Δευτέρα 30 Μαρτίου 2015

"Φέρνοντας την Άνοιξη στη μεγάλη πολιτεία" → Η συμμετοχή μου στον 13ο Διαγωνισμό "Φωτογραφίζειν" και μία Φιλοξενία

  Καλή εβδομάδα σε όλους!

 Σήμερα είμαι πάρα πολύ χαρούμενη, γιατί στο ιστολόγιό μου φιλοξενώ την Woman in Blogs: μια δημιουργική, ταλαντούχα και γεμάτη φαντασία ύπαρξη, την οποία θα συναντήσετε κάπου ανάμεσα στα blogs. 

 Η Woman in Blogs (και κατά κόσμον, Αλεξάνδρα) αρθρογραφεί στο "Ένα Κουμπί στο Φεγγάρι", ένα ιστολόγιο που "πετάει στη γη και παραπατάει στα σύννεφα", όπως η ίδια λέει. Σε αυτό το χώρο μοιράζεται, πλάθει με τη φαντασία της και σκορπάει παντού αστερόσκονη με τη σκέψη, με τα λόγια και με τις φωτογραφίες της.

 Ταυτόχρονα, εκδίδει το Woman's Magazine και διατηρεί ακόμη ένα ιστολόγιο, με θέμα το θέατρο  (Το Θέατρο).

 Αν της ζητήσεις να σου πει λίγα λόγια για τον εαυτό της, θα σου απαντήσει: 

"Συχνά επιβιβάζομαι σε μια ψυχή, σ΄ένα βιβλίο, σ΄ένα μαρκαδοράκι, σ΄ένα τραγούδι και ταξιδεύω στον πλανήτη Β 612, στην παιχνιδούπολη (παρελθόν), στην ονειρούπολη (μέλλον).

 Καθημερινά προσπαθώ να γεμίζω την επιβίωση, με πολλές στιγμές ζωής".

 Την Αλεξάνδρα τη γνώρισα πρόσφατα, παρ' όλα αυτά όμως, με έχει ήδη μαγέψει, με έχει ήδη ταξιδέψει στα σύννεφα και με έχει ήδη πασπαλίσει με μπόλικη αστερόσκονη. 

 Σήμερα, η Αλεξάνδρα εμπνέεται από μια φωτογραφία μου, με την οποία συμμετείχα στο 13ο διαγωνισμό "Φωτογραφίζειν" της Μαρίας Νι. ("Μια ματιά στον ήλιο με γιορτινά...") και γράφει μια υπέροχη ιστορία, βασισμένη σε αυτή. 

(Η φωτογραφία λήφθηκε κάπου στην περιοχή των Εξαρχείων και ο τίτλος που της έδωσα για το διαγωνισμό ήταν: "Φέρνοντας την Άνοιξη στη μεγάλη πολιτεία").

 Χωρίς άλλα λόγια, σας αφήνω να απολαύσετε την ιστορία της. Η Αλεξάνδρα κι εγώ θα είμαστε μαζί σας στα σχόλια!

 Αλεξάνδρα μου, σε ευχαριστώ πολύ, πάρα πολύ για την τιμή και για την υπέροχη ιστορία που μου (μας) χάρισες! Μαρία Νι., σε ευχαριστώ πολύ-πολύ για τη φιλοξενία της φωτογραφίας μου!  

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~



Φέρνοντας την Άνοιξη στη μεγάλη πολιτεία




 "Να πατάς γερά στη γη!" τη συμβούλευε ο πατέρας κι όταν γύριζε μες στα χώματα, τη μάλωνε. Την έσερνε ως το δρόμο και χτυπούσε δυνατά το πόδι του στο πεζοδρόμιο. "Αυτό είναι γη!" ωρυόταν. Κι εκείνη του έδειχνε τη γλάστρα κι έπαιρνε μια χούφτα χώμα.
  Πατέρας και κόρη ανένδοτοι.
"Αυτό;" έδειχνε στενοχωρημένη με το χεράκι της ό,τι της έκρυβε τον ήλιο. "Κι αυτό, αγάπη μου! Ο πατέρας σου το έφτιαξε! Πο-λυ-κα-τοι-κί-α." απαντούσε η μάνα χαρούμενη, καθώς πήγαιναν βόλτα στα μαγαζιά για να γίνει η μικρή μια σωστή κυρία.
  Μάνα και κόρη ξένες.
 Και η Χρύσα μεγάλωνε ψάχνοντας για ήλιο και γι' αγάπη... μισώντας το τσιμέντο... ή τον πατέρα...

