Τρίτη 30 Οκτωβρίου 2012

Κουμπαράς Νο 2 (για το Παιδικό Χωριό SOS Πλαγιαρίου Θεσσαλονίκης)

     Καλησπέρα σε όλους!

    Επανέρχομαι για να σας δείξω έναν ακόμη κουμπαρά που ετοίμασα... Τούτος εδώ δεν έχει σπορ περιβολή σαν τον προηγούμενο... 

    Έχει ντυθεί με τα καλά του!!! 




   Φόρεσε κορδέλες (βελούδινη καφέ και σατέν χρυσή), μια χρυσή πλεκτή τρέσα, ένα χρυσό σκαλιστό κουμπί και πέρλες. 


   Και οι δύο κουμπαράδες που έχω ετοιμάσει θα σταλούν στη φίλη Ρένα, μαζί με πολλούς-πολλούς άλλους που έχουν ετοιμαστεί από τη Δράση Ελληνίδων Bloggers, για να συμμετάσχουν στην Έκθεση Χειροποίητων Κουμπαράδων που θα γίνει στο Βαφοπούλειο Πνευματικό Κέντρο (2-9/12/12). Ο σκοπός της Έκθεσης είναι φιλανθρωπικός και στόχο έχει την υποστήριξη του Παιδικού Χωριού SOS που βρίσκεται στο Πλαγιάρι Θεσσαλονίκης.




     Καλό σας βράδυ!


Σάββατο 27 Οκτωβρίου 2012

Δαχτυλίδια από Δέρμα

      Να' μαι και πάλι... Ελπίζω να σας βρίσκω όλους καλά!

     Βροχερή και πιο ψυχρή ήταν η ημέρα σήμερα... ο Οκτώβρης πλησιάζει στο τέλος του, η ώρα θα αλλάξει απόψε με βάση το χειμερινό καθεστώς... ο χειμώνας βρίσκεται κοντά... 

    Πάμε λοιπόν να δούμε τις τελευταίες μου, χειμωνιάτικες δημιουργίες!

   Πρόκειται για τρία δαχτυλίδια, τα οποία έφτιαξα εξ' ολοκλήρου από δέρμα. Κι όταν λέω "εξ' ολοκλήρου" εννοώ ακόμη και τη βάση τους!



Δαχτυλίδι από πορτοκαλί δέρμα, με ομοιόχρωμη δερμάτινη βάση.
ΚΩΔ. RL 1




Δίχρωμο δαχτυλίδι από μπεζ και καφέ δέρμα, με μπεζ δερμάτινη βάση
ΚΩΔ. RL 2




Δαχτυλίδι από δέρμα σε καφέ αποχρώσεις, με καφέ δερμάτινη βάση.
ΚΩΔ. RL 3


      Ελπίζω να σας αρέσουν...

   Να περνάτε όμορφα και να κάνετε όλα όσα σας ευχαριστούν! Πολλά φιλιά, εύχομαι μια όμορφη Κυριακή και μια ακόμη καλύτερη εβδομάδα!



Τρίτη 23 Οκτωβρίου 2012

Υφασμάτινο κολιέ, με δέρμα και λουλούδι από τζιν

      Τις προάλλες, εκμεταλλεύτηκα κομμάτια βαμβακερών υφασμάτων που δε χρειαζόμουν πια και με τη λογική της επαναχρησιμοποίησης, έφτιαξα με αυτά φουλάρια

     Επειδή το αποτέλεσμα που βγήκε τελικά μου άρεσε - και από ό,τι μου είπατε, άρεσε και σε σας (κάτι που με χαροποίησε ιδιαίτερα!!!), αυτή τη φορά σκέφτηκα μια άλλη εφαρμογή. Τι άλλο θα ήταν δυνατόν να γίνουν λοιπόν τα περισσευούμενα υφάσματα; 

     Μα... ένα χειροποίητο, χειμωνιάτικο κολιέ!!





      Για να το φτιάξω, χρησιμοποίησα καφέ σοκολατί βαμβακερό ύφασμα, κομμένο πάλι σε κορδόνια, τοποθέτησα καφέ δέρμα σε διάφορα σημεία (για διακοσμητικούς καθαρά λόγους) και η... καινοτομία στην προκειμένη περίπτωση, είναι το ότι αυτή τη φορά χρησιμοποίησα και ύφασμα τζιν, φτιάχνοντας με αυτό ένα λουλούδι!  Έκοψα το τζιν ύφασμα σε δυο λωρίδες και δημιούργησα σούρες, τις οποίες έραψα για να τις στερεώσω στο επιθυμητό, κυκλικό σχήμα. Σχημάτισα το λουλούδι βάζοντας για βάση το πρώτο τζιν κυκλάκι από την καλή του όψη και ακριβώς από πάνω, έβαλα το δεύτερο τζιν κυκλάκι από την ανάποδη όψη. Στόλισα με καφέ δέρμα και με δυο κουμπιά, ένα μεγαλύτερο μπεζ κι ένα πιο μικρό, ιριδίζον καφέ.

