Τετάρτη 26 Οκτωβρίου 2016

DIY: παρέμβαση σε κάδο αποθήκευσης τροφής σκύλου


  Γαβ-γαβ! 

(= γεια σας, γεια σας!)

 Μόνα εδώ! Τι ποια Μόνα; Μη μου πείτε ότι δεν με ξέρετε... καλέ εγώ είμαι, η φοβερή-και-τρομερή-φουλ-γλυκύτατη-και-χαδιάρα σκυλίτσα της Funky Monkey.



  Βρήκα ευκαιρία τώρα που λείπει να χώσω το μουσούδι μου εδώ μέσα. 

 Ώστε εδώ μου χάνεται κάθε τόσο και ξεχνιέται και όλο κάνει ταπ-ταπ-ταπ με τα δάχτυλα πάνω στα κουμπιά αντί να μου χαϊδεύει την κοιλίτσα... ε; Τέλος πάντων... ωραία είναι! Και τι ωραία παρέα! Τόσοι άνθρωποι να γνωρίσω. Θα έρθω κοντά σας μετά να σας χαιρετήσω έναν-έναν. Τώρα έχω να σας πω.

 Που λέτε λοιπόν, εγώ κάνω διατροφή. Έχω ολόκληρη (θεϊκή) κορμάρα να συντηρήσω! Τι τρώω; Κάτι τραγανά μικρά πραγματάκια, οι δικοί μου τα λένε "κροκέτες", νομίζω. Και κροτίδες να τα λέγανε, ποιος νοιάζεται; Εγώ πάντως σημασία δε δίνω στις λέξεις, το μόνο που με απασχολεί είναι ότι μυρίζουν υπέροχα, ακούγονται υπέροχα όταν τα μασάω και έχουν τέλεια γεύση.   

  Στο σπίτι μας γίνεται χαμός από τέτοια μικρά τραγανά πραγματάκια. Έχουμε πάρα πολλά! Κι όλη την ώρα μου σπάνε τη μύτη! (Και ξέρετε τι μύτη έχουμε εμείς οι σκύλοι, ε;) Επειδή είμαι λίγο... εχμμμ... φαγανούλα, οι δικοί μου έψαχναν να βρουν μέρος να φυλάξουν όλα αυτά τα μικρά τραγανά πραγματάκια. Μην τύχει και τα βρω πριν την ώρα που πρέπει... ακούτε πράγματα; Στην αρχή έφεραν στο σπίτι ένα μικρό μεταλλικό κουτί, αλλά γρήγορα συνειδητοποιήσαμε όλοι ότι δεν ήταν και το πλέον κατάλληλο. Πολλά τα μικρά τραγανά πραγματάκια, τσουβάλι ολόκληρο, πολύ μικρό το κουτί...

  Μέχρι που μια μέρα, ο καλός κύριος που μας προμηθεύει τη νόστιμη τροφή μου, μου έκανε δώρο ένα τεράστιο κίτρινο πράγμα για να τη βάζουν οι δικοί μου μέσα. Της εταιρείας, είπε, διαφημιστικό. Όλα καλά μέχρι εδώ. Χιλιάδες μικρά τραγανά πραγματάκια μαζεμένα όλα μαζί, κι όλα τους για μένα!! Γιού-χουυυυ! Δεν μπορούσα να κρύψω τη χαρά μου, η ουρά μου απέκτησε δική της βούληση όσο τριγύριζα γύρω από το μεγάλο κίτρινο πράγμα, που οι δικοί μου το ονομάζουν "κάδο". Μέχρι που συνειδητοποίησα ότι πάνω-πάνω έχει ένα καπάκι και κλείνει ερμητικά... και τότε έπεσα σε μια μίνι κατάθλιψη.

  Και η μαμά μου έπεσε όμως σε μια μίνι κατάθλιψη. Μία έπαιρνε από εδώ τον κάδο, μία τον έβαζε εκεί, και δώσ' του πάλι από την αρχή να του αλλάζει θέσεις. Ευτυχώς είμαι σκύλος, γιατί αν δεν ήμουν, ακόμη θα έψαχνα να βρω πού στο καλό έχει βάλει την τροφή μου! 