"Τι είναι εργατικό ατύχημα;" ρωτούσε κάθε πρωί. "Πάψε να ρωτάς!" τον μάλωνε η μάνα και τον έσερνε ως στο σχολείο. "Γιατί δεν ρωτάς;" τον μάλωνε η μάνα κάθε μεσημέρι. "Ο δάσκαλος λέει ότι πρέπει να έχεις απορίες!" "Εγώ μόνο από τι πέθανε ο πατέρας θέλω να ρωτάω!" "Πάψε να ρωτάς!"
  Μάνα και γιος ανένδοτοι.
"Δεν θέλω μαύρη ζώνη! Ούτε κι εσύ θέλω να φοράς μαύρα. Κλαίω με τα μαύρα!", παρακαλούσε τη μάνα. "Οι άντρες δεν κλαίνε!" απαντούσε ξερά εκείνη, σίγουρη πως το καράτε ήταν αυτό που είχε ανάγκη ο γιος της.
  Μάνα και γιος αποξενωμένοι.
 Κι ο Αργύρης μεγάλωνε ψάχνοντας για χρώμα και γι' αγάπη... μισώντας τη σιωπή... ή τη μητέρα...

 Την παιδική χαρά ένιωθε σπίτι της η Χρύσα. Γέμιζε τα μάτια ουρανό και φύτευε στο μικρό παρτέρι σπόρους, που είχε αγοράσει με το χαρτζιλίκι της. Κι έπειτα, ήταν κι εκείνα τα γκράφιτι στη μάντρα! Που κάποιος είχε φτιάξει με τα χρώματα της φύσης. Σίγουρα κάποιος που αγαπούσε το χώμα!
 Στην παιδική χαρά έβρισκε γαλήνη ο Αργύρης. Έντυνε με χρώματα τη μάντρα και, κάθε που περνούσε από πάνω το τρένο, θυμόταν τον πατέρα. Του έλεγε, ο αθεόφοβος, ιστορίες για σιδηροδρομικές γραμμές που οδηγούσαν σε βουνά - τούρτες και θάλασσες - σούπες αυγοκομμένες! Κι έπειτα ήταν κι εκείνο το παρτέρι! Που κάποιος τακτικά το φρόντιζε. Σίγουρα κάποιος που αγαπούσε το συναίσθημα!

 Εκείνη την 21η του Μάρτη η Άνοιξη θύμωσε πολύ που ακόμα τα δυο παιδιά δεν είχαν συναντηθεί. Ω, μα δεν έβλεπε η ζωή πως ο ένας ήταν πλασμένος για τον άλλον; Γιατί τα άφηνε ορφανά από αγάπη κι εύκολη λεία στο μίσος; Γέλασε πικρά η Άνοιξη. Η ίδια ήταν η ζωή κι έπρεπε μεγαλόθυμη κι αμέτοχη να κάνει τον κύκλο της. Και ξεκίνησε αφήνοντας να κυλήσουν τα δάκρυά της. Καθόλου δε νοιάστηκε μήπως την κακοχαρακτηρίσουν. "Μάρτης - γδάρτης θα πουν..." σκέφτηκε κι άστραψε και βρόντηξε.
  Κάποιος δεν άντεξε να τη βλέπει στεναχωρημένη στη γιορτή της κι αποφάσισε να δράσει! Ήταν ο καιρός, που 'χει γυρίσματα και του επιτρέπεται καμιά τσαχπινιά! Πήρε την Άνοιξη από το χέρι, την κάθισε στην παιδική χαρά και της είπε για το σχέδιό του. "Μόνο στην παιδική χαρά θα καταλάβουν σήμερα Άνοιξη οι άνθρωποι τούτης της πολιτείας. Κι ίσως παρασυρθούν και τα δυο παιδιά κι έρθουν την ίδια ώρα εδώ!"

 Κι από τότε η Άνοιξη έρχεται στη μεγάλη πολιτεία πρώτα στην παιδική χαρά της φωτογραφίας...

 Συναντήθηκαν η Χρύσα κι ο Αργύρης; Δυστυχώς, ποτέ δεν έμαθα. Μα, ακούστε αυτό! Σ' ένα ταξίδι μου με το τρένο, καθώς τα μάτια μου προσπαθούσαν να προλάβουν να δουν ένα δέντρο, ίδιο παγωτό χωνάκι, άκουσα να λένε πως, πίσω από τη λίμνη με τα νούφαρα, υπάρχει μια μικρή πολιτεία γεμάτη λουλούδια και φρούτα. Ροδόκρινο τ' όνομά της. Την έφτιαξαν, είπαν, παιδιά που έπαιξαν στην παιδική χαρά της φωτογραφίας...