     Ελπίζω να σας αρέσει!

     Πριν σας αφήσω... έχω και κάτι άλλο να σας δείξω!

     Τι άλλο μπορείτε να κάνετε άραγε με τα παλιά σας τζιν;

     ? ? ? ?

- Φουλάρι;

- Αναμενόμενο πια... κάτι άλλο; 

     ? ? ? ? 

- Κολιέ;

- Μα μόλις φτιάξαμε ένα! Κάτι άλλο; Εμπρός... σκεφτείτε...

     ? ? ? ?  

     Τίποτα; Καμιά ιδέα;


     Να το πάρει το ποτάμι;;





Ε, λοιπόν, αυτό κι αν είναι ιδέα!! Δε συμφωνείτε;


Πολλά φιλιά, καλό σας βράδυ!


Υ.Γ. Βρήκα την εικόνα σε μια σελίδα στο facebook, η οποία ονομάζεται So Many Things (Τόσα Πολλά Πράγματα). Αν απορείτε γιατί ονομάζεται έτσι, επισκεφθείτε την. Θα με θυμηθείτε!  

  

Σάββατο 20 Οκτωβρίου 2012

Βραχιόλι-φιόγκος από δέρμα

      Καλησπέρα σε όλους!

     Θυμάστε την πράσινη τσάντα-φάκελο από δέρμα που είχα φτιάξει; Μου είχε περισσέψει τότε ένα μακρύ, στενό κομμάτι δέρματος, το οποίο μπήκε στη θήκη μαζί με τα άλλα, εν αναμονή... Ως συνήθως, λυπήθηκα να το πετάξω (τι πράγμα κι αυτό μ' εμένα!!).

     Έκανα μια αναζήτηση στο διαδίκτυο, έτσι, για να πάρω ιδέες, σχετικά με το τι θα μπορούσα να κάνω με αυτό το κομμάτι δέρματος. Η αλήθεια είναι ότι, επειδή ήταν μακρόστενο, δε θα μπορούσε να γίνει και πολλά. Πάνω που είχα αποφασίσει να το χρησιμοποιήσω τελικά για να διακοσμήσω καμιά μπλούζα, βρέθηκα σε αυτή τη σελίδα, η οποία μας προσφέρει ένα πάρα πολύ ωραίο tutorial για την κατασκευή ενός βραχιολιού από δέρμα, στο σχήμα φιόγκου. 

     Πήρα την ιδέα από το tutorial όσον αφορά το αποτέλεσμα, αλλά τη διαδικασία για να το φτιάξω δεν την ακολούθησα κατά γράμμα. 

      Χρησιμοποίησα αρχικά το κομμάτι του δέρματος όπως ήταν, χωρίς να το κόψω καθόλου, το δίπλωσα στη μέση και το κόλλησα, έτσι που να έχει την ίδια δερμάτινη όψη και από τις δύο πλευρές (μπρος και πίσω). Πήρα μετά τον πυρογράφο μου και με την ειδική άκρη του έκανα σχεδιάκια και στις δύο πλευρές (τα ίδια που είχα κάνει και στην τσάντα για να τη διακοσμήσω). Έπειτα, έκοψα τριγωνικές τις άκρες του βραχιολιού, τις τρύπησα με το ειδικό εργαλείο και πέρασα κρίκους και κούμπωμα. Τέλος, μάζεψα το δέρμα στη μέση για να δημιουργήσω τις επιθυμητές σούρες που ήθελα να έχει ο φιόγκος μου και τύλιξα γύρω μια λωρίδα δέρματος σε διαφορετικό χρώμα, για αντίθεση. 



Δερμάτινο, πυρογραφημένο βραχιόλι-φιόγκος 
σε πράσινο και καφέ χρώμα, με κούμπωμα.
ΚΩΔ.  BrL 1


     Έτοιμο! Πώς σας φαίνεται; Φαντάζομαι ότι θα γινόταν εξίσου ωραίο και από ύφασμα, ίσως από κάποιο σκληρό και σταθερό, για να μπορεί να στέκεται όμορφα ο φιόγκος.

