"Η Μεταξένια": 4ο Παιχνίδι "Παίζοντας με τις Λέξεις" στο TEXNIS STORIES

     Καλησπέρα σε όλους!

    Το 4ο Παιχνίδι "Παίζοντας με τις Λέξεις" της φίλης μου Φλώρας έλαβε τέλος... Όπως και την προηγούμενη φορά, στο 3ο Παιχνίδι, έτσι και τώρα, αποφάσισα να στείλω ταπεινά και τη δική μου ιστορία. 

    Με πολύ χαρά σας ανακοινώνω σήμερα ότι η ιστορία μου βραβεύτηκε από τους αναγνώστες του ιστολογίου ως η καλύτερη των ιστοριών που συμμετείχαν, έτσι επέστρεψα στο "σπιτάκι" μου με το χρυσό βραβείο!

    Τα λόγια είναι φτωχά για να περιγράψουν το πώς αισθάνομαι. Αυτό το παιχνίδι είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον, αυτό σας το έχω ξαναπεί! Το βρίσκω επίσης εθιστικό (ας μου επιτραπεί η έκφραση), γιατί είμαι από τους ανθρώπους που τους αρέσει να γράφουν και μέσω του παιχνιδιού, κάνω αυτό που μου αρέσει, λαμβάνοντας ταυτόχρονα μέρος σε μια ενδιαφέρουσα πρόκληση. Μέχρι τώρα δεν είχα σκεφτεί καν να δείξω σε άλλους ανθρώπους αυτά που γράφω, πέραν των μελών της οικογένειάς μου και κάποιων φίλων. Ήμουν πάντοτε ιδιαίτερα ντροπαλή με αυτό.  Η Φλώρα όμως, κατάφερε μέσα από το παιχνίδι της να με "ξεκλειδώσει" κάπως, έτσι λοιπόν, έστω και η απλή συμμετοχή μου στο παιχνίδι (πόσο μάλλον η διάκριση, και μάλιστα δυο φορές!) είναι πολύ σημαντικά για μένα. 

   Ευχαριστώ πολύ όλους τους φίλους του ιστολογίου της Φλώρας "TEXNIS STORIES" για τα καλά τους λόγια και για τη στήριξή τους, με τιμάτε! Ευχαριστώ επίσης και τη φίλη μου τη Φλώρα, η οποία υπήρξε γι' άλλη μια φορά έξοχη οικοδέσποινα για όλους εμάς και τις ιστορίες μας και άψογη διοργανώτρια του παιχνιδιού. Μπορεί να σας ακούγεται απλό, αλλά πρέπει να σας πω ότι η διοργάνωση και η διεξαγωγή του συγκεκριμένου παιχνιδιού είναι πολύ απαιτητικές και κουραστικές για τη Φλώρα - και παρόλα αυτά, είναι πάντα δίπλα μας, όπως πρέπει και για ό,τι χρειαστούμε, διοργανώνοντας ταυτόχρονα ένα άψογο παιχνίδι. 

   Επειδή τα βραβεία που αποδίδονται στους τρεις πρώτους νικητές συνοδεύονται και από ένα αναμνηστικό δωράκι, το οποίο ετοιμάζει με αγάπη η ίδια η Φλώρα, οφείλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στη φίλη μου για αυτή την κίνηση. Όλοι γνωρίζουμε τους καιρούς που ζούμε... η Φλώρα όμως για χάρη μας δεν τους υπολογίζει και μας χαρίζει, με δικά της έξοδα, πραγματικά κομψοτεχνήματα.

   Σε αυτό το σημείο, μιας και δεν με δεσμεύουν πλέον οι κανόνες του παιχνιδιού, μπορώ να σας δείξω την ιστορία μου:

Μεταξένια

Βραδάκι χειμωνιάτικο… Το φεγγάρι έλουζε τα δέντρα της αυλής με ασήμι, ασήμιζαν και τα φύλλα της ελιάς, καθώς τα ταλάντευε ελαφρά το κρύο αεράκι. Ο κυρ- Βασίλης είχε ανάψει τη φωτιά στο τζάκι και καθόταν με την αγαπημένη του κουβερτούλα στα γόνατά του, πίνοντας ένα ζεστό.  Ζούσε εδώ και κάποια χρόνια μόνος του, έχοντας χάσει τη γυναίκα του νωρίς, αλλά…

Αλλά είχε τουλάχιστον τη Μεταξένια.  Η όμορφη γατούλα του, με τα σπινθηροβόλα μάτια και το απαλό, κανελί της τρίχωμα, ήρθε ένα απόγευμα στο σπίτι του, πριν τρία χρόνια. Την τάισε κι εκείνη, αφού τριγύρισε στο χώρο, κοίταξε καλά-καλά τον κυρ-Βασίλη, κουλουριάστηκε κοντά του και δεν έφυγε έκτοτε. Για να έχει πρόσβαση στην αυλή όποτε το ήθελε, της είχε φτιάξει ένα άνοιγμα στην εξώπορτα, αλλά εκείνη επέλεγε να περνά σχεδόν όλες τις ώρες της ημέρας της κοντά του και σπάνια χρησιμοποιούσε το πορτάκι.

