Ερώτημα: Υπάρχει η τέλεια τσάντα;
Απάντηση (κατόπιν ωρίμου - και επί σειρά ετών - σκέψεως): Όχι· δεν υπάρχει!
Και το ότι δεν υπάρχει πουθενά η τέλεια τσάντα πάνω σ΄αυτόν τον πλανήτη, είναι για μένα μια πονεμένη ιστορία... που πιστεύω πως οι κυρίες της παρέας σίγουρα θα καταλάβουν.
Μπορεί μια γυναικεία τσάντα να είναι υπέροχη σχεδιαστικά και όσον αφορά τα υλικά κατασκευής της, ΑΛΛΑ:
Μπορεί μια γυναικεία τσάντα να είναι υπέροχη σχεδιαστικά και όσον αφορά τα υλικά κατασκευής της, ΑΛΛΑ:
μπορεί να είναι πολύ μικρή / πολύ μεγάλη / χωρίς πολλές θήκες / άβολη στο κράτημα / άβολη στο άνοιγμα / με πολλές εσωτερικές θήκες (όπου θα ψάχνεις ανελέητα για ώρα να βρεις πού στο καλό έχουν χωθεί τα κλειδιά σου) / με λίγες εσωτερικές θήκες (όπου δε θα μπορούν κάπου συγκεκριμένα να χωθούν τα κλειδιά σου και πάλι θα ψάχνεις να τα βρεις ανελέητα εκεί που παρέπεσαν).
Έψαχνα για καιρό σε μαγαζιά και στο διαδίκτυο για να βρω ένα σακίδιο πλάτης που να με βολεύει, να μου ταιριάζει αισθητικά αλλά να είναι και οικονομικό. Πολλά θες... θα μου πείτε. Και όντως· δεν έβρισκα τίποτε που να είναι αυτό που θέλω.
- Ήθελα ένα σακίδιο που να συνδυάζεται σχεδόν με όλα τα χρώματα και ρούχα μου.
- Που να μη δείχνει ούτε πολύ πρόχειρο, ούτε πολύ καλό· για να μπορώ να το παίρνω στη δουλειά, στη βόλτα, στο περπάτημα με το σκυλί μου, αλλά και στην εκδρομή.
- Που να είναι μεγάλο και ευρύχωρο (οι τσάντες μου πάντα θέλω να είναι μεγάλες· σαν την τσάντα του Sport Billy, συνήθως έχουν τα πάντα μέσα και για παν ενδεχόμενο). Απαραίτητη προϋπόθεση, να μπορεί κάπου να χωρέσει και την κάμερά μου (αφού το δικό της τσαντάκι/θήκη είναι μεγάλο και επομένως εξαιρετικά άβολο όταν το κουβαλώ για ώρα. Άντε να φωτογραφίσεις της προκοπής και αξιοπρεπώς, έχοντας στον ώμο την κανονική τσάντα σου, ΚΑΙ το τσαντάκι της κάμερας...)
- Που να έχει πολλές μικρές θήκες από δω κι από κει, για να χωράει τα μικρά και βασικά μου και να μην τα ψάχνω επί 3 ώρες χωρίς αποτέλεσμα (βλέπε φλασάκι usb).
Λύση Νο1:
Εμπρός, καλά μου πόδια!
"Εμπρός, καλά μου πόδια" = ψάξιμο. Και τελικά... συμβιβασμός. Αφού γύρισα το εμπορικό σύμπαν (διαδικτυακό και μη) και δεν έβρισκα τίποτε οικονομικό με όλα αυτά τα χαρακτηριστικά, τελικά αγόρασα με μόλις 13€ ένα σακίδιο πλάτης μεγάλο μεν, με πολύ λιγότερες θήκες από όσες ήθελα δε: είχε δύο μικρές πλαϊνές και μία μεγαλύτερη θήκη εξωτερικά, και δύο μικρές εσωτερικά (που όμως δεν μου έφταναν ούτε με σφαίρες).
Αρχικά του κρέμασα το αγαπημένο μου rock μπρελόκ, περνώντας το απλά από την τρυπούλα του φερμουάρ, αλλά τι τα θες; Ωραίο έδειχνε, αλλά χρηστικό; Μπαααα... το πρόβλημα παρέμενε (τι να κάνει από μόνο του το καημένο το ροκάκι μου, θαύματα);
Αρχικά του κρέμασα το αγαπημένο μου rock μπρελόκ, περνώντας το απλά από την τρυπούλα του φερμουάρ, αλλά τι τα θες; Ωραίο έδειχνε, αλλά χρηστικό; Μπαααα... το πρόβλημα παρέμενε (τι να κάνει από μόνο του το καημένο το ροκάκι μου, θαύματα);
Λύση Νο2:
Εμπρός, καλά μου χέρια!