Πολλά φιλιά, να έχετε ένα υπέροχο Σαββατοκύριακο!

Πέμπτη 18 Οκτωβρίου 2012

Κουμπαράς για το Παιδικό Χωριό SOS Πλαγιαρίου Θεσσαλονίκης

     Τον Ιούνιο του 2012, η Δράση Ελληνίδων Bloggers ανακοίνωσε μια πρό(σ)κληση: τη δημιουργία όσο το δυνατό περισσότερων χειροποίητων κουμπαράδων από ανακυκλώσιμα και απλά υλικά, με στόχο την έκθεσή τους για φιλανθρωπικό σκοπό.  




     Ο σκοπός είναι εξαιρετικά σημαντικός, καθώς τα έσοδα πρόκειται να διατεθούν στο Παιδικό Χωριό SOS που βρίσκεται στο Πλαγιάρι Θεσσαλονίκης.

     Από τότε, έχοντας ως σύνθημα το "Όλοι Μαζί Μπορούμε", πολλές bloggers έχουν ανταποκριθεί στην πρό(σ)κληση και έχουν δημιουργήσει πραγματικά κομψοτεχνήματα. Μπορείτε να μπείτε και να τα θαυμάσετε όλα εδώ! Και όχι μόνον αυτό, αλλά ο αριθμός των κουμπαράδων που έχουν φιλοτεχνηθεί αυξάνεται διαρκώς (με τους πιο πρόσφατους που έχουν προστεθεί, βρισκόμαστε πλέον στους 371), κάτι που μας κάνει όλες πολύ χαρούμενες και μας ωθεί να συνεχίζουμε ακάθεκτες!! 

     Στο σύνολο όλων αυτών των υπέροχων χειροποίητων κουμπαράδων, τους οποίους έχουν φτιάξει με τόση αγάπη οι Ελληνίδες Bloggers, έρχομαι σήμερα να προσθέσω και τον δικό μου κουμπαρά.



Κουμπαράς με τζιν ύφασμα, τσόχα, κλωστές 
σε έντονα χρώματα, σατέν κορδελίτσα και κουμπιά.  


     Η έκθεση των χειροποίητων κουμπαράδων πρόκειται να γίνει στο Βαφοπούλειο Πνευματικό Κέντρο, από τις 2-9/12/2012. 



Η αφίσα της Έκθεσης...




... και η πρόσκληση


     Καλό βράδυ σε όλους!  


Τετάρτη 17 Οκτωβρίου 2012

Χειροποίητα φουλάρια από ύφασμα

     Καλησπέρα σε όλους!

     Στο διαδίκτυο ανακάλυψα μια σελίδα με ιδέες για χειροποίητα φουλάρια, η οποία αποτέλεσε και την έμπνευσή μου για να φτιάξω τα φουλάρια που θα σας δείξω σήμερα. 

     Η αλήθεια είναι ότι όλων των ειδών τα φουλάρια μου αρέσουν πολύ και επιλέγω να τα φοράω μόλις αρχίσουν οι ψύχρες.... Θεωρώ ότι ένα φουλάρι, εκτός από το ότι προστατεύει το λαιμό μας και μας ζεσταίνει ευχάριστα, μπορεί επίσης να αναδείξει και να συμπληρώσει ιδανικά το ντύσιμό μας!

   Στην προκειμένη περίπτωση και αφού άρχισα τους... πειραματισμούς, διαπίστωσα ότι οι προοπτικές συνδυασμού των υλικών είναι απεριόριστες. Έφτιαξα για αρχή δύο φουλάρια, με την ίδια βασική τεχνική, σε διαφορετικές όμως αποχρώσεις. Είναι ελαστικά και περνούν από το κεφάλι, για να σταθούν πλούσια γύρω από το λαιμό, χωρίς να είναι μακριά σε μήκος.

    Το πρώτο έγινε τρίχρωμο, με μακό ύφασμα (μπλε και άσπρο) που έχω κόψει σε κορδόνια, κόκκινο κορδόνι ποντικοουρά και μπλε τρέσα. Το λουλούδι είναι καρφίτσα που μπορεί να αφαιρεθεί και έχει γίνει με τρέσα, φερμουάρ και κουμπιά. 




     Το δεύτερο φουλάρι έγινε με λευκό μακό ύφασμα κομμένο σε κορδόνια και τρέσες σε γκρι και πετρόλ. Έβαλα και σε αυτό καρφίτσα-λουλούδι, φτιαγμένη όπως και η προηγούμενη με τρέσα και φερμουάρ, αλλά εδώ τοποθετήθηκε ασημί κουμπί.