~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Info: 

 Αυτές τις μέρες και ως το τέλος του μήνα, στο ιστολόγιο της Αλεξάνδρας δηλώνουμε συμμετοχή σε μια ανοιξιάτικη μυστική ανταλλαγή δώρων, με τίτλο Secret Spring Circles.

 Αν θέλετε να λάβετε κι εσείς μέρος, προλαβαίνετε για λίγο ακόμη!! Για περισσότερες πληροφορίες, συντονιστείτε στο ιστολόγιό της, εδώ.




Δευτέρα 23 Μαρτίου 2015

And the winners are........

 Καλησπέρα και καλή εβδομάδα!


 Ήρθε η ώρα να ανακοινώσω τους τρεις τυχερούς που κερδίζουν τα ισάριθμα διακοσμημένα μπουκάλια που ετοίμασα για να χαρίσω, με αφορμή τα γενέθλιά μου...

                        1                           2                        3

 Πριν όμως το κάνω αυτό, θα ήθελα να πω σε όλους σας ένα πολύ-πολύ μεγάλο 
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ 
για τις συγκινητικές ευχές σας και για τα γλυκά σας λόγια! 

 Να είστε καλά, με κάνατε να χαρώ απίστευτα και να νιώσω όμορφα και ζεστά! Ανταποδίδω τις ευχές σας μία προς μία... να είστε γεροί, χαρούμενοι και όλα όσα ονειρεύεστε να πραγματοποιηθούν!


 Τα σχόλια που μου αφήσατε στην ανάρτηση/giveaway των γενεθλίων μου ήταν 38 συνολικά (στο τέλος της ανάρτησης αυτής παραθέτω τη λίστα σχολίων, με βάση τη χρονική σειρά που μου τα αφήσατε).

 Ως παιδί της τεχνολογίας, προτίμησα να κάνω την κλήρωση με τη βοήθεια randomizer.

 Και οι τυχεροί είναι....

1ο μπουκάλι: 


Η  xristin! (σχόλιο Νο9)        


2ο μπουκάλι: 


Η  Ελένη Φλογερά! (σχόλιο Νο6)


3ο μπουκάλι:


Η Stella Christomoglou! (σχόλιο Νο12)


 Φίλες μου, συγχαρητήρια! Να χαρείτε τα δώρα σας και εύχομαι πάντα καλότυχες να είστε! Περιμένω τις διευθύνσεις σας στο mail μου (funkymonkey.handmade@gmail.com).
  
 Σας ευχαριστώ και πάλι όλους σας για τις ευχές και σας προσφέρω λίγα όμορφα λουλούδια, μαζί με την φιλία και την αγάπη μου!



Λίστα σχολίων 

4.   airis
7.   marileni
9.   xristin
11.  DIMI
13.  syros2js
14.  nikol
15.  Marie-Anne
16.  me (maria)
19.  Sotiria
22.  Mia Petra
26.  paloma
29.  Pepi
30.  Βάσω (Λάρισα)

Πέμπτη 12 Μαρτίου 2015

33! ☺


 Άλλος ένας χρόνος στο βιβλίο της ζωής μου. Τρέχον σύνολο; Τριάντα τρεις. Όλοι τους, ένας κι ένας.

 Ποτέ δεν είχα θέμα με την ηλικία, ποτέ δεν σκέφτηκα να κρύψω κάποιο από τα χρόνια της πλάτης μου. Και δε νομίζω να το σκεφτώ στο μέλλον - κάθε ένα τους έχει τεράστια αξία! Θυμάμαι πως όταν έφτασα στα 30, αντί να σκεφτώ "Ωχ! Κιόλας;" και να μελαγχολήσω, αυτό που σκέφτηκα ήταν "Νέα δεκαετία, νέοι κόσμοι, ανεξερεύνητοι. Φύγαμε!" και ξεκίνησα ενθουσιασμένη για τη μετέπειτα διαδρομή.