Εμπρός, καλά μου χέρια!
Το "εμπρός, καλά μου χέρια" με άλλα λόγια σημαίνει "άλλαξα ελαφρώς τα φώτα στο σακίδιο". Εύκολα, σε ελάχιστο χρόνο και ανέξοδα. Πάμε να δούμε τι έκανα:
→ Τσέπες:
1. Πήρα ένα παλιό, αντρικό τζιν παντελόνι που ήταν για πέταμα και που είχα κρατήσει στην άκρη. (Γιατί ποτέ δεν ξέρεις... δεν πετάμε τίποτα, παιδιά! Κάπου θα χρησιμεύσει!)
Και μαντέψτε: χρησίμεψε! Του έκοψα τη μία πίσω τσέπη (όλη μαζί, μαζί με το τμήμα του παντελονιού όπου ήταν ραμμένη) και την πολύ μικρούλα τσέπη που είχε μπροστά. Έκοψα στο όριο της ραφής (με καλό ψαλίδι για να αποφύγω τα ξεφτίσματα), αλλά πολύ προσεκτικά για να μην χαλάσω τις ραφές.
2. Πήρα βενζινόκολλα, την άπλωσα στην πίσω πλευρά κάθε τσέπης και τις κόλλησα στο εσωτερικό της τσάντας, στα σημεία που με βόλευαν, αφού γύρισα το σακίδιο το μέσα-έξω. Στερέωσα με λίγη κλωστή τις τέσσερις άκρες κάθε τσέπης για επιπλέον ασφάλεια... και αυτό ήταν.
Έτσι έδειχνε μετά τις προσθήκες (γυρισμένο το μέσα-έξω...)
Τόσο απλά, χωρίς πολλά-πολλά (ραψίματα) απέκτησα δύο ανθεκτικές τσέπες επιπλέον στο εσωτερικό για μικροαντικείμενα. Η μία τους, αρκετά βαθιά κιόλας. Και τι πειράζει που δεν είναι το ίδιο ύφασμα με την επένδυση; Το τζιν πάει με όλα, σωστά; Άλλωστε οι τσέπες αυτές είναι στο εσωτερικό της τσάντας, και δεν θα τις βλέπει κανείς άλλος πέρα από εμένα.
Έκανα και κάτι ακόμη: στην πλαϊνή εσωτερική ραφή πέρασα μια μικρή παραμανίτσα, από αυτές που μερικές φορές βρίσκουμε στις ετικέτες των ρούχων. Φαίνεται στις φωτογραφίες. Από αυτή κρέμασα τα λαστιχάκια των μαλλιών μου και το κλαμεράκι μου, για να μπορώ να τα βρίσκω εύκολα και γρήγορα.
Γυρνώντας κανονικά το σακίδιο, οι τσέπες δείχνουν έτσι (μία τσέπη σε κάθε του πλευρά):
Γυρνώντας κανονικά το σακίδιο, οι τσέπες δείχνουν έτσι (μία τσέπη σε κάθε του πλευρά):
→ Εξωτερική όψη:
Το σημείο πάνω από τη μεγάλη εξωτερική τσέπη μου φαινόταν κάπως. Άδειο, να το πω; Αδιάφορο να το πω; Πάμε να δούμε τι έκανα:
1. Πήρα ένα μαύρο μανίκι (ναι, μανίκι!), το οποίο είχα κόψει και κρατήσει από μια παλιά μου μακό μπλούζα που δεν ήθελα πια.
2. Δίπλωσα, έραψα με δυο βελονιές και σχημάτισα με το μανίκι ένα μεγάλο φιόγκο.
3. Τύλιξα στο κέντρο του φιόγκου ένα κομμάτι γκρι σουέτ και το στερέωσα με λίγη κλωστή.
4. Έραψα το φιόγκο εξωτερικά στο σακίδιο, πάνω από τη μεγάλη τσέπη.
Σακίδιο έτοιμο!
Με ροκ αισθητική, χρηστικό και με θήκες, όπως το ήθελα!
Με γεια μου!
😜
Με ροκ αισθητική, χρηστικό και με θήκες, όπως το ήθελα!
Ε, λοιπόν· τώρα η τέλεια (για μένα) τσάντα υπάρχει!
Με γεια μου!
😜