 Μια μέρα την άκουσα να γκρινιάζει για το έντονο κίτρινο χρώμα του, δεν της ταίριαζε πουθενά έλεγε. Χώρια που ήταν διαφημιστικός. Έφυγε φουρκισμένη από το σπίτι (κλαψ... το σιχαίνομαι όταν φεύγει) κι όταν γύρισε, κρατούσε στα χέρια της κάτι μαλλιαρά πράγματα τυλιγμένα, σαν μπάλες. Σκοτώθηκα να τα μυρίσω για να μπορέσω να καταλάβω τι ήταν.

  Σπάγκος.

  Ωχ.

  Παίρνει που λέτε τον κίτρινο κάδο και τον βγάζει στην αυλή. (Τι έγινε, ρε παιδιά; Πού το πάει πάλι το φαΐ μου αυτήηη;) Βγαίνω κι εγώ τρέχοντας να δω τι κάνει, και τη βλέπω να έχει πάρει το πρόχειρο τραπέζι της αυλής, αυτό που χρησιμοποιεί όταν κάνει τις εργασίες της. Και πάνω του, ο κάδος ΜΟΥ!

  Ωχ στο τετράγωνο. Φασαρίες μυρίζομαι...

 Στέκομαι κι εγώ παραδίπλα, και δεν κουνιέμαι καθόλου. Εννοείται ότι θα την επέβλεπα - τι νομίσατε; Την τροφή μου είχε πάρει άλλωστε. Τι θα γινόταν άμα της ερχόταν και έκανε καμιά κουτσουκέλα; Να είμαι εκεί τουλάχιστον, να τη σταματήσω!




 Παίρνει το σπάγκο και αρχίζει γύρω-γύρω...γύρω-γύρω... γύρω-γύρω... Με τις ώρες! Ε, να μην σας τα πολυλογώ, στο τέλος με υπνώτισε. Δεν άντεξα να στέκομαι άλλο στα τέσσερα πόδια μου (εσείς μόνο δύο έχετε και κουράζεστε, τι να πούμε κι εμείς;) και ξεράθηκα τελικά στον ύπνο.

  Όταν ξύπνησα, ορίστε τι αντίκρισα:






  Όλος ο κάδος ΜΟΥ καλυμμένος με σπάγκο (ακόμη και στα χερούλια έβαλε, η αθεόφοβη) και στο καπάκι στερεωμένο ένα ψάθινο σουπλά, που το είχε πάρει από το γνωστό παιχνιδοκατάστημα. Έχετε χάρη που θυμάμαι την καλοκαιρινή διαφήμιση του πολυκαταστήματος, εκείνη με το σκύλο ("Θέλω-θέλω-θέλωωω"!), και οφείλω να υποστηρίξω το είδος μου, αλλιώς...

  Έκανα τρελές χαρές για να μην τη στενοχωρήσω, αλλά μεταξύ μας, εμένα καθόλου δεν με ενόχλησε το κίτρινο χρώμα που είχε στην αρχή ο κάδος. Ούτε καν τα άλλα ζώα που ήταν ζωγραφισμένα πάνω του! Άλλωστε, όσο υπάρχουν στον κόσμο μικρά, πεντανόστιμα τραγανά πραγματάκια που μοσχοβολάνε, το κίτρινο χρώμα του κάδου θα κοιτάω εγώ;    

  Τέλος πάντων, σημασία έχει ότι η μαμά μου έμεινε ευχαριστημένη, εγώ πήρα τη λιχουδιά μου που έμεινα φρόνιμη τόσες ώρες χωρίς να μασουλήσω τους σπάγκους της, και ο κάδος ταίριαξε μια χαρά στο χώρο. Ουσιαστικά, "εξαφανίστηκε"... κι αυτό γιατί το τωρινό του χρώμα ταιριάζει πλήρως με τα υπόλοιπα χρώματα και αντικείμενα στο χώρο μας. 

