Εδώ είμαι και πάλι...
Αυτή τη φορά θα ασχοληθούμε με τη μεταμόρφωση ενός αντικειμένου. Όπως πιθανόν γνωρίζετε αν έχετε διαβάσει για μένα στο προφίλ μου, το να μεταμορφώνω αντικείμενα, αλλάζοντάς τους όψη, είναι κάτι που μου αρέσει πολύ.
Στην προκειμένη περίπτωση, αυτό που διάλεξα να μεταμορφώσω ήταν ένα φωτιστικό δαπέδου που έχω στο δωμάτιό μου. Αυτό το φωτιστικό έχει ιστορία: είναι παλιό, κλασικό (επομένως "vintage") και βρίσκεται γύρω μου από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Κάποια στιγμή, όταν άρχισα να ζω κάτω από τη δική μου στέγη, έφυγε από το πατρικό μου σπίτι και με ακολούθησε. Ως τότε, πάνω στο καπέλο του είχε ένα κέντημα: λουλούδια με σταυροβελονιά. Επειδή στο δικό μου σπίτι δεν ταίριαζε καθόλου, του έκανα την πρώτη αλλαγή: το κέντημα βγήκε, το καπέλο -που είναι χαρτονένιο- γυμνώθηκε και ντύθηκε με χαρτί και δίχτυ. Μετά λοιπόν την πρώτη αυτή παρέμβαση και για 7-8 χρόνια, το είχα έτσι:
Φέτος, αποφάσισα να το αλλάξω πάλι, αλλά με μια εντελώς διαφορετική οπτική. Επειδή μου αρέσουν τα μοντέρνα αντικείμενα, ήθελα να κάνω μια αλλαγή που να μου δώσει ένα μοντέρνο, αλλά και ανάλαφρο αποτέλεσμα. Αφού σκεφτόμουν για μέρες χωρίς να μπορώ να καταλήξω στο τι ακριβώς θέλω να κάνω, μια μέρα, ξαφνικά, η ιδέα μου ήρθε: ένα φωτιστικό μοντέρνο, με pop art * αισθητική. Έτσι, (επανα)χρησιμοποίησα αποκόμματα από περιοδικά, εκτυπώσεις από το internet και ... αλουμινόχαρτο, κομμένο σε τετράγωνα κομμάτια. Πήρα κόλλα, πινέλα... και αφοσιώθηκα. Να λοιπόν τι προέκυψε...
Όταν, κάποιες ώρες αργότερα, το είδε το άλλο μου μισό, μου είπε ότι όλα καλά, ωραίο, αλλά δεν του άρεσε το χρώμα στο ποδαράκι του φωτιστικού. Είπε ότι δεν ταίριαζε, ότι ήθελε βάψιμο, πιθανόν σε ένα έντονο χρώμα. Η αλήθεια είναι ότι εμένα δε με ενόχλησε (όλα τα περιοδικά για το σπίτι τα τελευταία χρόνια εμμένουν στην αξία της τάσης του mix n' match στα αντικείμενα), αλλά το σκέφτηκα για λίγο από τη δική του πλευρά. Κι αν είχε δίκιο; Τι άλλο θα μπορούσα να κάνω;
Τελικά, επανέφερα στο φως ένα παροπλισμένο κομμάτι υφάσματος που είχε περισσέψει από την κουρτίνα της κρεβατοκάμαρας. Το τύλιξα γύρω-γύρω από το πόδι του φωτιστικού και ... η μεταμόρφωση ολοκληρώθηκε ...
Pop Art: Σύμφωνα με τη Βικιπαίδεια, ο όρος αυτός αναφέρεται στο καλλιτεχνικό κίνημα που αναπτύχθηκε αρχικά στη Μ. Βρετανία και αργότερα στην Αμερική, στα τέλη της δεκαετίας του '50. Ο Άντι Γουόρχολ (6 Αυγούστου 1928 - 22 Φεβρουαρίου 1987), ανάμεσα σε άλλους καλλιτέχνες, ήταν αυτός που με τις δημιουργίες του "απογείωσε" και έκανε περισσότερο γνωστή την ποπ αρτ αισθητική, κύρια χαρακτηριστικά της οποίας ήταν ο αυθορμητισμός, η δημιουργική υπερβολή, η ανάλαφρη διάθεση, η σάτιρα και οι έντονες χρωματικές αντιθέσεις.
