Πριν κάποιο χρονικό διάστημα αγόρασα ένα (φθηνό, το ομολογώ) τζιν παντελόνι, ελαστικό και εφαρμοστό, όπως συνήθως τα προτιμώ τα τελευταία χρόνια.
Όταν το δοκίμασα ακολουθούσε ακριβώς τη γραμμή του σώματός μου κι ερχόταν πάνω μου σαν γάντι.
Όταν το φόρεσα για πρώτη φορά (και για ώρες) έγινε σαν... τσουβάλι! Φάρδυνε στους μηρούς (από μόνο του, αλήθεια σας λέω), φάρδυνε στη μέση... το έχετε πάθει ποτέ αυτό; Άτιμη ελαστάνη!! Τι να κάνω-τι να κάνω (και για να μη μου πέσει καμιά μέρα στα γόνατα), πήγα και το επιδιόρθωσα στη μέση, κάνοντάς του δυο πενσάκια.
Έλα όμως που εγώ αγόρασα παντελόνι εφαρμοστό (και αξιοπρεπές, σκεπτόμενη να το φοράω και στη δουλειά) κι αυτό μας βγήκε... χυμαδιό;
Ε, αφού ήθελε από μόνο του να είναι χυμαδιό, έβαλα κι εγώ μπρος να του αλλάξω τα φώτα προς αυτή την κατεύθυνση. Αποχαιρέτησα το αξιοπρεπές παντελόνι που μπορούσε να φορεθεί και στη δουλειά (δεν μπορώ εκεί να ντύνομαι όπως νά 'ναι, βλέπετε...), και έφτιαξα ένα ντιζαϊνάτο και μοδάτο παντελόνι για καφέδες, βόλτες, εξορμήσεις στα βουνά και στα λαγκάδια, κλπ-κλπ όμορφα πράγματα της άνοιξης και του καλοκαιριού.
Να λοιπόν πώς ήταν πριν... (διακρίνετε τη χαλάρωση που υπέστη το ύφασμα, με μόλις μια φορά που φορέθηκε;) και να πώς έγινε μετά.
Με λίγα λόγια του έκανα σκισίματα (επιμελώς ατημέλητα), πρόσθεσα μια-δυο άλλες λεπτομέρειες και το ζωγράφισα!
Αρχικά ανέτρεξα στο μεγάλο δάσκαλο (στο YouTube, καλέ) και βρήκα βιντεάκια για το σωστό τρόπο που μπορείς να φτιάξεις ένα distressed τζιν: κάνοντας όχι μόνο απλά σκισίματα, αλλά σκισίματα από τα οποία θα ξεπροβάλλουν οι λευκές ίνες του τζιν υφάσματος. Εξαιρετικά βοηθητικό βίντεο ήταν αυτό, για παράδειγμα.
Αφού έκανα τα σκισίματα, γύρισα το τζιν από την ανάποδη και κόλλησα με κόλλα υφάσματος πάνω σε κάθε σκίσιμο μαύρη, ελαστική δαντέλα. Δεν ήθελα υπερβολικά μεγάλα κενά στο παντελόνι, και μου άρεσε η άποψη να προβάλλει μέσα από κάθε σκίσιμο η δαντέλα, όπως θα κινούμαι φορώντας το. Φέρνει στο νου δεκαετία '80-'90 και grunge καταστάσεις!
Έπειτα το γύρισα από την καλή του πλευρά και κόλλησα με τον ίδιο τρόπο στις πίσω τσέπες μια φάσα στενής, μαύρης δαντέλας. Έκανα και μια-δυο βελονιές για να τη στερεώσω καλύτερα, καλού-κακού.
Αφού η κόλλα υφάσματος στέγνωσε, σειρά είχε η ζωγραφική. Έχω ζωγραφίσει t-shirt πολλάκις, σε τζιν δεν το είχα τολμήσει ποτέ. Φέτος που η μόδα προστάζει τα τζιν μας να έχουν πάνω την Άρτα και τα Γιάννενα (ραμμένα λουλούδια, patch, πιτσιλιές, κι εγώ δεν ξέρω τι άλλο) σκέφτηκα: "Γιατί όχι;"
Έτσι πήρα μαύρο χρώμα για ύφασμα και με το πινελάκι μου σχημάτισα ένα απλό σχέδιο στο πλάι: ένα κοράκι πάνω σε ένα κλαδί (αγαπημένο μου θέμα!) Για να προβάλλει καλύτερα η ζωγραφιά μου πάνω στο σχετικά σκούρο τζιν, έκανα το περίγραμμά της με ασημί χρώμα για ύφασμα και πρόσθεσα περιμετρικά και ελάχιστο μπλε μεταλλικό (το οποίο του δίνει μια γυαλάδα, κυρίως στον ήλιο).
Δείτε όλες τις λεπτομέρειες:
Όταν όλα όσα έκανα στέγνωσαν και σταθεροποιήθηκαν, το φόρεσα μέσα στο σπίτι για να το δοκιμάσω· και έβγαλα και αυτές τις φωτογραφίες για να σας το δείξω. Δυσκολεύτηκα λίγο να φωτογραφηθώ μόνη μου, αλλά οκ, το νόημα θα το πιάσετε!
Λίγες μέρες αργότερα το κυκλοφόρησα, φορώντας το σε μια εξόρμησή μας. Με εντελώς άλλη όψη και στυλ πια! Το άλλο μου μισό με φωτογράφησε πλάι στο κύμα, κι έτσι έχω και αυτές τις φωτογραφίες για να σας το δείξω (ευτυχώς! είναι πολύ καλύτερες από τις δικές μου)...
Μη δίνετε σημασία σε εμένα ή στις πόζες μου... δεν τα πάω καθόλου καλά μπροστά από τις κάμερες. Είμαι φτιαγμένη μάλλον για να είμαι πίσω από αυτές. Εσείς κοιτάξτε μόνο το παντελόνι! 😃
Στη φωτογραφία της ανάρτησης των γενεθλίων μου (τη θυμάστε;), φοράω αυτό το παντελόνι· η φωτογραφία λήφθηκε εκείνη την ημέρα, και ευχαριστήθηκα το "νέο" μου τζιν όσο δε λέγεται.
Αν με ρωτάτε, έχω ήδη ξεχάσει το "πριν" του... το "μετά" του είναι σαφώς καλύτερο και το αγάπησα!