  Εντάξει, μην τα παραλέω: "εξαφανίστηκε" από όλους, εκτός από εμένα. Είπαμε, εγώ είμαι σκύλος. Τα μικρά τραγανά πραγματάκια συνεχίζουν απτόητα να μου σπάνε τη μύτη... κι ας είναι καλά κρυμμένα και προστατευμένα.


  Τώρα μου μένει να βρω τρόπο να ανοίγω μόνη μου τον κάδο, όταν όλοι θα λείπουν....



28 σχόλια:

  1. Βρε Μόνα μου σου άρεσε καλύτερα το κίτρινο; Κοίτα τι καλό που έγινε! Απίθανη μαμά έχεις.Θέλει και τα δικά σου πράγματα να είναι όμορφα.
    Όταν βρεις τρόπο να το ανοίγεις το κάδο θα μας το πεις έτσι;
    Αλλά βρε Μόνα ωχ στο τετράγωνο; Με ξέρανες!!!
    Φιλιά πολλά Μόνα και να μου φιλήσεις τη μαμά τη χρυσοχέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γαβ...
      Αδυνατώ να καταλάβω εσάς τους ανθρώπους μερικές φορές! Πώς είναι δυνατόν να έχεις μπροστά σου ένα κουτί γεμάτο μικρά, τραγανά και πεντανόστιμα πραγματάκια, κι εσύ να επικεντρώνεσαι στο απέξω του; Είναι σαν να πάτε να φάτε εσείς οι άνθρωποι μια σοκολάτα: δε θα τη φάτε, μόνο και μόνο επειδή δε σας αρέσει το χρώμα στο περιτύλιγμα; Αρρφφφ... περίεργα πράγματα. Για εμάς τα ζώα, όλα είναι πιο απλά.
      Εννοείται ότι αν βρω τον τρόπο να ανοίγω τον κάδο θα σας το πω. Μόνο μην το πείτε στη μαμά μου, θα με μαλώσει!!
      (Λέει ότι έχω πάρει λίγο βάρος, αν κι εμένα μου φαίνομαι μια χαρά! Απλά καμπύλες έχω...)
      Κουνώ χαρούμενη την ουρά μου και σου στέλνω φιλί! Η μαμά μου σου στέλνει φιλιά επίσης και σε ευχαριστεί για το όμορφο σχόλιο!

      Διαγραφή
  2. !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
    Δεν με χάλαγε το χρώμα αλλά φυσικά αυτό που έκανες έγινε κουκλί....! μπράβο στα χεράκια σου κορίτσι μου, εξαίρετο και σαν έμπνευση.
    Όσο για τη μικρούλα σου, τι να πω, γλύκα....!!!!! να την χαίρεσαι και να ζείτε όμορφες στιγμές.
    Την καλησπέρα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιάννη μου σε ευχαριστώ πολύ-πολύ για τα καλά σου λόγια και για τις ζεστές ευχές.
      Καλό βράδυ να έχεις!

      Διαγραφή
  3. Έλλη μου εσύ τον έκανες τον κάδο
    αγνώριστο σαν τραπεζάκι οβάλ μοιάζει
    Να την χαίρεσαι την Μόνα είναι Super
    φατσούλα!!!
    (Η δικιά μου πάντως με τις κροκέτες
    παθαίνει "αλλεργία" μόνο με τα δικά μας
    φαγητά ξερογλείφεται...)

    φιλάκια στα μουσουδάκια πολλά πολλά ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η αρχική μου σκέψη ήταν να τον μετατρέψω σε σκαμπό, αντί να βάλω επάνω στο καπάκι το ψάθινο σουπλά, να βάλω μαξιλάρι στρογγυλό.
      Μετά είδα τη Μόνα να με κοιτάει καλά-καλά (και το έτερον ήμισυ επίσης) και αναθεώρησα. Δεν ξέρω αν θα είχε αντοχή σαν κάθισμα, άσε που δεν είμαι και συλφίδα!
      Αυτό που λες για το τραπεζάκι, μου δίνει ιδέα! Θα μπορούσα να βάλω τζάμι επάνω ή πλεξιγκλάς, ή έστω ένα στρόγγυλο δίσκο σερβιρίσματος (μόνιμο) και να γινόταν έτσι ένα σούπερ βοηθητικό τραπεζάκι... που θα έκρυβε ταυτόχρονα και την τροφή της ασπρούλας μου. Στα υπόψη!