 Ακόμη και τώρα, που αρχίζω να βλέπω τα πρώτα μικρά σημαδάκια του χρόνου επάνω μου, χαίρομαι: τούτο εδώ είναι ενθύμιο γέλιου, εκείνο εκεί είναι ενθύμιο μικρών εκπλήξεων, το άλλο είναι ενθύμιο μιας λύπης που πέρασε με μια αγκαλιά. Όλα τους δικά μου, καταδικά μου ενθύμια. Μέσα στα χρόνια που θα έρθουν, το πρόσωπό μου σιγά-σιγά θα μετατραπεί σε μια χαρτογραφημένη περιοχή, θα γίνει ένας χάρτης-ενθύμιο των στιγμών της ζωής μου. Θα υπάρξουν φορές που ίσως δε θα μου αρέσει αυτό, θα υπάρξουν όμως κι άλλες, πολλές περισσότερες, που ο χάρτης μου θα με γοητεύσει και θα μου θυμίζει όσα έζησα και δεν πρέπει να ξεχάσω.

 Προς το παρόν, χαίρομαι σαν παιδί για τα σημερινά γενέθλιά μου (πάντοτε λάτρευα αυτή τη μέρα), ανάμεσα από τα σύννεφα εδώ ξεπρόβαλλε ο ήλιος (μου έκανε το καλύτερο δώρο) και νομίζω ότι ήρθε η ώρα να σας κεράσω γλυκάκι! 

 Φέτος αποφάσισα να κάνω τη διαφορά (αν σκεφτείτε ότι είμαι λάτρης της σοκολάτας)! Είμαι όμως και παιδί της Άνοιξης... αφήστε που δε μπόρεσα με τίποτα να αντισταθώ σ΄αυτό το χρώμα!!


 Σερβίρω και λίγο γλυκόπιοτο κρασάκι. Κόκκινο! Η πόλη που με φιλοξενεί φέτος, φημίζεται γι΄αυτό!


 Εύχομαι στην υγειά σας. Να είμαστε όλοι γεροί, του χρόνου τέτοια μέρα να γιορτάσουμε και πάλι παρέα.

 Να ξέρετε πως κάθε πέρασμά σας από εδώ για μένα μετράει...

 Για να πω ευχαριστώ για τα περάσματα που θα κάνετε σε αυτή ειδικά την ανάρτηση, ετοίμασα για σας τρία δωράκια. Ελπίζω να σας αρέσουν!

Γυάλινα διακοσμητικά μπουκάλια
(κορδέλες, δαντέλα, τρέσες, σπάγκος, κορδόνια, 
χάντρες, πέρλες, μεταλλικά στοιχεία, λουλούδια)


 Όσοι φίλοι σχολιάσετε σε αυτή την ανάρτηση θα συμμετέχετε στην κλήρωση για τα παραπάνω διακοσμητικά μπουκάλια. Στην επόμενη ανάρτηση θα ανακοινώσω τους τρεις νικητές/τριες.

 Αν δεν είστε φίλοι/μέλη του ιστολογίου, θα χαρώ αν το αποφασίσετε να έρθετε στην παρέα μας τώρα και να γνωριστούμε. Αν πάλι προτιμάτε να το αφήσετε για αργότερα, αφήστε μου μαζί με το σχόλιό σας ένα όνομα και το e-mail σας, έτσι ώστε να επικοινωνήσω μαζί σας και να σας ενημερώσω εάν κληρωθείτε. 

Να είστε καλά, στέλνω πολλά φιλιά και την αγάπη μου!
Να έχετε μια υπέροχη μέρα! 


     

Τρίτη 10 Μαρτίου 2015

Μια μικρή ανεμώνη... (Life Images #11)




Λοιπόν τι κάνουμε εδώ
και πότε θ' αλλάξει ο κόσμος.
Όμως απόψε βιάζομαι απόψε
να παραμερίσω όλη τη λησμονιά
και στη θέση της
ν' ακουμπήσω μια μικρή ανεμώνη.

Α, ωραίο - Α, ωραίο
να 'σαι μοναχός
να 'σαστε δυο,
να 'μαστε όλοι 
να 'μαστε όλοι.


Ποίηση/Στίχοι: Τάσος Λειβαδίτης
Μουσική: Γιώργος Τσαγκάρης
Ερμηνεία: Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Δίσκος: Φυσάει (1993)




→ Η ανάρτηση αυτή αφιερώνεται στη Μαρία (mytripsonblogκαι συμμετέχει στο Life Images #11, με θέμα την ανεμώνη.



Κυριακή 1 Μαρτίου 2015

Οι Χαρταετοί της Καρδιάς Μας


Καλό μήνα, φίλοι μου! 

Να είναι ένας υπέροχος μήνας για όλους σας, 
γεμάτος χαρούμενα χαμόγελα και όμορφες στιγμές!