«Μεταξένια, πού είσαι;»

Ήρθε κοντά του αμέσως, αλαφροπατώντας. Ξάπλωσε στα γόνατά του, απαλά, μην τον πονέσει. Τη χάιδεψε. Εκείνη έτριψε τη μουσούδα της στο χέρι του, αποζητώντας κι άλλο χάδι.

«Πόσο πιο όμορφη γίνεται η ζωή, όταν έχεις κάποιον να αγαπάς…» της είπε και μέσα στα μάτια του απλώθηκε όλη η σοφία του κόσμου και των χρόνων. «Ζεσταίνονται τα κρύα, χειμωνιάτικα βράδια… ζεσταίνονται και οι καρδιές! Ευτυχώς έχω κι εσένα!»

Ένα κάρβουνο έσκασε, πετάχτηκε έξω από το τζάκι. Σηκώθηκε να το μαζέψει και ξάφνου, η καρδιά του έχασε ένα χτύπο. Σωριάστηκε. Το τελευταίο πράγμα που πρόλαβε να δει ήταν η Μεταξένια.

Άνοιξε τα μάτια του, μην μπορώντας να καταλάβει πού βρισκόταν. Στην αρχή έβλεπε θολά, έπειτα η όρασή του καθάρισε. Νοσοκομείο; Πώς ήρθε εδώ;

Δίπλα του, λαγοκοιμόταν η γειτόνισσά του, η κυρία Μαρία.

«Τι…έγινε;» ψέλλισε.

«Ξύπνησες, κυρ-Βασίλη;» τινάχτηκε εκείνη. «Είσαι καλά, όλα καλά. Η καρδιά σου…»

«Πώς… βρέθηκα… εδώ;»

«Η Μεταξένια!  Ήρθε στο σπίτι μου, αγριεμένη, νιαούριζε, τριγύριζε… στην αρχή δεν κατάλαβα, αλλά έκανε σαν να ήθελε να την ακολουθήσω. Με έφερε στο σπίτι σου με τα πολλά. Ευτυχώς! Σε βρήκα, βρήκα κι ένα αναμμένο κάρβουνο έξω από το τζάκι… ευτυχώς κυρ-Βασίλη!

Δάκρυσε ο κυρ-Βασίλης. Στράφηκε, κοίταξε έξω από το παράθυρο του ισόγειου δωματίου. Είδε μια σκιά, προσπάθησε να εστιάσει καλύτερα. Η Μεταξένια ήταν εκεί, στο περβάζι! Τριβόταν πάνω στο τζάμι… «Δεν επιτρέπονται οι γάτες στα νοσοκομεία» του είπαν τα μάτια της, μέσα στα οποία πλανιόταν όλη η σοφία του κόσμου. «Δεν πειράζει, όμως, εγώ είμαι εδώ…»

Ο κυρ-Βασίλης αποκοιμήθηκε. Η Μεταξένια κουλουριάστηκε κι εκείνη στο περβάζι.



   Από σήμερα κιόλας, ξεκινάει η διεξαγωγή του 5ου Παιχνιδιού "Παίζοντας με τις Λέξεις". Μπορείτε αν θέλετε να συμμετέχετε κι εσείς με μια δική σας ιστορία, ως τις 28 Δεκεμβρίου. Θα πληροφορηθείτε όλους τους κανόνες από το ιστολόγιο της Φλώρας. Αυτή τη φορά, δε διάλεξα εγώ τις πέντε λέξεις, καθώς είχα διαλέξει τις λέξεις την προηγούμενη φορά. Παραχώρησα το δικαίωμα αυτό στο δεύτερο νικητή. Οι νέες λέξεις λοιπόν που επιλέχθηκαν, είναι:

Γυναίκα - Πάθος - Μεντεσές - Κέδρος - Πορτατίφ 

    Γράψτε μια ιστορία που να περιέχει αυτές τις πέντε λέξεις και στείλτε τη! Αν μη τι άλλο, είναι διασκεδαστικό... και "ακονίζει", εκτός από την πένα σας, και το μυαλό σας!

    Πολλά φιλιά σε όλους και καλή εβδομάδα!