Μια νέα σχολική χρονιά και μια χειροποίητη "σχολική" τσάντα-φάκελος από δέρμα

     Η μέρα σήμερα δεν είναι τυχαία... και για κάποιους ήταν εξαιρετικά σημαντική!

     Τα παιδάκια σε όλη τη χώρα σήμερα από τη μία συνειδητοποίησαν ότι τελείωσε κι επίσημα το καλοκαίρι και η ξενοιασιά, από την άλλη όμως ξαναβρήκαν τους φίλους τους στο σχολείο, βρήκαν ευκαιρία να κάνουν νέους φίλους σε μια καινούρια τάξη, είδαν πάλι μετά από καιρό τον αγαπημένο τους δάσκαλο, πήγαν για πρώτη φορά στο νηπιαγωγείο ή μεγάλωσαν και πήγαν "στο μεγάλο σχολείο", έκλαψαν γιατί ξαφνιάστηκαν από τη διαδικασία του αγιασμού και φοβήθηκαν μήπως χάσουν τη μαμά τους...

Εικόνες... εικόνες...

     Εύχομαι "Καλή αρχή και καλή σχολική χρονιά" σε μικρούς (μαθητές) και μεγάλους (γονείς και εκπαιδευτικούς)! Καλή δύναμη σε όλους, για μια δημιουργική, ήρεμη σχολική χρονιά, γεμάτη πρόοδο και χαρούμενα γέλια.

* * * * * * * * * * * 

     Σήμερα, επηρεασμένη από την ημέρα, θα σας δείξω μια χειροποίητη τσάντα - φάκελο, την οποία έφτιαξα για μένα στις αρχές του καλοκαιριού (κάνουμε και κανένα δώρο στον εαυτό μας πού και πού...!). 

     Από το χειμώνα ακόμη, έβλεπα τη Wendy (μέσω του blog της το οποίο και παρακολουθώ) να φτιάχνει μόνη της μεγάλους φακέλους, χειροποίητους (μπορείτε να δείτε ένα παράδειγμα εδώ). Σαν να μην έφτανε αυτό, πριν το καλοκαίρι, όποιο περιοδικό και να άνοιγα έβλεπα να διαφημίζονται (ως τα πλέον μοδάτα αξεσουάρ) όλο χρωματιστές τσάντες-φάκελοι σε υπερμεγέθεις διαστάσεις. 

     Ε, δεν ήθελε και πολύ για να πάρω μπρος... Αγόρασα δέρμα σε πράσινο χρώμα και στρώθηκα στη δουλειά... με ό,τι ήθελε προκύψει!

     Η ιδέα αρχικά ήταν να μοιάζει με τις παλιές σχολικές τσάντες, οι οποίες δεν κυκλοφορούν πια. Στην πορεία, διαπίστωσα ότι αυτό δεν ήταν και τόσο εύκολο, όταν αποφασίζεις να δουλέψεις δέρμα και μάλιστα με το χέρι!! Εκείνες τις μέρες, τα χέρια μου δεν βλέπονταν από τη βενζινόκολλα και από την προσπάθεια να σπρώχνω τη βελόνα και την κλωστή (το δέρμα είναι πολύ σκληρό υλικό για να ράψεις με το χέρι... αλλά εγώ εκεί... υπομονή και επιμονή...). Σκέφτηκα να βάλω και χερούλι, αλλά δεν βρήκα λύση στο πώς να το στερεώσω, ώστε να αντέχει το βάρος του περιεχομένου της τσάντας χωρίς να κινδυνεύει να σκιστεί. Βέβαια φταίω κι εγώ, γιατί είμαι από τις γυναίκες εκείνες που η τσάντα τους είναι σαν την τσάντα του Sport Billy - το θυμάστε εκείνο το παλιό καρτούν, το οποίο είχε μια τσάντα μέσα από την οποία μπορούσε να βγάλει κάθε πιθανό και απίθανο αντικείμενο; Ε, έτσι είναι και η δική μου!

     Τέλος πάντων, χερούλι δεν έβαλα, αλλά για να πω την αλήθεια δεν με πειράζει, καθώς συνήθως κρατώ τους φακέλους από τη μία τους γωνία. Η τσάντα κλείνει με χρατς και οι διακοσμήσεις έξω έχουν γίνει με πυρογράφο και με παλιά, vintage κουμπιά.  Το καλύτερο; Είναι αρκετά μεγάλη ώστε να χωράει κάθε πιθανό και απίθανο αντικείμενο και σε πολλές περιστάσεις με έσωσε φέτος το καλοκαίρι...

Φιλιά σε όλους και καλό απόγευμα!