      Σχετικά με αυτό που λες στην παρένθεση: ξεκινήσαμε με κροκέτες, και στην αρχή είχαμε τη φαεινή ιδέα να τις εμπλουτίσουμε με διάφορα, επειδή μαθαίναμε ότι της κάνουν καλό. Γιαούρτι... λαχανικά... αυγά... Καταλήξαμε να μην τρώει καθόλου τις κροκέτες, χώρια που έκανε "επιθέσεις" όταν έβλεπε να τρώμε τα δικά μας φαγητά. Είναι πιο νόστιμα, είναι λογικό... αλλά δεν είναι πάντα κατάλληλα. Κι έτσι, κόψαμε όλα τα εξτρά στις κροκέτες, ακολουθώντας τις οδηγίες του κτηνιάτρου, και σιγά-σιγά την επαναφέραμε στην κατάλληλη διατροφή γι΄αυτή. Τώρα τρώει κανένα αυγουλάκι πού και πού γιατί κάνει καλό στο τρίχωμα (και όχι μόνο), και πιο σπάνια, σαρδέλες κονσέρβας (για τις οποίες τρελαίνεται). Συν καναδυό άλλα "τυχερά", σε λίγη ποσότητα, σαν λιχουδίτσα.
      Φιλιά κι από εμάς! ♥

      Διαγραφή
  4. Εντάξει! Κλαίω!!! Και κροτίδες να τις έλεγαν ποιος νοιάζεται! αχαχαχαχαχα!
    Έλλη μου, τι υπομονή ήθελε όλο αυτό; Εγώ λίγες σειρές βάζω στα μπουκάλια μου και σκάω μέχρι να τελειώσω! Είσαι απίστευτη!
    Μπράβο για όλα!
    Φιλάκια πολλά :))

    υγ: Ο Μαξ πάλι δεν τις συμπαθεί τις κροκέτες, μόνο όταν πεινάει πολύ. Περισσότερο προτιμά κάτι "δεύτερα" σνακς από γνωστό γερμανικό πολυκατάστημα (σιγά μην τους κάνω και διαφήμιση!!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μόνα:
      Γουφ! Πριν τη μαμά μου θα μιλήσω εγώ, άλλωστε εγώ την έγραψα σήμερα την ανάρτηση, σωστά; Έχω προτεραιότητα!
      Σνακ; Από το συγκεκριμένο σούπερ-μάρκετ; Θέλω-θέλω-θέλω-θέλωωωωωωω! Τα ξέρω όλα, τα έχω φάει σχεδόν όλα! Μπισκοτάκια, πουράκια, στικ για τα δόντια και δεν συμμαζεύεται! Η μαμά μου φέρνει στο σπίτι συνέχεια, και ο μπαμπάς μού δίνει κάθε πρωί το κατιτίς μου. Αλλιώς δεν πρόκειται να τον αφήσω να πάει στη δουλειά, τον τριγυρίζω, ποδαρίζω (και με τα τέσσερα πόδια μου), παίρνω εκείνο το θλιμμένο βλέμμα που σας ρίχνει πάντα εσάς τους ανθρώπους... ξέρεις.
      Πού είναι ο Μαξ; Δεν τον έφερες μαζί σου; Έχω ακούσει πολλά από τη μαμά μου γι΄αυτόν, ήθελα να τον μυρίσω!
      :)

