, 3/6/14 - 7:32 μ.μ 

24. marileni, 3/6/14 - 7:38 μ.μ 

25. katerina koko, 3/6/14 - 8:22 μ.μ 

26. αχτίδα, 3/6/14 - 8:40 μ.μ 

27. κυκλάμινο κ, 3/6/14 - 10:13 μ.μ  

28. FLORA GIA, 3/6/14 - 10:34 μ.μ 

29. Μαρία Έλενα, 3/6/14 - 10:42 μ.μ. 

30. Hengeo, 4/6/14 - 1:24 π.μ \

31. Marcela Gmd, 4/6/14 - 10:01 π.μ. 

32. Pinelia, 4/6/14 - 11:40 π.μ. 

33. Aby Craft, 4/6/14 - 11:56 π.μ 

34. basiliki, 4/6/14 - 12:35 μ.μ. 

35. marilise, 4/6/14 - 1:29 μ.μ 

36. marilenaspotofart, 4/6/14 - 5:05 μ.μ 

37. Joan Petra, 4/6/14 - 5:57 μ.μ 

38. flore G, 4/6/14 - 8:27 μ.μ 

39. Pepi, 4/6/14 - 10:18 μ.μ 

40. magda, 4/6/14 - 10:32 μ.μ  

41. vivi ka, 4/6/14 - 10:35 μ.μ 

42. Ανώνυμος, (Γιώτα), 4/6/14 - 11:24 μ.μ 

43.Katrina, 5/6/14 - 12:04 π.μ 

44. Gina-Teta, 5/6/14 - 11:38 π.μ 

45. Xris Kat, 6/6/14 - 8:06 π.μ 

46. Hysteraki Mood, 6/6/14 - 1:19 μ.μ 

47. Stella Christomoglou, 7/6/14 - 7:17 μ.μ 

48. des tzav, 9/6/14 - 9:57 μ.μ 

49. Κλαυδία, 10/6/14 - 4:43 μ.μ.

♫ Happy Birthday, Funky Monkey... Happy Birthday 2 you! ♫

  Σαν σήμερα ήταν, που πριν 2 χρόνια, "γεννήθηκε" το Funky Monkey. Σαν σήμερα ήταν που έβγαλε δειλά τη μουσούδα του για πρώτη φορά στη "γειτονιά" και στο άγνωστο, περπάτησε με τα μικρά του πατουσάκια κάνοντας τα πρώτα του, αβέβαια βήματα...

... και βρέθηκε σ΄έναν νέο, πολύχρωμο κόσμο, γεμάτο αποδοχή, υποστήριξη και αγάπη.

Το μαϊμουδάκι μου κι εγώ, εγώ και το μαϊμουδάκι μου, γνωρίσαμε πολλούς φίλους...

μοιραστήκαμε εικόνες, ιδέες, βόλτες, λέξεις και δημιουργίες...

συζητήσαμε, προβληματιστήκαμε, χαρήκαμε, τραγουδήσαμε, παίξαμε...

και γίναμε μέρος μιας μεγάλης, χαρούμενης, δημιουργικής και ζωντανής παρέας.

  Σας ευχαριστώ, μέσα από την καρδιά μου, ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ, γι΄αυτά τα δύο υπέροχα χρόνια μαζί σας! Για τα πάντοτε καλά σας λόγια (που με κακομαθαίνουνε, θα το πάρω πάνω μου στο τέλος, πρέπει να το κόψετε αυτό!!), για την παρέα που μου κρατήσατε κάθε που το χρειαζόμουν, για το ενδιαφέρον, για τις βόλτες που πήγαμε μαζί, για όλα όσα μοιραστήκαμε.

Έφτιαξα κάτι για εσάς, τους φίλους/μέλη του ιστολογίου μου - ένα μικρό δώρο.

  Η βασική ιδέα γι΄αυτό γεννήθηκε λίγο πριν το Πάσχα, η υλοποίησή της όμως έγινε τις προηγούμενες μέρες. 

Ελπίζω να σας αρέσει!

"Ραστώνη"

Χαρτοπολτός, λινάτσα, θαλασσόξυλο, ακρυλικά, πάστα διαμόρφωσης

  Το μόνο που έχετε εσείς να κάνετε είναι να μου αφήσετε ένα σχόλιό σας εδώ, σε αυτή την ανάρτηση, έως και τις 11 Ιουνίου 2014. Έπειτα θα ανακοινώσω τη νικήτρια ή τον νικητή, η οποία ή ο οποίος θα προκύψει κατόπιν κλήρωσης. 

   

   Σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου για τη φιλία σας και...

...για ΟΛΑ τα άλλα.

   Πολλά φιλιά και καλή επιτυχία!