    Θα χαρώ να μου πείτε πώς σας φαίνονται!

    Καλό σας βράδυ!



Δευτέρα 15 Οκτωβρίου 2012

Για το Χριστουγεννιάτικο Bazaar του 1ου Νηπιαγωγείου Κ. Νευροκοπίου...

    Καλό απόγευμα σε όλους και όλες!!

    Αυτές τις μέρες, η σκέψη μου ήταν στο Χριστουγεννιάτικο Bazzar του 1ου Νηπιαγωγείου Κάτω Νευροκοπίου, το οποίο διοργανώνει η φίλη Άννα.  Είχα στο νου μου πολλές ιδέες... έλεγα να φτιάξω ίσως το ένα... ή όχι, το άλλο... έπειτα εκείνο... (τι παθαίνει ο άνθρωπος όταν καταπιάνεται με πολλά και διάφορα...) και τελικά, μην μπορώντας να καταλήξω ποιο από όλα, τα έφτιαξα όλα και τα προσφέρω με όλη μου την αγάπη. 




Ένα ζευγάρι σκουλαρίκια με επίχρυση ντίζα και κούμπωμα, 
γυάλινες ακανόνιστες πέτρες και χαντρούλες σε κόκκινο και χρυσό.  




Ένα παιδικό διπλό βραχιολάκι (μήκος περ. 16,50 εκ.) από μοβ και ασημί 
ντίζα, ροζ χαντρούλες σε δύο αποχρώσεις, μοβ χάντρες και ασημί στοιχεία.




Ένα πίνακα με μεικτή τεχνική (φόντο: ακρυλικό καφέ χρώμα με χρυσές 
σκιάσεις. Έχει γίνει decoupage με χαρτί και έχει χρησιμοποιηθεί δέρμα, 
χρυσή τρέσα και χρυσή άμμος). Διαστάσεις πίνακα περ. 24 επί 18 εκ., 
διαθέτει κρεμαστράκι.


     Και, μιας και το bazaar είναι Χριστουγεννιάτικο, δε θα μπορούσαν να λείπουν τα απαραίτητα χριστουγεννιάτικα στολίδια... 



Χριστουγεννιάτικα στολίδια-αγγελουδάκια από ασημί διακοσμητικό σύρμα
 πίπας, ασημί σύρμα με λευκές χαντρούλες, σατέν κόκκινη κορδελίτσα 
και λευκή ξύλινη χάντρα, ζωγραφισμένη στο χέρι. Σετ των δύο (ασημί). 




Χριστουγεννιάτικα στολίδια-αγγελουδάκια από χρυσαφί διακοσμητικό σύρμα
 πίπας, επίχρυσο σύρμα με λευκές χαντρούλες, σατέν κόκκινη κορδελίτσα 
και λευκή ξύλινη χάντρα, ζωγραφισμένη στο χέρι. Σετ των δύο (χρυσά). 


     Αισθάνομαι πολύ χαρούμενη που μπόρεσα και εγώ να βάλω το δικό μου λιθαράκι μαζί με τα άλλα, προσφέροντας τις δημιουργίες μου για ένα τόσο καλό σκοπό. Εύχομαι με όλη μου την καρδιά να έχει Καλή Επιτυχία το Bazaar!

Καλή εβδομάδα σε όλους, να περνάτε όμορφα, πολλά φιλιά!



Παρασκευή 12 Οκτωβρίου 2012

Ασύμμετρο, φαρδύ βραχιόλι από δέρμα

     Αυτό το κομμάτι το δέρμα, όσο περίεργο και αν σας φαίνεται, είχε από την αρχή τη δική του βούληση.  Ξεκουραζόταν μέσα στη θήκη του, μαζί με τα άλλα κομμάτια δέρματος και ονειρευόταν να γίνει κάτι - κάτι όμορφο; δεν ξέρω, σίγουρα πάντως κάτι διαφορετικό. Είχε ήδη ένα ιδιαίτερο περίγραμμα (του είχαν αφαιρεθεί παλιότερα κάποια κομμάτια) και είχε βαρεθεί να ξεκουράζεται, οπότε...

... Οπότε, εγώ απλώς ακολούθησα τις επιθυμίες του. 

   Δεν το άλλαξα πολύ, για να μη χάσει την ιδιαιτερότητά του. Απάλυνα λίγο τις γραμμές στο περίγραμμά του και του πρόσθεσα μια-δυο πινελιές της δικής μου άποψης.