      Έλλη:
      Ήθελε υπομονή, δεν ήθελε; Τον ατελείωτο είχε! (αλλά κι εγώ εκεί, πείσμα και προσήλωση, χαχαχα!)
      Έψαχνα για πιο χοντρό σπάγκο ή σχοινί, αλλά δεν βρήκα σε οικονομική τιμή και σε φυσικό χρώμα που το ήθελα. Ξόδεψα περίπου 5 κουβάρια σπάγκο, φαντάσου! Αλλά μου κόστισαν ελάχιστα.
      Σε ευχαριστώ πολύ, Αριστέα μου! Φιλιά! :)

      Διαγραφή
  5. Μόνα μεταξύ μας τώρα... σαν κουβάς με μουστάρδα ήτανε στην αρχική του μορφή. Η κυρά σου έκανε πολύ καλή δουλειά και το μεταμόρφωσε σ' έναν υπέροχο & φινετσάτο αποθηκευτικό χώρο.

    (Χαρά στην υπομονή σου Έλλη μου! Πόσες ώρες τύλαγες;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γουφ; Μουστάρδα; Τι είναι αυτό; Τρώγεται; Και γιατί εγώ δεν το έχω δοκιμάσει ακόμη;;;

      (Χεχε! Έχεις δίκιο, όντως θυμίζει κουβά με μουστάρδα!
      Άμα σου πω πόσες ώρες τύλιγα, θα πάθεις... οπότε λέω να το αφήσω καλύτερα!
      Χαίρομαι πολύ που σου άρεσε το αποτέλεσμα. Αποδείχτηκε απλό στην εμφάνιση, αλλά θαυματουργό στην... κάλυψη!)
      :)

      Διαγραφή
  6. Δεν το πιστευώ!! Τι υπομονή είχες !! Εγινε υπέροχος και φυσικά μπορεί να σταθεί ομορφα σε όλους τους χώρους ΣΙΚΑΤΟΣ Ο ΚΑΔΟΣ ΤΗΣ ΜΟΝΑ.Απολαυστική η σημερινή ανάρτηση (λατρεύω αυτού του είδους)Ελλη μου μπράβο για την υπομονή την καλή κατασκευή και την αγάπη σου για ότι κάνεις!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. :)
      Πολλή υπομονή, για να είμαι ειλικρινής... Ξεκίνησα με φουλ όρεξη, και μετά άρχισα να φοβάμαι ότι δε θα τελειώσει ποτέ!
      Να είσαι καλά, Έφη μου, σε ευχαριστώ πολύ-πολύ για όλα τα όμορφα που μου έγραψες! Σε φιλώ!

      Διαγραφή
  7. Μόνα είσαι πολύ τυχερή που έχεις τέτοια χρυσοχέρα μαμά, τέλειο τον έφτιαξε τον κάδο.
    Δώσε της φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και η μαμά είναι τυχερή που με έχει, Ελένη μου. Όλα κι όλα. Ξέρεις τι καλό σκυλάκι είμαι εγώ; Χαλί γίνομαι να με πατήσεις!
      Θα της δώσω τα φιλιά σου, θα τη δω σήμερα το απόγευμα. Θα ανταποδώσει, να είσαι σίγουρη, οπότε σου τα στέλνω από τώρα!

      Διαγραφή
  8. Τώρα που διαβαζα αυτά που εγραψες ομορφη μου Μονα φτου να μην σε ματιάσω κούκλα είσαι...!!!σκεφτηκα τι ωραια παρεα θα ησασταν με τον Μαξ της Αριστεας και τον Μπρίκι της Μαρίας φιλες της μαμας σου είναι θα τις ξερεις ε; οσο για τον αποθυκευτικο σου χωρο που έχει μεσα εκεινα τα τραγανα μοσχομυριστα πραγματακια.. εεεεε να λεμε την αλήθεια ε; κούκλο τον έκανε η μαμά σου...και σπαγκάτη (απο τον σπαγκο που το τυλιξε..) κατασταση λέμε..χα..χα..να μου την φιλησεις.. και σε σένα κούκλα μου φιλιά στην μουσούδα..!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αααα... ακουστά τον έχω και τον Μπρίκι, και τον Μαξ! Η μαμά μου έχει πει τόσα και τόσα γι΄αυτούς. Ειδικά όταν κάνω αταξίες, κάτι θα βρει να πει: "Ο Μπρίκι δεν θα έχανε ποτέ του το παιχνίδι του... πάντα τα μαζεύει κοντά του", "Μη φύγεις από κοντά μου όπως έκανε ο Μαξ μια φορά και τον ψάχναμε όλοι!"
      Δυστυχώς δεν τους έχω γνωρίσει ως τώρα, δεν έχω ιδέα πώς μυρίζουν! Δεν τους έφεραν βλέπεις οι φίλες της μαμάς μαζί, τώρα που πέρασαν από εδώ... :(
      Ο κάδος καλός έγινε μωρέεεε... γουφ... Αρκεί να είναι πάντα γεμάτος με τέτοια πραγματάκια, και όλα καλά, δεν παραπονιέμαι.
      Την φίλησα ήδη και της έδωσα τα χαιρετίσματά σου, και ανταποδίδει!