 Αυτό το μήνα, η Δράση Ελληνίδων Bloggers διοργανώνει στη Βέροια μια έκθεση -bazaar χειροποίητων αντικειμένων, με θέμα τους χαρταετούς. 

 Η έκθεση, που τιτλοφορείται "Οι Χαρταετοί της Καρδιάς Μας", έχει φιλανθρωπικό χαρακτήρα: με τα έσοδα που θα συγκεντρωθούν από τις πωλήσεις, θα ενισχυθεί το Σωματείο "Πρωτοβουλία για το Παιδί", που εδρεύει στη Βέροια.


Μεταφέρω αυτολεξεί από τη σελίδα της Δράσης Ελληνίδων Bloggers:

Η "Πρωτοβουλία για το Παιδί" εδρεύει στη Βέροια και είναι ένα Σωματείο μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, αφοσιωμένο στην υπόθεση της προστασίας και φροντίδας παιδιών που βρίσκονται σε ανάγκη και κίνδυνο. 

Το Όραμα των ανθρώπων της είναι η παροχή ολοκληρωμένης φροντίδας σε όλους τους βαθμούς (ανοιχτή και κλειστή φιλοξενία, αυτόνομη διαβίωση για τα παιδιά, επιβοήθηση των οικογενειών τους, προώθηση της αναδοχής).

Αποστολή της «Πρωτοβουλίας για το Παιδί» είναι η διάσωση εγκαταλειμμένων, κακοποιημένων, βαριά παραμελημένων και ορφανών παιδιών, η άρση των συνεπειών από την κατάσταση που βίωσαν και η απόδοση στην κοινωνία ακέραιων, χρήσιμων και αξιοπρεπών ανθρώπων.

Σύμμαχοι στο έργο και την πορεία αυτής της ομάδας είναι όλοι οι ευαίσθητοι άνθρωποι, κάθε κοινωνικής θέσης και δυνατότητας, που συνδράμουν οικονομικά ή με άλλους τρόπους, εξασφαλίζοντας τη βιωσιμότητα του εγχειρήματος. 



 Για το σκοπό αυτό λοιπόν, δημιούργησα δυο κολιέ, τα οποία ήδη ταξιδεύουν προς τη Βέροια. Επέλεξα έντονα χρώματα και για τα δύο, μιας και μπήκαμε πια στην Άνοιξη. 

Στο πρώτο κολιέ, ένας μικρούλης χαρταετός ταξιδεύει ανέμελος στον ουρανό...  


Κορδόνι βαμβακολύκρα, κλωστές, χαλκός 


... ενώ στο δεύτερο, χρησιμοποιήθηκαν τρεις μικροί (και πιο αφαιρετικοί) χαρταετοί και συνδυάστηκαν με ένα έντονο κοραλλί κορδόνι και γήινα χρώματα. 


Κοραλλί ορειβατικό κορδόνι, κλωστή, χαλκός



Εύχομαι μέσα από την καρδιά μου Καλή Επιτυχία στην Έκθεση!


Η Αφίσα της Εκδήλωσης


Η Πρόσκληση


 Εάν θέλετε να στείλετε και εσείς δημιουργίες σας, μπορείτε να τις στείλετε στην Βέροια στις παρακάτω διευθύνσεις (το αργότερο μέχρι τις 5 Μαρτίου ώστε να φτάσουν έγκαιρα):

Πρωτοβουλία για το Παιδί - Κέντρο Αναφοράς, 
Πλατεία Ζωγιοπούλου 3, 59100 Βέροια
(υπόψη κ. Ιωάννας Νάσου) τηλ. 23310-72303.

ή 

Αριστοτέλης Σιδηρόπουλος, Ανοίξεως 19, 59100 Βέροια
(υπόψη κ. Πελαγίας Σιδηροπούλου) τηλ. 23310-29571



→ Η εκδήλωση "Οι Χαρταετοί της Καρδιάς Μας" αφιερώνεται στη μνήμη της Μπέττυ Λειβαδιώτη, η οποία χάθηκε πρόσφατα. Ήταν κάτι που ονειρευόταν να κάνει εδώ και καιρό.

 Αν και δεν είχε τύχει να τη γνωρίσω, μαθαίνοντας πως έφυγε τόσο νωρίς από κοντά μας, λυπήθηκα πολύ

 Καλό σου ταξίδι, Μπέττυ... Να ξέρεις πως ό,τι ονειρεύτηκες για τα παιδιά, θα γίνει, γιατί Όλοι Μαζί Μπορούμε. Και πως οι χαρταετοί μας θα σε συνοδεύουν... 




Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...