     Όταν τελείωσε, μου έφερε στο νου (και όχι μόνο στο δικό μου, αλλά και σε άλλων που το είδαν) τους μονομάχους της Αρχαίας Ρώμης και τον ενδυματολογικό τους κώδικα. Ξέρατε αλήθεια ότι τότε υπήρχαν και γυναίκες μονομάχοι; Μπορείτε να διαβάσετε εδώ γι' αυτό. 

    Να περνάτε όμορφα, να κάνετε όλα όσα σας ευχαριστούν και να έχετε ένα πολύ-πολύ καλό Σαββατοκύριακο!


Τρίτη 9 Οκτωβρίου 2012

T-shirt με χειροποίητη στάμπα

     Ο καιρός ψύχρανε και, παρόλο που ημερολογιακά είναι αναμενόμενο πλέον, εγώ δε μπορώ να πω ότι χαίρομαι γι' αυτό...

  Το Σαββατοκύριακο το αφιέρωσα στην κατασκευή ενός T-Shirt. Επέλεξα ένα λευκό κοντομάνικο μπλουζάκι, το οποίο είχα στη ντουλάπα μαζί με άλλα (με σκοπό να τα διακοσμήσω κάποια στιγμή) και διάλεξα κοντομάνικο έχοντας την ελπίδα ότι θα προλάβω να το φορέσω για λίγο ακόμη... Τελικά, ίσα-ίσα που πρόλαβα να το φορέσω χθες, πριν προλάβει να κρυώσει ο καιρός (ο οποίος σήμερα στην περιοχή μου δεν ήταν για κοντά μανίκια)!!


     Η στάμπα του έγινε με stencil, εικόνα του οποίου είχα βρει στο google πέρσι (εδώ) και το είχα αποθηκεύσει στον υπολογιστή μου. Το τύπωσα, αφαίρεσα τα τμήματα που με ενδιέφεραν και το χρησιμοποίησα σαν οδηγό για να εφαρμόσω το χρώμα, το οποίο είναι ειδικό για ζωγραφική σε ύφασμα. Χρησιμοποίησα μαύρο χρώμα και ασημί pop-up, για ελαφριές σκιάσεις. 




     Έγραψα ένα διφορούμενο λογότυπο...






... και ζωγράφισα τριγωνικές "επωμίδες" στα μανίκια (και στην μπροστά, αλλά και στην πίσω όψη). 



     Έτοιμο!

Κυριακή 7 Οκτωβρίου 2012

Μια υπέροχη έκπληξη και το πρώτο μου βραβείο... το οποίο με τη σειρά μου θέλω να χαρίσω σε όλους εσάς!

     Καλησπέρα σε όλους!

     Είμαι τόσο, μα τόσο πολύ χαρούμενη... 

     Πριν σας πω το γιατί, θα ήθελα να σας εκμυστηρευτώ κάτι πρώτα. Ξέρετε, όταν αποφάσισα να χτίσω το δικό μου σπιτάκι στη μπλογκογειτονιά, είχα κάποιες αμφιβολίες... δεν ήξερα τι να περιμένω... δεν ήξερα καν το πώς! Βρίσκοντας τελικά τον τρόπο να το "χτίσω", είχα ακόμη τις ανασφάλειές μου σχετικά με το πώς θα φανεί και αυτό και εγώ στους νέους μου γείτονες... για το πώς θα με δεχτούν, εμένα, τα όνειρά μου και όλα όσα φτιάχνω... Βλέπετε, όλα αυτά για μένα ήταν ένας καινούριος κόσμος, μια θάλασσα ιδεών και δημιουργιών, όπου ξαφνικά αποφάσισα να κάνω μια βουτιά! 

    Κι όμως ένιωσα αμέσως αποδεκτή... Οι ανασφάλειές μου διαλύθηκαν από την αρχή ακόμη, ό,τι και να με τρόμαζε τελικά δεν είχε λόγο ύπαρξης, καθώς βρέθηκα ναι μεν σε ένα νέο κόσμο, αλλά σε ένα κόσμο μαγικό, γεμάτο αποδοχή, φιλία, επικοινωνία, αγάπη για τη δημιουργία και τους άλλους και συμπαράσταση. Χωρίς να το ξέρω και χωρίς να το έχουμε πει μεταξύ μας, μοιράστηκα τις ίδιες σκέψεις και τους ίδιους φόβους με τη φίλη και μπλογκογειτόνισσα Gina, η οποία είναι και ο λόγος που είμαι τόσο, μα τόσο χαρούμενη απόψε... 