      Διαγραφή
  9. Κούκλα η Μόνα να της κάνω..κονέ με τον Κανέλλο μου που μοιάζουν κι όλας να δεις τι ..ασπροκανελλιά κουκλάκια θα κάνουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ... Κανέλλο ατύχησες... δεν ενδιαφέρομαι για τα αγόρια πλέον. Με στειρώσανε!! Πρέπει να βρεις άλλη νύφη...

      Διαγραφή
  10. Το παρακάτω σχόλιο δεν είναι δικό μου, εγώ απλά πέρασα να αφήσω τα φιλιά μου και το θαυμασμό μου!
    Και να καρφώσω και τον Μπρίκι...νομίζω μόλις ερωτεύτηκε!!

    Γαβ!
    Τι κορίτσι είσαι εσύ!!!
    Αλλά και τι μαμά έχεις!
    Μη νομίζεις δεν είναι πολλές αυτές που θα κατάφερναν να μεταμορφώσουν τόσο όμορφα έναν αδιάφορο κίτρινο κάδο!
    Ξέρω κάποια, ονόματα δε λέω, οικογένειες δε θίγω, αλλά ξέρω μια που δεν μπορεί ούτε το σακουλάκι με τις κροκέτες να ανοίξει καλά...άσε τι περνάω!
    Να βρεθούμε μια μέρα να στα γαβγίσω από κοντά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γαβ! Γεια σου ομορφούλη Μπρίκι!
      Άσε κι εγώ τι περνάω με τη δική μου μαμά... δεν ησυχάζει ποτέ! Όταν είναι σπίτι, μου είναι αδύνατον να κοιμηθώ. Γιατί όλο και κάτι θα κάνει, θα τρέχει από δωμάτιο σε δωμάτιο και αναγκάζομαι κι εγώ να τρέχω ξοπίσω της για να την προσέχω. Άσε... πολύ κούραση!!
      Χαίρομαι που σου άρεσε ο κάδος μου. Να βρεθούμε καμιά μέρα, ναι! Να σε κεράσω καμιά λιχουδίτσα από κει μέσα και να τα γαβγίσουμε όλα τα νέα μας.

      Η μαμά μου στέλνει φιλιά στη μαμά σου και ένα χαδάκι σε εσένα! Έχει καιρό λέει να σε δει.

      Διαγραφή
  11. Υπομονή ανεξάντλητη, φαντασία καλπάζουσα και αποφασιστικότητα απαράμιλλη διαθέτει η μαμά και μπράβο της, της βγάζω το καπέλο ομορφούλα μου γιατί μεταμόρφωσε τον πλαστικό κάδο αποθήκευσης σε καλαίσθητο αντικείμενο (εκείνα τα χερούλια πόσο τέλεια τα κάλυψε ....!!!)που μπορεί να βρεί τη θέση του, σε κάθε γωνιά σχεδόν του σπιτιού....χωρίς να χάσει τη λειτουργικότητά του και χωρίς να είναι "παράταιρο" ....Φοβερή η έμπνευση της μαμάς και καταπληκτικό το αποτέλεσμα των κόπων της !!! Φιλιά και στις δυό σας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τι όμορφα λόγια! Η μαμά μου σε ευχαριστεί πολύ.
      Αυτό ήθελε κι εκείνη, να μπορεί να σταθεί ο κάδος μου σε κάθε γωνιά του σπιτιού, χωρίς να "φωνάζει" την παρουσία του. Χαίρομαι που πιστεύεις ότι τα κατάφερε, θα της το μεταφέρω και θα χαρεί!
      Φιλιά κι από εμάς!