   Η Gina με κάλεσε στο σπιτάκι της για να παραλάβω ένα δώρο. Μπαίνοντας, βρήκα ένα βραβειάκι φιλίας. Η Gina το χαρίζει σε όλους τους φίλους της και για μένα είναι το πρώτο μου, οπότε το παραλαμβάνω με μεγάλη μου τιμή και με πολλά-πολλά ευχαριστώ! Gina εγώ σε ευχαριστώ για την αποδοχή, τη φιλία σου και τη φιλοξενία στο όμορφο σπιτάκι σου!



Το βραβείο της Ginas από το Θαλασσόξυλα και άλλα...


     Η φίλη μας δεν ήθελε να μας βάλει να απαντήσουμε σε ερωτήσεις - το μόνο που ήθελε ήταν να το χαρίσουμε σε blog που αγαπάμε, οπότε κι εγώ με τη σειρά μου, μη θέλοντας να ξεχωρίσω κανέναν, το χαρίζω σε όλους εσάς, τους μπλογκογείτονές μου, με όλη μου τη φιλία και την αγάπη! Χαίρομαι που είστε εδώ... Περάστε να το πάρετε και χαρίστε το κι εσείς στους δικούς σας φίλους. 

    Η Gina όμως μας επιφύλασσε και άλλη μία, όμορφη έκπληξη... Ένα πανέμορφο δωράκι, για τον 100ό φίλο του blog της! Εμένα!



Ένα ζευγάρι σκουλαρίκια με κοραλλί και τυρκουάζ χάντρες


      Έμεινα άφωνη! Gina μου, θέλω να σου πω ένα ΜΕΓΑΛΟ ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που με σκέφτηκες (τα σκουλαρίκια σου είναι πανέμορφα!!), σου εύχομαι να χιλιάσεις τους φίλους σου και χαίρομαι πολύ που είμαι μέλος της παρέας! Σου εύχομαι ακόμη να δημιουργείς πάντα τόσο όμορφα αντικείμενα, όπως και τώρα.

     Καλό σας βράδυ και καλή εβδομάδα, πολλά φιλιά!


Παρασκευή 5 Οκτωβρίου 2012

Μοβ πίνακας με decoupage

     Καλησπέρα σε όλους!

   Αυτός ο πίνακας έγινε με σκοπό να τοποθετηθεί σε ένα άδειο, μικρό κομμάτι τοίχου, στην κρεβατοκάμαρά μας.




     Η εικόνα φυσικά δεν είναι δική μου δημιουργία! Είναι του Αυστριακού ζωγράφου G. Klimt (1862-1918) και για να είμαι ακριβής, είναι λεπτομέρεια από τον πίνακά του "Οι τρεις ηλικίες της γυναίκας", ο οποίος έγινε το 1905 και βρίσκεται στη Βιέννη. 

    Τα έργα του Klimt μου αρέσουν πολύ, για διάφορους λόγους. Μου αρέσουν τα ιδιαίτερα μοτίβα στα ρούχα των μορφών και στον περιβάλλοντα χώρο (μοτίβα που χαρακτηρίζουν τον καλλιτέχνη), η επιλογή των χρωμάτων (τα οποία σε γενικές γραμμές είναι έντονα και δεν χρησιμοποιούνται με φειδώ), η συχνή παρουσία της γυναικείας μορφής στους πίνακές του και η διαφορετική τους οπτική. 

     Η συγκεκριμένη εικόνα -λεπτομέρεια- του πίνακα, αποπνέει τόσο συναίσθημα... Νομίζω πως είναι δύσκολο για τον παρατηρητή να τη δει, χωρίς να νιώσει μια γλύκα, χωρίς να φέρει στο νου του τη μητρική θαλπωρή, τρυφερότητα και ζεστασιά.

  Θεωρώντας λοιπόν τόσο όμορφη αυτή την εικόνα, αποφάσισα να κάνω ένα πίνακα-αναπαραγωγή της. Τύπωσα σε απλό χαρτί την εικόνα από το Διαδίκτυο και την εφάρμοσα επάνω σε καμβά, με την τεχνική decoupage. Παρότι το χαρτί ήταν απλό Α4 και όχι ειδικό για decoupage, ενσωματώθηκε τόσο καλά, ώστε οι τρυπούλες του καμβά διαγράφονται πάνω στο χαρτί και φαίνεται σαν να είναι η εικόνα ζωγραφισμένη και όχι ξένο σώμα! Έπειτα έβαψα με μοβ τέμπερα τον πίνακα, πέρασα στερεωτικό στη μπογιά για προστασία και γυαλάδα και κόλλησα γύρω από την εικόνα μια πολύχρωμη τρέσα από μεταλλικά νήματα. Τέλος, πήρα ένα μοβ λουλουδάτο κουμπί, το στόλισα με ασημί glitter και το τοποθέτησα επάνω στην τρέσα. 

    Θα χαρώ να μου πείτε πώς σας φαίνεται το αποτέλεσμα!

    Να έχετε καλό υπόλοιπο ημέρας και ένα πολύ-πολύ καλό Σαββατοκύριακο!


Τετάρτη 3 Οκτωβρίου 2012

Πίσω στο χρόνο...

     Καλό απόγευμα!

     Βρισκόμαστε ήδη στην τρίτη ημέρα του Οκτωβρίου... Να έχετε όλοι ένα καλό μήνα, ήρεμο, χαρούμενο, με όμορφες στιγμές! 

     Αρκετοί από εσάς, τους φίλους μου, αγαπάτε τη δημιουργία όπως κι εγώ και φτιάχνετε μικρά (ή μεγάλα!!) κομψοτεχνήματα. Άραγε ποιος άνθρωπος, ποιο γεγονός ή ποια ημέρα να ήταν για σας το έναυσμα ώστε να ξεκινήσετε αυτό το όμορφο και τόσο δημιουργικό κεφάλαιο στη ζωή σας... Πώς να έγινε άραγε η πρώτη σας ιδέα πράξη και η πράξη αυτή δημιουργική ικανοποίηση... ποιος το ξέρει;

    Σήμερα σκέφτηκα να σας πάρω και να πάμε παρέα ένα ταξίδι πίσω στο χρόνο. Στο τότε που ήμουνα παιδί... και στο τότε που ξεκίνησαν για μένα όλα. Τι λέτε; Φύγαμε;

    Στο τότε, λοιπόν, περνούσα πάντοτε τα καλοκαίρια μου στο εξοχικό μας σπίτι. Χωρίς να αναγκάζομαι πια να απασχολώ το νου μου με τις σχολικές απαιτήσεις, είχα να σκεφτώ μόνο τις διακοπές: τη ζέστη, τη θάλασσα, τα τζιτζίκια, την καλοκαιρινή ραστώνη, τον ήλιο και τον αέρα στα βλέφαρά μου, τις σκανταλιές... Ανάμεσα σε άλλα καταβρόχθιζα βιβλία (πάντοτε μου άρεσε το διάβασμα) και τριγύριζα όσο επιτρεπόταν στο νεαρό της ηλικίας μου... ώσπου βαρέθηκα. Πραγματικά βαρέθηκα. 

    Σε μια από τις περιπλανήσεις μου γύρω από το σπίτι, έτσι, χωρίς λόγο, μάζεψα κουκουνάρια. Γύρισα πίσω και καθόμουν και τα κοίταζα, ώρες ατελείωτες. Και μάλλον τότε έγινε το "κλικ". Ως τότε, σαν παιδί κι εγώ, ζωγράφιζα, έκανα κολλάζ (το αγαπημένο μου μάθημα στο σχολείο ήταν -φαντάζεστε- τα Καλλιτεχνικά), αλλά μέχρι εκεί. Και ξαφνικά συνειδητοποίησα ότι, αν μπορούσα να φτιάξω κάτι άλλο, ίσως με ό,τι είχα μαζέψει, κάτι δύσκολο και χρονοβόρο, να μπορούσα να καταπολεμήσω την ανία. 

    Εκείνη τη σχολική χρονιά, κάποια τάξη στο σχολείο μου είχε κατασκευάσει μακέτες σπιτιών στο μάθημά της, στα πλαίσια κάποιου προγράμματος, απ' όσο μπορώ τουλάχιστον τώρα να φανταστώ. Μου καρφώθηκε η ιδέα να το επιχειρήσω. Έσπασα το προ έφηβο κεφάλι μου να βρω πώς να ξεκινήσω και το μόνο που μπορούσα να σκεφτώ ήταν το να κάνω ένα ανάπτυγμα κύβου από χαρτί και πάνω σ' αυτό να στήσω το σπιτάκι μου. Κατόπιν συνεννοήσεως με τα μέλη του σπιτιού, ξεπόρτισα, πήγα στο βιβλιοπωλείο, πήρα χαρτί και κόλλες και γύρισα στο σπίτι. 