      Διαγραφή
  12. Κατ' αρχάς, πολύ μουτράκι η Μόνα σας! :-)
    Κατά δεύτερον, το αποτέλεσμα της παρέμβασης στον κάδο το βρήκα εξαιρετικά καλόγουστο. Είμαι και πολύ φίλη των γήινων χρωμάτων και των φυσικών υλικών, οπότε δε γινόταν να μη μου αρέσει. Και μπορεί να μην έχω ιδέα πώς το έφτιαξες (αν και φαίνεται ότι ήταν χρονοβόρα η διαδικασία και λεπτοδουλειά), άξιζε τον κόπο θα πω, πάντως, όσο και να παιδεύτηκες. :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι μεγάλο φατσόνι, ναι! :)
      Χαίρομαι που σου άρεσε το αποτέλεσμα. Κι εγώ είμαι λάτρης των φυσικών υλικών και των γήινων χρωμάτων, και ο χώρος μας είναι κάπως έτσι διαμορφωμένος.
      Δεν έκανα κάτι τρομερό, τύλιγα το σπάγκο και κολλούσα... και δώσ'του πάλι από την αρχή, μέχρι να καλύψω όλο τον κάδο σπιθαμή προς σπιθαμή. Ήταν χρονοβόρο πράγματι, γιατί τύλιγα σφιχτά και κοντά-κοντά, χωρίς να αφήνω ακάλυπτα σημεία. Επειδή όμως μου άρεσε το τελικό αποτέλεσμα, ξέχασα γρήγορα την κούραση από τη διαδικασία!
      Να είσαι καλά και πολλά ευχαριστώ! :)

      Διαγραφή
  13. Πόση ώρα; πόση υπομονή; πάντως το αποτέλεσμα εκπληκτικό! Πολύ καλή ιδέα, αν κάποιος άλλος κι όχι εγώ την κάνει πράξη!!!
    Απολαυστική η ανάρτηση της -αγαπημένης μου πια- Μόνα! Και τι φωτό!!!
    Καλή εβδομάδα! ❤

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πολλήήηη!!
      Άντε βρε, εύκολο είναι, μην υποτιμάς τον εαυτό σου. Μια χαρά θα τα κατάφερνες! Είσαι μαστόρισσα, κι ας λες το ανάποδο. Έχω αποδείξεις! (όπως το πανέμορφο μαγνητάκι-μηλαράκι που βρίσκεται στην πόρτα του ψυγείου μου...)
      Καλή εβδομάδα και καλό μήνα από αύριο! ♥

      Διαγραφή
  14. Ο κάδος τα σπάει! Το έχω κάνει αυτό το τύλιγμα σε μικρό κεσεδάκι και κουράστηκα, εσένα πόσες ώρες σου πήρε? Παρέα με την Μόνα κι εγώ θα κοιμόμουν μέχρι να τελειώσεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ω, χαίρομαι που σου άρεσε! Σε μικρό αντικείμενο είχα κάνει κι εγώ τύλιγμα (σε κασπώ). Και σε σχέση με το μεγάλο, ήταν παιχνιδάκι μπορώ να πω... χαχαχ!
      Λοιπόν: μου πήρε 3 μέρες περίπου, με 3-4 ώρες δουλειά κάθε μέρα, τα απογεύματα.
      Η Μόνα απορούσε γιατί στο καλό πηγαίνω το φαγητό της έξω στον κήπο κάθε απόγευμα... :))

      Διαγραφή

Μη διστάσετε να μου πείτε τη γνώμη σας... Χαίρομαι πάντοτε την επικοινωνία μαζί σας!

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...