    Το ανάπτυγμα, από όσο αποδείχτηκε, ήταν το εύκολο κομμάτι. Έφτιαξα ένα κύβο από χαρτί, έκοψα παράθυρα στις πλευρές του και μια πόρτα και, αφού  παιδεύτηκα, τελικά τα κατάφερα να στερεώσω επαρκώς στην κορφή του ένα τρίγωνο ανοιχτό -πάλι από χαρτί- για να έχει το σπιτάκι μου σκεπή. Πήρα τα ξύλινα καλαμάκια για σουβλάκια από το ντουλάπι και το ψαλίδι της μαμάς και ασχολήθηκα μέρες και μέρες, μετρώντας με το χαρακάκι μου και κόβοντας ισομεγέθη τα ξυλάκια. Τα χέρια μου πονούσαν, αλλά δε με ένοιαζε, γιατί είχα κάτι να κάνω! Όταν τα τελείωσα, τα κόλλησα στο χαρτί και έντυσα έτσι τις εξωτερικές πλευρές του σπιτιού, όχι μόνο τις πλαϊνές, αλλά και αυτή που ήταν από κάτω. Έφτιαξα κι άλλα, μικρότερα αναπτύγματα, τα έντυσα με τα ξυλάκια, σήκωσα για λίγο τη σκεπή από τη θέση της και τα τοποθέτησα μέσα στο εσωτερικό του σπιτιού, σαν έπιπλα: ένα καναπεδάκι και ένα τραπεζάκι. 

    Με είχε πιάσει κάτι που δεν μπορούσα τότε να περιγράψω. Πυρετός! Σηκωνόμουν νωρίς το πρωί και έπιανα αμέσως δουλειά, ξοδεύοντας ατελείωτες ποσότητες κόλλας. Δεν σταματούσα, εκτός αν έφτανα στο σημείο να πιαστούν τα χέρια μου... Στο μεταξύ πήρα και τα κουκουνάρια και με το ψαλίδι άρχισα να κόβω τα ξύλινα φυλλαράκια τους. Μου πήρε κι αυτό κάμποσες μέρες (είναι απίστευτα δύσκολη δουλειά, είναι τόσο σκληρά που δεν κόβονται με τίποτα... και αν τώρα μου πείτε να το ξανακάνω, είμαι σίγουρη πως θα σας αρνηθώ). Όταν τελείωσα και μ' αυτό, τα κόλλησα στο σπιτάκι για κεραμίδια. Έφτιαξα την πόρτα και τα παράθυρα να ανοίγουν...

... και αυτό ήταν. Τότε το είδα πραγματικά, όλο το εγχείρημά μου, σε όλο του το μεγαλείο. Και ήρθε ένα χαμόγελο και εγκαταστάθηκε στο πρόσωπό μου για όλο το υπόλοιπο καλοκαίρι. Για εκείνη την εποχή, ήταν ό,τι πιο δύσκολο είχα κάνει, αλλά το είχα κάνει ΜΟΝΗ μου (ξέρετε πώς το βλέπουν αυτό τα παιδιά) και ήταν ωραίο... αλλά το σημαντικότερο; Με έκανε να νιώθω ωραία...








     Από τότε, στην αρχή λίγο-λίγο και αργότερα περισσότερο, κατάλαβα τι μπορούσαν να κάνουν τα χέρια μου και το εκμεταλλεύτηκα. Ένιωσα τη χαρά της δημιουργίας και άρχισα να την επιζητώ, να την  κυνηγώ, να την επιδιώκω. Και να' μαι εδώ σήμερα... έχοντας την τύχη να συνεχίζω και να έχω κι εσάς μαζί μου σε αυτό το ταξίδι, να μοιραζόμαστε αυτά που αγαπάμε. Το σπιτάκι στέκει ακόμη, βρίσκεται στο εξοχικό, φέτος το καλοκαίρι που βρέθηκα εκεί το χαιρέτησα πάλι και μου έκλεισε κι αυτό το μάτι... Οπότε σκέφτηκα ότι, αν και έγινε τότε και όχι τώρα, παρόλα αυτά του αξίζει μια θέση εδώ. Χάρη σε αυτό δεν ξεκίνησαν όλα;

Υ.Γ. Αν και το προσπάθησα, δυστυχώς δεν μπόρεσα να φωτογραφήσω με ευκρίνεια το εσωτερικό του. Αν πάντως θελήσετε να το επισκεφτείτε ποτέ, να ξέρετε ότι θα σας περιμένει εκείνο το μικρό ξύλινο τραπεζάκι και ο καναπές για να ξαποστάσετε...


Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...